του Παντελή Σαββίδη
18-19 Αυγούστου στο Άγιο Όρος: μια προσωπική εμπειρία
Φωτογραφία απο την επιχείρηση του Super Puma
Η Πολεμική Αεροπορία έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο διάσωσης ορειβάτη, όπως λέει η σχετική είδηση, στο Άγιο Όρος με Super Puma.
Συγχαρητήρια στην Πολεμική Αεροπορία.
Σε ό,τι αφορά την είδηση, δεν πρόκειται, απλώς, για ορειβάτη αλλά για προσκυνητή.
Σήμερα, 19 Αυγούστου, είναι η Μεταμόρφωσις του Κυρίου με το παλιό ημερολόγιο το οποίο ακολουθεί το Άγιο Όρος. Και την παραμονή ανεβαίνουν στην κορυφή του Άθωνα μοναχοί και προσκηνυτές όπου υπάρχει ένα εκκλησάκι η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος. Γίνεται όλο το βράδυ λειτουργία και ανήμερα κατεβαίνουν.
Αυτήν την πορεία ακολούθησε και ο διασωθείς.
Η κορυφή έχει ύψος 2.033 μέτρα.
Στα 1400 μέτρα βρίσκεται ένα άλλο εκκλησάκι όπου σταματούν οι προσκυνητές ορειβάτες για ξεκούραση και φαγητό. Έχει και ένα πηγάδι από όπου προμηθεύονται νερό.
Απο τον χώρο αυτό το Super Puma παρέλαβε τον προσκυνητή ορειβάτη.
Μετά τα 1400 μέτρα το περιβάλλον αλλάζει. Ελάχιστα δένδρα, σχεδόν όλα χτυπημένα απο κεραυνό.
Που το γνωρίζω όλα αυτά;
Το 2005 έκανα και εγώ αυτήν την διαδρομή. Ανέβηκα ως την κορυφή. Ήταν μια πολύ κουραστική, αλλά ενδιαφέρουσα εμπειρία, μετά την οποία δεν ξαναανέβηκα με τα πόδια σε βουνό.
Κάνω ορειβασία με αυτοκίνητο.
Το 2005 ήταν μια κομβική ημερομηνία στην 17χρονη, μέχρι τότε, βαλκανική μας περιπέτεια. Τρία χρόνια αργότερα, αναγνωρίσθηκε το Κόσοβο και λίγο μετά συνελήφθη και ο Μπλάντιτς. Ο στρατιωτικός ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας. Το on που έκανα απο το χωριό που συνελήφθη ήταν η τελευταία ενασχόλησή μου με τα Βαλκάνια που αρχισε με ένα ταξίδι στο Βελιγράδι το 1988. Με είχε προσκαλέσει ο φίλος Άκης Αμοιρίδης, νεαρός διπλωμάτης, τότε, ο οποίος είχε τραγικό τέλος ως πρέσβης στη Βραζιλία.
Ήταν τόσο έντονες οι εμπειρίες που η ενεργητικότητά μας έπρεπε κάπου να διοχετευθεί.
Η ανάγκη αυτή σε συνδυασμό με την προσκηνυματική μας επίσκεψη στο Όρος, κατά καιρούς,μας έδωσαν την αφορμή για την άνοδο στην κορυφή του Άθωνα ο οποίος, σημειωτέον, λειτουργεί και ως αλεξικέραυνο του Όρους. Και με την κορυφή του Άθωνα η Παναγία προστατεύει το Όρος λένε οι καλόγεροι.
Την πρώτη ημέρα πήγαμε με το καραβάκι απο την Ουρανούπολη στον Αρσανά της Αγίας Άννας. Ανεβήκαμε, στη συνέχεια, τα πρωτα 600 μέτρα
Σε αυτό το ύψος βρίσκεται απο τη θάλασσα η σκήτη της Αγίας Άννας.
Ήταν μαζί μας και ο πατέρας Τασσιάς, αργότερα Μητροπολίτης Λαγκαδά ο οποίος έφυγε απο τη ζωή απο κορονοϊό.
Απο τη μια έβλεπα το ύψος στο οποίο βρισκόταν η Σκήτη (600 μέτρα κάθετα, χωρίς καμιά κλίση) και απογοητευόμουν, απο την άλλη έβλεπα τον Τασσιά και έπαιρνα θάρρος. Ο πατέρας Τασσιάς ήταν ογκώδης στις διαστάσεις του. Μέχρι που έφεραν ένα γαϊδουράκι στο οποίο ανέβηκε ο πατέρας Τασσιάς και η ανησυχία για το ύψος άρχισε να με ξανακαταλαμβάνει.
Λίγο απο δω, λίγο απο εκεί καταφέραμε και ανεβήκαμε τα πρώτα 600 μέτρα και φθάσαμε στην Σκήτη Αγίας Άννας.
Παρόλο που ήμασταν πολλοί στην Σκήτη, ο ηγούμενος γέροντας Σπυρίδων μας βόλεψε όλους. Όχι, μόνο απο κατάλυμα αλλά και απο φαγητό. Έφαγα το νοστιμότερο κριθαράκι στη ζωή μου. Εκεί κατάλαβα στην πράξη τι σημαίνει η φράση “έγλυψε και το πιάτο”.
Την επομένη ξυπνήσαμε στις 4 το πρωί για να αρχίσουμε την πορεία προς την κορυφή.
Από τα καλά που μας προσφέρει το επάγγελμα, γέροντες με γνώρισαν. Κάθισαν στο τραπέζι μαζί μου για καφέ και με είδαν καλοκαιρινά ενδεδυμένο (19 Αυγούστου), γέλασαν και μου είπαν: έτσι θα ανέβεις;
Ναι, τους είπα. Πήγε στο κελί του ένας και έφερgε ένα αντιανεμικό τζάκετ από αυτά που φορούν οι αεροπόροι. Πάρτο μου λέει, θα σου χρειαστεί. Με τα πολλά το πήρα. Αν δεν το έπαιρνα δεν ξέρω αν θα έβγαζα τη νύχτα.
Ξεκίνησα στις 4 το πρωί μαζί με άλλους και έφθασα στις 7 το βράδυ στην κορυφή. Μου βγήκε, πραγματικά η Παναγία.
Οι προσκυνητές ήταν πολλοί, το εκκλησάκι στην κορυφή μικρό, όποιος πρόλαβε μπήκε μέσα, έπιασε στασίδι και απέφυγε το κρύο της νύχτας.
Οι πολλοί μείναμε έξω. Μπήκα στο sleeping bag όπως ήμουν. Με τα άρβυλα, το μπουφάν και όλα τα ρούχα. Από το κρύο δεν έκλεισα μάτι. 19 Αυγούστου.
Στα 1400 μέτρα (στο εκκλησάκι της Παναγιάς) καθίσαμε για φαγητό και ξεκούραση. Εκεί ήρθε ελικόπτερο και παρέλαβε κάποιον από την παρέα μας που τραυματίσθηκε αλλά ένοιωθε και αδιαθεσία.
Ακριβώς, όπως έγινε και χθες, 18 Αυγούστου, στο ίδιο μέρος με την παρέμβαση της Πολεμικής Αεροπορίας με super puma.
Τη Δευτέρα 19 Αυγούστου 2024, ελικόπτερο Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας παρέλαβε 60χρονο Έλληνα τραυματία ορειβάτη από τη Μονή Παναγίας στο Όρος Άθως και τον μετέφερε στο 424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Εκπαιδεύσεως. pic.twitter.com/OtOQY11koJ
— Hellenic Air Force (@HAFspokesperson) August 19, 2024
Την επομένη ξύπνησα μόλις χάραξε, μάζεψα τα πράγματά μου και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Κουρασμένος, χωρίς ύπνο αφέθηκα στη βαρύτητα να με καθοδηγεί. Η κάθοδος αν δεν ήταν χειρότερη ήταν το ίδιο οδυνηρή με την άνοδο. Τα δάχτυλα των ποδιών χτυπούσαν μπροστά στα παπούτσια και πληγώνονταν.
Κατέβαινα αναίσθητος. Μέχρι που έφθασα στο καραβάκι στον αρσανά της Αγίας Άννας. Μπήκα μέσα και αμέσως με πήρε ο ύπνος. Δεν κατάλαβα πότε φθάσαμε στην Ουρανούπολη. Παρακαλούσα να μην έχει τελειωμό το ταξίδι μέχρι να ξεκουραστώ. Αλλά η πραγματικότητα ήταν σκληρή.
Στη Θεσσαλονίκη κοιμόμουν μια εβδομάδα για να συνέλθω.
Σήμερα, 19 χρόνια μετά, βλέπω το Όρος απο απέναντι. Την Σιθωνία. Θυμήθηκα το πρωί την ιστορία του 2005 και καθώς πήγα για ψάρεμα φωτογράφησα το Όρος. Ήταν, περίπου η ώρα που πριν 19 χρόνια μ[αζεψα τα πράγματά μου και άρχισα την επιστροφή. Αργότερα διάβασα και την είδηση για διάσωση του ορειβάτη και είπα να σας διηγηθώ την μικρή ιστορία μου.
Σας τα είπα και άλλη φορά αλλά όσο περνούν τα χρόνια, δεν παράγουμε ειδήσεις. Καταναλώνουμε. Και θέλουμε να λέμε παλιές ιστορίες.
Όπως σας είπα στην αρχή του κειμένου, από τότε δεν ανέβηκα σε βουνό. Μικρές πορείες κάνω. Φροντίζω να είναι οριζόντιες.
Ήταν, όμως, η καλύτερη εμπειρία μου από το Όρος στο οποίο πήγαινα από το 1975.
Γνώρισα ένα άλλο Όρος. Μακρυά απο κοσμοπολιτισμούς.
Και λέω πήγαινα διότι οι γέροντες που γνώριζα έφυγαν από τη ζωή. Και αν δεν έχεις σε κάποιον να πας νοιώθεις λίγο μετέωρος. Χωρίς ταυτότητα.
Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια που μου διέφυγε λόγω ηλικίας: ήμουν με συνεργείο της ΕΡΤ3. Οι συνάδελφοι σωματώδεις και αρκετά νεότρεροι εμού δεν είχαν κάποιο πρόβλημα. Έπαιξε η εκπομπή στην ΕΡΤ3.
Χρόνια πολλά ”αγιορείτη ”-της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος σήμερα- Παντελή Σαββίδη.
Μέχρι την Αγία Άννα το τόλμησα δις ,αλλά για παραπάνω ”δεν έκανα τάμα”.
Υπέροχες οι φωτογραφίες έστω και αν πέρασαν 19,-19 Αυγούστου και με πανσέληνο σήμερα- ολόκληρα χρόνια.
Καλή συνέχεια.
Τι μου θύμισες Παντελή ! Έκανε κι εγώ το ίδιο προσκύνημα μια φορά πριν καμιά τριανταπενταριά χρόνια. Αξέχαστη εμπειρία ! Η μόνη διαφορά είναι ότι η παρέα μας ξεκίνησε από το κελί του μακαριστού παπα-Μάξιμου στον οικισμό της Κερασιάς. Έκτοτε πήγα πολλές φορές στο Αγιονόρος, περπάτησα πολλά χιλιόμετρα στα υπέροχα μονοπάτια αλλά δεν αποτόλμησα ξανά ανάβαση στην κορυφή. Δεν κρατάνε τα πόδια μου. Η κατάβαση μου άφησε και κάποιο κουσουράκι στο μεγάλο δάκτυλο του δεξιού μου ποδιού. Δε βαριέσαι άξιζε τον κόπο. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, η Παναγιά μαζί μας !
Φίλτατε κύριε Σαββίδη, η τόσο γλαφυρή περιγραφή του προσκυνηματικού ταξιδιού σας στο Άγιον Όρος μου θύμισε και τα δικά μου ταξίδια εκεί την δεκαετία του ´90. Είχε προηγηθεί το πρώτο ταξίδι μουτο 1967 ως μαθητής. Να είστε γερός και δημιουργικός και να μας χαρίζετε, εκτός από τις δημοσιογραφικές πινελιές σας, και τέτοια όμορφα ταξιδιωτικά στιγμιότυπα.
Με την εκτίμησή μου
Θεόδωρος Κατσούφρος
κύριε Σαββίδη, ήμασταν μαζί την ημέρα που περιγράφεις. Συμπληρώνω μια αστεία λεπτομέρεια που την λησμόνησες, ίσως. Περιμένοντας το καραβάκι της επιστροφής στον Αρσανά της Αγίας Άννας καθόμασταν δίπλα δίπλα και κατάκοποι βγάλαμε τα παπούτσια μας. Η κάλτσα σου η μία είχε μια μεγαλοπρεπή τρύπα και το μεγάλο σου δάχτυλο φάνταζε σαν κεφάλι χελώνας. Γελάσαμε κι οι δυο και σχολιασαμε λιτά την ταλαιπωρία μας. Εγώ σας γνώριζα από τις εκπομπές σας στην ΕΡΤ3, εσείς όχι. Την ιστορία την διηγήθηκαν στα παιδιά μου. Από τότε όταν αναφερόμαστε σε σάς και δεν θυμόμαστε το επίθετο λέμε “ο τρυπιοκάλτσας”. Μακάρι να μπορούσαμε να ξανανέβουμε αλλά ίσως μεγαλώσαμε. Πάντως να συνεχίσετε να επισκεπτεστε το Άγιον Όρος. Σίγουρα θα βρείτε και πάλι γέροντα που θα σας αναπαύει. Χάρηκα πολύ για την επικοινωνία μας.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕ κε ΣΑΒΒΙΔΗ.
ΟΛΩΝ ΜΑΣ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ, ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΑΞΕΧΑΣΤΗ!!! ΜΑΘΗΤΗΣ ΩΝ ΤΟΤΕ ΓΥΡΙΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ:
-ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΑΝΔΡΑ.
-ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ;
-ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ…
ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΙΩΝΙΟ, ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΤΑΞΙΔΙ, ΔΙΟΤΙ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΗ. ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΑΔΕΣ ΔΕΝ ΛΙΓΟΣΤΕΨΑΝ.
ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ… ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΚΕΙ!!!