Του Ηλία Καραβόλια, Οικονομολόγου
Βιβλίο:
ΜΙΚΡΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΛΥΚΟ
ΔΟΚΙΜΙΑΚΑ ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΛΥΚΟΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΥΚΑΥΓΟΥΣ
(Φώτης Καγγελάρης, εκδόσεις Παπαζήση)
Τον συνάντησα σε τηλεδιάσκεψη φιλοσοφικής ημερίδας. Η ομιλία του εντυπώθηκε αμέσως στο μυαλό μου. Είναι ξέρετε κάποιοι φωτεινοί άνθρωποι που με λίγες λέξεις ξέρουν πως να νικήσουν τον νόμο της βαρύτητας του κάθε νου…
Με άκουσε προσεκτικά, το ένιωσα. Και όταν κάποιος «ακούει» κατ εμέ σημαίνει ότι «ξέρει» να σέβεται όχι μόνο το μυαλό αλλά και την ψυχή του Άλλου.
Τα βιβλία λοιπόν του Φώτη Καγγελάρη με συντροφεύουν χρόνια τώρα, για έναν βασικό λόγο : είναι γεμάτα «σκέψη» και «νόημα».
Έχουν διακυβεύματα από τα βάθη της φιλοσοφίας και της ψυχολογίας, δηλαδή μπόλικη «επιθυμία», «είναι», «βλέμμα», «διαμεσολάβηση», κ.α.
Ο Καγγελάρης γράφει σαν να παραδίδει στον αναγνώστη το αποτέλεσμα μιας συνεδρίας, με δόσεις γνήσιας ψυχοθεραπευτικής ματιάς αλλά και φιλοσοφικής παιδείας.
Είναι βιβλία που σε ξυπνούν( ναι, κοιμόμαστε. Και υπέροχα μυαλά σαν τον Φώτη Καγγελάρη, παράγουν ύλη για το πνεύμα μας).
Στο τελευταίο του έργο που αναφέρω στην αρχή, πραγματικά διαβάζει κανείς μείζονα ζητούμενα του βίου («…ο άνθρωπος δεν είναι παρά η επιθυμία του και, ίσως, η μνήμη του…»)
Στο βιβλίο αυτό ενώνει πολλών ετών γεφυρώματα
αφού ως συγγραφέας έχει μόνιμη δι-επαφή με τον ψυχισμό του κόσμου, με το συλλογικό ασυνείδητο που τον κυκλώνει.
Γι αυτό και λέει ότι «η επαφή μας με τον κόσμο γίνεται μέσω μιας διαμεσολάβησης, του νοήματος, μέσω του οποίου ζούμε τον κόσμο»
Αλήθεια, πόσοι από εμάς «ζούμε τον κόσμο»; Πόσοι σήμερα βιώνουμε ;
Μιλάω ειλικρινά: ο εν λόγω στοχαστής πιστεύει ακράδαντα στην νόηση και στην βούληση ως ταυτόχρονα σημαίνοντα.
Λέει ότι «αρκεί ν’ αλλάξει το νόημα για να αλλάξει ο κόσμος. Γι’ αυτό και μπορούμε πάντα να διαλέξουμε μέλλον. Να επιλέξουμε άλλο παρελθόν».
Συνήθως ένας συγγραφέας με βαθιές γνώσεις ψυχοπαθολογίας, επιστημονικοποιεί τον λόγο. Ο Φώτης Καγγελάρης όμως είναι ιδιαίτερα σεμνός στα βιβλία του, αναφέρει συνεχώς τα μεγάλα μυαλά, σέβεται την διάνοια των άλλων.
Και ειδικά στο τελευταίο του έργο καταφέρνει να δείξει ότι το παίγνιο της ζωής έχει τυχαία συμβάντα αλλά και σταθερές.
Προσωπικά, καθοδηγήθηκα από τα έργα του. Και θα συνεχίσω διότι οι δάσκαλοι-καθοδηγητές, που στοχάζονται τον βίο ως συμβάν, έχουν κάτι το λειτουργικό, κάτι το «ψυχωτικό» με την γνώση.
ΥΓ Επειδή πάντα υπάρχει ένας «κακός λύκος», αξίζει να τον ψάξετε στα νοήματα του συγγραφέα…
