της Αθηνάς Κατσαφάδου*
Το γνωρίζουν καλά οί Τούρκοι αυτό. Κάθε χρόνο επαναλαμβάνουν τις ίδιες κακόγουστες, ανούσιες διθυραμβικές παραστάσεις τους για την Άλωση της Βασιλεύουσας. Νομίζουν πώς ταπεινώνουν τον μεγάλο ναό της Χριστιανοσύνης μετατρέποντάς τον σε τζαμί και πώς ή Κωνσταντινούπολη είναι πράγματι δική τους και την ορίζουν.
Εάν πράγματι, ήσαν σίγουροι για την τελεσίδικη κατάκτηση της Πόλης των πόλεων δεν χρειάζονταν όλα αυτά τά πανηγύρια. Σοβαροί Τούρκοι δημοσιογράφοι το έχουν κατ΄επανάληψη επισημάνει. Οί μορφωμένοι ανάμεσά τους ξέρουν πώς είναι πρόσκαιροι και επήλυδες. Είναι καταχτητές ενός μεγάλου πολιτισμού και μιάς Πόλης πού όμοιά της δεν υπήρξε ποτέ και πώς εκείνοι απεδείχτηκαν πολύ κατώτεροι των κατακτημένων.
Ή Βασιλεύουσα δεν παραδόθη. Κατελήφθη με μπαμπεσιά . Ό βασιλέας μας δεν παρεδόθη. Πολέμησε στην Πύλη του Ρωμανού ως απλός στρατιώτης και σκοτώθηκε. Ή άρνηση της παράδοσης της Πόλης με την ελληνική απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιλόγου στον Μωάμεθ Β΄ έχει μείνει ιστορική για το απέριττο, περήφανο και βαθύ περιεχόμενό της. << Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ούτ΄εμόν εστί ούτ΄αλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γάρ γνώμη , πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα της ζωής ημών>>.
Είναι το βυζαντινό ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Με αυτήν την σεμνή , περήφανη και αποφασιστική απάντηση ή Βασιλεύουσα κατέχτησε στο φαντασιακό του Ελληνικού Έθνους όλους αυτούς τους αιώνες της σκληρής και βάρβαρης τουρκικής σκλαβιάς την αναγκαιότητα της απελευθέρωσης. Το έθνος μας ταπεινώθηκε. Εξανδραποδήθηκε, βιάστηκε, μάτωσε , πόνεσε. Ποτέ μά ποτέ δεν έπαψε να ελπίζει στην απελευθέρωσή του . Δεν παραδοθήκαμε με συνθηκολόγηση γιατί δήθεν είμαστε αδύναμοι ενώπιον πολυάριθμου καλά εξοπλισμένου στρατού .Τήν παράδοση θα την διαπραγμετευόντουσαν οι Μητσοτάκηδες, Τσίπρηδες, Δένδιες, Κοτζιάδες και Κατρούγκαλοι εκείνης της εποχής. Αντισταθήκαμε, πολεμήσαμε και σκοτωθήκαμε υπερασπίζοντάς την.
Ό αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος – όχι μόνο γενναίος, αλλά και μέγας στην σκέψη και στην ψυχή – ήξερε καλά ότι, και αν ό λ ο ι τ ο υ ς πέθαιναν , δ έ ν θ ά π έ θ α ι ν ε Τ Ο Γ Ε Ν Ο Σ Μ Α Σ , ενώ εάν , υιοθετώντας τις προτάσεις του σουλτάνου , δεχόταν να σώσει τον εαυτό του και όλους τους άρχοντες , το Γένος θα χανόταν.
Μια Πόλη πού αντιστάθηκε με τέτοιο λυσσαλέο τρόπο , ελάχιστοι έναντι υπερπολλαπλασίων έχει εγγράψει απαίτηση αναπόδραστη στην μνήμη του λαού μας της πώς περιμένει……..
Πάλι με χρόνια με καιρούς , πάλι δικιά μας θα,ναι…
Τον κατευνασμό, (όπως αποκαλούν οι σημερινοί ναινέκοι την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας μας στην αναθεωτητική Τουρκία ) άλλωστε τον αντιμετώπισε και τότε ό Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όταν ό Μωάμεθ του έκανε πρόταση να φύγει με όλους τους άρχοντες και με όλα τά τιμαλφή του από την Πόλη απείραχτος και να του την παραδώσει. Ό Βασιλέας μας, με βαθύτατη πίστη στον Θεό και στην χιλιάδων ετών διαχρονικότητα του γένους μας απάντησε πάλι μέ ένα κείμενο – απάντηση, πού παραμένει έκτοτε μνημείο Πολιτικής ηθικής και ήθους για την βαριά ευθύνη πού έχει ή πού θα έπρεπε να έχει όποιος αποφασίζει για το μέλλον ή για την εξαφάνιση από την ιστορία τού έθνους τοu :
<<Επεί τά της μάχης ηρετίσω, και ούτε όρκοις ούτε κολακείες πεισθήναι ποιήσαι σε έχω, ποίει α βούλει. Εγώ γάρ προς τον Θεόν καταφεύγω, και ει θελητόν αυτώ εστί του δούναι και την πόλιν ταύτην είς χείρας σου, τις αντειπείν δυνάμενος; Ει δε πάλιν εμφυτεύσει ειρήνην εν τη καρδία σου , και τούτο ασπασίως αποδέχομαι. Εγώ από του νύν τάς πύλας της πόλεως κεκλεισμένας έχων φυλάξω όσον ή δύναμις . Σύ δε καταδυναστεύων δυνάστευε, έως ό δίκαιος κριτής αποδώσει εκάστω εμοί τε και σοί , την δικαίαν απόφασιν>>.
Οί θαυμάσιοι αυτοί λόγοι του Κωνσταντίνου απευθύνοντο στον Μωάμεθ πρίν καταφθάσει ό Ιουστινιάνης και ό Ισίδωρος , δηλαδή τον Ιούνιο του 1452.
Το μεγαλείο των λόγων του ,απευθυνόμενος στον ίδιο τον αντίπαλό του, βρίσκεται ακριβώς στο ότι, δεν πήρε το κοινό και φθαρμένο στην ιστορία, αλαζονικό ύφος της απειλής, και δεν εμνημόνευσε διόλου το ενδεχόμενο της δικής του νίκης. Δεν θα ήταν πραγματικά Μέγας εάν μνημόνευε το ενδεχόμενο αυτό. Γνώριζε ότι ήταν αρχηγός κράτους ανυπάρκτου. Και ότι ήταν αυτοκράτωρ δίχως αυτοκρατορία. Θα είχε το δικαίωμα επιχειρώντας να εκφοβίσει τον αντίπαλό του με λόγια αναιδή και κούφια να παραστήσει τον ισχυρό και τον αισιόδοξο;
Θα΄χαναν κάθε ηθική ομορφιά και σεμνότητα οί λόγοι του τελευταίου Καίσαρος, αν μιλούσε όπως ό πρώτος συνονόματος Καίσαρ. Ηταν βαθύτατα πεπεισμένος ότι θα θυσιαστεί. Εκτός εάν γινόταν θαύμα. Δύναμή του ήταν ή απόφαση να θυσιαστεί. Δεν θα έδειχνε πραγματική δύναμη εάν έλεγε ότι αποβλέπει και στην πιθανότητα να σωθεί.
Ή πύλη του Αγίου Ρωμανού βρίσκεται λίγο πιο πέρα από την μέση των χερσαίων τειχών . Εκεί, στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, ό τελευταίος βασιλέας μας, αποφασισμένος, γαλήνιος, υπερκόσμιος , καβάλα στο αλογο , ήλθε αντιμέτωπος με την μοίρα του. Το ήξερε. Στο τελευταίο του λόγο στους άρχοντες, εκατόνταρχους και λαό μίλησε γι΄αυτά πού αξίζει να ζεί και να πεθαίνει ό Έλλην :
<<……Καλώς ούν οιδατε, αδελφοί, ότι διά τέσσαρα τινά οφειλέται κοινώς εσμέν πάντες ινα προτιμήσωμεν αποθανείν μάλλον ή ζήν, πρώτον μέν υπέρ της πίστεως ημών και της ευσεβείας , δεύτερον δε υπέρ πατρίδος, τρίτον δε υπέρ του βασιλέως Χριστού Κυρίου και τέταρτον υπέρ φίλων …..ούκ έχω καιρόν ειπείν υμείν πλείονα. Μόνον το τεταπεινωμένον ημέτερον σκήπτρον είς τάς υμών χείρας ανατίθημι, ίνα αυτό μετ΄ευνοίας φυλάξητε. Παρακαλώ δε και τούτο και δέομαι της υμετέρας αγάπης , ίνα την πρέπουσαν τιμήν και υποταγήν δώσητε τοίς ημετέροις στρατηγοίς και δημάρχους και εκατοντάρχοις, έκαστος κατά τάξιν αυτού και τάγμα και υπηρεσία. Γνωρίσατε δη τούτο. Και εάν εκ καρδίας φυλαξητε τά οσα ενετειλάμην υμίν, ελπίζω είς Θεόν ως λυτρωθείημεν ημείς της ενεστώσης αυτού δικαίας απειλής. Δεύτερον δε και ό στέφανος ό αδαμάντινος έν ουρανοίς εναπόκειται υμίν, και μνήμη αιώνιος καί άξιος εν τώ κόσμω έσεται >>.
Οί πάντες, γράφει ό Σφρατζής πού ήταν παρών <<ως έξ ενός στόματος απεκρίναντο μετά κλαυθμού λέγοντες , αποθανώμεν υπέρ της Χριστού πίστεως και της πατρίδος ημών >>.
Ή παρακαταθήκη του βασιλέως μας είναι μία. Υπέρ Πίστεως και Πατρίδας.
Καλό είναι να το έχουν υπ΄όψιν τους όσοι προωθούν τον επονομαζόμενο κατευνασμό παραχωρώντας εθνική κυριαρχία υπο την μορφή συνεκμετάλευσης – συνδιαχείρισης υπέρ της Τουρκίας καί ‘’ φίλιων συμμαχικών μας δυνάμεων’’.
Θα βρεθούν πρό εκπλήξεων…
ΑθΗΝΑ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΑΘΉΝΑ 28 Μαίου 2023
¨ Το γνωρίζουν καλά οί Τούρκοι αυτό. ´´ Οἱ Τοῦρκοι αὐτό ἀκριβῶς πανηγυρίζουν, ὅτι κατέκτησαν τήν Κωνσταντινούπολη, οὔτε δηλώνουν ὅτι τήν ἔκτισαν οὔτε δηλώνουν ὅτι τούς παραδόθηκε.
@ Ελένη
Σωστό αυτό που γράφεις.
Μια παρατήρηση θα κάμω στο “Είναι το βυζαντινό ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ”. Όχι ακριβώς. Η απάντηση τού Λεωνίδα ήταν αποφασιστική, θαρραλέα, τσαμπουκαλίδικη, θα έλεγα. (Αν σού βαστά, αν μπορείς) “Έλα να τα πάρεις”.
Η απάντηση τού Παλαιολόγου είχε ένα νόημα βαθύτερο. Τού λέει ότι (κι αν ακόμη θέλω/θέλομε να σού την παραδώσομε) δεν ΕΧΟΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ αυτό (ούτ΄εμόν εστί ούτ΄αλλου των κατοικούντων εν ταύτη). Γιατί; Μα διότι δεν είναι δική τους. Την παρέλαβαν από τούς προγόνους των και όφειλαν να την παραδώσουν στους απογόνους τους. Εγώ έτσι το εισπράττω. Πώς το λέει ο Παλαμάς; “Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί”.
Ασφαλώς το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, απλώς ο τρόπος σκέψης διαφορετικός.
Πολύ ωραίο το άρθρο. Συγχαρητήρια στην αρθρογράφο, αλλά την σήμερον ημέραν αυτού τού είδους οι “συμπεριφορές”, όπως λένε και κάποιοι ανελλήνιστοι, θεωρούνται ντεμοντέ. Ένας “έντιμος συμβιβασμός” κι από δω παν κι άλλοι.
Θα μπορούσαμε να διερευνήσουμε με Κύπρο-Βουλγαρία-Σκόπια-Αλβανία δυνατότητα ομοσπονδοποίησης μαζί τους ή ακόμα και μια πλήρη ένωση (κατόπιν σχετικών δημοψηφισμάτων), να ανασυστήσουμε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία σε ένα σύγχρονο πλαίσιο. Το ενοποιημένο αυτό κράτος θα διαχειριζόταν περισσότερους πόρους, μεγαλύτερο στράτευμα. Το κοινό αυτό κράτος θα μπορούσε να ονομαστεί είτε «Βαλκανικό», είτε «Βυζάντιο», είτε «Αίμος» ή ακόμη και «Ορθοδοξία», για παράδειγμα. Το ενοποιημένο αυτό κράτος θα εκμεταλλευόταν αποτελεσματικά τους πόρους του κάθε συστατικού του έθνους, θα δημιουργούσε νέο συμμιγές στράτευμα αλλά και στρατιωτική τεχνολογία, με την ένωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων κάθε συνισταμένου έθνους, επίσης πυρηνική τεχνολογία, και ίσως και δορυφορική τεχνολογία, και μακροπρόθεσμα -σε δεκαετίες- θα εκβιομηχανοποιούνταν λόγω της διευρυμένης εσωτερικής του αγοράς των εικοσιπέντε εκατομμυρίων όπως και λόγω της κεντρικής αναδιανομής των φυσικών πόρων και της ενέργειας της όλης περιοχής των Βαλκανίων. Η εκβιομηχάνιση θα καλυτέρευε σταδιακά τη δημογραφική παρακμή των συμμετεχόντων λαών. (Οι ολιγομελείς Βούλγαροι και σκοπιανοί είναι κατά ένα ποσοστό εκσλαβισμένοι Έλληνες, οι Αλβανοί παρομοίως). Το νέο κράτος θα είχε μια σύγχρονη (εξαρχής χτισμένη) πρωτεύουσα «Νέα Κωνσταντινούπολη» ιδρυμένη μέσα, για παράδειγμα, στη Βουλγαρική Θράκη (ας πούμε στην πεδινή έκταση των σημερινών ορυχείων της Μαρίτσας) και με τη δυνατότητα να προσελκύσει εκεί έναν διεθνή πληθυσμό εκατομμυρίων, ή ακόμη και δεκάδων εκατομμυρίων (για παράδειγμα προσέλκυση εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών-Κοπτών από την δημογραφικώς εύρωστη βορειοανατολική Αφρική, κυρίως από Αίγυπτο και Αιθιοπία), έτσι ώστε να δημιουργηθεί εντός δεκαετιών οικονομική, δημογραφική και στρατιωτική πίεση ενάντια στην Ανατολική Θράκη της Τουρκίας, και με την προσδοκία να την προσαρτήσει στην επικράτειά του μέσα στον επόμενο αιώνα, επεκτείνοντας έτσι τα σύνορά του και ελέγχοντας τον Βόσπορο και τον κόλπο του Μαρμαρά, καταστέλλοντας έτσι την δημογραφική, οικονομική και στρατιωτική ανάπτυξη της Τουρκίας, ή τουλάχιστον να την εκτόπιζε προς την Ανατολία. Όλα τα συμμετέχοντα έθνη θα έχουν μια κοινή πολιτιστική αναφορά στον ελληνορθόδοξο πολιτισμό που είναι ισχυρός στην περιοχή όλων των Βαλκανίων, και με προοπτική εξελληνισμού τους μετά πάροδο αιώνων, καθότι ο συνδετικός κρίκος τους θα είναι ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός που έχει κεντρικό ρόλο στην συνείδηση των λαών αυτών. Η αυξανόμενη δημογραφία και βιομηχανική ισχύς του νέου κράτους θα επιτρέψει την ευθεία αντιπαράθεση με την Τουρκία. Συνολικά όλοι θα εργαζόντουσαν διαχρονικά για έναν κοινό στόχο: την ομογενοποίηση και την επικράτηση της ελληνορθοδοξίας ως κοινό πολιτισμό απ’ άκρη σ’ άκρη, την απόκρουση της Τουρκικής και ισλαμικής επέκτασης από τα ανατολικά, επανάκτηση Ανατολικής Θράκης/Κωνσταντινούπολης και των κατεχομένων της Κύπρου, δίνοντας περεταίρω έναυσμα στις μελλοντικότερες γενεές (αυτών που θα γεννηθούν πέρα του τωρινού αιώνος) να βάλουν κάποτε χέρι στον τεράστιο εκτουρκισμένο όγκο της Μικρασίας.
Αγαπητέ κ. Θ.Γ, αυτά που ”ονειρεύεστε” όχι μόνο τα ονειρεύτηκαν ,αλλά τα σχεδίασαν κιόλας και ο Ρήγας Φεραίος και οι Ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας και τελευταίος ο Ίων Δραγούμης, αλλά οι Νοτιοελλαδίτες-Κρητικοί και Μωραϊτες κυρίως- δεν είχαν την υπομονή των βορειοελλαδιτών και των Μικρασιατών να περιμένουν να πέσει σαν ώριμο φρούτο-όπως έπεσε και η Μεσαιωνική Αυτοκρατορία μας με τελευταία την Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη-η τελειωμένη μετά το 1780 και ελεγχόμενη διπλωματικώς και διοικητικώς από τους Ρωμιούς Οθωμανική Αυτοκρατορία και να δημιουργηθεί μια νέα πολυεθνική -Ελληνορθόδοξη κατά βάσιν- Αυτοκρατορία (Παμβαλκανική Ομοσπονδία την ονόμασε ο Βελεστινλής).
Βιάστηκαν και το 1821 και το 1919 και δέχτηκαν ”τα πεσκέσια” των Δυτικών (πρωτοστατούντος από το 1204 και του Πάπα ) και της Ρωσίας ,γιατί όλοι αυτοί δεν μπορούσαν να δεχθούν την ανασύσταση μιας Νέας ελληνικής Αυτοκρατορίας , που θα συνέχιζε να ελέγχει τα Στενά , των οποίων ο έλεγχος συνιστούσε το γνωστό Ανατολικό Ζήτημα και τώρα την ανοχή όλων προς την Τουρκία που τα ελέγχει , οποιοδήποτε καθεστώς και αν έχει.
“δεν είχαν την υπομονή των βορειοελλαδιτών και των Μικρασιατών να περιμένουν να πέσει σαν ώριμο φρούτο”
αυτή είναι η δικαιολογία για το γεγονός ότι η επανάσταση δεν έγινε πουθενά αλλού εκτός από το σημείο στο οποίο πέτυχε;
Πέτυχε ,αλλά είχαμε -μας άφησαν να έχουμε -ένα κρατίδιο 90 χρόνια ,ενώ οι ετρόχθονες Έλληνες είχαν ορίσει από το 1844 την Μεγάλη Ιδέα του Έθνους, για την Κόκκινη μηλιά κα την Αγιά Σοφιά.
ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ.
δεν κατάλαβα, ορίσαν την Μεγάλη Ιδέα για να μιλάνε μόνο για αυτήν και να κλαίνε ή είχαν σκοπό να κάμουν και κάτι για να την πετύχουν;
Κ. Σ.Α.Ν.,
᾿Αναφέρετε:
¨ – δεν είχαν την υπομονή των βορειοελλαδιτών και των Μικρασιατών να περιμένουν να πέσει σαν ώριμο φρούτο-όπως έπεσε και η Μεσαιωνική Αυτοκρατορία μας με τελευταία την Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη-´´
Τί ἐννοεῖτε, ὅτι οἱ Τοῦρκοι εἶχαν τήν ὑπομονή καί ἔπεσε ἡ Κωνσταντινούπολη; Δέν τήν κατέκτησαν μέ πόλεμο; Δέν τήν παρέδωσε ὁ ἀγαπημένος γιός τῆς Αὐτοκράτειρας ῾Ελένης Δραγάση-Παλαιολόγου, ὁ μαρμαρωμένος Βασιλιάς μας.
Ἤ ὅτι κακώς ἐπαναστάτησαν οἱ Ἕλληνες γιά νά ἀπελευθερώσουν τόν ῾Ελληνισμό;
Δέν ἀναφέρεται´´ Μεσαιωνική Αυτοκρατορία´´, ἀλλά Μεσαιωνική ῾Ελληνική Βυζαντινή Αὐτοκρατορία μέ σημαῖνον τήν ἵδρυση τῆς Κωνσταντινούπολης.
“Από της μυλωνούς τον πισινό ζητάς ορθογραφία; “
(Ν. Καζαντζάκης: “Βίος και Πολιτεία τού Αλέξη Ζορμπά).
προσπαθεί να εξηγήσει στον εαυτό του γιατί η επανάσταση δεν έγινε πουθενά αλλού εκτός από εκεί που πέτυχε.
Ακολουθεί έτσι την κουτοπονηριά των απολογητών της οθωμανικής κατάκτησης σύμφωνα με την οποία η εθνεγερσία έβλαψε το Έθνος περισσότερο από ό,τι το ωφέλησε.
Αντί να απολογούνται πρώτα για την επέσχυντη προδοσία και την άτιμη συνεργασία με τον κατακτητή έχουν και το θράσος να μιλούν για… υπομονή. Λες και 400 χρόνια δεν ήταν αρκετά, ήθελαν να περάσουν άλλα τόσα για να τους παραδοθεί (από ποιόν) ξανά η αυτοκρατορία.
Δεν εκλήθη αυτός να κάνει υπομονή, βλέπεις, κι έτσι μπορεί να γράφει όσες αρλούμπες θέλει.
Όλοι δαύτοι με τα εκ των υστέρων μεγάλα και τρανά σχέδια, μού θυμίζουν το αυγό τού Κολόμβου.
Κυρία Ελένη επειδή γνωρίζετε Ιστορία- οι συνάδελφοι ”βλέπουν πάντα τον μπερντέ” πότε πάτησαν το πόδι οι Οθωμανοί στα ευρωπαϊκά εδάφη της Αυτοκρατορίας και από πότε την υπέταξαν εσωτερικά και πότε κατέλαβαν μετά από πολλά γιουρούσια την Πόλη;;;.
Εσωτερικά και εμείς είχαμε υποτάξει την την Οθωμανική Αυτοκρατορία και κάποια στιγμή -και αυτήν την σχεδίασε η Φιλική Εταιρεία- θα γινότανε ταυτόχρονες επιθέσεις και με λιγότερες θυσίες ”θα έμενε στα χέρια μας” , όπως έμεινε στα χέρια μας και η Ρωμαϊκή μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο .
Να ξεκαθαρίσουμε .Όσοι ήθελαν την Μεγάλη Ελλάδα της Ελληνικής γης και της ελάσσονος Ασίας και των αδιαμόρφωτων εθνικώς ορθοδόξων επαρχιών της Βαλκανικής όπως άντεξαν τα 400 χρόνια της σκλαβιάς θα άντεχαν και άλλα 40-50 για να ”ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς” ,γιατί και τα συμφέροντα των τότε Μεγάλων και Δυνάμεων συνέπιπταν για την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και γιατί ήθελε να την ”κληρονομήσει” η Ρωσία.
Αλήθεια κυρία Ελένη με όσα γράφω χρόνια τώρα αμφιβάλλετε ότι δεν θεωρώ Ελληνική ή απέφυγα να γράψω την λέξη Ελληνική για την Βυζαντινή -κατά τους ξένους-Αυτοκρατορία μας;;;.
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΚΥΡΙΑ ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕ ΛΟΥΜΠΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΠΩΣ ΔΕΧΕΣΤΕ ΤΙΣ ΑΗΘΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ ΤΟΥ Κ.ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ ;;;.
ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΡΟΖ ΟΛΟ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΛΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΧΡΩΜΑΤΟΛΟΓΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΩΡΙΜΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
φίλτατε, εάν εσύ και όλοι εμείς είχαμε έστω μισή ρανίδα αξιοπρέπειας επάνω μας, όχι μόνο δεν θα ζητούσαμε και τα ρέστα από αυτούς οι οποίοι μας ελευθέρωσαν αλλά κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου θα κάμαμε το εξής:
1ον θα μαζευόμαστε ρακένδυτοι και ξυπόλητοι στο σύνταγμα,
2ον ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα διάβαζε μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη αυτό το κείμενο:
“μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, εμείς οι εντελώς ανάξιοι και ποικιλοτρόπως ξεφτιλισμένοι απόγονοί σας για να σας ζητήσουμε για άλλη μια φορά συγγνώμη και να σας ενημερώσουμε ότι παζαρεύουμε το Αιγαίο για να εξασφαλίσουμε τα αναδρομικά των συντάξεών μας, ενώ είμαστε βέβαιοι ότι εσείς στην θέση μας, με αυτόν τον συσχετισμό δυνάμεων στο Αιγαίο θα απαιτούσατε από τους γείτονες την μισή Μικρά Ασία για να μπορέσουν να κρατήσουν την άλλη μισή”.
3ον θα αλληλοκαρπαζονόμασταν για την διάρκεια 5 λεπτών. Ο καθένας θα είχε δικαίωμα να καρπαζώσει με όση δύναμη διαθέτει τον οποιονδήποτε γύρω του (όποιος και να τις έτρωγε θα ήταν ο σωστός…) αλλά ταυτόχρονα να δεχθεί την κάθε καρπαζιά αδιαμαρτύρητα.
4ον θα γυρνούσαμε το πρόσωπο στον ουρανό και θα φτύναμε για να πέσουν στα μούτρα μας.
μετά από αυτό θα γυρνούσαμε όλοι, δαρμένοι και φτυσμένοι στα σπίτια μας.
Αλλά ποιός την έχασε την αξιοπρέπεια για να την βρούμε εμείς.
Σκέφτομαι όμως από την άλλη, ότι μπορεί να είναι πιο αυθεντικό εκ μέρους μας να υιοθετήσουμε την στάση σου απέναντι στην εθνεγερσία η οποία ταιριάζει περισσότερο στην σημερινή μας κατάσταση και παρακμή.
Ένα κάρο συμπυκνωμένες βλακείες, που δεν λένε απολύτως τίποτε. Από την Πόλη βρεθήκαμε στην … “μπλε” Κρήτη. Και από πού βγάζεις το συμπέρασμα ότι είμαι ανιστόρητος; Αλλά είπαμε ότι από τον πισινό τής μυλωνούς δεν μπορείς να ζητάς ορθογραφία.
Κ. Σ.Α.Ν., τήν ἱστορία τήν ἑρμηνεύει ὁ καθένας ὅπως φαντάζεται.
´´Εσωτερικά και εμείς είχαμε υποτάξει την την Οθωμανική Αυτοκρατορία και κάποια στιγμή -και αυτήν την σχεδίασε η Φιλική Εταιρεία- θα γινότανε ταυτόχρονες επιθέσεις και με λιγότερες θυσίες ”θα έμενε στα χέρια μας” ´´
Γνωρίζετε τά μυστικά σχέδια τῆς Φιλικής ῾Εταιρείας;
Πότε τούς ὑποτάξαμε ἐσωτερικά, ὅταν μᾶς σουβλίζανε; Δέν ἀντιδροῦσαν οἱ Τοῦρκοι; Δέν χρειάστηκε ἡ ᾿Επανάσταση; Τί εἶναι οἱ Αὐτοκρατορίες, ἕνα brand name πού ἀλλάζει χέρια; ᾿Εδῶ ἀγωνίσθηκαν, πολέμησαν, ξεσηκώθηκαν ὅλοι οἱ ἡρωϊκοί Ἕλληνες καί οἱ ῾Ελληνίδες διεκδικώντας τήν ἐλευθερία τους καί τήν ἐλευθερία τοῦ Ἔθνους, γιά νά ἀπελευθερωθοῦν ἀπό τήν σκλαβιά, νά ξυπνήσουν τόν ῾Ελληνισμό, νά ζωντανέψουν τόν δικό μας πολιτισμό στά ἐδάφη πού εἶχαν κατακτήσει οἱ Τοῦρκοι.
Μία χαρακτηριστική φράση τοῦ Καποδίστρια: “῾Ως ῞Ελλην ὀφείλω μόνον ἐκείνην τὴν ἐλευθερίαν νὰ ἐπιθυμῶ, ἣν οἱ ῞Ελληνες ἤθελον ἀποκτήσει διὰ τῶν ἰδίων των δυνάμεων καὶ διὰ τῆς προηγουμένης προόδου των εἰς τὸν ἀληθῆ πολιτισμόν… ”
Πῶς διατηρήθηκε ὁ ῾Ελληνισμός; «Η ιστορική οπτική τού Καποδίστρια όσον αφορά στην επί αιώνες δυναμική εξέλιξη τού ελληνικού έθνους κατά τήν Τουρκοκρατία, στην από 12 Δεκεμβρίου 1825 επιστολή του, τήν οποία απέστειλε από τήν Γενεύη προς τήν Προσωρινή Κυβέρνηση τής Ελλάδος, την εποχή εμφυλίων:
“Οἱ εἰρημένοι [Τούρκοι], ἀφ᾿ ἑνὸς μέρους, παίζοντες ἀδιακόπως τὰ ὑλικὰ συμφέροντα καὶ ὅλα τὰ πάθη, ἅτινα συνακολουθοῦσιν ἐκεῖνα, διῄρεσαν, ἐμόνωσαν καὶ ὥπλισαν τοὺς πατέρες σας, τὸν ἕνα κατὰ τοῦ ἄλλου· ἀλλ’ οὗτοι [῞Ελληνες πατέρες σας] ἀφ᾿ ἑτέρου, ἡνωμένοι διὰ τῆς εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν του ᾽Εκκλησίαν σταθερᾶς πίστεώς των, ἀντέτειναν εἰς τὴν ὀλεθρίαν μάστιγα ἐκείνων φυλάττοντες ἀγνὰς τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ ἤθη, ἅτινα μόνα συνιστῶσιν ἕν ἔθνος διὰ τῆς ἑνώσεως ἀνθρώπων τινων, λέγω τὴν θρησκείαν καὶ δι᾿ ἐκείνης τὴν γενικὴν καταγωγήν του καὶ τὴν ἑκουσίαν ὑποταγὴν του εἰς μίαν καὶ τὴν αυτὴν πνευματικὴν κυριότητα. Ἰσχυρὰ ἡ Ἑλλὰς δι᾿ ἐκείνης τῆς ἀπείρου δυνάμεως, διῆλθε τέσσαρας αἰῶνας διαφθορᾶς καὶ παντοίων ἄλλων δυστυχημάτων, χωρὶς νὰ παύσῃ ποτὲ τοῦ νὰ σχηματίζῃ ἔθνος, καὶ νὰ ὑποτάσσηται εἰς τοὺς ἱεροὺς νόμους τοῦ θείου νομοθέτου μας· καθότι ἔχουσα ᾽Εκκλησίαν, εἶχε πνευματικοὺς ποιμένας, καὶ ἐστηρίζετο εἰς τὰς συμφοράς της διὰ τῶν παρηγοριῶν τοῦ Εὐαγγελίου· σχηματίζουσα δὲ ἔθνος, εἶχεν ἄνδρας γενναίους εἰς τὰ ὄρη της, διὰ νὰ τὴν ὑπερασπίζωνται, ὁμοίους εἰς τὰς νήσους της, διὰ νὰ τὴν ἀναδείξουν εἰς τὸν ἐξευγενισμένον κόσμον πεπαιδευμένους, διὰ νὰ τῇ διατηρῶσι τὰς ἀναφορὰς της μὲ τὴν παλαιὰν ἐκείνην Ἑλλάδα, τῆς ὁποίας τὸ πνεῦμα ἔφερε τὸ φῶς τῶν επιστημών εἰς τὴν Ευρώπην.”»
´´όπως έμεινε στα χέρια μας και η Ρωμαϊκή μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο ´´δέν ἔμεινε στά χέρια μας ἡ Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία. Οἱ Ρωμαῖοι κατέκτησαν τήν ῾Ελλάδα ἀλλά κατακτήθηκαν πολιτισμικά καί διέδωσαν τόν ῾Ελληνικό πολιτισμό, μετά τήν γέννηση καί διάδοση καί τοῦ Χριστιανισμοῦ στά ἐδάφη τῶν ῾Ελληνιστικῶν Βασιλείων μετά τόν Μέγα ᾿Αλέξανδρο, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἱδρύοντας τήν Κωνσταντινούπολη ἀνασύστησε τόν ῾Ελληνισμό στό ᾿Ανατολικό τμῆμα τῆς Αὐτοκρατορίας, ῾Ελληνορθοδοξία, ὅπου διατήρησαν καί τό Δυτικό, (Ρωμηοί λεγόμαστε δηλαδή βυζαντινο-ρωμαϊκή καταγωγή καί ἑλληνορθόδοξη ταυτότητα), κατακτημένο τότε μέχρι τήν ᾿Αναγέννησή του μέ τήν συμβολή τῶν ῾Ελλήνων λογίων.
Γιά νά ´ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς ´ πρέπει νά ξυπνήσει ὁ ῾Ελληνισμός, δηλαδή οἱ Ἕλληνες. Δέν ἔχουμε ´πατερούλη ´ νά μᾶς διαφεντεύει. ᾿Αγωνία τοῦ Θεού μας νά ξυπνήσουν οἱ ἄνθρωποι.
«Η προσευκή μου είναι αναφορά στρατιώτη σε στρατηγό. Αυτό έκαμα σήμερα, να πώς πολέμησα να σώσω στον εδικό μου τομέα αλάκερη τη μάχη, αυτά τα εμπόδια βρήκα, έτσι στοχάζουμαι αύριο να πολεμήσω.
Καβαλάρηδες οδεύουμε στο λιοπύρι η κάτω από σιγανή βροχή· εγώ κι ο Θεός μου· και κουβεντιάζουμε χλωμοί, πεινασμένοι, ανυπόταχτοι.
“Αρχηγέ!” κι εκείνος στρέφει κατά με το πρόσωπο του κι ανατριχιάζω αντικρίζοντας την αγωνία του.» ᾿Ασκητική Ν. Καζαντζάκη
Ελένη, ο ΣΑΝ δεν γράφει, αλλά κατασκευάζει Ιστορία. Εάν είχε το απαιτούμενο IQ, θα αντιλαμβανόταν ότι δεν μπορεί η ΦΕ να είχε σχέδια άλλα από την Εθνεγερσία, διότι οι Αγωνιστές τού ’21 ήταν Φιλικοί. Ούτε μωρό παιδί να ήταν. Όμως, όσες φορές κι αν τού αποδείξεις ότι κάνει λάθος, δεν πρόκειται να το παραδεχτεί. Μην κουράζεσαι άδικα. Βλέπεις να τού απάντησε τίποτε ο Θ.Γ., τού οποίου το σχόλιο υποτίθεται ότι επεξεργάζεται και επεκτείνει (τρομάρα του!);
Κατά τ’ άλλα, … εγώ είμαι ανιστόρητος!!
Αγαπητέ κ. Λούμπεν έγραψα όσα έγραψα όχι γιατί είμαι αντίθετος με την εθνεγερσία ,-την τιμώ με υπερηφάνεια παιδιόθεν- αλλά για να παρουσιάσω και άλλα Σχέδια πληρέστατα -μπορεί ουτοπικά-για την ανασύσταση της τρίτης πολυεθνικής -μετά την Αλεξανδρινή και Βυζαντινή -Αυτοκρατορίας μας σε μέρη που υπήρχε συμπαγής ελληνισμός και υπερέχων πολιτισμός τα προηγούμενα 2000 χρόνια συνεχώς.
Όσο για την Βασιλεύουσα, πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη -για την επέτειο της άλωσης της οποίας γράψαμε όλοι- δεν έθεσαν την ανακατάληψη της σε προτεραιότητα οι διχασμένοι πολιτικοί ηγέτες μας στην 10ετία του 1910 και προτίμησαν εκείνη ,στην οποίαν μας έστειλαν οι Σύμμαχοι -την όμορφη Σμύρνη- ,πρωτεύουσα της Ιωνίας μας ίσως για να ”ξεμπερδέψουν” με τον ελληνισμό της Ανατολής , όπως και έγινε. Περισσότερα στο βιβλίο του πρέσβη κ. Γ. Πουκαμισά.
Αγαπητοί μου συσχολιαστές .
Μας αφήνω όλους στην κρίση των 1600 περίπου αναγνωστών του επίκαιρου άρθρου , αλλά σας παρακαλώ να μην υποστηρίζετε όλοι πως και ο Ρήγας Φεραίος -που ξεσήκωσε τον Ελληνισμό και όχι μόνο -και οι Φιλικοί που οργάνωσαν πολιτικούς ,ιερωμένους και στρατιωτικούς για ανασύσταση νέας Ελληνικής Πολυεθνικής Αυτοκρατορίας με σεβασμό στις εθνικής και θρησκευτικές μειονότητες και ο τελευταίος των φλογερών πατριωτών που δολοφονήθηκε αγρίως Ίων Δραγούμης ”έκαναν σχέδια επί χάρτου” .
Δεν πρέπει να τα απορρίπτουμε , επειδή δεν τολμήσαμε να τα υλοποιήσουμε ως μικροελλαδίτες ή ”ελεγχόμενοι ” από εξωτερικούς και αφήσαμε εκτός κράτους μας τόσους Έλληνες ;;;.
ΑΝΕΦΙΚΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΑΛΛΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ ΣΚΟΠΕΥΕ ΤΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑΙΝΕ. (Περσικοί πόλεμοι , Μέγας Αλέξανδρος , Μέγας Κων/νος , Κων/νος Παλαιολόγος -για ύστατη ιστορική παρακαταθηκη προς όλους μας -, 1821 -και από την Μολδοβλαχία- , Βαλκανικοί πόλεμοι ,ΟΧΙ του 1940 και εν ειρήνη ένταξή μας στην ΕΟΚ.
Υ.Γ Λυπούμαι αλλά δεν μπορώ να σας ευχαριστήσω κ.κ. Ελένη και Λούμπεν για την αποθάρρυνση σας προς τον κ. Επισκέπτη για τα ”καλολογικά στοιχεία” με τα οποία με σχολιάζει -ας είναι καλά, μαζί με την ΜΠΛΕ Κρήτη του -.
Αυτό μπορεί αυτό κάνει και το ευχαριστιέται – ”δεν αλλάζει ο κόσμος Κεμάλ”
“Δεν πρέπει να τα απορρίπτουμε , επειδή δεν τολμήσαμε να τα υλοποιήσουμε ως μικροελλαδίτες ή ”ελεγχόμενοι ” από εξωτερικούς και αφήσαμε εκτός κράτους μας τόσους Έλληνες ;;;”
ένας εύσχημος τρόπος να δικαιολογήσεις το γεγονός ότι περίμεναν προφανώς να τους χαριστεί η ελευθερία.
Έχεις πρόβλημα (κατα)νόησης και αυτό δεν αλλάζει με τίποτε. Σού έχω εξηγήσει ότι ο αριθμός που βλέπεις πάνω δεξιά (1600, όταν έγραφες, 1617 τώρα που γράφω), δεν είναι ούτε αναγνώστες, ούτε αναγνώσεις, αλλά δείχνει τι φορές που έχει ανοιχθεί το άρθρο. Όταν αυτό το απλό δεν μπορείς να καταλάβεις, αλλά παρά τις διορθώσεις το επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά, τι να συζητήσει κανείς μαζί σου; Αποδεικνύει αυτό που έγραψα στην Ελένη “Όμως, όσες φορές κι αν τού αποδείξεις ότι κάνει λάθος, δεν πρόκειται να το παραδεχτεί”, για να μην χάνει τον χρόνο της. Tι να κάνουμε, αφού δεν τραβάς;