Από την στιγμή που φιλοτουρκικές δυνάμεις, ή και οι απολύτως ταυτιζόμενες ομάδες με την Τουρκία και την πολιτική και τα συμφέροντα της, ανέλαβαν τον έλεγχο της εξουσίας στη Συρία μετά την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, υπήρχαν σοβαρότατες προϋποθέσεις για την Τουρκία να “πατήσει γερά πόδι” στην Ανατολική Μεσόγειο, να πάρει τον πλήρη έλεγχο της περιοχής και να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη πρόσβαση στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Αυτή η “εξάπλωση” της Τουρκίας με βάση τη αντίληψη και τον χάρτη της “Γαλάζιας Πατρίδας” , με παράτυπο και μη νόμιμο τρόπο, γίνεται σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας και της Κύπρου και του αισθητού περιορισμού, έως και μηδενισμού, των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων.

Αν στην περίπτωση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου “τεμαχίστηκε” η πρόσβαση της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, το τουρκοσυριακό μνημόνιο “εξαφανίζει” παντελώς την Κύπρο, ακόμα και το ψευδοκράτος – το οποίο έχει αντικείμενες ακτές με την Συρία και όχι η Τουρκία – με το οποίο η Τουρκία έχει και πάλι παρανόμως οριοθετήσει ΑΟΖ.

Στη περίπτωση του τουρκολιβυκού μνημονίου, η ελληνική κυβέρνηση – αν και υπήρχαν ενδείξεις και προειδοποιήσεις πρωτίστως από την Αίγυπτο – δήλωσε και δηλώνει ότι αιφνιδιάστηκε από την τότε εξέλιξη. Όμως, παρ’ ότι άλλοτε με θέρμη και άλλοτε πιο χλιαρά, η διεθνής κοινότητα καταδίκασε το τουρκολιβυκό μνημόνιο και το θεώρησε – στα λόγια τουλάχιστον – παράτυπο και παράνομο. Ωστόσο η ελληνική πλευρά δεν έκανε καμία κίνηση για να το ακυρώσει επίσημα και με την βούλα, καθώς δεν προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (η Λιβύη αναγνωρίζει την δικαιοδοσία του) αλλά ούτε καν έθεσε έστω και προδικαστικό ερώτημα στο Διεθνές Δικαστήριο για το τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Άλλωστε με βάση τα όσα προβλέπει το κατά τα άλλα στα λόγια μόνο παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, η Τουρκία “πολιορκεί” και την Κάσο, όπου έχει επιβάλει ένα άτυπο μπλόκο στα νότια του νησιού με παρουσία και πολεμικών πλοίων, κόβοντας από την Ελλάδα κάθε “ειρηνική” δυνατότητα να κάνει έρευνες, ή έργα ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο.

Το μάθημα από το τουρκολιβυκό μνημόνιο

Το μάθημα και η εμπειρία από το τουρκολιβυκό μνημόνιο οφείλουν να έχουν επιδράσει στα “αντανακλαστικά” της Αθήνας. Η ελληνική κυβέρνηση όφειλε και οφείλει τάχιστα και αποτελεσματικά να προειδοποιήσει αλλά και να συνεργαστεί με ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε από τώρα να συνταχθούν με τις αιτιάσεις Ελλάδας και Κύπρου και να θέσουν όρια στις αξιώσεις της Τουρκίας, στέλνοντας και τα ανάλογα μηνύματα στην Δαμασκό την στιγμή που η μεταβατική κυβέρνηση, αφ’ ενός τελεί υπό το άγχος ενός διαμελισμού της Συρίας, αλλά και της απόκτησης ισχυρών προσβάσεων σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Παράλληλα υπάρχει και το Ισραήλ που είναι ήδη σε κόντρα με τον Ερντογάν και την Τουρκία και το οποίο θα ζημιωθεί πολύ στην περίπτωση που οι παράνομες μεθοδεύσεις της Τουρκίας για οριοθέτηση ΑΟΖ με την Συρία λάβουν “σάρκα και οστά”, καθώς η Τουρκία θα πλησιάσει δια θαλάσσης πολύ κοντά του.

Οι σχεδιασμοί και οι μεθοδεύσεις της Τουρκίας για να πατήσει πόδι και πάρει τον έλεγχο στη Συρία, μέσω της ανατροπής του Άσαντ, ήταν μακρόχρονοι και προσεχτικοί. Η αποτροπή όμως νέων δυσάρεστων γεγονότων και τετελεσμένων σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου είναι μια υπόθεση που οφείλει να ολοκληρωθεί άμεσα και με τρόπο σαφή και κατηγορηματικό.

slpress.gr