Αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν: Προϋπόθεση για την ειρήνη και τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή

MEHDI HOSSEINI

Τις τελευταίες ημέρες, ο κόσμος έγινε μάρτυρας γεγονότων που εκτυλίχθηκαν στη Γάζα, αφήνοντας τους πάντες σοκαρισμένους στη θέα της σφαγής αθώων ανθρώπων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ιρανικό καθεστώς υποστηρίζει τρομοκρατικές ομάδες στην περιοχή, αλλά όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση του καταστροφικού ρόλου του ιρανικού καθεστώτος, όλα τα μέρη διστάζουν και εκφράζουν αμφιβολίες. Ο λόγος για αυτόν τον δισταγμό δεν είναι η έλλειψη επίγνωσης των επιζήμιων δραστηριοτήτων του ιρανικού καθεστώτος στην περιοχή, αλλά μάλλον η κυρίαρχη πολιτική αναποφασιστικότητας και κατευνασμού απέναντί ​​του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ιρανικό καθεστώς υποστηρίζει ενεργά τις πυρκαγιές του πολέμου στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του πιο πρόσφατου επεισοδίου που βλέπουμε σήμερα. Ο Χαμενεΐ και οι Φρουροί της Επανάστασης εκμεταλλεύονται τον καταστροφικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή για να γλιτώσουν από την καθυστερημένη ανατροπή του καθεστώτος.

Πέρυσι, αυτές ακριβώς τις μέρες, έλαβε χώρα μια μεγάλη εξέγερση σε περισσότερες από 280 πόλεις σε όλο το Ιράν. Οι δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος σκότωσαν τουλάχιστον 750 άτομα, τραυμάτισαν πολλούς και συνέλαβαν 30.000 άτομα.

Σύμφωνα με αξιωματούχους του καθεστώτος, κατά τη διάρκεια αυτής της εξέγερσης, 5.000 μέλη των Φρουρών της Επανάστασης τραυματίστηκαν και περίπου 200 από αυτούς σκοτώθηκαν. Έτσι, το καθεστώς συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Μπροστά στη βίαιη καταστολή του καθεστώτος, ο λαός του Ιράν συνέχισε τις διαδηλώσεις του, αποτελώντας σοβαρή απειλή για τη θρησκευτική τυραννία που κυριαρχεί στο Ιράν. Υπό αυτές τις συνθήκες, το ιρανικό καθεστώς πρέπει να αναλάβει δράση για να ξεφύγει την ανατροπή και τις μελλοντικές εξεγέρσεις. Η χορηγία της τρομοκρατίας και η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής και πέρα ​​από αυτήν ήταν βασικά στοιχεία στο παιχνίδι του ιρανικού καθεστώτος για τη διασφάλιση της επιβίωσης και του ελέγχου του στη χώρα. Ανώτεροι αξιωματούχοι του καθεστώτος έχουν παραδεχτεί ότι εάν το καθεστώς δεν πολεμήσει στο Ιράκ, τη Συρία, την Υεμένη, την Παλαιστίνη και τον Λίβανο, θα πρέπει να αγωνιστεί για την επιβίωσή του στην Τεχεράνη.

Ο υπουργός Εξωτερικών του ιρανικού καθεστώτος, στις τελευταίες του δηλώσεις στην εθνική τηλεόραση στις 16 Οκτωβρίου, δήλωσε: «Εάν σήμερα δεν υπερασπιστούμε τη Γάζα, αύριο θα πρέπει να αμυνθούμε ενάντια σε αυτές τις βόμβες στις δικές μας πόλεις».

Αυτή είναι η πολιτική που ακολουθεί το ιρανικό καθεστώς εδώ και χρόνια. Το σχέδιο ατομικής βόμβας του καθεστώτος, το οποίο αποκαλύφθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Αντίστασης του Ιράν (NCRI), αφύπνισε τον κόσμο για την ύπαρξη ενός τέτοιου έργου. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι του καθεστώτος έχουν πλέον το βεληνεκές να φτάσουν σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Οι βόμβες IED στο Ιράκ και η παρέμβαση του καθεστώτος στη χώρα αυτή είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια χιλιάδων ζωών. Οι επεμβάσεις του καθεστώτος στην Υεμένη και τη Συρία, η σφαγή ανθρώπων, η ομηρεία ξένων υπηκόων στις ιρανικές φυλακές και η παρέμβασή του στον Λίβανο μέσω της Χεζμπολάχ είναι μόνο ένα κλάσμα των πολιτικών αυτού του καθεστώτος.

Και δεν έχουμε ξεχάσει ότι τα ιρανικά drones σκοτώνουν καθημερινά αθώους Ουκρανούς.

Ωστόσο, η διεθνής κοινότητα παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό αδιάφορη σε αυτό το καθεστώς. Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι διεθνείς κυρώσεις ήταν αναποτελεσματικές για τον περιορισμό αυτού του καθεστώτος, αλλά σίγουρα μπορεί να ειπωθεί ότι αυτές οι κυρώσεις απλώς επιβράδυναν τον ρυθμό του καθεστώτος στη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και απέτυχαν να στοχεύσουν την καρδιά του ζητήματος.

Μόλις πρόσφατα, οι Ηνωμένες Πολιτείες απελευθέρωσαν 6 δισεκατομμύρια δολάρια από κατασχεμένα περιουσιακά στοιχεία του ιρανικού καθεστώτος με αντάλλαγμα την απελευθέρωση πέντε από τους ομήρους του. Αν νομίζετε ότι αυτά τα χρήματα θα δαπανηθούν για τον ιρανικό λαό, κάνετε μεγάλο λάθος. Επομένως, η κυρίαρχη πολιτική της Δύσης απέναντι στο ιρανικό καθεστώς ήταν ο κατευνασμός και η προσέγγιση.

Αυτή η λανθασμένη πολιτική επιτρέπει στο ιρανικό καθεστώς να συνεχίσει τις επεμβάσεις του στην περιοχή και να καταστείλει περαιτέρω τον λαό του. Όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση των μουλάδων, ο κατευνασμός στέλνει μόνο ένα σήμα αδυναμίας και ενθαρρύνει το καθεστώς να επεκτείνει περαιτέρω τις προκλητικές του ενέργειες.

Όπως είχε πει κάποτε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Καλυνός είναι αυτός που ταΐζει έναν κροκόδειλο, ελπίζοντας ότι θα τον φάει τελευταίος».

Αν αναζητήσετε τον μεγαλύτερο εχθρό του ιρανικού καθεστώτος, θα τον βρείτε ανάμεσα στον λαό και το αντιστασιακό του κίνημα. Αυτό φοβάται το καθεστώς περισσότερο από μια στρατιωτική επίθεση. Το 1988, το καθεστώς εκτέλεσε 30.000 μέλη και υποστηρικτές της Οργάνωσης των Μουτζαχεντίν του Λαού του Ιράν ( PMOI/MEK ), της κύριας αντιπολίτευσης. Όμως η ΜΕΚ επέζησε και συνέχισε να ευδοκιμεί τις επόμενες δεκαετίες. Μόνο τον περασμένο χρόνο, οι υποστηρικτές των MEK στο Ιράν πραγματοποίησαν περισσότερες από 3.000 αντικαθεστωτικές δραστηριότητες σε ολόκληρη τη χώρα και απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι η Ιρανική Αντίσταση είναι η αληθινή εναλλακτική στο καθεστώς των μουλάδων.

Η αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν είναι η προϋπόθεση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν στη Μέση Ανατολή. Δυστυχώς, όσο συνεχίζεται η πολιτική κατευνασμού της Δύσης προς την ιρανική κυβέρνηση, η ειρήνη και η σταθερότητα στην περιοχή δεν θα είναι εφικτές.

Ευτυχώς, η αλλαγή καθεστώτος δεν απαιτεί ξένη σύγκρουση ή εξωτερική εισβολή. Υπάρχει ήδη μεγάλη δυνατότητα για αυτό στο εσωτερικό του Ιράν. Τον τελευταίο χρόνο, ο λαός του Ιράν βγήκε στους δρόμους για άλλη μια φορά, απορρίπτοντας κάθε μορφή δικτατορίας, είτε μοναρχία είτε θρησκευτική εξουσία. Ο λαός του Ιράν απαιτεί αλλαγή καθεστώτος και εγκαθίδρυση μιας δημοκρατίας που θα βασίζεται στον διαχωρισμό θρησκείας και κράτους.

Δυστυχώς, η άσκηση λανθασμένων πολιτικών έναντι του ιρανικού καθεστώτος έχει το κόστος της απώλειας χιλιάδων ζωών στην περιοχή και το ίδιο το Ιράν. Οι δυτικές κυβερνήσεις γνωρίζουν πολύ καλά τον καταστροφικό ρόλο του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης ( IRGC ) και των πληρεξουσίων του στην περιοχή, τη συμμετοχή τους στην τρομοκρατία και την πολεμοκάπηλη  λειτουργία του στο εξωτερικό, καθώς και την καταστολή του στο εσωτερικό.

Το Εθνικό Συμβούλιο Αντίστασης του Ιράν (NCRI) έχει δηλώσει εδώ και καιρό ότι η θρησκευτική και τρομοκρατική δικτατορία που κυβερνά το Ιράν είναι το επίκεντρο της έντασης και ο εξαγωγέας της τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού σε αυτήν την περιοχή του κόσμου. Σήμερα, όλοι μπορούν να δουν αυτήν την πραγματικότητα.

Οποιαδήποτε αντιτρομοκρατική πολιτική που ακολουθείται από δυτικές κυβερνήσεις που δεν στοχεύει την πηγή της τρομοκρατίας στην Τεχεράνη δεν θα έχει τελικά κανένα αποτέλεσμα και θα κερδίσει μόνο χρόνο για τους μουλάδες που κυβερνούν το Ιράν.

Ωστόσο, η λύση δεν βρίσκεται στην ξένη στρατιωτική επέμβαση. Τα λάθη που έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις εισβολές τους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ καθιστούν αυτή την επιλογή εξαιρετικά επικίνδυνη και αναποτελεσματική, και μπορεί ακόμη και να προωθήσει τους απαίσιους στόχους του ιρανικού καθεστώτος στην περιοχή.

Ο κ. Masoud Rajavi, ο ηγέτης της Ιρανικής Αντίστασης, είπε πριν από τριάντα χρόνια ότι το κεφάλι του φιδιού στην Τεχεράνη πρέπει να είναι ο στόχος, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την υποστήριξη της αντιπολίτευσης.

Στις 24 Οκτωβρίου, στο μήνυμά της σε διάσκεψη στο βρετανικό κοινοβούλιο, η κυρία Maryam Rajavi είπε:

«Δυστυχώς, οι δυτικές κυβερνήσεις αγνόησαν τρεις δεκαετίες προειδοποιήσεων και αποκαλύψεων της  Ιρανικής Αντίστασης  σχετικά με την πολεμοχαρή φύση του καθεστώτος, ιδιαίτερα τον ρόλο του IRGC και της τρομοκρατικής δύναμης Quds και των πληρεξουσίων της.

«Από δύο δεκαετίες πριν, έχουμε επιμείνει ότι το IRGC (Islamic Revolutionary Guard Corps)πρέπει να χαρακτηριστεί τρομοκρατική  οντότητα  . Οποιαδήποτε καθυστέρηση ως προς αυτό θα επιτρέψει στο IRGC να αυξήσει την επιρροή του, να συνεχίσει τα πυρηνικά του έργα χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκές εγκαταστάσεις, να εξάγει τρομοκρατία και πολεμοχαρείς ενέργειες και να έχει πρόσβαση σε εξοπλισμό που χρησιμοποιείται για την καταστολή στο Ιράν. Επομένως,

«Πρώτον, είναι καιρός το βρετανικό κοινοβούλιο να ζητήσει από την κυβέρνησή του να χαρακτηρίσει το IRGC ως τρομοκρατική ομάδα το συντομότερο δυνατό.

«Δεύτερον, θα πρέπει να αναγνωρίσει τον αγώνα του ιρανικού λαού για την ανατροπή του καθεστώτος και τον νόμιμο αγώνα των Ιρανών νέων εναντίον του IRGC.

«Τις τελευταίες ημέρες, το καθεστώς έχει προειδοποιηθεί να μείνει μακριά από τη σύγκρουση. Αυτές οι προειδοποιήσεις είναι αναποτελεσματικές. Το καθεστώς πρέπει να λογοδοτήσει για την πυροδότηση του πολέμου.

«Για να σβήσει τη φωτιά, ο κόσμος πρέπει να σταθεί ενάντια στο κόμμα που τροφοδοτεί τη φωτιά. Διαφορετικά, το καθεστώς θα ξαναρχίσει τον πόλεμο σε άλλο μέρος και με άλλο τρόπο. Οποιαδήποτε μορφή δολοφονίας αθώων πολιτών παρέχει καύσιμο στον θρησκευτικό φασισμό στο Ιράν. Τους δίνει ασπίδα και κάλυψη για να συγκρατήσουν την εξέγερση και να αποφύγουν την ανατροπή τους».

Η λύση βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του λαού και της αντίστασής του.

iranfocus.com