Τις ημέρες αυτές στην πρωτεύουσα και σε άλλες περιοχές της χώρας θα βιώνουν αυτά που κατά καιρούς γράφω για το ευτελές, απολυταρχικό, δουλικό, οικογενειακό, κυβερνητικό κράτος. Μια σίμιξη ιδεολογικών στοιχείων που ονόμασα “αθηναϊκή ιδεολογία” διότι στην Αθήνα παράγεται και αναπαράγεται. Δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό το κράτος οι Αθηναίοι. Τους υπολήπτομαι και ως ανθρώπους και, ιδιαιτέρως, υπολήπτομαι την πόλη και την ιστορία της. Αλλά άλλο η απεχθής ιδεολογία που παράγεται, κυρίως, στην πρωτεύουσα, λόγω του ότι εκεί συγκεντρώθηκαν οι πάντες και τα πάντα και άλλο η πόλη και οι πολίτες της.
Δεν θα επιμείνω σ αυτό διότι τα 2/3 των Ελλήνων βιώνουν αυτήν την στιγμή την κρατική ανικανότητα και το τελευταίο που χρειάζεται είναι η υπενθύμιση των παραπάνω.
Είναι για γέλια. Η πρωτεύουσα αυτού του ευτελούς κράτους παραλύει και η κυβέρνησή του σηκώνει τα χέρια ψηλά επειδή τον χειμώνα χιόνισε. Και επειδή τον χειμώνα χιονίζει απο τότε που εμφανίσθηκε ο άνθρωπος, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία γιατί ο κρατικός μηχανισμός δεν ξέρει τι κάνει και τα ανδρείκελα της κυβέρνησης ρίχνουν τα βάρη ο ένας (ή η μία) στον άλλο. Να μάθαιναν. Οι υψηλές θέσεις δεν είναι για να ικανοποιείται η παρέα του πρωθυπουργού ή του υπουργού. Και είναι ανδρείκελα όλοι τους διότι το κράτος είναι απολυταρχικό. Είναι ένα κράτος στο οποίο ανώτατος άρχων είναι ο πρωθυπουργός και στο οποίο οι πολίτες πληρώνουν εκτός μιας πολυπληθούς κυβέρνησης άλλα 300 ανδρείκελα τα οποία δεν έχουν καμιά δυνατότητα να διαφωνήσουν ούτε σε ένα κόμμα απο την κομματική γραμμή. Ό,τι πάει στη βουλή ψηφίζεται σύμφωνα με την κομματική γραμμή. Αυτό το πολιτικό φαινόμενο είναι πρωθυπουργικός ολοκληρωτισμός. Δεν έχει καμιά σχέση με την δημοκρατία.
Είναι ένα κράτος στο οποίο οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες για να κάνουν την δουλειά τους ορίζουν υπουργούς και για να διατηρηθούν οι ισορροπίες οι υπουργοί είναι τόσοι που δεν θυμάται τον αριθμό τους ούτε ο πρωθυπουργός. Αν ρωτήσετε αυτήν την στιγμή τον Μητσοτάκη ποιος έχει την αρμοδιότητα για κάτι σημαντικό τις ημέρες αυτές δεν θα γνωρίζει. Ο πρωθυπουργός δεν ξέρει αυτήν την στιγμή που να αποτανθεί για να ζητήσει εξηγήσεις ή να δώσει εντολές.
Ένα χαοτικό φαινόμενο που το ανίκανο πολιτικό σύστημα αναπαράγει. Όλο το ευτελές πολιτικό σύστημα για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η διατήρηση της θέσης του, ο πλουτισμός, η δόξα, η διαφθορά, το βόλεμα και κανά ερωτικό τυχερό. Δεν μπορεί να αποκτήσεις κυβερνητική ή άλλη εξουσία και να μην διαπρέψεις και σ αυτό.
Θα υποβάθμιζα τα ιεροδουλεία αν αυτό το σύστημα το συνέκρινα με αυτά.
Αυτό το κράτος και το πολιτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει. Δεν μπορεί να πάει άλλο. Είναι ψέμα πως χρειάζονται πενήντα υπουργοί, άλλοι τόσοι υφυπουργοί και ένας τεράστιος κρατικός μηχανισμός για να βολεύονται οι προσωπικοί και οι κομματικοί φίλοι των πολιτικών. Σε μια δαιδαλώδη, πολυπληθή κυβέρνηση, κανείς δεν έχει αρμοδιότητα, κανείς ευθύνη και βολεύονται ολοι χειραγωγόντας έναν λαό που αρέσκεται στα τηλεοπτικά παιχνίδια.
Αυτό το κράτος δεν μπορεί να διαχειριστεί την παραμικρή κρίση με την Τουρκία. Όσα όπλα και αν αγοράσει.
Την κρίσιμη στιγμή, ο πρωθυπουργός θα εξαφανισθεί (έχω παραδείγματα απο το παρελθόν που κρατικές αρχές αναζητούσαν τον τότε πρωθυπουργό και είχε κλείσει τα τηλέφωνά του), ο Υπουργός Άμυνας θα περιμένει να πάρει εντολές απο τον εξαφανισμένο πρωθυπουργό, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ θα περιμένει τον άβουλο υπουργό άμυνας και επειδή δεν θα τις έχει ο στρατός θα βρίσκεται σε ακινησία και θα παρακολουθεί τον εχθρό να κάνει περίπατο.
Το χιόνι αποκάλυψε την γύμνια μας. Ας μην καλύψουμε κανέναν. Ο τόπος είναι ολονών μας και θα πρέπει να τον προφυλάξουμε. Θα περάσει η κακοκαιρία, θα αποδοθούν κάποιες ευθύνες και θα αρχίσει πάλι η συνηθισμενη καθημερινότητα με τον κομματικό στρατό- και τα ΜΜΕ- να κατατροπώνουν όποιον κάνει κριτική σε ένα κράτος ανέκδοτο. (ΣΣ. ας μην το επιχειρησουν εδώ.)
Οι περισσότεροι απο όσους διαχειρίζονται σήμερα τις τύχες του κόσμου που υποφέρει δεν έχουν ιδέα του τι σημαίνει διαχείριση κρίσεων.
Υπάρχει πληθώρα αξιοπρεπών ανθρώπων που λόγω της επαγγελματικής τους πορείας θα μπορούσαν να αναλάβουν τέτοιον ρόλο. Βρίσκονται στο περιθώριο διότι το πολιτικό σύστημα είναι παρεϊστικο.
Χρειάζεται ανατροπή.
Κύριε Μητσοτάκη αποτύχατε. Όπως και ο προκάτοχός σας. Ας τους αμφισβητήσουμε όλους μήπως και προκύψει μέσα απο μια ρήξη κάτι καινούριο και υγιές.
ΥΓ: Υπάρχουν ευαίσθητοι χώροι στην ελληνική επικράτεια που απο άποψη ασφαλείας χρειάζονται προστασία. Ένας απο αυτούς είναι το Άγιον Όρος. Τα ζητήματα ασφαλείας του Όρους είναι αρμοδιότητας της Πολιτικής Διοίκησης. Επικεφαλής Διοικητής είναι ο εφοπλιστής Αθανάσιος Μαρτίνος. Ο τίτλος είναι τιμητικός στον κ. Μαρτίνο.
Υποδιοικητής είναι ο κ. Κασμίρογλου ένας εξαίρετος άνθρωπος και γνώστης του Όρους. Αλλά σε ηλικία που δεν μπορεί να εκπληρώσει, με την ένταση που χρειάζεται, τον ρόλο του. Ποιός παρακολουθεί τι γίνεται; Αν στο όρος συμβεί κάτι απο άποψη ασφαλείας ο κ. Μητσοτάκης θα ευθύνεται προσωπικά.
Αλήθειες που πονάνε, αλλά πάντως αλήθειες! Το χαοτικό φαινόμενο θα αναπαράγεται και τίποτε δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, όσο θα έχομε αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα. Όμως, ποιος το στηρίζει και γιατί; Το προσωπικό/οικογενειακό βόλεμα δεν είναι μικρό πράγμα, ε; 🙁
Εξαιρετικό. Όσο υπάρχουν ελεύθεροι Έλληνες όπως ο κ. Σαββίδης η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει τελευταία.
Αφού ευχαριστήσουμε για την μοναδικά καλή φωτογραφία της χιονισμένης Ακροπόλεως του Έθνους μας-που μπορεί να την ξαναδούμε (όσοι ζούμε) μετά από 50 χρόνια-θα συνεχίσουμε ”για το κλάμα της κουκουβάγιας, που κλαίει στα ερείπια΄’, όπως όλα τα σχετικά άρθρα και σχόλια, τα οποία δεν αναφέρονται πότε και ποιοι δημιούργησαν τα ερείπια , που περιγράφονται και σαυτό το άρθρο.
Ας ανατρέξουμε για λίγο στην Συνταγματική Ιστορία μας.
-Το κράτος -φτωχότερο και εξυπνότερο-λειτουργούσε καλύτερα σε ανάλογες περιπτώσεις ,αλλά είχε και πολίτες ,που ήταν προνοητικοί και ήξεραν να προφυλαχθούν ,αλλά και το πολίτευμα μας ήταν Συνταγματική Βασιλευομένη Δημοκρατία- με λιγότερο κομματικοποιημένη διοίκηση και περισσότερους υπαλλήλους ”που δεν τους πλάκωνε το πάπλωμα”.
-Αυτό το κράτος αποφασίσαμε σε δύο δημοψηφίσματα τον Ιούλιο του 1973 και τον Δεκέμβριο 1974 να το αλλάξουμε σε Προεδρευομένη Δημοκρατία -χωρίς Γερουσία-,με ορισμένα δικαιώματα(προνόμια τα βάφτισαν οι ”δημοκράτες ”αντιπολιτευόμενοι ), που κρατούσαν όλους τους δημοσίους λειτουργούς μακράν των κομμάτων και τα κόμματα χωρίς αντικαθεστωτικές αντιλήψεις κα μαυτό το δημοκρατικό Πολίτευμα μας δέχθηκαν και στην τότε ΕΟΚ.
-Αυτό το Πολίτευμα με συνταγματκό κυριολεκτικά πραξικόπημα τον Μάρτιο του 1985 καταφέραμε με λαική έγκριση του 46% περίπου στις εκλογές της 2 Ιουνίου 1985 να το αλλάξουμε σε πρωθυπουργικό κομματικό -κοινοβουλευτικά δικτατορικό-με την αναθεώρηση του 1986 και που έκτοτε κανένα κόμμα δεν τολμά να το θέσει προεκλογικά και καμιά κυβερνητική πλειοψηφία στις ανά 5ετία συνταγματικές αναθεωρήσεις ,γιατί δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των 2/3 των βουλευτών για να την εγκρίνουν ,σίγουρα γιατί όλες οι γνωστές” δημοκρατικές δυνάμεις” φτύνουν τον κόρφο τους για επάνοδο στο Σύνταγμα του 1975 ,ή, για καθιέρωση Προεδρικής Δημοκρατίας -με εκλογή απ’ευθείας από τον λαό του Προέδρου της Δημοκρατίας- ,όπως έχουν και η Τουρκία και η Κύπρος και η Σερβία και η Γαλλία, στην οποίαν δεν έβριζαν μεν τον Στρατηγό Ντε Γκώλ που την καθιέρωσε ,αλλά δεν τόλμησε να την αλλάξει ούτε ο ”Λουδοβίκος” Μιτεράν ,ούτε οι διάδοχοί του.
-Με αυτήν την πρωθυπουργική ”κοινοβουλευτική δικτατορία” ,που την απόλαυσαν για πολλά χρόνια οι κομματάνθρωποι του ΠΑΣΟΚ και των άλλων ”δημοκρατικών δυνάμεων” δημιουργήθηκε αυτό το κράτος των συνδικαλιστών σε όλα τα επίπεδα , που όντως ταλαιπωρεί και θα μας ταλαιπωρεί -με τους λειτουργούς του ”με την επονομαζομένη δημοσιουπαλληλική νοοτροπία”-, όχι μόνο σε κάθε ”θεομηνία΄’ ,αλλά και στην καθημερινότητα.
-ΤΙ ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΤΩΡΑ ;;;.
-ΑΠΟΛΥΣΗ -με ομοφωνία των κομμάτων-όλων όσων δημοσίων υπαλλήλων είναι και θέλουν να παραμείνουν μέλη πολιτικού κόμματος -κάτι σαν το νοσηλευτικό προσωπικό που δεν θέλει να εμβολιασθεί–ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ με τα ίδια κριτήρια για κάθε κλάδο όλου του προσωπικού με αξιολογητές μετά από κλήρωση-.
-ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ της εντοπιότητος και των μεταθέσεων γενικώς -,αλλά κυρίως των δυσμενών- και των αποσπάσεων σε έκτακτες ανάγκες και
-ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ των υπαλλήλων στους νόμους, κανονισμούς και εντολές των προισταμένων τους -οι οποίοι και θα τους κρίνουν μελλοντικώς ΚΑΙ
ΤΕΛΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ του συνδικαλισμού -ως 4ου πυλώνα της Δημοκρατίας επί ΠΑΣΟΚ-στα τελείως αναγκαία όπως και στα υπόλοιπα κράτη.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Οι προτάσεις -δεν είμαστε ρομαντικοί -δεν θα γίνουν δεκτές ούτε από τους σημερινούς Έλληνες -πολίτες από τα 17 τους- ,γιατί οι περισσότεροι γεννήθηκαν ,μεγάλωσαν και γερνάνε με τα δεδομένα της από το 1985 επίσημης Δημοκρατίας -της κομματοκρατίας-.
ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝΤΕΣ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΥΜΟ ΜΑΣ.
Αγαπητέ Σ.Α.Ν.
στο κείμενό σας δέν υπάρχει καμμία αναφορά στον τωρινό χαρακτήρα του πολιτεύματός μας. Επιπλέον οι προτάσεις σας δέν αγγίζουν το θέμα της νομοθετικής εξουσίας. Θέλετε πολίτευμα ολιγαρχικό (όπως είναι το τωρινό) με πολίτες απλά ψηφοφόρους κάθε 4 χρόνια, ή θέλετε πολίτευμα δημοκρατικό όπου οι πολίτες αυτοπροσώπως θα μπορούν να προτείνουν, τροποποιούν και ανακαλούν τους νόμους της πολιτείας τους;
Εύστοχοι οι τέσσερεις επιθετικοί προσδιορισμοί κ. Σαββίδη για το τρέχον ελληνικό κράτος! Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία, και αναμένουμε προτάσεις για την υπέρβασή του.
Θα περίμενα κ.Φερώνυμε να γράψετε πρώτα για τις προτάσεις μου για το κράτος και τους κρατικούς υπαλλήλους ,που δημιουργήθηκαν από την λειτουργία αυτής της Δημοκρατίας μας μετά την Συνταγματική αναθεώρηση του1985 με τους ανενημέρωτους πολίτες να προτείνουν στις κομματικές οργανώσεις (Τ.Ο ΠΑΣΟΚ, κυρίως) τις συνδικαλιστικές , της εκπαίδευσης και των γυναικείων οργανώσεων (περίφημες ΕΓΕΣ) ό,τι συνέβαλε στην διάλυση της συνοχής ,ιεραρχίας και πειθαρχίας στο κράτος ,που το βάφτισαν ”κράτος της Δεξιάς”.
Το Πολίτευμα της άμεσης Δημοκρατίας μας τελείωσε από την κλασική αρχαιότητα-με τις πόλεις (σημερινά χωριά) κράτη και την ψευδοάμεση Δημοκρατία του Βουνού, στην οποίαν όλοι μιλούσαν ,αλλά αποφάσιζε ο μοναδικός γνώστης της αλήθειας και εκπρόσωπος των συμφερόντων του λαού κομματικός γκαουλάιτερ ,ενώ όσοι είχαν αντίθετη άποψη ”τους κόντυναν μια πιθαμή”.
Όλα αυτά και λίγο τα ζήσαμε και από πολλούς τα ακούσαμε στις ”άμεσες δημοκρατίες των χωριών της Βορείου Ελλάδος”.
Στην σημερινή κομματική βαβέλ να εύχεστε και εσείς να μη ξαναζήσουμε τέτοιες δημοκρατίες, που δεν λειτουργούν σε καμιά άλλη χώρα.
Σήμερα θέλουμε μια Δημοκρατία ,με ενημερωμένους όσο γίνεται περισσότερο και υπεύθυνους πολίτες και υπαλλήλους γνώστες των αντικειμένων τους και πρόθυμους να εξυπηρετούν στον χρόνο εργασίας τους αγογγύστως τους ανθρώπους και ένα κράτος που να μπορεί να επιβληθεί και να ελέγχει.
Έχετε απόλυτο δίκιο κύριε Σαββίδη! Και λίγα λέτε! Δυστυχώς ως έθνος είμαστε σε παρακμή, και πρέπει να μην το κρύβουμε από τον εαυτό μας. Όσο παραμένουμε στο πεδίο των βεβαιοτήτων της πνευματικής κυρίως υποδούλωσης, δεν έχουμε κάποια ελπίδα.Υποτέλεια στους έξω, αυταρχισμός στους μέσα. Νομίζω ότι τις λύσεις τις δίνει ο Καθηγητής κύριος Γιώργος Κοντογιώργης, του οποίου είχα την τιμή να υπάρξω φοιτητής. Βιώνουμε πολίτευμα αιρετής ολιγαρχίας-μοναρχίας. Αν δεν κερδίσουμε τον πόλεμο των εννοιών, δεν υπάρχει ελπίδα απελευθέρωσης. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, συνειδητοποιώντας την πραγματική μας κατάσταση. Συστήνω ανεπιφύλακτα τα έργα του Καθηγητού! Όχι για να τον διαφημίσω, διότι δεν έχει ανάγκη τα δικά μου δοξαστικά! Καλή λευτεριά!
Τον κ.Κοντογιώργη τον διαβάζουμε αλλά δεν γράφει -με κεφαλαία- ότι αυτό το Πολίτευμα που βιώνουμε , άρχισε με την συνταγματική αναθεώρηση του 1985 και θα συνεχισθεί όσο οι θεωρητικοί διδάσκουν ”την μετενσάρκωση” του κυβερνήτη -όχι τον δημοκράτη με Βουλή- αειμνήστου Ιωάννη Καποδίστρια και την ουτοπική Άμεση Δημοκρατία, αντί της Προεδρικής , με εκλογή του Ανωτάτου Άρχοντος από τον λαό , κάτι που μπορεί να γίνει στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος.
Ἀναζητεῖται ἐξιλαστήριο θῦμα
Δυστυχώς, την χώρα μας κυβερνούν ανθρωπάρια, που αλλού δεν θα τους έβαζαν ούτε κλητήρες. Λείπουν οι ηγέτες.
Ακραία καιρικά φαινόμενα και ηγέτες
O k. Σαββιδης με τις φανταστικες ιδεες του ειναι εκτος πραγματικοτητος.Αυτη ειναι η Ελλαδα,και για να αλλαξη η νοοτροπια της πρεπει να αλλαξη ο χαρακτηρας των πολιτων της.Αυτοι ειναι υπευθυνοι για τις κυβερνησεις που εχουν. Τελευταια ομως-παρα τον πεσιμισμο του Σαββιδη και αλλων- η Ελλαδα κανει θετικα βηματα κι’ας γκρινιαζουν οι αιωνια απαισιοδοξοι.με τις ουτοπιστικες τους ιδεες.
υιαννι