«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Από τους οποίους, δυστυχώς, οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν διδάχτηκαν. Όχι μόνο δύο φορές αμάρτησαν στο Κυπριακό, αλλά πέραν των χιλίων. Και, όμως, επιμένουν. Κάθε τους νέο λάθος, χείριστο του προηγούμενου. Τώρα, εναποθέτουν ελπίδες στις διπλωματικές διεργασίες στο περιθώριο των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης των Ην. Εθνών στη Νέα Υόρκη, τον προσεχή Σεπτέμβριο. Και σε μια συνάντηση του Προέδρου Αναστασιάδη με τον κατοχικό ηγέτη. Ψευδαισθήσεις και εμπαιγμοί, που τραβούν τη θηλιά γύρω από τον λαιμό της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τατάρ και Άγκυρα δεν αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Και, όμως, στα Ην. Έθνη το μόνο κράτος, το οποίο αναγνωρίζεται με βάση τα ψηφίσματα 186, 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, είναι αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως τι, λοιπόν, θα συναντήσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τον κ. Τατάρ; Ως αποσχιστή, ως ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, ο οποίος όμως εξελέγη σε παράνομες εκλογές, ή ως Πρόεδρο, όπως ο κατοχικός ηγέτης ισχυρίζεται ότι είναι; Ποια είναι η θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ; Θα επιστήσει στον κ. Κατάρ την προσοχή ότι δεν μπορεί να εμφανίζεται ως Πρόεδρος ή θα επιδιώξει τον τετραγωνισμό του κύκλου, υιοθετώντας τη βρετανική πολιτική, που λέει ότι μπορεί να συνυπάρξουν δυο κράτη σε μία ομοσπονδία; Υπό αυτές τις συνθήκες, τι θα είναι ο κ. Τατάρ; Εν δυνάμει συμπρόεδρος; Και τελικά τι είναι η ομοσπονδία για την οποία πανηγυρίζει τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία; Εάν οι ηγέτες μας είχαν την ευαισθησία να διαβάσουν όσα έχει γράψει ο Νιχάτ Ερίμ από το 1956, θα διαπίστωναν ότι πρόκειται περί τουρκικής διχοτομικής λύσης, την οποίαν, μάλιστα, μετ’ επιτάσεως απορρίπταμε μέχρι την ημέρα της εισβολής ως απαράδεκτη και καταστροφική.
Τι θα συζητήσουν στη Νέα Υόρκη; Ας μας εξηγήσει ο Πρόεδρος, για να γνωρίζει ο λαός, τι θα πει τόσο στον ΓΓ του ΟΗΕ όσο και στον κατοχικό ηγέτη. Θα ζητήσει από τον κ. Τατάρ να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και την απαλλαγή της από την κατοχή ή θα τον εκλιπαρεί με τη συνδρομή του ΑΚΕΛ να δεχτεί μια ομοσπονδία συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, για να εισπράξει κέρδη από το φυσικό αέριο και να νομιμοποιηθεί το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος; Εάν έχει κάτι άλλο στο μυαλό του, και όχι όσα μας έχουν οδηγήσει στα δύο κράτη, ας μας το πει να ξέρουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα; Πόσο χρόνια συνωμοσίες και μυστικές διπλωματίες; Χορτάσαμε. Δεν αντέχουμε άλλη «ρεαλιστική σοφία». Φτάνει.
Ο Πρόεδρος έχει επιλογή. Οφείλει να βάλει τέλος στον κατήφορο. Εάν δεν το πράξει, η Νέα Υόρκη θα σηματοδοτήσει νέα δεινά. Ούτε η ομοσπονδία, ούτε η συνώνυμη φόρμουλα των δύο κρατών είναι λύσεις. Συνιστούν διάλυση. Και τα προηγούμενα βήματα της τουρκοποίησης. Τα δώρα χωρίς αντίδωρα και η πολιτική του εξευμενισμού απέτυχαν. Τέρμα, λοιπόν, στις ευέλικτες πολιτικές ακροβασίες χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Εάν ο Πρόεδρος δεν ζητήσει απαλλαγή από την κατοχή και προχωρήσει σε νέες υποχωρήσεις, θα τραβήξει πιο σφιχτά τη θηλιά γύρω από τον λαιμό τού δικού του θεσμού και της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό θέλει; Τι άλλο θέλει; Ας μας πει να ξέρουμε…
https://simerini.sigmalive.com/article/2021/8/8/as-mas-pei-o-proedros/
