Με δύο κινήσεις που έκανε η Τουρκία το τελευταίο διάστημα αποδόμησε την Αθήνα.-Η μια ήταν το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Παράνομο, ξεπαράνομο, παράγει αποτελέσματα.
-Η άλλη ήταν το “άνοιγμα” της Αμμοχώστου.
Και οι δύο κινήσεις ήταν, απολύτως, προβλέψιμες.
Ερωτήματα:
-Αδιαφόρησε η Αθήνα;
-Δεν μπόρεσε να αντιδράσει προληπτικά;
-Είναι οι κινήσεις αυτές μέρος ενός συμπεφωνημένου παιχνιδιού;
Ό,τι και να συμβαίνει αποκαλύπτονται τα τεράστια κενά της Αθήνας στην παραγωγη και υλοποίηση εξωτερικής πολιτικής.
Η χώρα διολισθαίνει σε επικίνδυνες παραχωρησεις στην Τουρκία.
Και κανείς απο το γενικότερο σύστημα δεν φαίνεται να αντιδρά.
Έχουν αποδεχθεί την εξαρτημένη μοίρα τους;
Είναι, απλώς, τοποτηρηρτές;
Τελείωσε η Ελλάδα ως χώρα;
“Είναι, απλώς, τοποτηρηρτές;
Τελείωσε η Ελλάδα ως χώρα;”
Ναι.
…μέ τόν παρλιαμένταρισμ ώς τάχα μου Δημοκρατία, ενωθείτε
καί πέτ’ «Ευχαριστώ» στούς ποιητές, νά σωθείτε
τρομάρα σας:
Τή ρωμιοσύνη μήν τήν κλαίς
εκεί πού πάει νά σκύψει
μέ τό σουγιά στό κόκκαλο
μέ τό λουρί στό σβέρκο
Νάτη πετιέται από ξαρχής
κι αντριεύει καί θεριεύει
καί καμακώνει τό θεριό
μέ τό καμάκι τού ήλιου
Τή Ρωμιοσύνη μήν τήν κλαίς
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Μαρία Δημητριάδη