Ξεκίνησαν αμφισβητώντας το FIR Αθηνών.
Τους αναχαίτιζαν οι έλληνες πιλότοι, δεν ενδιαφέρθηκε και ο ICAO. Έγινε συνήθεια η παράβαση.
Αφού το κατοχύρωσαν προχώρησαν στην αμφισβήτηση του εθνικού εναέριου χώρου μεταξύ 6 και 10 ναυτικών μιλίων. (Δεν δέχονται την εναέρια αυτή περιοχή ως ελληνικό εναέριο χώρο προβάλλοντας το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να έχουν διαφορετικό εύρος τα χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος.)
Πάλι οι Έλληνες πιλότοι τους αναχαίτιζαν, και συνεχίζουν να τους αναχαιτίζουν, αλλά στην Αθήνα αποδέχτηκαν ότι δεν πρέπει να κλιμακώσουν και έπρεπε να το συνηθίσουν. Κατήντησε ρουτίνα.
Το επόμενο βήμα ήταν οι υπερπτήσεις πάνω απο κατοικημένα νησιά. Εδώ το βήμα είναι σοβαρό, διότι πρόκειται περί αμφισβήτησης κυριαρχίας. Οπλισμένα, τουρκικά, στρατιωτικά αεροπλάνα υπερίπτανται απρόσκλητα πάνω απο ελληνικό έδαφος.
Και εδώ ατάραχο το πολιτικό σύστημα. Έχει συνηθίσει στις προσβολές. Ενεργοποίησε και μια κοινωνική μηχανική. Άνθρωποι που δεν έχουν δει αεροπλάνο στη ζωή τους εμφανίζονται ειδικοί και θέτουν το ερώτημα: τι θέλετε; Να κάνουμε πόλεμο;
Μεταξύ των πολλαπλών ενεργειών αποτροπής τους, που υπάρχουν και τις γνωρίζουν καλά οι αρμόδιοι, και του πολέμου υπάρχει συμπαντική απόσταση.
Αφού, λοιπόν, είδαν ότι και με τις υπερπτήσεις δεν ιδρώνει το αυτί κανενός, άρχισαν παραβιάσεις στην στεριά της ελληνικής εδαφικής επικράτειας. Πέταξαν δύο μίλια απόσταση κοντά στην Αλεξανδρούπολη.
Η γνωστή Αθήνα αντέδρασε με τον γνωστό τρόπο. Διαβήματα, κλάματα, φωνές και γυρνάμε σελίδα.
Η παραβίαση πάνω απο την Αλεξανδρούπολη στέλνει πολλαπλά μηνύματα.
1.-Γίνεται μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Θέλουν να διαμηνύσουν πως δεν μας ενδιαφέρει τι είπατε και τι θα κάνετε, εμείς είμαστε εδώ και αμφισβητούμε, ακόμη, και την αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη.
2.-Στέλνει στην ελληνική κυβέρνηση το μήνυμα πως σου αμφισβητώ ό,τι θέλω, όπου θέλω και όταν θέλω. Και, μάλιστα, σε μια στιγμή που η αεροπορική σου υπεροχή είναι εμφανής. Φαντάζεσαι τι θα γίνει αν πάρω αυτά που θέλω, διαμηνύουν οι Τούρκοι.
3.-Στέλνει και στις ΗΠΑ το μήνυμα, “δεν μας εδιαφέρει αν είστε παρούσες στην Αλεξανδρούπολη. Κυρίαρχος στην περιοχή είμαι εγώ. Και σου κάνω πλάκες. Ξέρω ότι δεν θα θελήσεις να αντιδράσεις”
Το θέμα αφορά και τις ΗΠΑ. Να δούμε θα αντιδράσουν στην πρόκληση; Διότι απευθύνεται και προς αυτές. Ή θα κάνουν τις γαλοπούλες;
Δεν μπορεί μια αμερικανική στρατιωτική βάση να αιφνιδιάζεται απο υπερπτήσεις, έστω και συμμαχικής τους δύναμης αλλά που παραβιάζουν εθνικό εναέριο χώρο.
Για να δούμε αν θα υπάρξουν εξελίξεις.
Ας χαρακτηρίζουμε εμείς γαλοπούλες τους Αμερικανούς ,αλλά ο ”μεγαλοπρεπής” κ.Ερντογάν τους παρακαλεί από τα πιο απλά ως τα σύνθετα ,ενώ εμείς οι ”φοβισμένοι” δεν τον παρακαλούμε να σταματήσει και τον αφήνουμε στην ανασφάλεια και απόγνωσή του να νομίζει ότι θα παραδοθούμε χωρίς πόλεμο ή, θα ”τα βρούμε” ,όπως με τους Σκοπιανούς, αλλά ξεχνά- ο κ.Ερντογάν- ότι τώρα στην Ελλάδα έχουμε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που έδειξε την αποφασιστικότητά μας στις Καστανιές το 2020 και κέρδισε και το Αμερικανικό Κογκρέσο προ 5νθημέρου ΚΑΙ ότι η σημερινή Ελλάδα θα επιτύχει -με την βοήθεια των ”γαλοπούλων” Αμερικανών- περισσότερα από την Ουκρανία.
Όσο προκαλεί ο κ.Ερντογάν τόσο φανατίζει και τους ειρηνόφιλους Έλληνες, που οι περισσότεροι δεν ξέχασαν τον Δικέφαλο του Βυζαντίου ,ούτε την αδικοχαμένη Κωνσταντινούπολή μα- και ας πέρασαν 589 χρόνια από τότε- .
Πολύ καλά δομημένο και σωστό άρθρο. Γνωρίζουν οι Τούρκοι, εδώ και τουλάχιστον 26 χρόνια, ότι είμαστε κράτος ψοφοδεές και ότι τίποτε δεν θ’ αλλάζει, επειδή ο λαλίστατος Κούλης, χωρίς καν να τολμήσει να τους αναφέρει, είπε δύο-τρεις ανοησίες παραπάνω στις ΗΠΑ. Αλλά και πολύ σωστή η παρατήρηση ότι στο (3). Όχι, τίποτε δεν θα κάμουν οι Αμερικανοί, όπως δεν έκαμαν ποτέ μέχρι σήμερα.
“Μεταξύ των πολλαπλών ενεργειών αποτροπής τους, που υπάρχουν και τις γνωρίζουν καλά οι αρμόδιοι…….”
Υπάρχουν; Ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι και γιατί δεν χρησιμοποιείται κάποιος από αυτούς;
Εκτιμώ φίλε κ.Β.Μ ότι ένας τρόπος μας πρόσφατης αποτροπής είναι η ”φανταχτερή” επίσκεψη στην Ουάσιγκτον και η δημοσιότητα που έδωσαν οι Αμερικανοί στην θερμή υποδοχή του πρωθυπουργού μας και κυρίως ο φόβος του κ.Ερντογάν μη την πάθει σαν τον Μουσολίνι το 1940 και ανοίξει την όρεξη και σε Σύρους και Κούρδους ,οπότε εξαφανίζεται οριστικά και ο μύθος της δυνατής Τουρκίας και το 20ετές έργο του ,πέραν του όποιου άδοξου τέλους του.
ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΉ ΤΟΥΣ ”ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ”.
ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1897 ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ.
ΤΩΡΑ ΝΟΜΙΖΩ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΠΩΣ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ.
Κερδισε το Κογκρεσσο σαν δεδηλωμενος υποστηρικτης ανευ ορων και απαιτησεων των αμερικανικων συμφεροντων με ανοητες συσχετισεις Μεσολογγιου Μαριουπολης και ακατονομαστες υπερπτησεις ουφο της γαλαζιας πατριδας του γιαλαντι σουλταν που κοροιδευει ανατολη και δυση.Για μενα η σταση του σε ολα τα προβληματα που κατατρεχουν την πατριδα μας ειναι απαραδεκτη και ντροπιαστικη