του Παντελή Σαββίδη
Τη δεκαετία του 1960 κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ μια εικόνα ενός μικρού κοριτσιού που χτυπήθηκε απο τα θραύσματα βόμβας Ναπάλμ που έριξαν οι Αμερικανοί προκάλεσε αίσθηση στη διεθνή κοινή γνώμη-ακόμη και στην αμερικανική.
Η φωτογραφία επέδρασε τα μέγιστα στο να χάσουν οι αμερικανοί το επικοινωνιακό παιχνίδι. Αυτό τους ενδιαφέρει. Δεν τους ενδιαφέρει αν σκορπούν τον θάνατο.
Σήμερα δεν δημοσιεύθηκε ανάλογη φωτογραφία απο τον βομβαρδισμό που έκανε το Ισραήλ σε καταυλισμό στη Γάζα. Το μισό σώμα ανθρώπων που βομβαρδίστηκαν σφάδαζε και το άλλο μισό καιγόταν. Σε όσους προτάσουν την γεωπολιτική έναντι του ανθρωπισμού εύχομαι να μην συμβεί κάτι ανάλογο.
Ίσως τις επόμενες ημέρες, αν υπάρχουν, δημοσιευθούν αυτές οι φωτογραφίες.
Οι φωτογραφίες και τα πλάνα απο τον βομβαρδισμό αυτό είναι που προκάλεσαν την αντίδραση αμερικανών βουλευτών, ίσως και της αμερικανικής κοινής γνώμης, χθες, με αποτέλεσμα αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν να δηλώνουν την ενόχλησή τους απο τις ενέργειες του Ισραήλ (αν δεν έβλεπε όσα συμβαίνουν η διεθνής κοινή γνώμη δεν θα έδιναν καμιά σημασία οι αμερικανοί αξιωματούχοι).
Υπάρχει και κάτι άλλο. Δεν ξέρεις πότε ο διάολος θα σπάσει το ποδάρι του και δεν θα μπορέσεις να ελέγξεις το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στο οποίο μπορεί να κατηγορηθούν και να προσαχθούν οι Μπαίντεν, Μπλίνκεν και Όστιν. Ίσως και άλλοι. Καμιά φορά όλα δεν ελέγχονται.
Η υποκριτική διορία ενός μήνα που έδωσαν οι αμερικανοί στο ισραήλ να αλλάξει την στάση του-την ώρα που του στέλνουν και άλλο οπλισμό- ως προς την ανθρωπιστική αντιμετώπιση της Γάζας έχει ως βάση αυτήν την ανησυχία. Αφ ενός ότι τα εγκλήματα διαπράττονται μπροστά στη διεθνή κοινή γνώμη και αφετέρου ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως πειστήρια στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Και τα εγκλήματα αυτά διαπράττονται με αμερικανικό οπλισμό.
Υπάρχει ένα μέρος έντονα δυτικόστροφο της διεθνούς κοινής γνώμης, που νοιώθει αποτροπιασμό για όσα κάνει το Ισραήλ στη Γάζα και στο Λίβανο. Ακόμη και πολίτες του Ισραήλ νοιώθουν αυτήν την απέχθεια. Και δεν έχει αυτό το τμήμα της κοινής γνώμης καμιά εμπιστοσύνη, αντίθετα αισθάνεται απέχθεια απέναντι και στην πολιτική της Ουάσιγκτον.
Αυτό το “ξέπλυμα” με δηλώσεις και φωτογραφίες στα μμε αναζητά η αμερικανική ηγεσία και το αμερικανικό κατεστημένο.
Η φωτογραφία του πατέρα που κρατά το παιδάκι του σκοτωμένο στην αγκαλιά του είναι απο την The Wall Street Journal. Την εφημερίδα του αμερικανικού κατεστημένου. Αλλά, πλέον η παρακμάζουσα δύναμη δεν σώζεται με τέτοια. Έχει περάσει ως αρνητική παρουσία στην ανθρώπινη συνείδηση. Η Δύση στερείται ηγεσίας.
Ηγεσία είχε η Δύση και όταν οι Γάλλοι διέπρατταν τα όσα διέπρατταν στην Αλγερία την δεκαετία τού ’50. Ηγεσία είχε η Δύση και όταν οι Άγγλοι διέπρατταν τα όσα διέπρατταν στην Κύπρο. Ηγεσία είχε η Δύση και όταν οι Αμερικανοί διέπρατταν τα όσα διέπρατταν στο Βιετνάμ και όχι μόνο. Ας μην μιλήσομε για τούς βομβαρδισμούς τής Γιουγκοσλαβίας, ή παλιότερα τις γενοκτονίες των Αρμενίων, Ασσυροχλαδάιων και Ελλήνων από την Τουρκία και πιο πρόσφατα τα εγκλήματά των στην Κύπρο. Ο Κίσσινγκερ ήταν μια ζωή επικυρηγμένος. Έπαθε τίποτε;
Πέρασε ποτέ κανείς απ’ αυτούς από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο; Όχι. Διότι για να περάσεις απ΄αυτό, πρέπει να ηττηθείς. Πλήρης, δηλαδή, ισχύς τού “ουαί τοίς ηττμένοις” (το είδαμε στην Νυρεμβέργη, όπου δικαστές ήσαν οι εγκληματίες τού αύριο). Αυτή είναι η αλήθεια και τα ποδάρια τού διαβόλου είναι μια χαρά και τούς προστατεύει.
Παρατηρώ τελευταία φοβερή ευαισθησία για την Γάζα, έχοντας προφανώς ξεχάσει την 7η Οκτωβρίου 2023, για την οποία οι Ιρανοί, οι οποίοι δεν συμμετείχαν αμέσως, αλλά εμμέσως με τα λεφτά των, όπως συνηθίζουν να κάνουν, δηλώνουν υπερήφανοι!! Αλήθεια, κανείς από τούς εγκληματίες που έσφαξαν αθώους ανθρώπους, νέους που απλώς διασκέδαζαν, βίασαν κοπέλες, πήραν αιχμαλώτους κλπ., κανείς απ’ αυτούς, λέω, δεν πρέπει να πάει σε κάποιο ποινικό δικαστήριο; Μήπως χάσαμε την ψυχραιμία μας και το μέτρο;
Πάντα οι δυνατοί -λαοί και κράτη- μόλις αποχτήσουν δύναμη την δείχνουν ή απειλούν ότι θα την δείξουν-μας κούρασε κοντά 30 χρόνια τώρα η Τουρκία με το casus belli της-πάντα όμως μετά από αφορμή, που δίνουν οι αδύνατοι λαοί και κράτη -Μήλιοι του Θουκιδίδη- ,όπως τώρα οι ”Χαματζήδες” με την περσινή σφαγή αμάχων και παιδιών (και αυτοί οι ”άτιμοι”), ή εμείς το 1919 με την απόβαση στην Σμύρνη , ή το Πραξικόπημα του Ιωαννίδη εναντίον του Μακαρίου το 1974 και νωρίτερα(το 1963) με την επιστολή του Μακαρίου και τα ”μαύρα Χριστούγεννα” στην Κύπρο- .
Και λογικό ακούγεται ”να μη μαλώνουν” αυτούς τους δυνατούς που επιτίθενται οι σύμμαχοί τους ,αλλά δεν είναι παράλογο να μένουν ουδέτεροι οι πρώην Αδέσμευτοι- που εκπροσωπούν στον πληθυσμό της γης κοντά στα 3/4-;.
Και αυτοί δεν έχουν πολιτικές ηγεσίες, ή έχουν εθισθεί σε εικόνες πολέμου -αληθινές ή ”φκιαγμένες” με το πασπαρτού διαδίκτυο;.
Με αυτά και με άλλα, που αφορούν και στην εσωτερική κατάσταση των χωρών και κρατών διαπιστώνεται η πλήρης αδιαφορία των σημερινών ανθρώπων για τους πάσχοντες συνανθρώπους τους ,είτε με την αποχή τους από τις εκλογές όπου υπάρχουν Δημοκρατίες ,είτε με την στήριξη -υποστήριξη ”Αναρχικών Συλλογικοτήτων”, είτε με την ”απάνθρωπη” συμπεριφορά τους (στην Ελλάδα μας το ζούμε καθημερινώς και έχουμε πολλά παραδείγματα).
Δεν υπάρχουν ,φίλοι, παραδείγματα προς μίμηση, πολιτικών ,λαϊκών και κληρικών ,ξεχάσαμε τις παραδόσεις μας και δεν υπάρχει διαδοχή εμπειριών (απαξιώθηκαν οι ηλικιωμένοι από τους νεότερους ) και τέλος-τέλος ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΟΛΩΝ ”Αγαπάτε και τους εχθρούς σας”.
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης
“μας κούρασε κοντά 30 χρόνια τώρα η Τουρκία με το casus belli της”
Σώωωωωωωωωπα και γιατί δεν …. “ξεκουραζόμαστε”, αγνοώντας το και επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 νμ σε όλη την επικράτεια;
Παίδες, είμαστε στον 21ο. Αιώνα. Πίσω μας έχουμε αιώνες αιματοχυσιών. Σήμερα συνδεδεμένοι, εξαιρετικά ενημερωμένοι και εν πασει περιπτώσει χωρίς άλλοθι. Όλοι γνωρίζουμε που μας οδηγούν, σε ποια ατραπό μας πάνε. Εμείς θελουμε;;; Συμφωνούμε;;; Θελουμε τον πόλεμο;;; Νομίζουμε ότι άμα καεί ο γείτονας εμείς θα την βγάλουμε καθαρή;;; Θελουμε να ζούμε με τρόμο;;; Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας εθισμένα σε αυτό;;; Θελουμε να αλλάζουμε τις πολιτισμικές μας ταυτότητες;;;
Τι ακριβώς θελουμε;;;
Αν το βρούμε, αν αντισταθούμε δεν νομίζω ότι θα υπάρξει κάποιος που θα μας κοροϊδέψει.
Αν κλείσουμε τα μάτια, αν υποταχθούμε, αν υποχωρήσουμε και αδιαφορήσουμε, ωωω υπάρχουν πολλοί.
Δεν υπάρχει έλεος από αυτούς. Πρέπει όμως να υπάρξει αυτεπίγνωσης από μας. Και έλεος. Και αλληλεγγύη. Δεν έχουμε τίποτε να μοιράσουμε. Να χάσουμε έχουμε.
Έτσι κι αλλιώς τα κράτη που δεν είχανε τίποτε μα τίποτε απολύτως να δώσουν από πόρους, είναι τα πιο ευτυχισμένα στη γη. Ανέπτυξαν πολέμους, κατακτήσεις και πλιάτσικο. Τα 3/4 της γης είναι ακόμη και σήμερα φέουδα. Ντροπή και αίσχος τον 21ο αιώνα. Αν κάτι θα έπρεπε να κάνει ο αναδυόμενος δικαιωματισμος είναι να βάλει τους ανθρώπους στην θέση τους και στην δημιουργικότητα τους.