Οι συνεργάτες του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν, που ασχολούνται με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικής ασφάλειας και άμυνας, έχουν βρεθεί από την ανάληψη της εξουσίας, τον περασμένο Ιανουάριο, στη δυσάρεστη θέση να βρίσκονται αντιμέτωποι από τους Τούρκους ομολόγους τους, οι οποίοι δεν επιδεικνύουν σεβασμό, όπως άλλες εποχές.
Τους αντιμετωπίζουν ως ίσοι προς ίσους στο πλαίσιο της πολιτικής του Ταγίπ Ερντογάν, ότι η Τουρκία είναι μία από τις μεγάλες δυνάμεις. Όχι υπερδύναμη. Δεν έχει φτάσει στο σημείο να ισχυριστεί και αυτό. Αλλά ως μία χώρα της οποίας ο πρόεδρος της ομιλεί και συνεργάζεται με όλους τους ηγέτες των μεγάλων χωρών.
- Για το θέμα αυτό, έχει αναφερθεί ο δημοσιογράφος και αναλυτής Μιχάλης Ιγνατίου κατά την παρουσία του στο δελτίο ειδήσεων του καναλιού OPEN με τον Γιάννη Παπαδόπουλο.
Ο δημοσιογράφος σημείωσε τα εξής, αναφερόμενος στις πληροφορίες για τις σχέσεις των ΗΠΑ με την κατοχική δύναμη:
Σύμφωνα με πληροφορίες οι γραφειοκράτες, ανάμεσα στους οποίους είναι και η ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι οποίοι ανδρώθηκαν μέσα από το υπουργείο των Εξωτερικών, συνέχιζαν μέχρι πρόσφατα να πιστεύουν ότι η Τουρκία θα μπορούσε να επανέλθει στη Δύση και να μετατραπεί ξανά σε μία κανονική δυτική χώρα.
Διαψεύστηκαν οικτρά και δείχνουν να το έχουν καταλάβει.
Όμως, εσχάτως κυκλοφορεί ένα άλλο αφήγημα. Ότι, δηλαδή, συνεχίζουν να συνομιλούν μαζί με τους Τούρκους προσβλέποντας στο 2023, όταν και θα γίνουν οι εκλογές, αν και ο Ερντογάν θα μπορούσε να αιφνιδιάσει και να τις καλέσει όποτε τον βολεύει.
Το αφήγημα έχει βάση, αν δεχθούμε ότι ισχύει η προεκλογική “υπόσχεση” του προέδρου Μπάιντεν -σε εκείνη την περίφημη συνέντευξη του στην εφημερίδα New York Times- ότι ο αυταρχικός Ερντογάν πρέπει να φύγει από την εξουσία, αλλά μόνο με εκλογές.
Στην αμερικανική πρωτεύουσα ακούγονται και άλλα σενάρια, που έχουν να κάνουν με τους Κούρδους, ειδικά της Συρίας. Ανάμεσα στους γραφειοκράτες, που μονίμως δικαιολογούν την Τουρκία, υπάρχουν και αξιωματούχοι που υποστηρίζουν την περαιτέρω ενδυνάμωση των σχέσεων με τους Κούρδους, οι οποίοι και ηγούνται των μαχών εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Στην Ουάσιγκτον παραδέχονται πλέον όλοι ότι τη βασική δουλειά εναντίον των τζιχαντιστών την κάνουν οι Κούρδοι και όχι οι Αμερικανοί, οι οποίοι όμως μοιράζονται τις νίκες επειδή προμηθεύουν με στρατιωτικό εξοπλισμό τους Κούρδους.
Είναι θετικό, πάντως, ότι τούτη η κυβέρνηση έχει αλλάξει τις πολιτικές της προηγούμενης του Ντόναλντ Τραμπ αναφορικά με τους Κούρδους, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι το αντίπαλο δέος για τους Τούρκους.
Η θέση του κ. Μπάιντεν εδώ και πολλά χρόνια -και δεν άκουσα να έχει αλλάξει- είναι αυτή: οι Κούρδοι είναι οι πιο γνήσιοι σύμμαχοι της Αμερικής και δικαιούνται κράτους.
Θα κλείσω αυτό το κείμενο με αυτό: Ένας εκ των πλέον γνωστών αναλυτών, που τον ακούνε οι στρατιωτικοί στο Πεντάγωνο, ο Μάικλ Ρούμπιν, κάλεσε με άρθρο του τον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν να αφαιρέσει την κουρδική οργάνωση του PKK από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Είναι ένα “όπλο” των εκφραστών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στους άφιλους Τούρκους…
Το βίντεο της ανταπόκρισης του αναλυτή του OPEN και αρθρογράφου της Hellas Journal ακολουθεί:
“από τους Τούρκους ομολόγους τους, οι οποίοι δεν επιδεικνύουν σεβασμό, όπως άλλες εποχές.”
Και πολύ καλά κάνουν και δεν σκύβουν το κεφάλι. Είναι πατριώτες και αγαπούν την πατρίδα τους. Οι Αμερικανοί θέλουν κάθε φορά που “αερίζονται’ να στέκεται όλος ο Κόσμος προσοχή.