Του Στράτου Σιμιτζή
Σε τι άραγε αποσκοπεί ο Αντώνης Σαμαράς με τα διάφορα καμώματά του;
Τέτοια αντιπολίτευση ο Κυριάκος Μητσοτάκης και δι’ αυτού η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν θα την περίμεναν ακόμη και από τον Νίκο Ανδρουλάκη. Πρωτοφανή πολιτικά παιχνίδια!
Μήπως τώρα που είναι πολιτικώς στα αζήτητα διεκδικεί τον τίτλο του Γενίτσαρου που κατέχουν κάποιοι άλλοι πρώην στελέχη της ΝΔ; που τώρα βυσσοδομούν κατά του Πρωθυπουργού και Προέδρου του κόμματος, είτε ως τηλεοπτικοί σχολιαστές είτε ως αποστάτες σε άλλα κόμματα.
Αυτοί αγνόησαν την μνημειώδη ατάκα του Ευάγγελου Αβέρωφ σχετικά με το πρόβατο και το μαντρί.
Καλά αυτοί. Ποιος όμως περίμενε τέτοια αντιπολιτευτική συμπεριφορά από τέως Πρόεδρο του κόμματος; Πρωτοφανές, πρωτότυπο και άθλιο.
Τώρα, για να είμαστε πραγματιστές, ο Αντώνης Σαμαράς ουδέποτε υπήρξε γνήσιος και ορίτζιναλ Νεοδημοκράτης. Αυτό τουλάχιστον πιστοποιεί η πολιτική δραστηριότητά του, πριν από χρόνια.
Πολέμιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και πολέμιος του γιού του Κυριάκου Μητσοτάκη για να είναι συνεπής με την αντιπολιτευτική διάθεσή του προς την πολιτική παράταξη που τον ανέδειξε στο ύπατο αξίωμα τόσο του κόμματος, όσο και της χώρας.
Έχουν μνήμη οι Νεοδημοκράτες κ. Σαμαρά και αν η συμπεριφορά σας αντί αντιπολιτευτική ήταν απλά συμβουλευτική θα παρέβλεπαν τις πολιτικές αταξίες του παρελθόντος.
«Οχλοκρατική συμπεριφορά»
Του Στράτου Σιμιτζή
Έχει γίνει καθεστώς, κάτι που σημαίνει πως είναι κομματική τακτική, οπότε παίρνει το λόγο ο/η εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας στα πολιτικά πάνελ των τηλεοπτικών καναλιών, οι εκπρόσωποι ιδίως των ακραίων κομμάτων συνεχώς να διακόπτουν ή να δημιουργούν παρεμβολές και αυτόκλητες παρεμβάσεις.
Όμως γιατί αυτή η άθλια συμπεριφορά των εκπροσώπων των κομμάτων να μας εκπλήσσει ;
Οι άνθρωποι ανδρώθηκαν μέσα στις οχλοκρατικές εκδηλώσεις, τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις και την κοινωνική αναταραχή και έχουν μάθει σε μία ξύλινη γλώσσα έκφρασης, πως θα αφήσουν κάποιον άλλον να εκφραστεί ελεύθερα;
Είναι παρατηρημένο πως η τακτική της παρεμβολής και της διακοπής, συμβαίνει συνήθως όταν ο εκπρόσωπος της ΝΔ αναφέρεται σε στοιχεία και νούμερα που εκφράζουν την αλήθεια και την πραγματικότητα. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συμφέρει και αρχίζουν την οχλοκρατική συμπεριφορά η οποία και τους εκφράζει.
Όμως σε αυτή την άθλια τακτική συμβάλλει άθελα και ο παρουσιαστής ή η παρουσιάστρια που δεν προστατεύει αρκούντως τον ομιλητή, αλλά συγχρόνως επιτρέπει και το μπάχαλο στην εκπομπή.
Η πιο αποτελεσματική έστω ακραία αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, θα ήταν να εγκαταλείψει την εκπομπή ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και να αφήσει τους άλλους να θορυβούν.
Η άλλη λύση θα ήταν ο παρουσιαστής ή η παρουσιάστρια να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα και να μην επιτρέπουν η εκπομπή τους να λαμβάνει ύφος οχλοκρατικό.
«Το λιανεμπόριο χειμάζεται»
Του Στράτου Σιμιτζή
Το λιανεμπόριο έχει παράπονα, δεδομένου ότι ο τζίρος των εμπορικών καταστημάτων παρουσιάζει σταθερά καθοδική πορεία.
Τα ουσιαστικά αίτια μπορεί να είναι αρκετά, όμως αυτά που παίζουν καταλυτικό ρόλο είναι περιορισμένα.
Κατ’ αρχάς είναι η ηλεκτρονική πώληση που συνεχώς κερδίζει έδαφος μια και ο Έλληνας ολοένα και εξοικειώνεται με τις ηλεκτρονικές εφαρμογές. Είναι αλήθεια πως η ηλεκτρονική πώληση έχει και το ρίσκο μια και πολλές φορές το προϊόν που παραλαμβάνει ο πελάτης, έχει διαφορά με αυτό που παρήγγειλε.
Ένα άλλο αίτιο είναι ότι τα προϊόντα που διαθέτουν τα εξειδικευμένα καταστήματα, τα λανσάρουν σε περιορισμένη ποικιλία φυσικά και καταστήματα που διαθέτουν διαφορετικά είδη. Όμως η ζημιά στο λιανεμπόριο γίνεται.
Ένα τρίτο αίτιο εξίσου σημαντικό είναι ο υπερ-επαγγελματισμός που ενσαρκώνει και το θρυλικό εμπορικό δαιμόνιο της φυλής. Λίγες δεκαετίες πριν, οι γνήσιοι εμπορικοί δρόμοι στη Θεσσαλονίκη ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τσιμισκή, Ερμού, Ελευθερίου Βενιζέλου, Ίωνος Δραγούμη – κάτω της οδού Εγνατίας.
Σήμερα, το πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης είναι μια απέραντη αγορά. Εμπορικά καταστήματα θα συναντήσει κάποιος ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της πόλης.
Να τρία ουσιαστικά αίτια που διαμορφώνουν την εικόνα της εμπορικής αγοράς που διέρχεται δύσκολες ώρες.
«Το Ελ. Βενιζέλος»
Του Στράτου Σιμιτζή
Όσο κακόηχο ακούγεται τόσο απαράδεκτο είναι να συγκόπτουν ορισμένοι το ονοματεπώνυμο προσωπικοτήτων από διάφορους χώρους και να το αποδίδουν συγκεκομμένο.
Για παράδειγμα πόσες φορές έχουμε ακούσει το όνομα του μεγάλου διεθνούς αεροδρομίου της Αθήνας να αποδίδεται ως «Ελ. Βενιζέλος».
Τι θα πεί «Ελ. Βενιζέλος»; Μεξικανός είναι ο άνθρωπος ή Ισπανός; Πρόκειται για τον μέγιστο άνδρα Ελευθέριο Βενιζέλο και είναι τουλάχιστον ασέβεια να του αποδίδουν το όνομα «Ελ. Βενιζέλος».
Φυσικά τουτ΄αυτό ισχύει και για οποιαδήποτε άλλη προσωπικότητα όταν συγκόπτουν το ονοματεπώνυμο.
Διεθνής Αερολιμήν «Ελευθέριος Βενιζέλος» και ας ξεχάσουμε το απαράδεκτο «Ελ. Βενιζέλος».
«Παιδική συμπεριφορά»
Του Στράτου Σιμιτζή
Πλείστες όσες φορές, εμείς οι μεγαλύτεροι, είτε παραπονιόμαστε, είτε διαμαρτυρόμαστε για την συμπεριφορά και την διαγωγή των μικρών παιδιών.
Και όμως τις περισσότερες φορές έχουμε άδικο.
Τα μικρά παιδιά έχουν ως παράδειγμα κατά κύριο λόγο τους γονείς. Εκείνοι είναι που το πρώτον θα επιδράσουν επάνω στα παιδιά.
Το πρώτο που κάνουν είναι όσο μεγαλώνουν να μιμούνται τους γονείς. Και τα μεν κορίτσια την μητέρα τους, τα δε αγόρια τον πατέρα.
Τις περισσότερες φορές μεγαλώνουν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση αυτών.
Βλέπει το παιδί έναν πατέρα με μούσια και γένια και ένα αλλόκοτο ντύσιμο και το μιμείται. Αυτό είναι και το φυσιολογικό, τα παιδιά μιμούνται και αντιγράφουν κατά πρώτο λόγο τους γονείς και κατά δεύτερο κάθε μεγαλύτερο.
Συνήθως τα κυρίως πρότυπα για τα παιδιά είναι οι διασημότητες από όποιο χώρο κι αν προέρχονται.
Κάποτε οι γονείς οδήγησαν το παιδάκι τους στην εκκλησία να κοινωνήσει. Εκεί μπροστά στον Ιερέα το παιδί πεισματικά κρατούσε το στόμα του κλειστό. Ούτε οι γονείς μπόρεσαν να το πείσουν. Τότε παρεμβαίνει ο Ιερέας και ρωτάει την μητέρα. «Δεν μου λέτε κυρία μου, εσείς έχετε κοινωνήσει ποτέ;» Εκείνη απαντά «Όχι». «Ε, τότε πως θέλετε το παιδί να ανοίξει το στόμα του αφού δεν έχει δει εσάς να το ανοίγετε;».
Κοντολογίς, τα παιδιά κάνουν ότι βλέπουν και κυρίως μιμούνται τους γονείς τους.
Αυτό, ας το έχουμε υπόψη μας και ας μην τα βάζουμε με τα παιδιά. Αυτά ότι βλέπουν κάνουν και ανάλογα συμπεριφέρονται.
Συνεπώς, για την όποια συμπεριφορά τους δεν ευθύνονται απαραιτήτως αυτά.
