Ανάσταση και ακτιβισμός για την παραγωγική Ελλάδα.

του Γιώργου Μουρουζίδη, ταξίαρχου ε.α.

Ήδη  φθάσαμε στο Πάσχα του 2017 και  ταυτόχρονα κλείνουμε  τον έβδομο χρόνο των μνημονίων.   Τα μνημόνια ξέχωρα από τα λάθη τακτικής του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αποτελούν και το συσσωρευμένο αποτέλεσμα μιας ερμαφρόδιτης οικονομίας   σ’ ένα διεφθαρμένο κράτος, με ένα λαό που αρέσκεται σε παρά φύση συμπεριφορές , αδιαφορώντας για τις  πρακτικές και  τις ηθικές διαστάσεις  της  κοινωνικής και πολιτικής του συμπεριφοράς.  Δυστυχώς ο Έλληνας ουδέποτε πίστεψε στις δυνάμεις τους, ουδέποτε απέκτησε εθνική αυτοπεποίθηση και ουδέποτε συνέδεσε  τον αντίκτυπο των καθημερινών του συνηθειών με τον πατριωτισμό του.  Έτσι ενώ συχνά επαίρεται για  τα πατριωτικά του αισθήματα, ταυτόχρονα  καυχιέται  για τα εισαγόμενα είδη που φέρει ή χρησιμοποιεί, προσποιούμενος  άγνοια   των συνεπειών που επιφέρει  η εκροή  συναλλάγματος στην  ελληνική  οικονομία. Δυστυχώς  η ψυχολογική του ανάγκη για  κοινωνική   « προβολή  και  αναγνώριση » υπερισχύει  της  δυνατότητας του,  να ενεργήσει  ακτιβιστικά  και να υπερβεί  την  λεκτική  του αγάπη  προς την πατρίδα.

Κάθε χρόνο εκρέουν στο εξωτερικό περισσότερα από 40 δις για την εισαγωγή διαφόρων καταναλωτικών αγαθών.  Δυστυχώς τα εισαγόμενα είδη δεν αφορούν μόνο σε αυτοκίνητα, μηχανήματα, Η/Υ, προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, κλπ, αλλά και  σε γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα, σε είδη ένδυσης και υπόδησης, σε τσιγάρα, ποτά, και γενικά σε πολλά είδη καθημερινής  χρήσης και κατανάλωσης.

Ο  Έλληνας καμαρώνει για το για τα 80 -100 Ευρώ που πλήρωσε για να αγοράσει ένα  ’’επώνυμο’’  τζίν ή ένα μπλουζάκι, το οποίο στην Αμερική μπορεί να πωλείται  στα  ’’πανέρια’’  από 20-30  δολάρια.   Επίσης έχει γίνει παράδοση, αποδίδοντας μάλιστα και επιπλέον χαρακτηριστικά στην εθνική  του ταυτότητα του Έλληνα,  η κατανάλωση εισαγόμενων ποτών με την συνοδεία οπωσδήποτε  εισαγόμενων τσιγάρων και φυσικά σε δημόσιους χώρους.

Είναι τελείως διαφορετικό να είσαι χώρα παραγωγής προϊόντων  υψηλής τεχνολογίας και  να πουλάς στο εξωτερικό  ένα  μαχητικό αεροσκάφος  με το οποίο μπορείς να εισάγεις ένα καράβι μπλουζάκια, από το πρέπει  να εξάγεις ένα λεκανοπέδιο πατάτες (εάν ποτέ τις εξάγεις ) ή  έναν κάμπο ελιές,  για να εισάγεις ένα  μαχητικό αεροσκάφος.

Από το 2004 που η χώρα ζούσε στην μέθη της  ευτυχίας  μέχρι και το 2016, το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο έφτασε στα 376 δις, καθώς σ΄ αυτό το διάστημα οι εισαγωγές ανήλθαν στα 659 δισ. ευρώ, με τις εξαγωγές να περιορίζονται στα 283 δις  ευρώ.

Στην αφελή διαπίστωση και ερώτηση ορισμένων,  του τι παράγει αυτή η χώρα, απαντάμε πολλά, και θα παρήγαγε ακόμα περισσότερα,  εάν ως  καταναλωτές  επιδεικνύαμε καθημερινά την προτίμηση μας,  στα ελληνικά προϊόντα.

Αποτελεί   ευθεία  προσβολή προς την παραγωγική Ελλάδα, η προκλητική  συμπεριφορά ,   ορισμένων υψηλών  πολιτικών  και πολιτειακών  παραγόντων,  με την  αγορά  και  τη χρήση εισαγόμενων  και  κάποιες  φορές πανάκριβων  προϊόντων,  με χρήματα  (των μισθών τους)  που προέρχονται από τα δάνεια του  χρεωκοπημένου κράτους, την στιγμή μάλιστα  που μέρος της κοινωνίας  δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις στοιχειώδεις καθημερινές της ανάγκες.

Τώρα που πλησιάζει το Πάσχα και αφού πρώτα επιτελέσουμε το χριστιανικό μας καθήκον,  να  συνειδητοποιήσουμε πως το πνεύμα της Ανάστασης,  δεν εξαντλείται,  στα  σοκολατένια λαγουδάκια, στα  καλαθάκια με τα  πολύχρωμα αυγά, στα  ”ευλογημένα”   ζωντανά, στις στάμνες και στις λαμπάδες, στις  κροτίδες και στα βαρελότα, κλπ… δυστυχώς μεγάλο μέρος και αυτών εισαγόμενα… ας  προσπαθήσουμε  να αντιληφθούμε  και την σπουδαιότητα  της συμβολής,  στην Ελληνική οικονομία, στην επιχειρηματικότητα, στις θέσεις εργασίας και γενικότερα στην Ανάσταση της παραγωγικής και δημιουργικής Ελλάδας, της  αλλαγής των καταναλωτικών μας συνηθειών  με την αναζήτηση και την προτίμηση  των Ελληνικών προϊόντων.

Η ανάπτυξη της χώρας είναι επιβεβλημένη για το μέλλον της ύπαρξης της,  και η χρήση των ελληνικών προϊόντων θα πρέπει να είναι δεδομένη για το σκοπό αυτό.