Έδρασε το παρακράτος.

του αυτόπτη μάρτυρα Κωνσταντίνου Καραγιαννίδη, Διπλωματούχου ΗΜΜΥ ΑΠΘ.

Αγαπητέ κ. Σαββίδη,

Κατ’ αρχάς να σας ευχηθώ καλή, δημιουργική χρονιά, με υγεία και όρεξη για διαρκείς αναζητήσεις στους τομείς του επιστητού με τους οποίους ασχολείστε.

Θα ήθελα να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου και τις απορίες μου από τα διαμοιφθέντα στο συλλαλητήριο των Αθηνών, στο οποίο παρέστην. Θα σας παρακαλούσα να προσπαθήσετε να δώσετε περαιτέρω συνέχεια στο ζήτημα, ενοχλώντας κάποιους αρμοδίους. Σε κάθε περίπτωση έχετε το ελεύθερο να δημοσιεύσετε το κείμενό μου, αυτούσιο ή αποσπασματικά, κατά την κρίση σας (άλλωστε είναι ενυπόγραφο).

Αναγκάζομαι, δυστυχώς, να εστιάσω στα επεισόδια, αφού αυτά και τα θύματά τους – ένθεν κακείθεν – επεσκίασαν σε κάποιο βαθμό το μήνυμα του συλλαλητηρίου, ελπίζω, όμως, οι απολυτάρχες (και οι πρόθυμοι να τους συνδράμουν) να μην κάνουν το λάθος να νομίσουν πως νίκησαν (και για το δικό τους καλό).

Περιγράφω, ακολούθως, κάποια γεγονότα στα οποία υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας (βρισκόμουν στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη).

1) Ως επί το πλείστον στην πλατεία Συντάγματος και στα πέριξ αυτής τοιχία βρίσκονταν οικογένειες, πολλές εξ αυτών με μικρά παιδιά, ακόμη και βρέφη.

2) Λίγο πριν τις 14:30 εκδηλώθηκαν περιορισμένης κλίμακος αψιμαχίες στην δεξιά (όπως κοιτούμε προς την Βουλή) σκάλα, μεταξύ του εκεί κλιμακίου των ΜΑΤ και 2-3 “θερμόαιμων” (;;;) διαδηλωτών. Παρότι οι διαδηλωτές αυτοί θα μπορούσαν πολύ εύκολα να περιοριστούν ή και να συλληφθούν, χρησιμοποιήθηκαν χημικά εναντίον τους, που επηρέασαν όμως και το εγγύς παριστάμενο πλήθος.

3) Η χρήση χημικών προκάλεσε αντιδράσεις και όξυνε την ατμόσφαιρα, κλιμακώνοντας κάπως τις αψιμαχίες.

4) Μεταξύ 14:35 και 14:40 και ενώ οι αψιμαχίες είναι μικρής εντάσεως ακόμη, περιορισμένες στην σκάλα που οδηγεί προς την Βουλή, αιφνιδιαστικά καταφθάνει στην πλατεία Συντάγματος ομάδα περίπου 15 μαυροφορεμένων ατόμων, με πλήρως καλυμμένα πρόσωπα (είτε με κράνη, είτε με κουκούλες), χωρίς διακριτικά (π.χ. λογότυπα συλλόγων, όπως έφεραν πάμπολλοι διαδηλωτές) και εξοπλισμένων με μάσκες, γυαλιά, σακκίδια και ξύλινα κοντάρια. Επειδή αυτή η ομάδα πέρασε ακριβώς από μπροστά μου, από τις ομιλίες τους και το τμήμα προσώπου που διακρινόταν σε κάποιους, εκτιμώ πως ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα 20-30 ετών.

5) Η ομάδα αυτή επιτίθεται στις δυνάμεις των ΜΑΤ και προκαλεί την άμεση αντίδραση των τελευταίων, που κάνουν εκτεταμένη χρήση χημικών στην πλατεία Συντάγματος, οδηγώντας το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών (εμού συμπεριλαμβανομένου) να εγκαταλείψουν την πλατεία.

6) Να σημειωθεί ότι η κλιμάκωση των επεισοδίων αυτή συνέπεσε (κατά σύμπτωση άραγε;) με την έναρξη της ομιλίας του κ. Σπύρου.

7) Κάποιοι διαδηλωτές εμπλέκονται σταδιακά στα επεισόδια, αντιδρώντας.

8) Μέχρι τις 15:30, περίπου, με αφορμή τον “κλεφτοπόλεμο”, η ρίψη χημικών έχει επεκταθεί στην συμβολή των λεωφώρων Βασ. Αμαλίας και Βασ.

Σοφίας, ωθώντας το πλήθος συγκεντρωμένων στην μαζική εκκένωση των οδών πλησίον της πλατείας Συντάγματος. Μάλιστα, σε μία από τις εφόδους των ΜΑΤ, σε αυτό το χρονικό διάστημα, χρειάστηκε να βοηθήσω κυρία, περίπου 50 ετών, η οποία εδέχθη απρόκλητα ψεκασμό χημικών εξ επαφής στο πρόσωπό της! Δεν ξέρω τί είδους απειλή για την δημόσια τάξη συνιστούσε η εν λόγω κυρία…

9) Από τις 16:00 περίπου και έπειτα πραγματοποιείται συνεχής ρίψη χημικών καθ’ όλο το μήκος της λεωφόρου Αμαλίας, εμπρός της Βουλής (από ύψος Όθωνος έως Βασ. Γεωργίου Α΄).

10) Το αποτέλεσμα των προαναφερθέντων ήταν να αποσπαστεί η προσοχή του κόσμου από τις κυρίως ομιλίες, να ανακοπεί η προσέλευσή του και να οδηγηθεί μεγάλο μέρος του σε φυγή.

Να επανεπισημάνω ότι αναφέρομαι μόνο σε γεγονότα που διεπίστωσα και για τα οποία είχα αντίληψη ο ίδιος.

Εκ των ανωτέρω παρατεθέντων μού γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα (όχι ρητορικά, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι οι απολυτάρχες και οι αφοσιωμένοι αξιωματούχοι τους αντιλαμβάνονται τον όρο!).

α) Ποιά η πολιτική της Αστυνομίας για αντιμετώπιση παρανομούντων σε συγκεντρώσεις μεγάλου πλήθους; Γιατί αποφεύγεται η άμεση σύλληψη συγκεκριμένων στοιχείων που παρεκτρέπονται και προτιμάται η

(ευκολότερη;) χρήση χημικών, που επιδρούν και επί των νομοταγών διαδηλωτών;

β) Ποιός αποφασίζει την χρήση χημικών; Γίνεται ρίψη κατά βούληση στο τακτικό επίπεδο, ή είναι στρατηγική απόφαση;

γ) Κατανοώ την χρήση χημικών ή αντλιών νερού όταν πρέπει να αντιμετωπισθεί κάποια συμπαγής και πολυπληθής, ανεξέλεγκτη ομάδα. Γιατί, όμως χρησιμοποιούνται χημικά, για καταστολή μεμονωμένων παραβατών εντός πλήθους, όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι “μπαχαλάκηδες” είναι εφοδιασμένοι με παντός είδους αντίμετρα (μάσκες, κλπ), επομένως πλήττονται μόνο οι αμέτοχοι διαδηλωτές;

δ) Ποιός μπορεί να με διαβεβαιώσει ότι οι νεαροί που παρεισέφρυσαν ξαφνικά στην πλατεία Συντάγματος ήταν απλώς θερμοκέφαλοι διαδηλωτές και όχι παρακρατικοί, με αποστολή την διάλυση της ειρηνικής, αλλά άκρως ενοχλητικής για την εξουσία, συγκέντρωσης; (Φυσικά δεν χρειάζεται να είναι άπαντες οι προβοκάτορες παρακρατικοί, αρκούν κάποιοι να καθοθηγήσουν τους πάντοτε παρόντες “χρησίμους ηλιθίους”.)

Αναμένω εναγωνίως κάποια πειστική εξήγηση (ελπίζω πειστικότερη από τα κυβερνητικά επιχειρήματα υπέρ του εκτρώματος των Πρεσπών).

Με εκτίμηση,

Κων/νος A. Καραγιαννίδης

Διπλωματούχος ΗΜΜΥ ΑΠΘ