Ηαπόπειρα δολοφονίας του αριστερού και επικριτή της δυτικής πολιτικής στην Ουκρανία πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο συνιστά ένα πολύ ανησυχητικό σημάδι για το μέλλον της δημοκρατίας και της ειρήνης στην Ευρώπη. Συμπίπτει επίσης με τις όλο και σαφέστερες εκδηλώσεις της πρόθεσης ισχυρών δυτικών κύκλων να κλιμακώσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία και την επέμβαση της Δύσης σε αυτόν. Η Σλοβακία, εκτός του ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., είναι, μαζί με την Ουγγαρία, χώρα-κλειδί για την παροχή οπλισμού και τη επιχειρησιακή στήριξη της Ουκρανίας.
Είδαμε πρόσφατα την παροχή στο Κίεβο όπλων που μπορούν να πλήξουν βαθιά στο ρωσικό έδαφος, τις δηλώσεις Μακρόν περί αποστολής γαλλικού στρατού στην Ουκρανία, τις δηλώσεις του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών ότι δεν υπάρχει διπλωματική λύση στο ουκρανικό μεταξύ πολλών άλλων. Αυτά συνιστούν αντικειμενικά πολιτική προετοιμασίας παγκοσμίου πολέμου, είτε το συνειδητοποιούν αυτοί που την εκτελούν, είτε όχι, και μια τέτοια πολιτική προϋποθέτει βέβαια την «εκκαθάριση» της Δύσης από κάθε «διαφωνούντα», όπως και τη βίαιη καταστολή των διαμαρτυρομένων. Η πολιτική αυτή σημειωτέον περιέλαβε μέχρι τώρα και μεγάλης κλίμακας προβοκάτσιες και τρομοκρατικές επιχειρήσεις, όπως η ανατίναξη του αγωγού Nord Stream, οι επιθέσεις στο πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπαρίζιε και δολοφονίες ή απόπειρες δολοφονίας Ρώσων δημοσιογράφων και πολιτικών στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Η επίθεση κατά του Φίτσο συμπίπτει επίσης με τη ραγδαία υποβάθμιση του τρόπου λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος σε όλη την Ευρώπη και τις αυταρχικές επιθέσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Στη Γερμανία υποστηρίζεται ήδη ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, άρα πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα στην απεργία. Στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και αλλού έχει εξαπολυθεί επίσης ένα όργιο διώξεων και καταστολής όλων όσων διαφωνούν με την υποστήριξη του Ισραήλ από την Ε.Ε. και τα μέλη της.
Είναι ασφαλώς πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα για το ποιος βρίσκεται πίσω από τη δολοφονική επίθεση. Ο ίδιος ο δράστης φέρεται να την εξηγεί με τις διαφορές που είχε με την πολιτική του Φίτσο. Αλλά βέβαια το ενδιαφέρον σε τέτοιες υποθέσεις δεν είναι τι λέει ο ίδιος ο δράστης, αλλά το ποιος ενδεχομένως τον έσπρωξε στην πράξη του.
Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί ακόμα. Αυτό που μπορεί να απαντηθεί είναι το ποιος θα μπορούσε να περιμένει να ωφεληθεί από μια τέτοια δολοφονία, χωρίς φυσικά αυτό να συνεπάγεται αυτόματα ότι είναι και ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος.
Ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας ξεχώριζε με τις θέσεις και την πολιτική του σαν τη μύγα μέσα στο γάλα της Ε.Ε., επικρίνοντας την πολιτική του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, αλλά και διατυπώνοντας τη φιλοδοξία να αντισταθεί στις δυνάμεις του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού που, όπως έλεγε, απειλούν τη χώρα του. Ανεξαρτήτως του ποιος όπλισε το χέρι του επίδοξου δολοφόνου, η απόπειρα λειτουργεί τρομοκρατικά και για οποιονδήποτε πολιτικό διεθνώς θέλει να αποστασιοποιηθεί από την Αμερική. Πρόσφατο είναι άλλωστε το παράδειγμα του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν που διάβασε μια μέρα στους Financial Times ότι οι Βρυξέλλες έχουν εκπονήσει σχέδιο καταστροφής της ουγγρικής οικονομίας, αν επιμείνει στο βέτο στην παροχή βοήθειας στην Ουκρανία και το απέσυρε. Πρόσφατο είναι επίσης και το παράδειγμα του δημοφιλούς πρωθυπουργού του Πακιστάν Ιμράν Χαν για την ανατροπή του οποίου κατηγορούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ μερικοί παρατηρητές θύμισαν, αναφερόμενοι στην απόπειρα κατά του Φίτσο, την «τεχνογνωσία» που χρησιμοποιήθηκε στην περίπτωση του Τζον Κέννεντι.
Ο Φίτσο ανέστειλε την παροχή όπλων και πυρομαχικών προς την Ουκρανία και περιόρισε την όποια βοήθεια της Σλοβακίας προς το Κίεβο στον ανθρωπιστικό τομέα, ενώ δήλωσε ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να συλληφθεί αν επισκεφθεί την Ουκρανία. Επέκρινε την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης να στέλνει όπλα στην Ουκρανία και μετά να παραγγέλνει νέα όπλα στην Αμερική, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες και υποσχέθηκε να αναθεωρήσει την αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Ο Φίτσο περιέγραψε τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως ένα πόλεμο δι’ αντιπροσώπων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας και κάλεσε το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. να «αποκλιμακώσουν» άμεσα και να πιέσουν για ειρηνευτικές συνομιλίες, ζητώντας να λάβει η Ουκρανία εγγυήσεις ασφαλείας και από τη Ρωσία και από το ΝΑΤΟ και να γίνει buffer ζώνη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Σημειωτέον ότι και στο παρελθόν ο Φίτσο επέκρινε τον πόλεμο στο Ιράκ και ήταν επί των ημερών του που αποχώρησαν από τη χώρα αυτή τα σλοβακικά στρατεύματα. Ασκώντας αυτή την πολιτική, ο Φίτσο έγινε ένας από τους ελάχιστους Ευρωπαίους ηγέτες που κάνουν μια πολιτική σύμφωνη με όσα θέλει η κοινή τους γνώμη και όχι ότι τους ζητούν τα υπερεθνικά κέντρα που ελέγχουν σήμερα την πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτικών. Το 60% με 70% των Σλοβάκων τάσσονται υπέρ των καλών σχέσεων με τη Ρωσία, ενώ τo 66% υποστηρίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σπρώχνουν τη χώρα σε σύγκρουση με τη Ρωσία.
Ο Φίτσο είναι επίσης ένας από τους ελάχιστους επιτυχείς αριστερούς πολιτικούς, σε μια περίοδο ηττών και εκφυλισμού της αριστεράς σε όλη την Ευρώπη. Φυσικά όλα αυτά τον έκαναν «μαύρο πρόβατο» του δυτικού τύπου που δεν έκρυψε το μίσος του για τον Σλοβάκο πολιτικό, που «λαϊκιστή» τον ανέβαζε και «εθνικιστή» τον κατέβαζε, ενώ δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει την εκλογή του σοβαρή απειλή για την πολιτική του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.
Όπως είπαμε ήδη κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι βέβαιος για το τι έχει συμβεί. Αλλά δολοφονίες Πρωθυπουργών δεν είναι συνηθισμένο γεγονός στην Ευρώπη, ούτε καν στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και του Gladio. Γι’ αυτό και πρέπει η απόπειρα εναντίον του Φίτσο να θεωρηθεί μια πολύ ανησυχητική ένδειξη και για το που βρισκόμαστε και που πάμε αν οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν ξεσηκωθούν για να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους και να εμποδίσουν τον πόλεμο που έρχεται.
και εγώ νόμιζα ότι ήταν Φασίστας ο Φίτσο