Έκθεση Freedom House για Τουρκία και Ερντογάν: την Τουρκία του Ερντογάν! Καταπατά την ελευθερία, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα

Η Τουρκία διατηρεί πολυκομματικό σύστημα. Τα κόμματα υποχρεούνται να οργανώσουν κεφάλαια και να διοργανώσουν συνέδρια τουλάχιστον στις μισές επαρχίες της Τουρκίας το αργότερο έξι μήνες πριν από τις εκλογές για να συμμετάσχουν.

Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης αντιμετωπίζουν διώξεις με πολιτικά κίνητρα, βίαιες επιθέσεις και άλλες παρενοχλήσεις που επηρεάζουν την ικανότητα των κομμάτων τους να λειτουργούν. Καθ’ όλη την εκλογική περίοδο του 2023, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης από το CHP και το IP αντιμετώπισαν απειλές δολοφονίας, ενώ τα γραφεία, τα λεωφορεία και οι προεκλογικές συγκεντρώσεις δέχτηκαν βίαιες επιθέσεις. Τα μέρη κατήγγειλαν ότι οι κρατικές δυνάμεις ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας, δεν τους παρείχαν επαρκή προστασία.

Οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης πολέμησαν επίσης δικαστικές αποφάσεις που αποσκοπούσαν στην υπονόμευση της πολιτικής τους δραστηριότητας. Ο πιο δημοφιλής ηγέτης του CHP, ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, καταδικάστηκε για προσβολή κρατικών θεσμών τον Δεκέμβριο του 2022, έξι μήνες πριν από τις εκλογές. Αυτή η ετυμηγορία ουσιαστικά εμπόδισε το CHP να ονομάσει τον Ιμάμογλου υποψήφιο για την προεδρία του. Τον Μάιο του 2022, ένα άλλο δικαστήριο επικύρωσε την ποινή φυλάκισης του προέδρου του CHP στην Κωνσταντινούπολη Τζανάν Καφτατζίογλου, ο οποίος καταδικάστηκε το 2019 για προσβολή του προέδρου.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης της Τουρκίας αντιμετωπίζουν επίσης απειλές για κλείσιμο. Για χρόνια, οι εισαγγελείς έχουν ξεκινήσει ποινικές έρευνες εναντίον μελών του φιλοκουρδικού αντιπολιτευόμενου Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) για φερόμενους δεσμούς με το παράνομο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από την Τουρκία καθώς και των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και έβαλε στη φυλακή αρκετούς ηγέτες του HDP —συμπεριλαμβανομένου του πρώην συμπροέδρου του Σελαχατίν Ντεμιρτάς. Το 2021, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας ανέλαβε μια υπόθεση για την πλήρη απαγόρευση του HDP, η οποία παρέμεινε σε εξέλιξη το 2023. Η πιθανή απαγόρευση μείωσε σημαντικά την ικανότητα του HDP να κάνει προεκλογική εκστρατεία και να εισέλθει στις εκλογές, αναγκάζοντας το κόμμα να ανασυνταχθεί υπό το YSP για να ανταγωνιστεί στο Εκλογές Μαΐου 2023.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν και το AKP επιβάλλουν κομματικό έλεγχο στο YSK, το δικαστικό σώμα, την αστυνομία και τα Μέσα Ενημέρωσης. Τα τελευταία χρόνια, έχουν χρησιμοποιήσει επιθετικά αυτά τα θεσμικά εργαλεία για να αποδυναμώσουν ή να συνεπιλέξουν πολιτικούς αντιπάλους, περιορίζοντας την ικανότητα της αντιπολίτευσης να χτίσει την υποστήριξη των ψηφοφόρων και να αποκτήσει εξουσία μέσω εκλογών.

Παρά αυτές τις σημαντικές προκλήσεις, η αντιπολίτευση κατάφερε να αυξήσει την υποστήριξή της και περιστασιακά να κερδίσει εκλογές: Στις δημοτικές εκλογές του 2019, η αντιπολίτευση κέρδισε τον έλεγχο των περισσότερων μεγάλων αστικών κέντρων. Αν και η αντιπολίτευση έχασε τόσο τις προεδρικές όσο και τις βουλευτικές εκλογές του 2023, συγκέντρωσε μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων από ό,τι στις εκλογές του 2018.

Ωστόσο, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης αντιμετωπίζουν εμπόδια ακόμη και μετά τη νίκη στις εκλογές. Η κυβέρνηση έχει αντικαταστήσει δεκάδες δημάρχους του HDP με εντολοδόχους από τις εκλογές του 2019 και έχει εμποδίσει τους νεοεκλεγείς δημάρχους του CHP -συμπεριλαμβανομένου του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης İmamoğlu- να ασκήσουν τα καθήκοντά τους. Ηγετικά στελέχη της αντιπολίτευσης συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν σε υποθέσεις με πολιτικά κίνητρα για αδικήματα που κυμαίνονται από τρομοκρατία έως εξύβριση του προέδρου. Μετά τις εκλογές του Μαΐου 2023, ο δήμαρχος İmamoğlu αντιμετώπισε νέες κατηγορίες για νόθευση δημόσιου διαγωνισμού, ο οποίος επισύρει πιθανή ποινή φυλάκισης επτά ετών και πολιτική απαγόρευση.

Η θεσμική κυριαρχία του AKP απειλεί να καταστήσει το ίδιο το κράτος προέκταση του κόμματος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αλλάξει τα πολιτικά αποτελέσματα. Η χρήση κρατικών πόρων και προγραμμάτων δημοσίων παροχών από το ΑΚΡ για να αυξήσει τις ψήφους του κατά τις εκλογές, καθώς και η χρήση δημόσιων διαγωνισμών για να επηρεάσει και να ελέγξει τον ιδιωτικό τομέα, είναι ιδιαίτερα προβληματικές. Επιπλέον, οι βίαιες επιθέσεις και οι απειλές βίας κατά των κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά τη διάρκεια των εκλογών συμβάλλουν στον εκφοβισμό των ηγετών της αντιπολίτευσης καθ’ όλη την περίοδο της εκστρατείας και των ψηφοφόρων την ημέρα των εκλογών.

Τα πολιτικά δικαιώματα προστατεύονται άνισα. Οι επικριτές κατηγορούν ότι το AKP ευνοεί τους Σουνίτες Μουσουλμάνους. Ενώ μέλη της μη σουνιτικής κοινότητας των Αλεβί της Τουρκίας και οι μη μουσουλμάνοι πολίτες κατέχουν έδρες στο κοινοβούλιο, η καταστολή της κυβέρνησης στα κόμματα της αντιπολίτευσης όπου είναι συγκεντρωμένα έχει βλάψει σοβαρά τα πολιτικά τους δικαιώματα και τις εκλογικές ευκαιρίες. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έγινε ο πρώτος αλεβίτης υποψήφιος για την προεδρία της χώρας και ο Ερντογάν και οι σύμμαχοί του στην κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης επιτέθηκαν ρητά στην αλεβιτική του ταυτότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Ενώ η εθνική κουρδική μειονότητα, η μεγαλύτερη εθνική μειονότητα της Τουρκίας, εκπροσωπείται στην πολιτική, τα φιλοκουρδικά κόμματα αντιμετωπίζουν τακτική παρενόχληση από την κυβέρνηση μέσω ρητορικής μίσους, διώξεων με πολιτικά κίνητρα και παραπληροφόρησης στα προκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης.

Οι γυναίκες και τα άτομα LGBT+ εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στην πολιτική και σε ηγετικές θέσεις στην κυβέρνηση. Οι γυναίκες καταλαμβάνουν 121 βουλευτικές έδρες, ή το 20 % της συνέλευσης, μια ελαφρά αύξηση από τις εκλογές του 2018. Μια χούφτα υποψηφίων LGBT+ έχουν θέσει υποψηφιότητα, αλλά τα άτομα LGBT+ παραμένουν πολιτικά περιθωριοποιημένα, εν μέρει επειδή η κυβέρνηση χρησιμοποιεί νόμους περί δημόσιας ηθικής για να περιορίσει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων LGBT+. Αντίθετα, στις εκλογές του 2023 εκλέχθηκαν αρκετοί ακροδεξιοί πολιτικοί που έθεσαν υποψηφιότητα σε ρητά ομοφοβικές πλατφόρμες.

Ενώ ορισμένοι πρόσφυγες στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν 4 εκατομμυρίων Σύριων, έχουν αποκτήσει υπηκοότητα τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει ξεκάθαρος δρόμος για την απόκτηση του καθεστώτος υπηκοότητας.

Ο Ερντογάν ελέγχει όλες τις εκτελεστικές λειτουργίες, κυβερνά με διάταγμα και λαμβάνει όλες τις πολιτικές αποφάσεις. Από το 2016, έχει αναθεωρήσει τα υπουργεία και τις υπηρεσίες της Τουρκίας, εκκαθαρίζοντας δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και αντικαθιστώντας τους με πολιτικούς πιστούς. Ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο στο νομοθετικό σώμα μέσω της ηγεσίας του στο ΑΚΡ. Η ικανότητα των νομοθετών να παρέχουν συνεισφορές πολιτικής έχει διαβρωθεί σημαντικά στο πλαίσιο του νέου προεδρικού συστήματος που ισχύει από το 2018. Ο Ερντογάν παρεμβαίνει συχνά εναντίον υπουργείων και ανεξάρτητων δημόσιων φορέων που αψηφούν τις επιθυμίες του.

Η διαφθορά παραμένει μείζον πρόβλημα, συμπεριλαμβανομένων των ανώτατων βαθμίδων της κυβέρνησης. Η επιβολή των νόμων κατά της διαφθοράς είναι ασυνεπής και οι υπηρεσίες κατά της διαφθοράς είναι αναποτελεσματικές, δημιουργώντας μια κουλτούρα ατιμωρησίας.

Το 2021 και το 2022, το διαβόητο αφεντικό της μαφίας, Σεντάτ Πεκέρ, δημοσίευσε μια σειρά βίντεο στα οποία απήγγειλε μια σειρά από κατηγορίες -συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών, βιασμών, διαφθοράς και διακίνησης ναρκωτικών- εναντίον εξέχουσες κυβερνητικές προσωπικότητες, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπουργού Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού. Αν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν υποβάλει πολλαπλά αιτήματα για κοινοβουλευτικές και δικαστικές έρευνες για τους ισχυρισμούς, ο κυβερνών συνασπισμός υπό την ηγεσία του ΑΚΡ απέρριψε τις προτάσεις και καμία αρχή δεν έχει ξεκινήσει έρευνα για τους ισχυρισμούς του Πέκερ.

Ένας καταστροφικός σεισμός τον Φεβρουάριο του 2023 αποκάλυψε ότι πολλά κτίρια είχαν λάβει οικοδομικές άδειες παρά την αποτυχία τους να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις της Τουρκίας για την ασφάλεια κατά των καταστροφών, αντανακλώντας τα συνεχιζόμενα ζητήματα με την κρατική διαφθορά.

Το πολιτικό και νομικό περιβάλλον της Τουρκίας έχει καταστήσει σχεδόν αδύνατη τη δημοκρατική εποπτεία της κυβέρνησης. Παρά τους νόμους που εγγυώνται την πρόσβαση σε πληροφορίες, η κυβέρνηση αποκρύπτει πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητες κρατικών αξιωματούχων και ιδρυμάτων. Οι ηγέτες της κοινωνίας των πολιτών και οι δημοσιογράφοι στερούνται συνήθως πρόσβαση σε κυβερνητικούς αξιωματούχους, συναντήσεις και εκδηλώσεις. Οι δημόσιοι αξιωματούχοι κατηγορούνται ευρέως ότι δημοσίευσαν παραμορφωμένα στοιχεία για να υποβαθμίσουν τα προβλήματα της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων των ποσοστών μόλυνσης από τον COVID-19, καθώς και του πληθωρισμού και της ανεργίας.

Οι βασικοί διορισμοί που έγιναν μετά τις εκλογές του Μαΐου 2023 σηματοδοτούσαν μια στροφή προς περισσότερη διαφάνεια σε ορισμένους τομείς. Ο διορισμός του Χαφιζέ Γκαγιέ Ερκάν ως επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας και η επιστροφή του Μεχμέτ Σίμσεκ ως υπουργού Οικονομικών βοήθησαν στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των επενδυτών στην οικονομία της Τουρκίας. Και οι δύο διορισμένοι τόνισαν τη διαφάνεια ως μία από τις βασικές αρχές τους, η οποία συνέβαλε επίσης στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του κοινού στην κυβέρνηση ευρύτερα. Από τον διορισμό της στη θέση, η Ερκάν πραγματοποιούσε περιοδικά συνεντεύξεις Τύπου όπου ανέφερε για την κατάσταση του πληθωρισμού και τις πολιτικές της τράπεζας, και συναντήθηκε τακτικά με βιομηχανικούς ομίλους σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσει τη δέσμευση της τράπεζας για διαφάνεια.

Αλλαγή βαθμολογίας: Η βαθμολογία βελτιώθηκε από 0 σε 1 επειδή ο νεοδιορισθείς υπουργός Οικονομικών και ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας άρχισαν να τηρούν τις δεσμεύσεις τους να αποκαταστήσουν τη διαφάνεια στη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική της Τουρκίας.

Τα περισσότερα τουρκικά δίκτυα μέσων ενημέρωσης ανήκουν σε επιχειρήσεις που εξαρτώνται από δημόσιους διαγωνισμούς ή έχουν στενούς δεσμούς με τον Πρόεδρο Ερντογάν. Τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης αντικατοπτρίζουν κυβερνητικές θέσεις και συχνά φέρουν πανομοιότυπους τίτλους. Αν και υπάρχουν ανεξάρτητες υπηρεσίες, αντιμετωπίζουν τρομερή πολιτική πίεση και στοχοποιούνται συστηματικά για δίωξη. Τα Μέσα Ενημέρωσης συχνά λογοκρίνονται, επιβάλλονται πρόστιμα ή κλείνουν και οι δημοσιογράφοι κρατούνται τακτικά. Επιχειρηματικές ελίτ με στενούς δεσμούς με τον Ερντογάν έχουν κατηγορηθεί για δωροδοκία δημοσιογράφων και ενορχήστρωση αρνητικού τύπου κατά της αντιπολίτευσης. Οι δημοσιογράφοι έχουν επίσης αντιμετωπίσει σωματικές επιθέσεις, ιδίως εκείνους που καλύπτουν την πολιτική, τη διαφθορά ή το έγκλημα.

Σύμφωνα με την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ), η Τουρκία ήταν ο τέταρτος πιο παραγωγικός δεσμοφύλακας δημοσιογράφων στον κόσμο το 2022, με 40 δημοσιογράφους στη φυλακή. Οι τουρκικές αρχές συνέλαβαν και συνέλαβαν δεκάδες δημοσιογράφους το 2023. Τουλάχιστον τέσσερις δημοσιογράφοι συνελήφθησαν ή αντιμετώπισαν ποινικές διώξεις τον Φεβρουάριο λόγω της κριτικής κάλυψης των προσπαθειών διάσωσης της κυβέρνησης από τον σεισμό. Οι αρχές συνέλαβαν Κούρδους δημοσιογράφους στα τέλη Απριλίου για φερόμενους δεσμούς με το PKK και το CPJ περιέγραψε τις συλλήψεις ως προσπάθεια φίμωσης των διαφωνούντων πριν από τις εκλογές. Δημοσιογράφοι κρατήθηκαν επίσης σε διάφορες διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια του έτους.

Δημοσιογράφοι που έκαναν κριτική για άτομα κοντά στον Ερντογάν έγιναν στόχος των αρχών ή είδαν την πρόσβαση στην εργασία τους περιορισμένη το 2023. Τον Ιούνιο, ένα τουρκικό δικαστήριο απέκλεισε την πρόσβαση σε 93 διαδικτυακά άρθρα ειδήσεων που βασίζονταν σε δημοσίευμα του Reuters σχετικά με τον φερόμενο ρόλο του γιου του Ερντογάν σε ένα διεθνές σύστημα δωροδοκίας. Τον ίδιο μήνα, ένα άλλο δικαστήριο επέβαλε ποινές φυλάκισης σε δύο δημοσιογράφους που ανέφεραν κατηγορίες για δωροδοκία εναντίον του πρώην δικηγόρου του Ερντογάν. Ο ερευνητής ρεπόρτερ Μπαρίς Πεχλιβάν, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο για την υποτιθέμενη σχέση του πρώην υπουργού Εσωτερικών Σοϊλού με το οργανωμένο έγκλημα το 2020, έχει φυλακιστεί πέντε φορές από τη δημοσίευση του βιβλίου, με πιο πρόσφατη τον Αύγουστο του 2023.

Τα μέλη της κρατικής ρυθμιστικής αρχής ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών της Τουρκίας, του Ανώτατου Συμβουλίου Ραδιοτηλεοπτικών Μεταδόσεων (RTÜK), διορίζονται από το κοινοβούλιο που ελέγχεται από το AKP. Το RTÜK συνέχισε να επιβάλλει πρόστιμα σε ανεξάρτητα δίκτυα που άσκησαν κριτική στην κυβέρνηση το 2023, επιβάλλοντας 76 πρόστιμα σε 10 τηλεοπτικά δίκτυα, η πλειοψηφία των οποίων είναι ανεξάρτητα ή ευθυγραμμισμένα με την αντιπολίτευση. Συγκεκριμένα, το RTÜK επέβαλε πρόστιμο σε τρία τηλεοπτικά κανάλια που ευθυγραμμίζονται με την αντιπολίτευση τον Μάρτιο για κάλυψη των προσπαθειών διάσωσης από τον σεισμό ή για επικρίσεις της αντιπολίτευσης για την αντίδραση της κυβέρνησης σε καταστροφές. Τον Ιούνιο, μόλις δύο ημέρες μετά τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, το RTÜK ξεκίνησε έρευνες στα ίδια τρία κανάλια καθώς και σε άλλα τρία για «προσβολή του κοινού» μέσω της εκλογικής τους κάλυψης. Από το 2019, το RTÜK απαιτεί από τους διεθνείς διαδικτυακούς παραγωγούς βίντεο να αποκτήσουν άδειες προκειμένου να δραστηριοποιηθούν στην Τουρκία και το 2022 απέκλεισε την πρόσβαση στη Φωνή της Αμερικής και τη Deutsche Welle επειδή αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τον κανονισμό.

Οι αρχές μπλοκάρουν και λογοκρίνουν περιεχόμενο στα τουρκικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένας νόμος που εγκρίθηκε το 2022 εισήγαγε ποινή φυλάκισης έως και τριών ετών για άτομα που θεωρούνταν ότι προωθούν ψευδείς πληροφορίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι υποστηρικτές της ελευθερίας του Τύπου και η αντιπολίτευση επέκριναν έντονα τη ασαφή γλώσσα του νόμου και προειδοποίησαν ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την περαιτέρω φίμωση των ανεξάρτητων δημοσιογράφων. Τον Φεβρουάριο του 2023, ένα δικαστήριο καταδίκασε τον Κούρδο δημοσιογράφο Σινάν Αϊγκιούλ σε 10 μήνες φυλάκιση για τη δημοσίευση μιας ανάρτησης στο X σχετικά με την υποτιθέμενη σεξουαλική επίθεση σε ένα 14χρονο κορίτσι από αστυνομικούς και στρατιώτες. Τον Ιούλιο, ο δημοσιογράφος Φιράτ Τζαν Αρσλάν συνελήφθη για αναρτήσεις που έκανε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλοι τέσσερις δημοσιογράφοι συνελήφθησαν επειδή μοιράστηκαν τις αναρτήσεις του.

Από το 2020, η κυβέρνηση έχει αναγκάσει μεγάλες εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένων των Facebook και YouTube, να διατηρούν γραφεία στη χώρα και να συμμορφώνονται με τις κυβερνητικές απαιτήσεις για κατάργηση περιεχομένου. Οι εταιρείες που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν έχουν λάβει βαριά πρόστιμα και απαγορεύσεις διαφήμισης. Πριν από τις εκλογές του 2023, τα τουρκικά δικαστήρια διέταξαν το πρώην Twitter νυν Χ να καταργήσει δεκάδες λογαριασμούς και εκατοντάδες δημοσιεύσεις από αυτούς τους λογαριασμούς. Αν και το Χ είπε ότι υπέβαλε αντιρρήσεις σε αυτά τα αιτήματα, η εταιρεία απαγόρευσε την πρόσβαση σε τέσσερις λογαριασμούς και 409 αναρτήσεις, αφού οι τουρκικές αρχές απείλησαν να περιορίσουν την πρόσβαση στο Χ κατά τη διάρκεια των εκλογών.

Τα μέσα ενημέρωσης της Τουρκίας υπέρ της αντιπολίτευσης υποφέρουν επίσης από έμμεσες προσπάθειες λογοκρισίας, όπως οι κυβερνοεπιθέσεις. Την ημέρα των εκλογών του Μαΐου, τρία δημοφιλή μέσα υπέρ της αντιπολίτευσης στην Τουρκία έγιναν στόχος κυβερνοεπιθέσεων που έκαναν τις ιστοσελίδες τους απρόσιτες στο κοινό.

Το σουνιτικό Ισλάμ είναι η πλειοψηφική θρησκεία στην Τουρκία. Ενώ το σύνταγμα ορίζει ένα κοσμικό κράτος και εγγυάται την ελευθερία της θρησκείας, υπάρχουν περιορισμοί στα δικαιώματα τόσο των αναγνωρισμένων όσο και των μη αναγνωρισμένων θρησκευτικών μειονοτήτων. Τα σουνιτικά τζαμιά και τα σχολεία της Τουρκίας δικαιούνται κρατική χρηματοδότηση μέσω της κρατικά ελεγχόμενης Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων (Diyanet) της Τουρκίας—η οποία καλύπτει τους μισθούς των ιμάμηδων καθώς και τα έξοδα των τζαμιών όπως ρεύμα, νερό και φυσικό αέριο—αλλά τα ιδρύματα των Αλεβιτών και άλλες θρησκευτικές κοινότητες δεν είναι.

Το εθνικό πρόγραμμα σπουδών επιβάλλει την υποχρεωτική θρησκευτική εκπαίδευση και ενώ οι μη μουσουλμάνοι φοιτητές και οι Αλεβίτες εξαιρούνται επίσημα από αυτά τα μαθήματα, στην πράξη δυσκολεύονται να εξαιρεθούν από αυτά. Αν και οι Εβραίοι, οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί και οι Αρμένιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αναγνωρίζονται επίσημα ως θρησκευτικές μειονότητες στην Τουρκία, οι διαφωνίες για την ιδιοκτησία και οι απαγορεύσεις εκπαίδευσης κληρικών παραμένουν πρόβλημα.

Οι Αλεβίτες και οι μη Μουσουλμάνοι συνεχίζουν επίσης να γίνονται στόχος ρητορικής μίσους και επιθέσεων όχλου.

Η ακαδημαϊκή ελευθερία, που δεν έγινε ποτέ καλά σεβαστή στην Τουρκία, αποδυναμώθηκε περαιτέρω από την εκκαθάριση του AKP από την κυβέρνηση και τους εργαζομένους της κοινωνίας των πολιτών μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Έκτοτε, η κυβέρνηση απέλυσε χιλιάδες ακαδημαϊκούς και εκπαιδευτικούς για τις αντιληπτές τους αριστερές, Γκιουλενιστές ή συμπάθειες του PKK. Περισσότεροι από χίλιοι μελετητές ερευνήθηκαν και εκατοντάδες διώχθηκαν επειδή δήλωσαν την υποστήριξή τους για την ειρήνη μεταξύ της κυβέρνησης και του PKK. Φοιτητές πανεπιστημίου κρατούνται τακτικά για ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές.

Η κυβέρνηση και οι διοικήσεις των πανεπιστημίων παρεμβαίνουν τακτικά για να εμποδίσουν τους ακαδημαϊκούς να ερευνήσουν ευαίσθητα θέματα, ενθαρρύνοντας την αυτολογοκρισία μεταξύ των μελετητών. Ο Πρόεδρος Ερντογάν έλαβε την εξουσία να διορίζει πρυτάνεις σε δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια το 2018 και την χρησιμοποίησε για να παρεμβαίνει σε υποθέσεις ακαδημαϊκών ιδρυμάτων.

Ενώ οι πολίτες συνεχίζουν να εκφράζουν τις απόψεις τους ανοιχτά κατ’ ιδίαν, πολλοί είναι προσεκτικοί σχετικά με το τι λένε δημόσια. Απλοί άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει ποινικές διώξεις για υποκίνηση ή εξύβριση του προέδρου, όπως και δημόσια πρόσωπα.

Η κυβέρνηση παρακολουθεί και λογοκρίνει έντονα το τουρκικό διαδίκτυο, συμβάλλοντας στην αυτολογοκρισία. Ο αόριστα γραμμένος νόμος για την παραπληροφόρηση που τέθηκε σε ισχύ τον Οκτώβριο του 2022 διεύρυνε σημαντικά το πεδίο των δραστηριοτήτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που θεωρούνται εγκληματικές και εισήγαγε μέγιστη ποινή φυλάκισης τριών ετών.

Τον Φεβρουάριο του 2023, οι αρχές χρησιμοποίησαν αυτόν τον νόμο για την παραπληροφόρηση για να κρατήσουν 78 άτομα για τις αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με τον σεισμό, κατηγορώντας τους ότι δημιουργούν «φόβο και πανικό» στο κοινό με τις «προκλητικές» αναρτήσεις τους που επικρίνουν την αντίδραση της κυβέρνησης στην καταστροφή. Οι αρχές σημείωσαν ότι είχαν εντοπίσει 613 χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που έκαναν προκλητικές αναρτήσεις και ξεκίνησαν νομικές διαδικασίες εναντίον 293 από αυτούς. Η κυβέρνηση περιόρισε επίσης την πρόσβαση στο X και σε άλλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης για οκτώ ώρες μετά τον σεισμό, γεγονός που έθεσε σε σημαντικό κίνδυνο τις προσπάθειες βοήθειας και ανάκαμψης των πολιτών. Η τουρκική κυβέρνηση έχει επιδιώξει παρόμοιους περιορισμούς σε άλλες στιγμές εθνικής σημασίας, μεταξύ άλλων πιέζοντας τους παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου της Τουρκίας να περιορίσουν την πρόσβαση στο Instagram, το Facebook, το YouTube, το X και ορισμένους διακομιστές Telegram μετά από μια θανατηφόρα βομβιστική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη το 2022.

Οι προσπάθειες της τουρκικής κυβέρνησης να στοχοποιήσει άτομα για τις αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επεκτείνονται σε ξένους πολίτες και ακόμη και ξένους αξιωματούχους. Τον Αύγουστο του 2023, οι τουρκικές αρχές κράτησαν μια Γερμανίδα βουλευτή για αρκετές ώρες λόγω αναρτήσεων που έκανε το 2019 στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις οποίες ένας Τούρκος εισαγγελέας χαρακτήρισε ως διάδοση τρομοκρατικής προπαγάνδας.

Οι αρχές απαγορεύουν συστηματικά τις συγκεντρώσεις που οργανώνονται από επικριτές της κυβέρνησης, ενώ οι φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις επιτρέπονται και απολαμβάνουν αστυνομικής προστασίας. Η αστυνομία χρησιμοποιεί συχνά βία για να διαλύσει ειρηνικές διαδηλώσεις. Τα τελευταία χρόνια, οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν χρησιμοποιήσει δακρυγόνα, σπρέι πιπεριού και άλλες βίαιες τακτικές για να διαλύσουν τους διαδηλωτές στις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς. Παρελάσεις υπερηφάνειας LGBT+ στην Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα και τη Σμύρνη. Εορτασμοί για την Ημέρα της Γυναίκας. πορείες κατά της βίας με βάση το φύλο. διαμαρτυρίες κατά των αυξήσεων των τιμών και του ραγδαίου πληθωρισμού· και άλλες μεγάλες συγκεντρώσεις. Τον Ιούνιο του 2023, η αστυνομία συνέλαβε τουλάχιστον 93 άτομα στην παρέλαση υπερηφάνειας στην Κωνσταντινούπολη, την οποία πραγματοποίησαν ακτιβιστές παρά την επίσημη απαγόρευση της κυβέρνησης. Στη Σμύρνη, η αστυνομία απαγόρευσε ένα πικνίκ υπερηφάνειας που οργάνωσαν φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Ege και παρενέβη βίαια όταν φοιτητές προσπάθησαν να διαδηλώσουν μπροστά από τον Δικηγορικό Σύλλογο της Σμύρνης, ψεκάζοντας αδιακρίτως δακρυγόνα. Στην Άγκυρα, η αστυνομία συνέλαβε φοιτητές που σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν διαδηλώσεις υπερηφάνειας στην πανεπιστημιούπολη στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο Μέσης Ανατολής (ODTU).

Η συμμετοχή σε παρελάσεις υπερηφάνειας (Gay pride) ή εκδηλώσεις LGBT+ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για άτομα στην Τουρκία που δεν θεωρούνται πολίτες. Πέντε αλλοδαποί, συμπεριλαμβανομένου ενός Ιρανού πρόσφυγα, συνελήφθησαν στην παρέλαση υπερηφάνειας στην Κωνσταντινούπολη τον Ιούνιο του 2023 και αντιμετώπισαν απέλαση. Εάν απελαθεί, ο Ιρανός πρόσφυγας θα αντιμετώπιζε ενδεχομένως θανατική ποινή στο Ιράν.

Η αστυνομία σπάει τακτικά τις εβδομαδιαίες αγρυπνίες και εκδηλώσεις μνήμης που διοργανώνουν οι Μητέρες του Σαββάτου και συλλαμβάνει τα μέλη τους. Η ομάδα διαμαρτύρεται για αναγκαστικές εξαφανίσεις που σχετίζονται με το πραξικόπημα του 1980 και τα περισσότερα μέλη της είναι ηλικιωμένες γυναίκες. Τον Φεβρουάριο του 2023, το Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι η απόφαση ενός περιφερειάρχη να απαγορεύσει την 700η Αγρυπνία των Μητέρων του Σαββάτου στην Κωνσταντινούπολη το 2018 παραβίαζε το συνταγματικό δικαίωμα των ακτιβιστών να διαμαρτυρηθούν. Παρά την απόφαση αυτή, η αστυνομία συνέλαβε 50 άτομα κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας αγρυπνίας της ομάδας τον Ιούλιο.

Από το 2022, οι αρχές έχουν καταστείλει τα φεστιβάλ τέχνης και μουσικής, που αποτελούν βασικό στοιχείο της πολιτιστικής ζωής για τους Τούρκους νέους. Η τάση φάνηκε να συνεχίζεται και το 2023, με τα μουσικά φεστιβάλ να ακυρώνονται, μεταξύ άλλων λόγω αυθαίρετων απαγορεύσεων στο αλκοόλ και το κάμπινγκ. Τον Οκτώβριο, το πιο διάσημο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Τουρκίας ακυρώθηκε επίσης μετά από προσπάθειες της κυβέρνησης να λογοκρίνει ένα πολιτικό ντοκιμαντέρ.

Η κυβέρνηση στοχεύει συχνά ανεξάρτητες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών. Από το 2016, έχει κλείσει περισσότερα από 1.500 ιδρύματα και συλλόγους. Οι ηγέτες των υπόλοιπων ΜΚΟ αντιμετωπίζουν παρενόχληση, συλλήψεις και διώξεις. Ένας νόμος του 2020 υποβάλλει τις ΜΚΟ σε ετήσιους ελέγχους και δίνει στο Υπουργείο Εσωτερικών την εξουσία να διορίζει διαχειριστές στα συμβούλια των ΜΚΟ που αντιμετωπίζουν ποινικές έρευνες. Το 2021, η κυβέρνηση πάγωσε τα περιουσιακά στοιχεία 770 ΜΚΟ με ψευδείς λόγους χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.

Το πολιτικοποιημένο δικαστικό σώμα της Τουρκίας έχει καταδικάσει αρκετούς εξέχοντες ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του πρώην επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας Τουρκίας, για ψευδείς κατηγορίες για τρομοκρατία σε μια προφανή προσπάθεια να εκφοβίσει τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών και να καταπνίξει την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τον Απρίλιο του 2022, ένα δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης καταδίκασε τον εξέχοντα φιλάνθρωπο Osman Kavala και άλλους διάσημους ηγέτες της κοινωνίας των πολιτών για συνωμοσία για την ανατροπή της κυβέρνησης. Η Καβάλα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ άλλοι επτά κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 18 ετών. Τον Σεπτέμβριο του 2023, εφετείο ακύρωσε τις ποινές τριών κατηγορουμένων, αλλά επικύρωσε τις ποινές της Καβάλας. Οι καταδίκες, μετά από μια υπόθεση που θεωρήθηκε ευρέως ως αβάσιμη, συνωμοτική και με πολιτικά κίνητρα, προκάλεσαν έντονη κριτική από διεθνείς και εγχώριες οργανώσεις για τα δικαιώματα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) έχει επανειλημμένα διατάξει την Τουρκία να απελευθερώσει την Καβάλα.

Η δραστηριότητα του συνδικάτου, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην απεργία, περιορίζεται από το νόμο και στην πράξη. Μόνο το 14,4 τοις εκατό των εργαζομένων στην Τουρκία είναι συνδικαλιστές και αυτό το ποσοστό δεν περιλαμβάνει τη μαζική άτυπη αγορά εργασίας της Τουρκίας. Οι αντισυνδικαλιστικές δραστηριότητες από τους εργοδότες είναι κοινές και οι νομικές προστασίες εφαρμόζονται ελάχιστα. Ένα σύστημα απαιτήσεων κατωφλίου περιορίζει την ικανότητα των συνδικάτων να διασφαλίζουν δικαιώματα συλλογικών διαπραγματεύσεων. Τα συνδικάτα και οι επαγγελματικές οργανώσεις αντιμετωπίζουν κυβερνητικές παρεμβάσεις και αντίποινα για δραστηριότητες που διαταράσσουν τις επιθυμίες των αρχών.

Η δικαστική ανεξαρτησία έχει πλήξει σοβαρά, καθώς χιλιάδες δικαστές και εισαγγελείς έχουν αντικατασταθεί με πιστούς της κυβέρνησης από το 2016. Σύμφωνα με το προεδρικό σύστημα που τέθηκε σε ισχύ το 2018, μέλη του Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων της Τουρκίας (HSK), που επιβλέπει τους διορισμούς δικαστών και την πειθαρχική μέτρα, διορίζονται από το κοινοβούλιο και τον πρόεδρο και όχι από μέλη του δικαστικού σώματος. Ως αποτέλεσμα, εισαγγελείς και δικαστές συχνά ακολουθούν τη γραμμή της κυβέρνησης. Οι δικαστές που αποφαίνονται ενάντια στις επιθυμίες της κυβέρνησης απομακρύνθηκαν και αντικαταστάθηκαν, ενώ όσοι καταδικάζουν τους επικριτές του Ερντογάν έχουν προαχθεί.

Οι διώξεις με πολιτικά κίνητρα στοχεύουν πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και φοιτητές. Αν και το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει δείξει κάποια ανεξαρτησία από το 2019, συμπεριλαμβανομένης της απόφασής του να αθωώσει τους ακτιβιστές που συμμετείχαν στην αγρυπνία των Μητέρων του Σαββάτου, δεν είναι απαλλαγμένο από πολιτική επιρροή και συχνά εκδίδει αποφάσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα του AKP.

Συνεχίζονται οι σοβαρές παραβιάσεις της δίκαιης διαδικασίας στο δικαστικό σύστημα. Οι κατηγορούμενοι συχνά κρατούνται σε μακρόχρονη προφυλάκιση που μπορεί να διαρκέσει έως και επτά χρόνια. Οι εισαγγελείς συχνά περιμένουν μήνες πριν αποκαλύψουν κατηγορίες και παράγουν μακροσκελείς λογαριασμούς που συχνά στερούνται αποδεικτικών στοιχείων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι δικηγόροι που υπερασπίζονται άτομα που κατηγορούνται για τρομοκρατία αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τη σύλληψη. Τα κατώτερα δικαστήρια συχνά αψηφούν αποφάσεις ανώτερων δικαστηρίων που είναι νομικά υποχρεωμένα να εφαρμόσουν.

Η υπόθεση κατά του Τούρκου φιλάνθρωπου Οσμάν Καβάλα είναι γεμάτη από παραβιάσεις των νόμιμων διαδικασιών. Η Τουρκία συνεχίζει να αψηφά την εντολή του ΕΔΔΑ να τον απελευθερώσει, παρά τις προειδοποιήσεις ότι θα μπορούσε να αποβληθεί από το ΕΔΔΑ επειδή αρνήθηκε να συμμορφωθεί.

Οι τουρκικές αρχές κατηγορούνται τακτικά για βασανισμό κρατουμένων. Οι εισαγγελείς δεν ερευνούν με συνέπεια καταγγελίες για βασανιστήρια ή κακοποίηση υπό κράτηση και η κυβέρνηση αντιστάθηκε στη δημοσίευση της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων σχετικά με τις πρακτικές κράτησής της.

Ενώ η απειλή της τρομοκρατίας έχει μειωθεί σημαντικά από το 2018, επιθέσεις λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο. Μια βομβιστική επίθεση τον Οκτώβριο του 2023 είχε στόχο ένα κυβερνητικό κτίριο στην Άγκυρα. Το PKK ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση, η οποία σκότωσε δύο άτομα. Η Τουρκία συνεχίζει μια ένοπλη εκστρατεία κατά του PKK και οι άμαχοι στη νοτιοανατολική πλειονότητα των Κούρδων της χώρας συνεχίζουν να παλεύουν με τις επιπτώσεις της σύγκρουσης.

Αν και οι νόμοι της Τουρκίας εγγυώνται την ίση μεταχείριση όλων των πολιτών, οι θρησκευτικές, εθνοτικές και σεξουαλικές μειονότητες και μειονότητες φύλου υφίστανται διαφορετικούς βαθμούς διακρίσεων. Αλεβίτες και μη μουσουλμάνοι αντιμετωπίζουν συστημικές διακρίσεις στα σχολεία και στο δημόσιο τομέα. Ο πόλεμος της κυβέρνησης με το PKK χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει μέτρα διάκρισης σε βάρος Κούρδων πολιτών, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης των κουρδικών φεστιβάλ. Κουρδικά σχολεία και πολιτιστικοί οργανισμοί, πολλοί από τους οποίους είχαν ανοίξει ενώ γίνονταν ειρηνευτικές συνομιλίες, ερευνώνται ή έχουν κλείσει από το 2015. Οι αρχές πραγματοποιούν περιοδικά μαζικές συλλήψεις σε κουρδοκρατούμενες επαρχίες, κατηγορώντας όσους συνελήφθησαν ότι υποστηρίζουν το PKK. Στα τέλη Απριλίου 2023, η αστυνομία συνέλαβε πάνω από 100 άτομα, συμπεριλαμβανομένων πολιτικών, δικηγόρων και δημοσιογράφων, στο Ντιγιάρμπακιρ και σε άλλες επαρχίες.

Αν και οι γυναίκες αποτελούν ένα αυξανόμενο μέρος του εργατικού δυναμικού, η ανισότητα των φύλων είναι ένα πιεστικό ζήτημα.

Αν και οι σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δεν απαγορεύονται νομικά, τα άτομα LGBT+ αντιμετωπίζουν εκτεταμένες διακρίσεις, αστυνομική παρενόχληση και βία. Οι νόμοι δεν προστατεύουν τους ανθρώπους από διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου και τα άτομα LGBT+ απαγορεύεται να υπηρετήσουν στο στρατό. Ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι επιδίδονται συχνά σε ομοφοβική ρητορική μίσους και η ρητορική κατά των LGBT+ έπαιξε κεντρικό ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία του AKP το 2023. Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ σχημάτισαν επίσης μια εκλογική συμμαχία με δύο ανοιχτά ομοφοβικά ακροδεξιά ισλαμιστικά κόμματα, τα οποία έχουν πλέον κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Η κυβέρνηση συνεχίζει να λογοκρίνει περιεχόμενο LGBT+ στα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των τουρκικών πλατφορμών ροής και ξένων, όπως το Netflix.

Η Τουρκία φιλοξενεί περισσότερους από 4 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες, οι περισσότεροι από τη Συρία, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Οι πρόσφυγες δεν έχουν ξεκάθαρο δρόμο για την ιθαγένεια και η μετακίνησή τους περιορίζεται στις επαρχίες εγγραφής τους, εκτός της οποίας δεν τους επιτρέπεται να ζήσουν ή να εργαστούν. Τα περισσότερα παιδιά πρόσφυγες δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και οι περισσότεροι ενήλικες δεν διαθέτουν άδειες εργασίας. Η λαϊκή δυσαρέσκεια κατά των προσφύγων και η μεροληπτική ρητορική μεταξύ των πολιτικών έχει αυξηθεί. Μέσα σε αυτή την πολιτική ατμόσφαιρα, οι άδειες παραμονής για πρόσφυγες και μετανάστες γίνονται όλο και πιο δύσκολο να αποκτηθούν και να ανανεωθούν. Η αντιμεταναστευτική ρητορική έπαιξε τεράστιο ρόλο στις εκλογές του 2023, με σχεδόν κάθε πολιτικό υποψήφιο να αποδίδει τα προβλήματα της χώρας στους μετανάστες και να ορκίζεται να στείλει πρόσφυγες πίσω στις χώρες καταγωγής τους. Οι εκθέσεις αναφέρουν επίσης έναν αυξανόμενο αριθμό απελάσεων, ορισμένες από τις οποίες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν χαρακτηρίσει ως αναγκαστικές απελάσεις.

Η ελευθερία μετακίνησης είναι περιορισμένη σε ορισμένες περιοχές και για ομάδες που αντιμετωπίζονται με καχυποψία από την κυβέρνηση. Στη νοτιοανατολική Τουρκία, η κίνηση είναι περιορισμένη λόγω της σύγκρουσης μεταξύ της κυβέρνησης και του PKK. Περισσότεροι από 125.000 εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα που απολύθηκαν ή τέθηκαν σε διαθεσιμότητα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, έκτοτε δεν μπόρεσαν να βρουν δουλειά λόγω ενοχικού κλίματος από τους συλλόγους και δεν μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό καθώς τα διαβατήριά τους ακυρώθηκαν. Οι πρόσφυγες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν νομικά και πρακτικά εμπόδια στην ελεύθερη απασχόληση και μετακίνηση εντός της χώρας.

Τα δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας κατοχυρώνονται νομικά, αλλά την τελευταία δεκαετία, οι επικριτές ή οι αντίπαλοι της κυβέρνησης έχουν υποβληθεί σε παρεμβατικούς φορολογικούς και ρυθμιστικούς ελέγχους. Από το 2016, τα περιουσιακά στοιχεία εκατοντάδων εταιρειών, ΜΚΟ και Μέσων ενημέρωσης που θεωρείται ότι συνδέονται με τρομοκρατικές ομάδες έχουν κατασχεθεί, βλάπτοντας σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στο κράτος δικαίου και στην ελεύθερη επιχειρηματικότητα.

Τα ποσοστά βίας και γυναικοκτονίας με βάση το φύλο στην Τουρκία είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο και οι ακτιβιστές για τα δικαιώματα των γυναικών κατηγορούν σε μεγάλο βαθμό αυτό το περιβάλλον σε μια κουλτούρα ατιμωρησίας που επιτρέπει η κυβέρνηση και το δικαστικό σώμα. Η αποχώρηση της Τουρκίας από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, μια διεθνή συνθήκη για την πρόληψη της βίας λόγω φύλου, το 2021 αφαίρεσε τις βασικές νομικές προστασίες για τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν ενδοοικογενειακή κακοποίηση. Η αστυνομία είναι απρόθυμη να παρέμβει σε οικιακές διαφορές και λίγα καταφύγια γυναικών υπάρχουν. Ο Ερντογάν και το AKP συνεχίζουν να εκστρατεύουν για να αποτρέψουν τις γυναίκες από το να ζητήσουν διαζύγιο και να κάνουν τουλάχιστον τρία παιδιά. Η αντισύλληψη, αν και νόμιμη, είναι ολοένα και πιο δύσκολη η πρόσβαση. Παιδικοί γάμοι, αν και παράνομοι, γίνονται συχνά, κυρίως μέσω ανεπίσημων θρησκευτικών τελετών ή με δόλια λήψη αδειών γάμου με ψευδή ταυτοποίηση. Ένα ακροδεξιό ισλαμιστικό κόμμα που συμμάχησε με το AKP στις εκλογές του 2023 και έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση αμφισβήτησε ανοιχτά τους νόμους της Τουρκίας κατά του γάμου παιδιών και τη μακροχρόνια πρακτική της συνεκπαίδευσης.

Η αδυναμία των εργατικών συνδικάτων και η αυξανόμενη προθυμία της κυβέρνησης να δράσει ενάντια στην οργανωμένη εργασία έχουν υπονομεύσει την ισότητα ευκαιριών, την προστασία από την οικονομική εκμετάλλευση και την ασφάλεια στο χώρο εργασίας. Τα εργατικά ατυχήματα έχουν γίνει συχνά τα τελευταία χρόνια και οι εργάτες έχουν μικρή προσφυγή σε περίπτωση τραυματισμού. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Υγείας και Ασφάλειας Εργασίας (İSİG), τουλάχιστον 1.843 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους σε συμβάντα που σχετίζονται με την εργασία το 2022. Μόνο ένα μικρό μέρος των προσφύγων έχει άδειες εργασίας. Η άτυπη οικονομία της Τουρκίας είναι τόσο μεγάλη όσο περίπου το ένα τρίτο της συνολικής οικονομίας της και οι εργαζόμενοι μετανάστες και πρόσφυγες είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην οικονομική εκμετάλλευση σε άναρχη βιομηχανία.

ΠΗΓΗ: Sportdog.gr