Άρχισε η αναδίπλωση του Ερντογάν

Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected]  www.kalkis.eu

Από τη νταηλίδικη στην διπλωματική γλώσσα, μετά τις ανεμικές αμερικανο-ευρωπαϊκές κυρώσεις ;

Αμέσως μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής την περασμένη βδομάδα (10 και 11-12-2020) στις Βρυξέλλες, στην Ελλάδα είχαμε περίπου κηδεία και στην Τουρκία χαιρέκακους πανηγυρισμούς. Κι αυτό από μια προσέγγιση, των σχετικών πραγμάτων, του θυμικού, κι όχι του ψυχρού ορθολογισμού, και στη μια και στην άλλη χώρα από τις πλειοψηφίες των δυο λαών.

Εμείς, και με ευθύνη της κυβέρνησης που είχε βάλει πολύ ψηλά τον πήχη, περιμέναμε η Σύνοδος να δικάσει, να καταδικάσει και να επιβάλει ακόμα και εμπάργκο όπλων στην Τουρκία (στο όνομα της κοινοτικής αλληλεγγύης), ενώ γνωρίζαμε προκαταβολικά ότι τούτο αντίκειται στα μεμονωμένα οικονομικά και διμερή συμφέροντα ορισμένων Κρατών-μελών, όπως : της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Μάλτας, ακόμα και της Βουλγαρίας. Πώς π.χ. θα επανεκλεγεί στις επικείμενες βουλγαρικές εκλογές τον Απρίλιο του 2021 ο Μπορίσωφ, όταν ακόμα και σήμερα στηρίζει την πλειοψηφία του στη βουλή στο ελεγχόμενο από την Τουρκία τουρκικό «Κίνημα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες» (MDL) και που κατηγορείται από πολλούς ακτιβιστές ότι έχει βάλει χέρι σε ολόκληρα τμήματα της βουλγαρικής οικονομίας και του Κράτους.; Βλέπε σχετικό άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις  19-7-2020  : ΕΔΩ

Οι Τούρκοι, δεν φτάνει που εισέπραξαν μόνο ανεμικές κυρώσεις επί ορισμένων προσώπων, πανηγύρισαν παιδαριωδώς ότι η Ελλάδα και η Κύπρος δεν πήραν δήθεν τίποτα από την τελευταία Σύνοδο των Βρυξελλών. Όταν «κανένα Κράτος μέλος (δηλαδή ακόμα και η Βουλγαρία του Μπορίσωφ) δεν αμφισβήτησε το γεγονός ότι η Τουρκία δεν άδραξε το χέρι που της απλώσανε για να μειώσει τις εντάσεις. Όλοι (δηλαδή ακόμα και η Γερμανία της Μέρκελ) αναγνώρισαν ότι είχε συμβεί το αντίθετο, ότι η κατάσταση είχε επιδεινωθεί σε όλα τα μέτωπα», όπως αναφέρθηκε στις Ανιχνεύσεις στο σχετικό ρεπορτάζ του  Jean Quatremer, ανταποκριτή στις Βρυξέλλες της Libération, στις 11-12-2020. Δηλαδή μια γενική κατακραυγή και ρετσινιά αυταρχισμού και ιμπεριαλισμού, η οποία, συνδυασμένη και με τις αμερικανικές ανεμικές κυρώσεις που επακολούθησαν, συνιστά τη δαμόκλειο σπάθη που επικρέμαται επί της Τουρκίας του νταή Ερντογάν. Εάν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά για τους γείτονες, πώς εξηγείται ο εξόφθαλμος τουρκικός εκνευρισμός των άναρθρων αλαλαγμών έκτοτε ; Πολύ δε περισσότερο η   αναδίπλωση του Ερντογάν από τη νταηλίδικη στην διπλωματική γλώσσα με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel ; Όπως μετέδωσαν στις 15-12-2020 ο Le Monde και το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), με τίτλο : «Η Τουρκία θέλει να ανοίξει μια {νέα σελίδα} με την Ευρωπαϊκή Ένωση, βεβαιώνει ο Ερντογάν» (La Turquie souhaite ouvrir « une nouvelle page » avec l’Union européenne, affirme Erdogan). Γιατί να πάρει στο τηλέφωνο ο Ερντογάν  τον Charles Michel (κάτι που ψευδώς ισχυρίζονται στην Τουρκία ότι ο δεύτερος τηλεφώνησε στον πρώτο), αφού όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει και δεν τρέχει και τίποτα για την Τουρκία, μετά τις ανεμικές αμερικανο-κοινοτικές κυρώσεις ;

Τι λέει το ρεπορτάζ για το τι συνέβη στην πραγματικότητα ;

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε την επιθυμία του να ανοίξει μια «νέα σελίδα» με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) το απόγευμα της Τρίτης 15 Δεκεμβρίου 2020, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας  με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, την πρώτη επαφή σε αυτό το επίπεδο, μετά την απόφαση των κυρώσεων την περασμένη εβδομάδα εναντίον της χώρας του.

Σε ένα δελτίο τύπου που εξέδωσε η τουρκική προεδρία μετά το πέρας αυτής της συνομιλίας, η Άγκυρα εξέφρασε τη λύπη της (οποία ευγένεια μετά τις γνωστές απρεπείς εκφράσεις) για το γεγονός ότι «ορισμένοι προσπαθούν συνεχώς να προκαλούν κρίσεις» (φωτογραφίζοντας φυσικά την Ελλάδα και την Κύπρο). Κάλεσε για τη «διάσωση» των σχέσεων Τουρκίας και Ευρώπης από «αυτόν τον φαύλο κύκλο». Αλήθεια τι νοιάζει τον Ερντογάν η διάσωση αυτών των σχέσεων, όταν έχει τόσο «ισχυρούς» υποστηρικτές, όπως ο Πούτιν και οι Ιρανοί Αγιατολαχ, που έσπευσαν να τον υποστηρίξουν, κατηγορώντας τους Αμερικανούς για τις κυρώσεις τους ;

Ο Ερντογάν εξέφρασε επίσης την επιθυμία του να «επαναληφθούν» οι συνομιλίες με την ΕΕ «κοιτάζοντας την κατάσταση στο σύνολό της» και  «στη βάση των αμοιβαίων συμφερόντων». Το σύμφωνο μετανάστευσης που υπεγράφη το 2015 θα μπορούσε να αποτελέσει μια αφετηρία για τη δημιουργία ενός πιο «θετικού» κλίματος, σύμφωνα με τον ίδιο. Με άλλα λόγια, δώστε μου κι άλλα λεφτά για να «εγκλωβίζω τους μετανάστες στην Τουρκία» (εκτός από κάποιους Σομαλούς που οργανωμένα στέλνω στην Ελλάδα). Τι φθείρεστε  με «τους μαξιμαλισμούς της Ελλάδας και της Κύπρου στο όνομα της κοινοτικής αλληλεγγύης» ;

Κυρώσεις ΕΕ και ΗΠΑ

Οι κοινοτικοί ηγέτες της Συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες αποφάσισαν την περασμένη Πέμπτη να επιβάλουν κυρώσεις για τις «παράνομες και επιθετικές» ενέργειες της Άγκυρας στη Μεσόγειο κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι εργασίες της Τουρκίας εξερεύνησης αερίου σε θαλάσσιες περιοχές που δεν της ανήκουν και που βρίσκονται στο κέντρο της έντασης επί μήνες. Οι κυρώσεις που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της Τουρκίας για την απόκτηση του ρωσικού συστήματος αεροπορικής άμυνας προστέθηκαν την περασμένη Δευτέρα σε εκείνες που αποφασίστηκαν από τους 27. «Ελπίζουμε ότι η ΕΕ μπορεί να υιοθετήσει μια εποικοδομητική και καλόπιστη στάση απέναντι στην Τουρκία», δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος. Φυσικά καλοπιστία και Ερντογάν είναι δυο εξ ορισμού ασύμβατα πράγματα, αφού πριν καν σταματήσουν τα πληκτρολόγια των υπαλλήλων της προεδρίας του, εκστόμισε σήμερα νέους λεονταρισμούς κατά πάντων ο Ταραξίας του Κόσμου.

Συμπέρασμα :

Εμείς δεν χρειαζόμαστε ούτε μαύρες πλερέζες όταν οι εταίροι μας δεν διαβάζουν σαν εμάς την Τουρκία, ούτε άστοχους εφησυχασμούς, όταν οι εταίροι μας επικρίνουν στα λόγια τους Τούρκους.

Εμείς χρειάζεται «να βάλουμε κάτω το κεφάλι». Να ανορθώσουμε την οικονομία μας, να δανειστούμε τώρα που τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων έπεσαν στο 0, 57 % (έναντι 6% που δανείζεται η Τουρκία) και οι αγορές μας εμπιστεύονται για έναν άρτιο εξοπλισμό και εκπαίδευση των ενόπλων μας δυνάμεων, να διευρύνουμε τις συμμαχίες μας, πέραν του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Και να δώσουμε, εμείς, το πιο σκληρό χτύπημα αποτροπής στην Τουρκία, όταν κι αν παραστεί η ανάγκη. Μη περιμένουμε από τους άλλους να πολεμήσουν στη θέση μας. Αυτό λέει ο ορθολογισμός. Κι αν παρά ταύτα λειτουργήσει η κοινοτική αλληλεγγύη, η αμερικανική βοήθεια και οι λοιπές συμμαχίες μας, τόσο το καλύτερο. Να μην έχουμε όμως αυταπάτες αλλά και να μη μοιρολογούμε άδικα για τις δήθεν τουρκικές επιτυχίες. Αυτές τορπιλίζουν καθημερινά την τουρκική οικονομία. Για αυτό κι ο Ερντογάν βγήκε ήδη στη ζητιανιά και στο γλείψιμο, όπως έγραψα στις  Ανιχνεύσεις στις 10-12-2020 : ΕΔΩ

Η επικείμενη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας θα είναι το ισχυρότερο όπλο ενάντια στον Ερντογάν. Κι αυτή θα είναι μια μακροοικονομική νομοτέλεια κι όχι ένας ευσεβής ελληνικός πόθος.