φωτογραφία αρχείου
Το 1922 δεν κρίθηκε, μόνο, η τρισχιλιόχρονη παρουσία του ελληνισμού στη Μικρά Ασία. Κρίθηκε και το είδος του κράτους που θα εδημιουργείτο μετά την Επανάσταση του 1821. Μέχρι το 1922 η μορφή αυτού του κράτους αποτελούσε ζητούμενο.
Οι δυνάμεις μιας μικροελλαδικής αντίληψης των οποίων το 1922 ηγούντο η δεξιά της εποχής η οποία εκφραζόταν απο το Λαϊκό Κόμμα και το ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ) επέβαλαν με την αδράνειά τους και τις κομματικές επιλογές τους οι πρώτοι και με την ιδεοληψία τους οι δεύτεροι μια ήττα ιστορικών διαστάσεων. Σε βάρος και της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή, αφ ενός, και των αντιλήψεων περί ενός οικουμενικού ελληνισμού, αφ ετέρου.
Το ζήτημα, βεβαίως, κρίθηκε και τα επόμενα χρόνια. Μετά, δε, την δικτατορία Μεταξά, και κυρίως την μεταπολεμική περίοδο, οποιαδήποτε ιδέα για μια Ελλάδα που θα είχε ενδιαφέρον για το σύνολο του ελληνισμού, ακόμη και του ελλαδικού χώρου, εξέλιπε.
Κάνω αυτήν την μικρή εισαγωγή για να σημειώσω πως το κράτος που έχει δημιουργηθεί αυτά τα 200 χρόνια είναι ένα αθηναϊκό κράτος. Παρεμπιπτόντως ενδιαφέρεται για την εκτός Αττικής χώρα.
Και έρχομαι στο ζητούμενο που σας αφορά άμεσα. Θα είμαι πολύ λιτός.
Η πόλη της οποίας ηγείστε έχει ανάγκη νέων πρωτοβουλιών για την ανάπτυξη θεσμών και επενδύσεων. Αν δεν συμβούν αυτά, η παρακμή της θα επιτανυχθεί. Έχω διαπιστώσει πως αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν, ιδίως, όσους έχουν την αντίληψη ενός συγκεντρωτικού κράτους. Δεν τους ενδιαφέρει, επίσης, αν όλος ο πληθυσμός της χώρας μετακινηθεί στην Αττική. Γιατί; Γιατί θεωρούν πως το μικρό, ίδιον συμφέρον, περνά απο αυτήν την αντίληψη πολιτικής.
Ενδιαφέρει, όμως, εμάς που δεν θέλουμε να μετοικήσουμε. Μας ενδιαφέρει η πόλη μας. Και το ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει γι αυτήν.
Πολλά μπορεί να γίνουν. Μερικά, ίσως, να γίνονται. Αλλά η εικόνα της πόλης πρέπει να είναι ελκυστική για να προσελκύσει ανθρώπους. Και, μάλιστα, ξένους ανθρώπους. Η Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνει μια πόλη ανοικτή και φιλική προς όλους τους βαλκανικούς λαούς και τους λαούς πέραν των βαλκανίων. Και των Τούρκων περιλαμβανομένων.
Επ αυτού ο προκάτοχός σας είχε αναπτύξει κάποια δραστηριότητα την οποία, πιστεύω, πως πρέπει να συνεχίσετε. Αλλά υπάρχουν, σήμερα, δύο τεράστια προβλήματα των οποίων πρέπει να επιληφθείτε.
Διαχρονικά, τα δύο καθημερινά, άμεσα προβλήματα των κατοίκων είναι η καθαριότητα και το κυκλοφοριακό.
Την καθαριότητα, σε σχέση με τον προκάτοχό σας την έχετε βελτιώσει. Χρειάζεται περαιτέρω προσπάθεια αλλά εκείνη η, καθημερινώς, απαράδεκτη κατάσταση έχει αλλάξει.Το κυκλοφοριακό βρίσκεται σε τραγική κατάσταση.
Κατοικώ στις ανατολικές περιοχές της Θεσσαλονίκης και αποφεύγω την συχνή επαφή με το κέντρο της πόλης. Αλλά χθες έπρεπε να την διασχίσω ολόκληρη. Βίωσα μια κυλοφοριακή τραγωδία περνώντας απο περιοχές όπου οι ελάχιστοι κεντρικοί δρόμοι ήταν καλυμμένοι απο σταθμευμένα αυτοκίνητα με διπλό παρκάρισμα δεξιά και αριστερά και απο τις λωρίδες κυκλοφορίας να λειτουργεί μόνο η μία. Τα αυτοκίνητα, μάλιστα, ήταν ατάκτως ερριμμένα. Φαίνεται πως οι πολίτες της πόλης στερούνται αστικής νοοτροπίας. Κόμβοι, όπως αυτός μπροστά στα δικαστήρια να θυμίζουν ανατολίτικο παζάρι. Οι σηματοδότες να έχουν αναγκαστικά ακυρωθεί και να μην μπορεί να ξεφύγει κανείς.
Νομίζω τα ζείτε και εσείς και δεν χρειάζεται να επιμείνω περισσότερο. Με αυτές τις συνθήκες η πόλη δεν πρόκειται να γίνει ελκυστική. Και επειδή η κεντρική πολιτεία την έχει διαγράψει, θα πρέπει να ενδιαφερθεί η δημοτική αρχή. Να αναζητηθούν πηγές χρηματοδότησης υποδομών. Δεν πρόκειται να βοηθήσει το κεντρικό κράτος. Δήθεν ενδιαφέρθηκε για την κατασκευή του μετρό το οποίο καρκινοβατεί εδώ και είκοσι χρόνια αλλά και η λειτουργία του, ελάχιστα θα ανακουφίσει και θα αλλάξει την φυσιογνωμία της πόλης. Η Θεσσαλονίκη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι καμιά αξιόλογη βοήθεια δεν πρόκειται να της παρασχεθεί απο το συγκεντρωτικό κράτος. Και να ανοίξει τα δικά της φτερά προς όλες τις διευθύνσεις του ορίζοντα. Να αποκτήσει εξωστρέφεια. Δεν υπάρχει άλλη σωτηρία.
Και κάτι άλλο αξιότιμε κ. Δήμαρχε.
Στην πόλη υπάρχουν πωτοποριακοί, σε παγκόσμιο επίπεδο, θύλακες σε διάφορες ερευνητικές προσπάθειες. Ο καθηγητής Γενετικής Ζαχαρίας Σκούρας φιλοξένησε, χθές, στην εκπομπή “Ταξίδι στη ζωή” της διαδικτυακής τηλεόρασης “Ανιχνεύσεις web tv” μια απο αυτές τις ερευνήτριες. Την κ. Ευαγγελία Γιαννάκου η οποία εργάζεται σε ένα νέο επίπεδο αντιμετώπισης ασθενειών. Την Γονιδιακή και Κυτταρική Θεραπεία. Και η προσπάθεια της κ. Γιαννάκου και άλλες ανάλογες, για να προχωρήσουν απαιτούν χρηματοδότηση. Το κράτος δεν ενδιαφέρεται, όπως η ίδια είπε. Ο Δήμος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά. Μπορεί, όμως, να αναπτύξει μια προσπάθεια υποστήριξης στη αναζήτηση χρηματοδότησης στο εσωτερικό ή το εξωτερικό. Οι ερευνητές πρέπει να ασχολούνται με το έργο τους και οι προσπάθειες χρηματοδότησής τους να γίνονται απο φορείς της κοινωνίας.
Κάθε δήμαρχος θέλει να αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στον δήμο του. Αυτό ισχύει και για εσάς. Είστε νέος, έχετε τη δύναμη και τη φιλοδοξία να ανοίξετε νέους δρόμους για την πόλη. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι το Κέντρο δεν θα βοηθήσει. Έχει ισχυρή συνείδηση ότι η ανάδυση του ρόλου των πόλεων επιβάλλει τη συγκέντρωση ολόκληρου του πληθυσμού γύρω απο αυτό. Όσοι, πιστεύουμε, ακόμη, σε έναν οικουμενικό ρόλο του ελληνισμού, ας αντισταθούμε. Και ας οηθήσουμε για την ύπαρξη και της άλλης Ελλάδας.
Παντελής Σαββίδης
Αφού παρακάμψω την μεγάλη παράγραφο της εισαγωγής -γιατί δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα- του σπουδαίου άρθρου αγωνίας και κραυγής για την Θεσσαλονίκη μας θα αναφερθώ στις δυσκολίες των εκλεγμένων τοπικών αρχόντων όλης της Ελλάδος -και της Θεσσαλονίκης φυσικά- οι οποίοι λαμβάνουν αποφάσεις όχι ως ”δικτάτορες” ,αλλά ως εκτελεστές πλειοψηφικών αποφάσεων των Δημοτικών Συμβουλίων ,οι οποίες για να εξασφαλιστούν -άμποτε εξασφαλιστούν- χρειάζονται χρόνο και χρόνια συνήθως, γιατί οι εκλεγμένοι επίσης δημοτικοί σύμβουλοι εκπροσωπούν πέραν της ασχετοσύνης ,ανεπαρκείας και της κομματικής-εξ Αθηνών – δεσμεύσεως τους και συμφέροντα των δημοτών, τα οποία συνηθέστατα αλληλοσυγκρούονται . Τώρα μάλιστα που με την εξ Αθηνών πρωθυπουργία του κ.Τσίπρα επεβλήθη η απλή αναλογική στα Δημοτικά Συμβούλια ”χαιρέτα μας στον πλάτανο” για έργα σε όλους τους Δήμους της Ελλάδος-που είναι και Καλλικρατικοί ελέω του γνωστού κ.Ραγκούση – και φυσικά στον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Έλεγε και το εννοούσε ο αείμνηστος Καραμανλής -που μόνον αυτός έκανε έργα στην Θεσσαλονίκη από το 1955 μέχρι το 1980-ότι αν θέλεις να αναβάλεις μια κρατική υπόθεση ,ή, ένα έργο συνιστάς Επιτροπή ,για να το αναβάλεις ,ή ,και να μη το πραγματοποιήσεις και έτσι δεν έχουμε ΜΕΤΡΟ ,ούτε υποθαλάσσια οδική αρτηρία κλπ.
Τώρα και να μη συνιστάς Επιτροπή από το 1981- που ο λαός ανέβηκε στην εξουσία- το ”συζητείς” -ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΒΟΛΕΣ – πρώτα στην γειτονία, μετά στο Δημοτικό Διαμέρισμα ,μετά στην αρμόδια Επιτροπή του Δήμου και στη συνέχεια στο Δημοτικό Συμβούλιο ,επιβεβαιώνοντας τελικώς την σοφή λαική παροιμία ”όποια δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει”.
όσο για τους όποιους Έλληνες ερευνητές εσωτερικού και εξωτερικού αυτοί πρώτα σνομπάρουν τις ελληνικές Αρχές -ιδιως σημερινή κυβέρνηση- και μετά περιμένουν αναγνώριση δια της εμφανίσεως σε πάνελ ,αποφεύγοντας να απευθυνθούν οι ίδιοι σε οικονομικούς τοπικούς παράγοντες και στην Ε.Ε ,που χρηματοδοτεί και ατομικές ακόμη έρευνες.
Αλλά ”άμα δεν κλάψει το παιδί … ένα και δύο δεν είναι οι μόνοι ικανοί που μένουν αναξιοποίητοι.