Καθώς συνεχίζεται η άνιση μάχη με την πύρινη λαίλαπα και τα μέτωπα παραμένουν πολλά και ανεξέλεγκτα, ο αγώνας είναι κοινός.

Σε όλα υπάρχει και πολιτική διάσταση, και θα έρθει η ώρα της κομματικής αντιπαράθεσης. Αλλά όχι τώρα. Ακραία καιρικά φαινόμενα και τέτοιου είδους καταστροφές δεν προσφέρονται – αυτό αφορά όλους – για κομματική εκμετάλλευση. Αντίθετα, επιβάλλουν σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση.

Υπό αυτό το πρίσμα, είναι ευπρόσδεκτο το γεγονός ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών όλων των κομμάτων έχει τηρήσει χαμηλούς τόνους.

Η συμπεριφορά όλων – κυβέρνησης και αντιπολίτευσης – κρίνεται. Οπου έχουν υπάρξει λάθη, ολιγωρία, παραλήψεις, θα αποδοθούν ευθύνες. Αλλά τώρα δεν είναι αυτή η ώρα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός μίλησε για κριτική και αυτοκριτική, αλλά στη σωστή στιγμή.

Εννοείται ότι οι άνθρωποι που δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή – πυροσβέστες, εθελοντές, αστυνομικοί, ακόμη και ο στρατός – αξίζουν την πλήρη στήριξη και ευγνωμοσύνη όλων μας. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν διαθέτουν τα αναγκαία μέσα, αν υπάρχει σωστή οργάνωση, αν έχει γίνει ο απαραίτητος σχεδιασμός.

Η λειτουργία του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης με την αποστολή μηνυμάτων στο 112, αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό και χρήσιμο βήμα. Ολοι οι καλόπιστοι πολίτες, ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεολογικής τοποθέτησης, οφείλουν να το αναγνωρίσουν.

Σε ό,τι αφορά την πρόληψη και διαχείριση των πυρκαγιών σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, δεν δικαιολογείται ολιγωρία. Οφείλουμε ως κοινωνία, κόμματα, τοπική αυτοδιοίκηση, απλοί πολίτες, να είμαστε ενήμεροι και προνοητικοί. Και να κατανοήσουμε ότι είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα.

Δεν αρκεί η ευαισθησία και η ενεργοποίηση μεμονωμένων ιδιωτών ή οργανισμών – στην προκειμένη περίπτωση, χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα η ενίσχυση του Πυροσβεστικού Σώματος από το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος – αλλά χρειάζεται η σωστή χρηματοδότηση και αξιοκρατική οργάνωση και λειτουργία των αρμόδιων υπηρεσιών, όχι μόνο της Πυροσβεστικής, αλλά και των δασαρχείων, κ.ά.

Να διδαχθούμε από καταστροφές του παρελθόντος, μερικές εκ των οποίων στοίχισαν και ανθρώπινες ζωές, και να το αποδεικνύουμε στην πράξη.

Δεν έχει σημασία αν ο αρμόδιος είναι δεξιός, κεντρώος ή αριστερός. Σημασία έχει να ξέρει τη δουλειά του. Τόσο απλό.

Και, φυσικά, δεν μπορούμε να τα ζητάμε όλα από το κράτος. Σε μεγάλο βαθμό φταίμε εμείς οι ίδιοι. Και πληρώνουμε το κόστος της συμπεριφοράς μας. Από την εκπομπή αερίων και την κλιματική αλλαγή, μέχρι την άναρχη δόμηση και τις αυθαιρεσίες δεκαετιών. Οι δικές μας επιλογές μας τιμωρούν.

“Καθημερινή”