Η μειονότητα στην Αλβανία είναι εθνική και το ελληνικό κράτος οφείλει να ενδιαφέρεται για τις συνθήκες διαβίωσής της. Αν και υπήρχαν διεθνώς αποδεκτοί τρόποι βοήθειάς της στις εκλογές της Χειμάρρας, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έδειξε παροιμιώδη αδιαφορία, με αποτέλεσμα να ηττηθεί ο υποψήφιος της «Ομόνοιας» σε μια αναμέτρηση κύρους και γοήτρου, πέρα του βασικού ζητήματος που είναι η υπεξαίρεση των περιουσιών των κατοίκων της.

Ουσιαστικά, το διακύβευμα είναι η παραμονή της ελληνικής μειονότητας στον τόπο της. Η αλβανική κυβέρνηση προσπαθεί να την περιορίσει, να την εξασθενίσει, να την απονευρώσει, και η Αθήνα έβγαλε από την προστασία της τα στοιχεία που θα βοηθούσαν στην παραμονή της.

Το μεγάλο θέμα είναι η «αποστράγγιση» των ελληνόφωνων περιοχών από το ελληνικό στοιχείο, το κλείσιμο των ελληνόφωνων σχολείων και γενικότερα η εγκατάλειψη της βορειοηπειρωτικής περιοχής από την πρόνοια των ελληνικών κυβερνήσεων.

Σε ό,τι αφορά τις εκλογές, το βασικότερο όλων είναι η νοθεία με διάφορες αλχημείες, για την οποία η κυβέρνηση της Αθήνας μόνο ανησυχίες εξέφρασε και τα γνωστά περί ευρωπαϊκής πορείας της Αλβανίας. Να ‘χαμε, να λέγαμε.

Την επομένη των εκλογών η κυβέρνηση μέσω διπλωματικών κύκλων διέρρευσε τις ανησυχίες για τον τρόπο που διεξήχθη η εκλογική διαδικασία. Ούτε καν επίσημη δήλωση δεν έκανε. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις ανησυχίες της Αθήνας.

Τα Τίρανα εμπαίζουν ανοιχτά την Αθήνα. Την εβδομάδα που πέρασε υπήρξαν  δημοσιεύματα για αμερικανικές συστάσεις προς την ελληνική κυβέρνηση, να μην εμποδίσει την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων και ανατολικότερα – στις σχέσεις με την Τουρκία η παράδοση είναι ολική.

Με όσα εξελίχθηκαν με αφορμή τις έρευνες στην Κάσο, αποκαλύφθηκε ότι ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης ψεύδεται προς τον ελληνικό λαό, όπως ωμά και δημοσίως δήλωσε ένα καθ’ όλα αξιόπιστο πρόσωπο που προσέχει τον δημόσιο λόγο του, ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης. Χαρακτήρισε ψεύτη τον υπουργό, και όλα δείχνουν πως είναι. Ποια εμπιστοσύνη μπορεί να έχει η ελληνική κοινωνία, να διαχειρίζεται την εξωτερική της πολιτική ένα τόσο ανυπόληπτο πρόσωπο;

Το παζλ της εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας συμπληρώνουν οι πιέσεις που ασκούνται στον Κύπριο πρόεδρο Νίκο Χριστοδουλίδη να κάνει υποχωρήσεις στο Κυπριακό. Μια παρασκηνιακή διένεξη βγήκε δειλά στην επιφάνεια και αποκαλύπτει ότι η Αθήνα όχι μόνο δεν υφίσταται ως γεωπολιτική οντότητα στην περιοχή από τα Βαλκάνια ως τη Μέση Ανατολή, αλλά είναι διατεθειμένη να μειώσει και άλλο το αποτύπωμά της.

Όλα αυτά εν μέσω μιας κλιμακούμενης έντασης στη Μέση Ανατολή που δεν αποκλείεται να συμπεριλάβει και την Κύπρο. Δηλώσεις Ισραηλινών επισήμων, ότι θα ζητήσουν τη βοήθεια της Κύπρου και της Ελλάδας, δημιούργησαν και πάλι το ερώτημα κατά πόσο η Κύπρος θα αποτελέσει στόχο σε μια κλιμάκωση. Πάντως η δυσαρέσκεια στον αραβικό κόσμο και στο Ιράν από τη στάση Αθήνας και της Λευκωσίας είναι εμφανής.

Η Ουάσινγκτον καλύπτει την επιθετικότητα του Ισραήλ –θεωρείται αδύνατο να μην ήταν ενημερωμένη–, το οποίο δολοφόνησε τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια στην Τεχεράνη και το ηγετικό στέλεχος της Χεζμπολάχ Φουάντ Σουκρ στη Βηρυτό. Και όταν απειλούνται αντίποινα, οι Αμερικανοί παρεμβαίνουν και συνιστούν να μην επεκταθεί ο πόλεμος.

Το επιχείρημα της Ουάσινγκτον για αυτοσυγκράτηση προς τους Ιρανούς ήταν πως το Ισραήλ δεν έχει στον προγραμματισμό του άλλες δολοφονίες ηγετικών στελεχών – για τους αμάχους δεν γίνεται λόγος, αυτοί αποτελούν καθημερινά αποδεκτά θύματα από τη διεθνή κοινότητα. Αλλά η ισραηλινή κυβέρνηση διέψευσε τους Αμερικανούς μετά την ανάδειξη του νέου πολιτικού ηγέτη της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ.

Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου Εθνικής Άμυνας του Ισραήλ, στρατηγός Χερτσί Χαλεβί, δήλωσε πως θα πολλαπλασιάσουν τις προσπάθειες για τον βρουν.

Πάντως, η ανάδειξη στην ηγεσία της Χαμάς του Σινουάρ δεν σηματοδοτεί θετικές εξελίξεις για την ειρήνη – είναι κόκκινο πανί για τους Ισραηλινούς.

Κατά την αμερικανική λογική, το Ισραήλ έχει δικαίωμα να δολοφονεί αντιπάλους του, αλλά οι αντίπαλοί του θα πρέπει να μην ανταποδίδουν για να μην επεκταθεί ο πόλεμος.

Η επέκταση του πολέμου στη Μέση Ανατολή μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ επικίνδυνη υπόθεση και πρέπει να αποφευχθεί, αλλά δεν είναι δυνατό η ανθρωπότητα να είναι μάρτυρας ενός «εξαιρετικισμού» του Ισραήλ. Δεν μπορεί το κράτος του Ισραήλ να κάνει ό,τι θέλει επικαλούμενο τη θλιβερή πράγματι ιστορία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ είναι εξίσου υπεύθυνες για την παγκόσμια αστάθεια με τις δυνάμεις που επικρίνουν.

Στις εξελίξεις της εβδομάδας περιλαμβάνεται και η δήλωση παρέμβασης που υπέβαλε η γενοκτόνα Τουρκία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στην υπόθεση περί γενοκτονίας στη Γάζα που έχει υποβάλει η Νότια Αφρική κατά του Ισραήλ.

Ενεργοποιήθηκε επικίνδυνα και το άλλο μεγάλο μέτωπο, της Ουκρανίας. Σημαντικές ουκρανικές δυνάμεις εισέβαλαν στο ρωσικό έδαφος στην περιοχή του Κουρσκ κατευθυνόμενες προς το εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, γεγονός που εξέπληξε την ρωσική ηγεσία και προκάλεσε νέες ανησυχίες.

Πιθανοί λόγοι, κατά τον δημοσιογράφο Κώστα Ονισένκο, είναι οι Ουκρανοί να θέλουν να καταλάβουν και να ελέγξουν –ή να καταστρέψουν– το σταθμό καταμέτρησης φυσικού αερίου στην Σούντζα που αυτή τη στιγμή αποτελεί σχεδόν αποκλειστικό δίαυλο εισαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Στην ίδια περιοχή, στο Κουρτσιάτα, βρίσκεται ατομικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να «ανταλλάξουν» αυτή την εγκατάσταση με τον ουκρανικό ατομικό σταθμό στη Ζαπορίζια, τον οποίο ελέγχει ο στρατός εισβολής των Ρώσων.

Ένας ακόμα λόγος –πάντα κατά τον Ονισένκο– για την ουκρανική επίθεση προς την πλευρά του Κουρσκ μπορεί να είναι η διάσπαση των ρωσικών δυνάμεων, προκειμένου η Μόσχα να αναγκαστεί να στείλει μάχιμες μονάδες για να διώξει τους Ουκρανούς. Αυτό έχει ιδιαίτερο νόημα αν επιβεβαιωθεί το σενάριο που διακινείται εδώ και εβδομάδες, ότι οι Ρώσοι συγκέντρωναν δυνάμεις με τις οποίες στόχευαν να επιτεθούν από τα βόρεια σύνορα της Ουκρανίας προς την πόλη Σούμι.

Η «ουκρανική εισβολή στο Κουρσκ» ίσως να σχετίζεται με το ενδεχόμενο μελλοντικών διαπραγματεύσεων με τους Ρώσους, προκειμένου να υπάρξει αντικείμενο ανταλλαγής με ουκρανικές περιοχές.

Τέλος, ένα σενάριο που επίσης ακούστηκε είναι πως οι συγκεκριμένες κινήσεις που πραγματοποιούν οι Ουκρανοί στοχεύουν –μεταξύ άλλων– και στην πίεση προς τη Δύση, η οποία θέλοντας να αποφύγει κλιμάκωση του πολέμου προστατεύει τη Ρωσία από χτυπήματα με τα όπλα που η ίδια προσφέρει στους Ουκρανούς.

Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάθιου Μίλερ ρωτήθηκε για τη θέση των ΗΠΑ και απάντησε πως θα αφήσει τους Ουκρανούς να μιλήσουν για την επιχείρηση και πως τίποτε δεν έχει αλλάξει στη θέση του για ουκρανικές επιχειρήσεις στο ρωσικό έδαφος. Η συγκεκριμένη επιχείρηση, είπε ο κ. Μίλερ, δεν παραβιάζει τις θέσεις τους.