του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
Αν κάτι δεν μπορεί να αποδεχθεί η ελληνική κοινωνία από τον πολιτικό λόγο της κυβέρνησης, είναι η ακραία αντίφασή του. Πριν από τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ μάς συνιστούσε να μην πληρώνουμε, όπου μπορούμε να το κάνουμε –από φόρους μέχρι διόδια–, γιατί αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον. Τώρα που είναι στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ μάς συνιστά με επιμονή πως πρέπει να καταβάλλουμε όλες μας τις υποχρεώσεις διότι αυτό επιβάλλει, πάλι, το εθνικό συμφέρον.
Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μας πει πως εθνικό συμφέρον είναι το δικό του συμφέρον. Αλλά το ερώτημα το δικό μας είναι γιατί να πληρώνουμε.
Οι φόροι είναι υπέρογκοι, και όταν από αυτούς τους υπέρογκους φόρους τους οποίους καταβάλλουμε με τεράστιο κόπο δημιουργείται ένα πλεόνασμα το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για κάποιες αλλαγές στην ελληνική οικονομία, έστω και μικρού επιπέδου, η κυβέρνηση το διανέμει εξαγοράζοντας, ουσιαστικά, ψήφους ενόψει των εκλογών.
Από τους φόρους που καταβάλλουμε πληρώνεται η αστυνομία. Χωρίς να έχω τίποτε με την αστυνομία, –και, πολύ περισσότερο, με τους αστυνομικούς–, και χωρίς να επιρρίπτω στο θεσμό την ευθύνη, η αστυνομία δεν μας παρέχει καμιά προστασία. Οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να βιαιοπραγήσει σε βάρος μας χωρίς να έχει καμία επίπτωση.
Πολλές φορές, μάλιστα, στην προσπάθειά μας να αμυνθούμε, μπορεί να βρεθούμε κατηγορούμενοι.
Οποιοσδήποτε μπορεί να μπει στο σπίτι μας και να μας ληστέψει. Αν είμαστε εκεί καλύτερα να υποστούμε τα βασανιστήρια στα οποία θα μας υποβάλουν γιατί διαφορετικά μπορεί να βρεθούμε κατηγορούμενοι για υπερβολική αντίδραση, αν επιβιώσουμε. Απλώς, θα περάσουμε στη ρουτίνα του αστυνομικού δελτίου. Αν μας ληστέψουν το σπίτι ή το κατάστημα εν τη απουσία μας, η αστυνομία θα μας ζητήσει να δηλώσουμε τα αντικείμενα που μας πήραν και, αν τα βρει, θα μας ειδοποιήσει να τα παραλάβουμε. Αν δεν τα βρει, πάνε χαμένα. Σε ερώτηση αν θα κάνουν κάτι, η απάντηση είναι: τι να κάνουμε;
Η αστυνομία είναι απούσα από την καθημερινή ζωή του πολίτη. Είναι όμως πολυπληθής στις φρουρές των δημόσιων προσώπων. Όταν η πολιτεία δεν μας προσφέρει τίποτε στο επίπεδο της ασφάλειας, για ποιο λόγο να καταβάλλουμε τους φόρους μας; Ποιες υπηρεσίες μας προσφέρει η αστυνομία για να την πληρώνουμε;
Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στους διορισμούς στον στενό ή ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι κυβερνήσεις, όποτε θέλουν, διορίζουν και εκεί που το προσωπικό είναι υπεράριθμο. Γιατί να πληρώνουμε τα κυβερνητικά ρουσφέτια;
Οργανωμένες ομάδες όποτε θέλουν εισέρχονται στα πανεπιστήμια ή άλλους δημόσιους χώρους και καταστρέφουν. Το φαινόμενο είναι επαναλαμβανόμενο. Η κυβέρνηση δεν παίρνει κανένα μέτρο προφύλαξης της δημόσιας περιουσίας. Προφανώς, το υλικό που καταστρέφεται πρέπει να αντικατασταθεί. Γιατί να το ξαναπληρώσουμε από τους φόρους μας, όταν δεν λαμβάνεται καμιά μέριμνα διαφύλαξής του;
Υπάρχει ένα δόγμα ότι τα έργα που γίνονται στην πρωτεύουσα μπορούν να χρηματοδοτούνται και από τον προϋπολογισμό. Αλλά για τις τεράστιες ανάγκες της περιφέρειας πρέπει να βρεθούν χρήματα από ευρωπαϊκά ή άλλα προγράμματα. Για ποιο λόγο να πληρώνουμε όλοι οι άλλοι Έλληνες πολίτες που ζούμε εκτός πρωτευούσης για να απολαμβάνουν οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου; Δούλοι τους είμαστε; Γιατί δεν εφαρμόζεται η αρχή της τοπικής αξιοποίησης των φόρων; Έχουμε αντιληφθεί πως η δομή των σύγχρονων ευρωπαϊκών κρατών αλλάζει και τείνει προς τη λειτουργία της κρατικής οντότητας με βάση την πόλη και τις ανάγκες της;
Η κυβέρνηση έκρινε σκόπιμο να αναλάβει το κράτος την αστική συγκοινωνία της Θεσσαλονίκης. Πέραν του γεγονότος ότι τα δρομολόγια αραίωσαν και κάποιες ώρες θα προτιμούσες να εργάζεσαι σαν δούλος σε ορυχεία παρά να μετακινείσαι με τον ΟΑΣΘ, από πού και ως πού δεν γίνεται κανένας έλεγχος για το ποιος πληρώνει εισιτήριο; Γιατί το έλλειμμα πρέπει να καλυφθεί από τον προϋπολογισμό, διότι αυτό θα γίνει, ώστε να κάνει την εκλογική της πολιτική η κυβέρνηση με δικά μας χρήματα;
Ο κατάλογος ανάλογων περιπτώσεων θα μπορούσε να συνεχιστεί. Αλλά δεν έχει καμιά σημασία διότι δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Την ποιότητα της δημοκρατίας και την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής τις διαμορφώνουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει καμιά αντίδραση στα φαινόμενα που περιγράφηκαν, που σημαίνει πως ο κόσμος, έστω και σιωπηρά, τα αποδέχεται. Η λογική τού «τι να κάνουμε» είναι για κοινωνίες μοιρολατρικές. Τα 500 χρόνια σκλαβιάς μάς έμαθαν μια υπακοή στο ντοβλέτι εκτός των περιπτώσεων που μπορούμε να χαθούμε μέσα στη μάζα.
Αλλά τα προβλήματα δεν περιορίζονται εδώ. Στην Ελλάδα υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών από την πολιτεία. Τα δικαιώματα αυτά δεν καταπατούνται μόνο με την περιστολή τους, αλλά και από την απροθυμία της πολιτείας να τα υπερασπίσει.
Οργανωμένες μειοψηφίες μπορούν να διακόψουν με βίαιο τρόπο μαθήματα στα πανεπιστήμια, να εισβάλουν σε χώρους μέσων ενημέρωσης και να καταστρέψουν τις υποδομές τους, να βιαιοπραγήσουν κατά πολιτών που δεν τους είναι αρεστοί λόγω της ενδυμασίας τους ή του κουρέματός τους. Και καμιά προστασία δεν παρέχεται από τη συντεταγμένη πολιτεία.
Σ’ αυτόν τον κόσμο που προβάλλεται ως δημοκρατικός κυριαρχούν οι ισχυροί, ή οι μειοψηφίες που χρησιμοποιούν βία.
Η κρίση επιδείνωσε ενδημικά φαινόμενα της ελληνικής πολιτείας. Ένας άτυπος φασισμός και ολοκληρωτισμός είναι διάχυτος στην ατμόσφαιρα, ο οποίος καλύπτεται από την ολοκληρωτική αρχή «ο καθένας κάνει ό,τι θέλει». Αλλά ο καθένας κάνει ό,τι θέλει στη ζούγκλα. Και συνήθως, με αυτήν την –υποτίθεται– δημοκρατική αρχή, κυριαρχούν οι ισχυροί.
Δεν έχουμε άλλα περιθώρια αναβολής. Χρειάζεται να αντιδράσουμε. Αλλά και για την αντίδραση απαιτείται κάποια πρωτοβουλία για συλλογική δράση. Εκτός και αν από ένα χαοτικό φαινόμενο προκύψει μια αναπάντεχη σύγκλιση.
Μήπως δεν πρέπει να πληρώνουμε για να προβληματιστεί το σύστημα; Και μήπως δεν πρέπει να ψηφίζουμε για να εκδηλώσουμε την αντίθεσή μας στον τρόπο που λειτουργεί;
Πρώτα ν αρχίσουμε να νιώθουμε τις γιορτές.
Χρόνια πολλά λοιπόν.
Γιορτινές ημέρες το έριξες στη γρίνια.
Πράματι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πιο ανακόλουθος με τις υποσχέσεις του, αποτέλεσμα του εξευγενισμού του (είδες ότι και οι μη δημοσιογράφοι χτίζουν με τις λέξεις) στην πολιτική του θέση.
Είναι πια ένα λαϊκό κόμμα όπως της παλιάς λαϊκής δεξιάς , ίσως γι αυτό ο ΚΚ συμπαθεί τον Τσίπρα.
Άρα νέες πολιτικές.
Όσο για την καθημερινότητα που είναι τρελοκομείο φταίει αυτή η ανακολουθία γενικά των πολιτικών μας.
Ποιος θα υπακούσει σε κάποιον που είναι αναξιόπιστος!
Βέβαια φταίει και η γενικότερη ανακολουθία των κοινωνικών συστημάτων που είναι γεμάτα με αδικίες προς τον καθημερινό άνθρωπο.
Πλήρως αποτυχημένα τα συστήματα γιατί λείπει η ουσία που θα συγκολλήσει τα άτομα με το σύστημα.
Λείπει εκείνο το γνήσιο και κοινά αποδεκτό όραμα , η αποδοχή της ανθρώπινης ύπαρξης σαν το κύριο συστατικό αυτής της ζωής.
Οι θρησκείες είναι/ ήταν σε θέση να δώσουν αυτό το κοινό όραμα ή εν πάση περπτώσει στόχο τώρα όμως , και μετά την τοποθέτηση του ατόμου και των δικαιωμάτων του στο ανώτατο σημείο των αξιών, οι θρησκείες αντιμετωπίζουν και την επιστήμη που με κάθε ανακάλυψη , τώρα τα βαρυτικά κύματα , βρίσκονται στην γωνία προσπαθώντας να εξηγήσουν την συμβατότητα των ανακαλύψεων με την πίστη τους ή την απόρριψη της επιστήμης ως αναξιόπιστης μιας και συγκρούεται με την ορθή πίστη.
Η ψηφιακή τεχνολογία έκανε απλή καθημερινότητα αυτά που παλιά ήταν ‘δικαιώματα’ των μάγων και μαγισσών αλλά και πολλών ιερωμένων που έβλεπαν μόνο μεταφυσικά τον άνθρωπο όντας με σάρκα και οστά πρώτα και κύρια.
Αυτά φίλτατε και πάντα αγαπητέ Παντελή έχουν διαλύσει τον άνθρωπο , από σένα τ ακούγαμε / ακούμε συνεχώς τα παραπάνω.
Όλα όμως τα παραπάνω είναι τα σημεία των καιρών μας που όμως με διαφορετικές αιτίες και ανακαλύψεις ήταν πάντα παρούσες στη ζωή του ανθρώπου.
Φαντάσου όταν έκαναν το πρώτο μεταλλικό εργαλείο !!
Όπως και πάντα ήταν η ανθρώπινη φύση που έπρεπε να προσλάβει και ν αφομοιώσει αυτήν την ραγδαιότητα της εξέλιξης.
Γι αυτό ας δούμε αυτήν την οντότητα στην πραγματικές της διαστάσεις για να μπορέσουμε να καταλάβουμε και προς τα που βρίσκεται η λύση.
Όλα αυτά παράγωγα της ανθρώπινης σκέψης γυρίζουν και βασανίζουν την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου που αδυνατεί να συμπορευθεί με τα δημιουργήματα τα του.
Αν η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη δεν ξεφύγει και δεν βρεθεί πάνω από τα δημιουργήματα της θα πνίγεται και θ αναζητά λύσεις στα συστήματα , νεωτερικότητα /μετα νεωτερικότητα κτλ κτλ , ενώ το θέμα είναι η υπέρβαση των δημιουργημάτων και η κοινή ζωή των δημιουργών .
Ας ευχηθούμε λοιπόν καλά Χριστούγεννα γιατί αυτό ακριβώς γιορτάζουμε σ αυτή την γιορτή.
Την αποδοχή της ύλης στη πνευματική ζωή , ο Λόγος γίνεται υλική ύπαρξη , ενσαρκώνεται η σκέψη , υλοποιείται το πνεύμα , για ν α φθάσει στην Ανάσταση και να εγκαταλήψει το σώμα και να πει το ‘μη μου άπτου’.
Μέχρι άωτε όμως η ύλη και το πνεύμα πρέπει να συνυπάρχουν σε αρμονία περιχωρόντας το ένα στο άλλο και ο δημιουργός να υπερέχει των δημιουργημάτων .
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Λαϊκό κόμμα δεν είναι ένα στυγνό νεοφιλελεύθερο κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έστω, αριστερής κοπής.
Σε καμία περίπτωση.
Καιροσκοπικό ναι, λαϊκό επουδενί.
Οι σκέψεις σας είναι ουσιαστικές κύριε Σαββίδη, αλλά μέσα σε ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο περιβάλλον.
Ένα περιβάλλον όπου οι έννοιες υποβάλλονται σε σκληρή δοκιμασία και αναιρούνται ως προς το περιεχόμενό τους.
Περιγράψατε άψογα την “ελευθερία” της ζούγκλας, που φυσικά γιγαντώνει τον ισχυρό και απάδει της δημοκρατικής αρχής.
Αν εξετάσουμε την σχέση ολοκληρωτικών φαινομένων πχ του υπαρκτού σοσιαλισμού και των επίδοξων επιγόνων του, θα βρούμε τόσες “διαφορές” με το νεοφιλελευθερισμό ή τον φασισμό, ώστε στην πράξη να είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος.
Συναντιούνται με ανατριχιαστική ακρίβεια.
Προηγούμενο άρθρο των ανιχνεύσεων για το δημόσιο πανεπιστήμιο και την απαξίωσή του θα μπορούσε να είναι μια μελέτη περίπτωσης.
Ή εν γένει, μια λογική ανέλεγκτου κράτους όπου ο καθένας θα κάνει ό, τι του γουστάρει στο όνομα της “ελευθερίας” (νεοφιλελευθερισμός/αριστερισμός), όπου το δημόσιο χρήμα θα αποτελεί αντικείμενο εξαγοράς συνειδήσεων και όχι παραγωγής πολιτικών δημοσίου συμφέροντος (και αυτό δεν είναι υπόθεση …λαϊκότητας όπως θεωρεί ο φίλος Χρήστος πιο πάνω) και καταληκτικά η από τα πάνω ταύτιση του εθνικού συμφέροντος με το συμφέρον του κόμματος.
Επομένως η αποχή είναι μια λύση με υψηλή αποτελεσματικότητα (ειδικά έναντι της εναλλαγής στην εξουσία) αλλά με χαμηλότατη δυναμική εμπραγμάτωσης.
Αφενός γιατί απαιτεί συνειδητοποίηση και κινητοποίηση αντίστοιχων μέσων που να αποτελέσει πρόταση στο σύνολο της κοινωνίας, αφετέρου διότι μπορεί να μετατραπεί σε εκ περιτροπής αποχή, οπότε οι καραδοκούντες νεοΓκρούεζες να καθορίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα, όπως κατά κόρον συνέβη για να βρεθούμε στο παρόν τέλμα.
Σε κάθε περίπτωση ένα κράτος όπου διορίζουν αναξιοκρατικά, όπου δεν αισθάνεται κανείς ασφαλής και πραγματικά ελεύθερος, όπου το οργανωμένο κοινωνικό κράτος υποκαθιστά η εξατομικευμένη “μποναμάδικη” προσέγγιση του πολιτικάντη (γεγονός που τον κάνει να υποκαθιστά το κράτος και την αρχή του κράτους δικαίου περί γενικής και αφηρημένης ρύθμισης με βάση πραγματικές κοινωνικές ανάγκες), όπου το δημόσιο χρήμα αποτελεί αντικείμενο κομματικής αναπαραγωγής και οι κρατικές θέσεις λάφυρο της νομενκλατούρας, είναι η κοινή συνισταμένη του αδιεξόδου πράγματος.
Και αυτό σαφώς δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μοιρολατρικά.
Καλά Χριστούγεννα αγαπητές “Ανιχνεύσεις”.
Στα δυο τελευταια ερωτηματα σας κυριε Σαββιδη να προσθεσω και ενα τριτο . Οφειλει ο καθε σκληρα εργασθεις και εργαζομενος Ελλην , να εκχωρει το προιον της επιτυχιας του στην πολιτικη ταξη , για να μισθοδοτει την πελατεια της και ετσι να διαιωνιζεται στην εξουσια της, τωρα μαλιστα , που αυτη η πολιτικη ταξη τον φτωχυνε , τον κοροιδεψε επανειλημμενως, δεν τον προστατευει και επι πλεον τον υβριζει καθημερινως με δηλωσεις και στο διαδικτυο ακομη και ολα αυτα προοιωνιζονται καθαρη εξοδο απο Μνημονια και καλο μελλον για την Πατριδα και τους Ελληνες;;;. Αντιδραση να μη περιμενουμε ,γιατι οι ενοχοι Ελληνες γιαυτο το καταντημα ειναι πολλοι και ο ενοχος δεν αντιδρα. Λυση θα δωσει το χαος, που αργα ,η, γρηγορα θα ελθει. Καλα Χριστουγεννα.
Το οτι ζούμε έναν άτυπο φασισμο ειναι βέβαιο. Το οτι η ελληνικη κοινωνια μέσω της μνήμης των 400 χρόνων σκλαβιάς έμαθε να ζει εκτος κοινωνίας, ειναι και αυτο βέβαιο. Το οτι το οτι η ελληνικη κοινωνια ειναι ατομοοικογενειοκρατουμενη, με καμία αποδοχή της ευρύτερης κοινωνίας, ειναι στο DNA της. Δεν ειναι ο αστυνομικός, ο δημόσιος, ο ιδιωτικός το πρόβλημα. Το πρόβλημα ειναι οτι προκειμενου να επιβιώσεις πρεπει να προσκυνάς. Γιατι θεωρείται εξ αντικειμένου οτι αυτο συμβαινει μόνο στον δημόσιο τομέα;;;λοιπόν ομως και ο ιδιωτικός ίδιος και απαράλλακτος ειναι… Καμία έννοια αξιοκρατίας. Γνωρίζεις κάποιον;;; Διορίζεσαι. Όπου και να ειναι. Απο το κομμωτήριο και το φαρμακείο μεχρι το εργοστάσιο και το σούπερ μάρκετ. Στην ελληνικη κοινωνια δεν υπαρχει η έννοια της αξιοκρατίας, δεν υπήρξε ποτε, η μονη έννοια που υπαρχει και μας κράτησε ειναι αληθεια, ειναι της γνωριμίας. Είτε δημόσιο, είτε ιδιωτικό. Θα επαναλάβω τις λέξεις. Ειμαςτε βιασμένοι. Ο βιασμένος, διαμορφώνει μια ιδεολογία τρόμου. Ζω, κινούμαι, μέσω των γνωριμιών και της οικογενειοκρατίας. Ίσως ειναι και ο τρόπος μας να ανταπεξέλθουμε στην προτεσταντική, αποικιοκρατική πολιτική που μας ασκείται. Και ίσως ειναι και αυτο που μας σώζει, διότι παρόλο που οι πολιτικοι μας ξέρουν την νοοτροπία του λαού μας, αφού οι ίδιοι την εφαρμόζουν κατα κόρον, δεν μπορούν, ουτε να την περιγράψουν, ουτε να την μεταφέρουν στους έξω. Ο λουθηρανος Σόιμπλε, πως μπορεί να αποδεχθεί το γεγονός οτι για να εξαφανίσει ένα πληθυσμό αρκει να του κόψει το φαΐ;;;πως ειναι δυνατόν να υπαρχει μια χώρα στον κόσμο, που ακομη κι αν της κόψεις το φαΐ, ζει;;; Τα ελαττώματα μας τα έχουμε. Αλλα εδω ειμαςτε, δεν νομίζετε;;; Μας αντιπαραβάλλουν με Ιρλανδία, Πορτογαλία και δεν ξερω τι άλλο, αλλα βλέπω και μια κούραση. Κτυπας κάποιον μεχρι θανάτου. Τον έχεις ως παράδειγμα του δόγματος του σοκ. Έλα μου ντέ ομως… Δεν λέω οτι δεν υπαρχει η παρακμή που περιγράφετε. Φαίνεται άλλωστε καθημερινά. Αυτοκτονίες, εγκλήματα… Εδω το εφετείο απο το 2002 λεει δεν εχει κάμερες. Το 2002… Τα είχαμε τα λεφτα¨ τότε, ετσι δεν ειναι;;; Η ζωή μας χειροτερεύει μέρα την ημέρα, οι προσδοκίες του απλού ανθρώπου ειναι να ξεφύγει απο την μέγγενη των δυσκολιών του νεαντερταλιου στον 21ο αιώνα. Ομως όχι ομως όχι. Πρεπει να ζει στο μηδέν. Στην σκιά και την φιλανθρωπία, (άκου φιλανθρωπία) αυτών που απλά του επιτρέπουν να ζει. Ακομη.
Ακριβώς έτσι είναι Παντελή!
Υπάρχει όμως ένα κλειδί που προς στιγμήν ακόμη λειτουργεί αποτελεσματικά και αυτό έχει να κάνει με τον έλεγχο της κρατικής μηχανής και ειδικότερα αυτής της ομάδας που κυβερνά σήμερα ως προς το ποιοί παράγουν την παράνομη ή παρακρατική βία.
Αυτό όσο κι αν φαίνεται γελοίο, στην ουσία είναι το βασικό συστατικό που μας επιτρέπει να ελπίζουμε.
Εάν χαθεί αυτός ο έλεγχος και προς στιγμήν δε διαφαίνεται κάτι τέτοιο, τότε θα πάρει μορφή και τροπή επικίνδυνη.
Το κρίσιμο παρατηρήσιμο γεγονός που θα πρέπει να μας ανησυχήσει θα είναι όταν και ΕΆΝ βρεθούν ομάδες συντεταγμένης παρακρατικής βίας που θα υπόκεινται σε ιδιαίτερους ολιγάρχες ή όπως θέλει ο καθείς τους ονομάζει.
Δεν είμαστε σε αυτό το σημείο και σε προτρέπω να θυμηθείς αυτά που έγραψες προ ημερών σχετικά με τη δράση των μπαχαλάκηδων και την έμμεση στήριξη που παρέχεται στην κυβέρνηση ως προς τα επιδιωκόμενα.
Μα Ανιχνεύσεις κι Ανιχνευτές, γιατί επαναλαμβάνετε τ’ αυτονόητα ; Χρειάζεται στ’ αλήθεια να πειστεί κανείς από μας ή ο Ελληνικός λαός ότι οι κυβερνώντες νυν και πρώην είναι/έκαναν όλα αυτά που καταγγέλλετε ;
Εδώ ήμασταν ξανά πριν από πολλά χρόνια λέγοντας τα ίδια. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μια κατ’ επίφασιν δημοκρατία, με στημένες ,παγιδευμένες, διαβλητές , δυσλειτουργικές εκλογικές και πολιτικές διαδικασίες.
Σκεφτείτε το λίγο, πως Ο,ΤΙ και να κάνει ο πολίτης κατά τις όποιες εκλογές, το αποτέλεσμα θα είναι δυσμενές για τον ίδιο και τη χώρα.
-Να απέχει ; Ευνοούνται τα πρώτα κόμματα λαμβάνοντας εντολή μ’ ελάχιστες ψήφους.
-Να ρίξει λευκό ; Ευνοούνται τα πρώτα κόμματα.
-Να ρίξει άκυρο ; Το ίδιο
-Να ψηφίσει ασήμαντα κόμματα ; Διακινδυνεύει ανίερες συμμαχίες εκ των υστέρων.
-Να ψηφίσει γραφικούς ; Παίζει το παιχνίδι ισως των χρηματοδοτών τους αλλά διατρέχει και τον κίνδυνο να συντελέσει στην άνοδο γραφικών.
-Να ψηφίζει πάντα αντιπολίτευση για να μη γίνεται κανένα κόμμα καθεστώς;
Συντελεί στον δικομματισμό και την απλή εναλλαγή γνώριμων σχημάτων και προσώπων.
– Να μείνει ‘πιστός’ στην όποια ιδεολογία του ;Δίνει ευκαιρίες σε χαταχραστές ιδεολογιών.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΜΕΝΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Αλλά η αδυναμία έκφρασης, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ .
Απλώς έχουν περάσει οι εποχές κατά τις οποίες οι άνθρωποι πίστευαν ότι υπάρχει κάποιος εκεί πάνω στις εξουσίες που νοιάζεται για ή έστω ακόύει τις επιθυμίες τους. Συνειδητοποίησαν ότι είναι σαν να μιλάνε σ’ έναν τοίχο. Μέσα τους όμως βράζουν από θυμό, οργή , αγανάκτηση, αποστροφή. Κι αυτό δεν είναι κακό – αφού οδηγεί στην απομυθοποίηση που είναι ένα βήμα προς την ωριμότητα. Ποιός πιστεύει πια στα προεκλογικά πυροτεχνήματα και τις υποσχέσεις ; Μπορεί ν’ αναγκάζεται να λειτουργήσει μέσα από ένα ολότελα σαθρό σύστημα, ελλείψει άλλου , αλλά ΔΕΝ καταθέτει πια τη πίστη του και τη ψυχή του σ’ αυτό όπως έκανε στο παρελθόν. Γνωρίζει πολυ καλά όχι μόνο σε εγχώριο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο πια ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Και στο παιδάκι που διαλαλεί την αυτονόητη αλήθεια, ο μέσος άνθρωπος απαντά (πια) “σώπα, το ξέρουμε, μη κοιτάς που δεν μιλάμε, απλώς περιμένουμε μέχρι να καταλάβει μόνος του ο Βασιλιάς ότι το ξέρουμε πως είναι γυμνός, αφού δεν παίρνει από λόγια. Ή μέχρι ν’ αρπάξει καμιά πλευρίτιδα απ τη πολλή τη γύμνια και να τον ξεφορτωθούμε”.
Η απαξίωση της υπαρκτής πολιτικής , δεν συνεπάγεται την απαξίωση της πολιτικής ως ιδανικού.
Η γκρινια και η καταγγελία των αυτονόητων δεν βοηθάνε.
Αυτό που βοηθάει είναι το να προτείνει κανείς εναλλακτικές επιλογές, αν γνωρίζει την ύπαρξη τέτοιων.
Ή να κάνει αυτό που κάνω κι εγώ – όπου βρεθώ κι όπου σταθώ θα πω σε ανθρώπους να μην δίνουν την εμπιστοσυνη τους και τη ψήφο τους σε καμιά προεκλογική ή άλλη παροχολογία ή σπασμωδική ενέργεια (π.χ. προεκλογικός οίστρος καθαριότητας Δήμων και οδοποιϊας)απ’ ΟΠΟΙΟ κομμα κι αν αυτή προέρχεται.. Γιατί είναι ΠΑΝΤΑ απλώς παραπέτασμα καπνού. Έτσι αποδυναμώνεται σιγά-σιγά το κίνητρο που είχαν τα κόμματα να στηρίζονται στις παροχές εντυπωσιασμού . Θα πρέπει πλέον να έχουν και κάτι άλλο να επιδείξουν.
Αν εγώ μπορώ έμμεσα ή άμεσα να επηρεάσω ας πούμε 50 ανθρώπους να μην ενεργούν επιπόλαια σ’ αυτό το ζήτημα, πολύ περισσότερο μπορείτε κι εσείς.
Κι’ έτσι χωρίς ν’ ανοίξει μύτη, υποσκάπτεται η βεβαιότητα των κομμάτων ότι θα κερδίσουν την εύνοια με νέα παμπάλαια κόλπα.
Αλλά ξέρετε κάτι ; Οι ίδιοι οι άνθρωποι, ακόμα κι αυτοί που είναι αγράμματοι ή φτωχοί άρα επιρρεπείς θεωρητικά σε παροχολογίες και παροχές, ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ πια σε τέτοια χονδροειδή ψέματα ακόμα κι αν έχουν ανάγκη απ τα βοηθήματα. Έχουν ακόμα κι’ αυτοί ωριμάσει. Παρά τη διάλυση των πάντων, νιώθω μια βαθιά ικανοποίηση που ο σημερινός πολίτης με όλα του τα ελαττώματα ειναι πολύ πιο υποψιασμένος σε σχέση μ’ εκείνον των προηγούμενων δεκαετιών- ο οποίος παλαιός πολίτης ΠΙΣΤΕΥΕ στους πολιτικούς και τα κόμματα και σκοτωνόταν γι’ αυτά (αν είναι δυνατόν!!!).
Τότε οι πολιτικοί του δίνανε τα πάντα και του παίρνανε τη ψυχή. Τώρα του παίρνουν τα πάντα αλλά κι ο πολίτης παίρνει πίσω τη ψυχή του.
Επιτέλους.
Καλές γιορτές !
Αυτός είναι ό φίλος μου ό
Βλαξ
εδώ μέσα,
κοντά εννιά χρόνια, τώρα
από τόν ωραίον Απρίλη τού 2009, πού
κάναμε Πάσχα τότενες
μ’ εφτά αυγά τουρκίας κι 1/4 από κόκκινο σ’ ένα καλάθι, τρομάρα του
(τόν επόμενο χρόνο μέ μιάνε μάπα σκέτη, ναίσκε μάθκια μας)!…
Μαζί θά πάμε στή γκόλαση,
έτσι δηλαδή κι αρνηθεί ν’ ακολουθήσουμε τήν Οδό γιά τόν Παράδεισο…
Χριστὸς γεννᾶται (μυστήριον ξένον ὁρῶμεν καὶ παράδοξον, έ;! σσ), δοξάσατε!
Χρήστο, Χρόνια Πολλά!!!
Αγαπητέ κύριε Σαββίδη, αγαπητοί φίλοι,
Χρόνια πολλά και καλή Χρονιά σε όλους σας!
Χρόνια Πολλά
Εὐχές στούς συνανιχνευτές, χρόνια πολλά καί καλά Χρήστο μου,
χρόνια πολλά καί καλά ἀγαπητέ Παντελῆ,
καλοτυχία γιά τά ὄνειρά μας
καί νά μποροῦμε νά ἔχουμε ὄνειρα.
Μιά φορά ήτανε μιά καλή γυναίκα καί πέθανε,
σάν βρέθηκε στή γκόλαση, όμως
χάλασε τό γκόσμο μέ τίς φωνές καί τίς διαμαρτυρίες της:
«τί δουλειά έχω εγώ στή γκόλαση· εγώ είμαι μιά καλή γυναίκα,
η θέση μου είναι στόν Παράδεισο…»!…
Οί φωνές της φτάσανε στ’ αυτιά τού Άγιου Πέτρου
κι αυτός ρώτηξε τούς νεκροπομπούς Αγγέλους:
«τί έγινε, ρ’ εσείς;»!…
«Λάθος, Άγιε», τ’ αποκρίθηκαν φαρμακωμένοι εκείνοι,
οπότε
ρίχνει ό Άγιος ένα μακρύ μακαρόνι οπού ‘φτανε μέχρι τή γκόλαση,
νά πιαστεί η καλή γυναίκα,
νά τήν αναβάσει στόν Παράδεισο πλήν
γιά ελάτε στή θέση τών άλλων κολασμένων,
νά κρέμετ’ έμπροσθέν σας μακαρόνι σ’ απ’ ευθείας σύνδεση μέ Παράδεισο!…
Ορμάτε όλοι νά πιαστείτε πάνω του γιά δέν ορμάτε…
έτσι κι έγινε, όμως
«πίσω αλήτες,
αυτό είναι τό δικό μου μακαρόνι»,
ακούστηκε οξεία καί διαπεραστική, «στριγκιά» πέτε, η φωνή τής καλής γυναίκας πλήν
μέ τό «μου»,
κόπηκε τό μακαρόνι…
Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει
Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ’ αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν’ το κρεβάτι της λημέρι του φονιά
Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα `βρεις μήτε κλειδαριά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά – 1974
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
1. Γιώργος Νταλάρας