του Παντελή Σαββίδη
Ο κόσμος του διαδικτύου είναι αρκετός, αριθμητικά, για να μπορεί να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα των διαθέσεων και της νοοτροπίας μας ως κοινωνίας.
Ο κόσμος αυτός αντέδρασε αρνητικά στην επιστολή των ΗΠΑ σε Ελλάδα-Ισραήλ-Τουρκία ότι δεν ενδιαφέρονται για τον αγωγό EastMed.
Φταίνε-μόνο- οι ΗΠΑ;
Για να είμαστε ξεκάθαροι. Δεν είμαι απο αυτούς που υποστηρίζουν πως πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ. Ανήκουμε, όμως, στο δυτικό σύστημα ασφαλείας, δεν μπορούμε να παρεκλίνουμε απο αυτό χωρίς σοβαρές επιπτώσεις στα εθνικά μας θέματα-και στην οικονομία μας- και αναγκαστικά πρέπει να αξιοποιούμε κάθε παράθυρο που παρουσιάζεται εντός αυτού του συστήματος.
Πολλές φορές το παιχνίδι είναι σαν τη γάτα με το ποντίκι.
Αυτό το παιχνίδι δεν το αξιοποιούν καλά οι πολιτικές ηγεσίες. Το παίζουν με όρους δουλικότητας, διότι είναι ευάλωτες στην δυνατότητα ΗΠΑ, Βρυξελλών και Βερολίνου να καθαιρέσουν μια μη αρεστή στις πρωτεύουσες αυτές πολιτική ηγεσία.
Τα παραδείγματα αρκετά τα χρόνια της κρίσης.
Άκουσα ο ίδιος με τα αυτιά μου πρώην πρωθυπουργό να λέει πως ζήτησε απο τις ΗΠΑ να του αφήσουν περιθώρια να ελιχθεί σε σχέση με την Ρωσία και του είπαν, όχι.
Άρα, η χώρα δεν μπορεί να ασκήσει ούτε καν στοιχειωδώς ευέλικτη πολιτική.
Ευθυγραμμίζεται απόλυτα με το πλαίσιο που θέτουν Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες έστω και αν το πλαίσιο αυτό δεν εξυπηρετεί την Ελλάδα. Και για να δικαιολογήσουν αυτήν την αρνητική συμμόρφωσή τους, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενες, οι ηγεσίες επικαλούνται αρχές διεθνούς ή ευρωπαϊκού δικαίου. Ίσως υπάρχουν και δεσμεύσεις ή εκβιασμοί που έχουν να κάνουν με τα μνημόνια.
Δεν θέλω να επιμείνω περισσότερο στο θέμα.
Οι ίδιες αρχές καταπατούνται ή ερμηνεύονται διαφορετικά απο ισχυρά κράτη ή κράτη που έχουν άλλη αντίληψη για την σχέση εθνικού συμφέροντος και συμμετοχής τους σε ευρωπαϊκούς ή διεθνείς θεσμούς.
O EastMed δεν ήταν ελληνική επινόηση. Η Ελλάδα δεν παράγει πολιτική. Προσπαθεί να προσαρμοστεί σε πλαίσια που διαμορφώνουν άλλοι. Άνθρωποι που μπορούν να σκεφθούν υπάρχουν αλλά η πολιτική βούληση για εφαρμογή πολιτικής που ξεπερνά τα συνηθισμένα δεν υπάρχει. Γι αυτό και η πολιτεία δεν διαμορφώνει ένα πλαίσιο του τι θέλει τα επόμενα χρόνια να επιτύχει. Είναι της λογικής “προσπαθούμε να διατηρήσουμε τα σημερινά και να προσαρμοστούμε στα μελλούμενα για να μην απωλέσουμε τα σημερινά”.Μέχρι εκεί.
Το ότι για να διατηρήσεις τα σημερινά σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται συνεχώς πρέπει να αναπτύξεις μια δυναμική πολιτική για να μην χάσεις αυτά που έχεις δεν περνά απο το νου των πολιτικών ηγεσιών.
Αφού υποστεί ήττες η ελληνική πολιτική αρχίζει να κινείται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Λιβύη. Ένα άλλο παράδειγμα η Ρωσική Εξαρχεία στην Αφρική. Ο Υπουργός εξωτερικών ανακάλυψε την Αφρική αφού η χώρα έμεινε πολύ πίσω στην διαμόρφωση πολιτικής με τις αφρικανικές χώρες.
Ο EastMed ήταν παιδί του Νετανιάχου. Αν υποστηρίζονταν γεωπολιτικά θα γινόταν λόγω των επαφών και των διεθνών διασυνδέσεων του Νετανιάχου.
Μόλις ο Νετανιάχου αποχώρησε, ο EastMed έμεινε χωρίς πατρική φροντίδα και άρχισε να υποχωρεί. Ο πρώτος που έριξε χαριστική βολή εναντίον του ήταν ο Έλληνας ΥΠΕΞ με εκείνες τις οικολογικές δηλώσεις του περί βλαπτικών, του περιβάλλοντος, γεωτρήσεις.
Την φοβία τους να διαμορφώσουν πολιτική την αποδίδουν στην οικολογική ευαισθησία τους.
Όλα συγκλίνουν στο ότι οικονομικά ο EastMed ήταν ασύμφορος. Μπορεί να ήταν.
Αλλά, υπάρχουν και περιπτώσεις που τα κράτη, ιδίως οι μεγάλες δυνάμεις προκρίνουν τους γεωπολιτικούς λόγους αντί των οικονομικών.
Θυμάμαι μια αντίστοιχη δήλωση του Κλίντον όταν επρόκειτο να κατασκευαστεί ένας αγωγός στην Τουρκία που θα κατέληγε στο Τσεϊχάν. Είχε πει “μπορεί οικονομικά να είναι ασύμφορος, μας ενδιαφέρει, όμως, γεωπολιτικά”.
Οι δυνάμεις, λοιπόν, που θα υποστήριζαν γεωπολιτικά τον αγωγό δεν υπάρχουν.
Ίσως,να συνέφερε την Ευρώπη ένας εναλλακτικός αγωγός ενεργειακού ανεφοδιασμού της. Η υλοποίηση, όμως, του αγωγού περιείχε γεωπολιτικούς κινδύνους τους οποίους η ανύπαρκτη στρατιωτικά και γεωπολιτικά Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει.
Προϋποθέτει, δηλαδή, ρήξη με την Τουρκία στις απαιτήσεις της στην παράνομη ανακήρυξη της “Γαλάζιας Πατρίδας”.
Άρα, ο πατέρας του EastMed εξέλιπε, η ωφελούμενη Ε.Ε. δεν έχει την διάθεση να αναλάβει τις ευθύνες της και οι δευτερεύοντες παίκτες, όπως η κυβέρνηση στην Αθήνα είναι οικολόγοι.
Περιμέναμε, λοιπόν, απο τις ΗΠΑ να αναλάβουν τα πάντα. Ποιοι περιμέναμε; Ο λαός, αφού η κυβέρνηση δήλωσε πως δεν ενδιαφέρεται για εξορύξεις που θα μολύνουν το περιβάλλον.
Μπορεί οι ΗΠΑ να υποχώρησαν, αν και εξ αρχής είχαν επιφυλάξεις, για να ικανοποιήσουν τον Ερντογάν.
Αλλά όταν οι κύριοι παράγοντες που ενδιαφέρονται για τον αγωγό υποχωρούν ή δεν υπάρχουν μπορούμε να ρίξουμε όλες τις ευθύνες στην Ουάσιγκτον;
Όχι ότι μπορεί να εμπιστευτεί κανείς τους Αμερικανούς. Αλλά να περιμένουμε να τα κάνουν όλα οι άλλοι για μας δεν είναι δείγμα υγιούς και δυναμικής κοινωνίας.
Τι χάσαμε απο την ακύρωση του EastMed ως αγωγού;
Οικονομικά τίποτε. Η Ελλάδα θα γινόταν χώρα διέλευσης. Μπορεί οι εναλλακτικές λύσεις για να προωθηθεί το φυσικό αέριο απο τις ίδιες περιοχές στην Ευρώπη να είναι συμφερότερες απο άποψη οικονομίας.
Εκείνο που ενδεχομένως να σκεφθεί κανείς ότι χάσαμε είναι η διαδικασία -όχι ο αγωγός- EastMed και ο εξαναγκασμός της Τουρκίας να αποδεχθεί τετελεσμένα σε σχέση με την ελληνική ΑΟΖ που θα της επιβάλλονταν απο ισχυρές δυνάμεις για να προχωρήσει ο αγωγός.
Ο EastMed ως διαδικασία ήταν και είναι κάτι ευρύτερο του αγωγού. Περιλάμβανε τον αγωγό αλλά δεν ήταν μόνο ο αγωγός.
Είναι η διαδικασία σύγκλισης και συνεργασίας χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, στην οποία συμμετέχουν Ελλάδα και Κύπρος, να συνδιαμορφώσουν μια ομάδα χωρών που θα συνεργασθεί οικονομικά, ίσως πολιτικά, και αργότερα και γεωπολιτικά, ως αντιστάθμισμα της τουρκικής αξίωσης να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη και να συνδιαλέγεται με τις χώρες αυτές με όρους υποταγής.
Στην διαδικασία αυτή ad hoc θα συμμετείχαν και οι ΗΠΑ, ή η Γαλλία, ή η Ιταλία.
Αυτή η διαδικασία όχι, μόνο, δεν ακυρώνεται με την ατυχή επιστολή του State Department αλλά έχει πάρει και τη μορφή νόμου στις ΗΠΑ. Θα συνεχισθεί και υποστηρίζεται και απο τα δύο μεγάλα κόμματα στις ΗΠΑ.
Όπως διαβεβαιώνει ο Έντυ Ζεμενίδης στην εκπομπή “Ο Καφές της Κυριακής” της διαδικτυακής τηλεόρασης Ανιχνεύσεις web tv αυτή η διαδικασία είναι ενεργή και οι Ελληνοαμερικανοί πιέζουν να συμμετάσχει ο αμερικανός ΥΠΕΞ στην συνάντηση 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ + ΗΠΑ).
Η άλλη απώλεια απο την υποχώρηση της ιδέας του EastMed ήταν η πίεση να αποδεχθεί η Τουρκία ΑΟΖ που προβλέπονται απο το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θάλασσας.
Ούτε και αυτό έχει χαθεί ως δυνατότητα.
Διότι οι ΗΠΑ δήλωσαν πως υποστηρίζουντην διαδικασία ηλεκτρικής δισύνδεσης Ελλάδας με Αίγυπτο, μια διαδικασία που υπεγράφη στις 14 Οκτωβρίου 2021 και τα σχετικά ρεπορτάζ ανέφεραν και τα εξής:
“Η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία θα περιλαμβάνει σαφή αναφορά στην ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων των δύο χωρών, η οποία συνδέεται ευθέως με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και τις θαλάσσιες ζώνες τους, που έχουν οριστεί με βάση τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982”.
Δηλαδή, το καλώδιο θα περάσει απο περιοχές που θα περνούσε και ο αγωγός και θα τεθεί και πάλι θέμα του ποιος δικαιούται τι στην διαδρομή αυτή.
Όλα αυτά, όμως, προϋποθέτουν ενεργό και δυναμική εξωτερική πολιτική.
Δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα απο τους άλλους.
Ακόμη και το πως θα ενταχθεί η Τουρκία, αν ενταχθεί, στο διαμορφούμενο σύστημα ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο εξαρτάται και απο εμάς. Και αν οι ΗΠΑ έχουν άλλη άποψη να διαφωνήσουμε με τις ΗΠΑ.
Συμφέρει τα κόμματα να έρθουν σε συνεννόηση για κοινή εξωτερική πολιτική. Σήμερα μπορεί να υποστηρίξουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αύριο, όμως μπορεί να υπάρχει μια άλλη κυβέρνηση.
Εκείνο το οποίο πρέπει να εξαλείψουν απο την πολιτική ζωή της χώρας είναι η δυνατότητα ξένων δυνάμεων να αλλάζουν κυβερνήσεις σαν πουκάμισα. Και αυτό, μόνο με μια κοινή θέση σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας μπορούν να το πετύχουν. Εμπρός, λοιπόν, ήρθε η ώρα.
Οι Τουρκία έδωσε “ηρεμία” στο 9 στη συνάντηση Μπάιντεν – Ερντογάν και πήρε την πολύ σοβαρή ακύρωση του East med. Ο νόμος και το καλώδιο ρεύματος είναι χαμηλότερης πολιτικής (παρηγοριά στον άρρωστο). Ο Ζεμενίδης τη δουλειά του κάνει (μασάζ στον άρρωστο) . Οι Αμερικάνοι έταξαν το μετά στον ΥΠΕΞ και αυτός στηριζόμενος από τους καπετάνιους τα τίναξε όλα (East med και φυσικό αέριο). Τώρα τρέχει στην Αφρική για δουλειές. Αφήσαμε το γάμο και πάμε για πουρνάρια στην κυριολεξία.
ΗΠΑ , κοτσαμπάσηδες και τα πολιτικά λιγούρια κανονίζουν το μέλλον του πολύπαθου λαού.
Το θέμα της ενέργειας αποτελεί τη μεγαλύτερη εξαπάτηση και απάτη της Ελλάδας. Αφού “κανόνισαν” οι καπεταναίοι τους αγωγούς θα αρπάξουν βιαίως και τα 32 δις της πράσινης ανάπτυξης. Η απολιγνιτοποίηση πήγε δύο χρόνια πίσω για να ετοιμαστεί καλύτερα ο κυβερνήτης ΒΜ και έχει μεγάλη απορροφητική ικανότητα. Το καμούφλαραν ως ενεργειακή απαίτηση.
Ο Ζεμενίδης απροκάλυπτα και κυνικά αποκάλυψε τη φιδίσια πολιτική των ΗΠΑ στο θέμα του East med. Μας είπε πολύ απλά, βάλτε την Τουρκία στον East med (5+1) γιατί διαφορετικά οι ΗΠΑ σταματούν την υποστήριξη. Συγχαρητήρια στον κ. Σαββίδη για αυτή τη δημοσιογραφική επιτυχία.
ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΙΕΜΑΤΟΣ .Να κοιταχτούμε λοιπόν στον καθρέπτη.
1.- Οι τρεις -γνωστές Μεγάλες τότε Δυνάμεις-, μας έκαναν το 1827 και το 1830 ανεξάρτητο κρατίδιο ,-εξαρχής καταχρεωμένο και με πολιτικά κόμματα ,τα οποία ,χωρίς ντροπή, έφεραν και τα ονόματά τους
Με τέτοιες πολιτικές συνθήκες , με επαναστάτες ”καπεταναίους” να αλληλουποβλέπονται και με Έλληνες ένα λαό που συνεννοούνταν με το γλωσσικό βαβέλ ,που επικρατούσε πουν να σταθεί ο φουστανελάς Βασιλιάς ΟΘΩΝ ,τον οποίον μερικοί άεργοι με τον Μακρυγιάννη το 1843 ”ψαλλίδισαν” τα φτερά και του ιδίου και όσων πίστεψαν στην Μεγάλη Ιδέα του Έθνους για την Κωνσταντινούπολη του Κωλέττη και ων άλλων .
Καλή συρμαγιά λοιπόν για ξενικές επεμβάσεις και με ένα λαό που τις συνήθισε ,αν δεν τις επιδίωκε..
2.-Μετά τους δύο νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους ,με ενωμένη πολιτειακή και πολιτική ηγεσία ,που σκόπευε να συνεχίσει προς βορρά-κυρίως -(φθάσαμε μέχρι την Κρέσνα) για να τελειώνουμε με τους Σλάβους ,που μας ταλαιπωρούσαν από την εποχή του Βουλγαροκτόνου- ,με αφορμή τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο , οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις πολύ εύκολα με ένα ικανώτατο ,αλλά ασυγκράτητα φιλόδοξο πολιτικό ,τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κατάφεραν το 1916 με στρατιωτική παρέμβασή τους στην Θεσ/νίκη να μας χωρίσουν σε δύο αλληλομισούμενα κράτη με βαθιά αλληλομισούμενους Έλληνες και στην συνέχεια να τραγικοποιήσουν την Μεγάλη Ιδέα -της ηγεσίας και του λαού από το 1844 -με την αστήρικτη στρατιωτικώς απόβασή μας -με εντολή τους- στην Σμύρνη το 1919 και να την θάψουν οριστικά με την Συνθήκη της Λωζάννης .
3.-Καταφέραμε μετά τον θάνατο του Βενιζέλου να ενωθούμε από το 1936-1941 και να γράψουμε -με τον εκλεγμένο από την Βουλή Μεταξά – την φωταψία της Ελληνικής Ιστορίας του πολέμου μας εναντίον του Φασισμού .
4.-Για την κατοχή και τον επακολουθήσαντα ”εμφύλιο” ας μη γράψουμε γιατί τότε οργίασαν οι Ξένοι από όλα τα σημεία του ορίζοντος..
4.-Έκτοτε δυστυχώς ,συνεχίζουμε τον επικαιροποιημένο διχασμό και όσο υπάρχουν πρόθυμοι πολιτικοί να κυβερνήσουν -για την Ιστορία και μόνο -,δεν θα συμφωνούν σε ανεξάρτητη και ίδια εξωτερική πολιτική ,την οποίαν πάντως και δεν μπορούμε και δεν μας παίρνει να την ασκήσουμε κιόλας ,αλλά και δεν θέλουμε να το κάνουμε ΚΟΥΓΚΙ.
Το σχόλιό σου με υποχρεώνει για άλλη μια φορά να παρέμβω:
1. οι βαλκανικοί πόλεμοι και ειδικά ο πρώτος εκ των δύο δεν θα είχε τελειώσει με τόσο θετικά αποτελέσματα, αφού ο Κωνσταντίνος είχε αποφασίσει για τον εαυτό του ότι έπρεπε να κινηθεί προς Μοναστήρι και όχι προς Θεσσαλονίκη.
2. σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις, ο πρώτος ΠΠ ξέσπασε για πολλούς λόγους, ένας από τους σημαντικότερους ήταν η προσχώρηση της Βουλγαρίας στο άρμα της Γερμανίας και η κατά συνέπεια στροφή της Ρωσίας στην Σερβία φέρνοντάς την αντιμέτωπη με την Αυστροουγγαρία και στην συνέχεια με την Γερμανία. Σε αυτό το πλαίσιο εσύ πιστεύεις ότι θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε προς βορρά απλά και μόνο εάν ήμαστε ενωμένοι;
3. Ο Μεταξάς δεν ψηφίσθηκε από την Βουλή αλλά επιβλήθηκε εκβιαστικά από τους Βρετανούς (που ήλεγχαν τα δάνειά μας) μέσω του παλατιού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μεταξάς για να απαντήσει κάτι άλλο από ΌΧΙ στο ιταλικό τελεσίγραφο έπρεπε, όπως είπε ο ίδιος στον Γκράτσι, έπρεπε να ρωτήσει πρώτα τον Βασιλιά (δηλαδή τους Άγγλους).
4. Να αναφέρω ότι το 1915 χάσαμε και την μοναδική ευκαιρία να ενωθούμε με την Κύπρο. Ο Κωνσταντίνος και οι υπόλοιποι αντιβενιζελικοί προτίμησαν να παραδώσουν το Δ ΣΣ στους Γερμανούς και την ανατολική Μακεδονία στους Βούλγαρους παρά να συμμετέχουν στον πόλεμο στο πλευρό της τριπλής συνεννόησης. Κανένας, ούτε και ο Βενιζέλος δεν θα μπορούσε να τους συνεφέρει. Τόσο αποφασισμένοι ήταν να υπηρετήσουν τα γερμανικά συμφέροντα.
@ Ο Λούμπεν
Έχεις μείνει πολύ πίσω στην Ιστορία. Γνωρίζεις την κρατούσα αντίληψη, αλλά όχι τι πραγματικά συνέβη.
1. Μια “αιρετική” άποψη για την “κόντρα” Βενιζέλου – Κωνσταντίνου πριν την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης
3. “Την 16η Απριλίου 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς ψηφίστηκε στη Βουλή και με πρωτοφανή πλειοψηφία, 241 υπέρ, 16 κατά του ΚΚΕ, και 4 λευκά.. έγινε Πρωθυπουργός της Ελλάδος, με την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε η Κυβέρνησή του στη Βουλή των Ελλήνων. Μπρος στα πολιτικά αδιέξοδα ο πολιτικός κόσμος του παρέδωσε την τύχη της Ελλάδος. Και αυτή ήταν μια σωστή απόφαση εκ μέρους του.
Μετά τις προγραμματικές δηλώσεις που πρωταρχική θέση είχαν η ετοιμασία του στρατού και η ομοψυχία του λαού η Γ’ Αναθεωρητική Βουλή έκλεισε για τις θερινές διακοπές. (εδώ, τελευταία παράγραφος).
Πού λέει ο Γκράτσι ότι ο Μεταξάς τού είπε ότι πρέπει να ρωτήσει τον βασιλιά; Έχεις διαβάσει το βιβλίο του “Η Αρχή τού Τέλους”; Πού λέει κάτι τέτοιο; Αλλά εκτός αυτού, δεν ήταν φυσικό να ζητήσει ο Μεταξάς μία διορία, ώστε να ενημερώσει τον Ανώτατο Άρχοντα και τον Α/ΓΕΣ, αντιστράτηγο Παπάγο;
4. Επικρατούσε η άποψη ότι οι Κεντρικές Αυτοκρατορίες θα κέρδιζαν τον πόλεμο τελικά. Τόσον ο Κωνσταντίνος, όσο και οι σύμβουλοί του (π.χ. Μεταξάς) συμβούλευαν ουδετερότητα, ώστε να μείνει η Ελλάδα έξω από έναν πόλεμο-σφαγείο, που δεν ήταν δικός της. Αν δέχονταν την πρόταση και χανόταν ο πόλεμος, όχι μόνο την Κύπρο δεν θα πέρναμε, αλλά θα χάναμε και το κράτος μας. Κάνεις εκ των υστέρων ασφαλή κριτική, χωρίς να λαμβάνεις υπ’ όψιν σου τα δεδομένα τής στιγμής.
Όταν γράφεις για ιστορικά γεγονότα, καλό θα ήταν να παραθέτεις και τις πηγές σου. Φανατισμοί δεν χωρούν στα γεγονότα.