Θλίψη και έντονη ανησυχία μού προκαλεί η θεσμική αντιδικία που ενέσκηψε μεταξύ του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Ισιδώρου Ντογιάκου και του προέδρου της Αρχής Προστασίας του Απορρήτου των Επικοινωνιών, αντιπροέδρου επί τιμή κ. Χρήστου Ράμμου
Θλίψη και έντονη ανησυχία μού προκαλεί η θεσμική αντιδικία που ενέσκηψε μεταξύ του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Ισιδώρου Ντογιάκου και του προέδρου της Αρχής Προστασίας του Απορρήτου των Επικοινωνιών, αντιπροέδρου επί τιμή κ. Χρήστου Ράμμου. Η αντιδικία από μόνη της δεν είναι κατακριτέα, ιδίως όταν πρόκειται για διαφωνίες ως προς την ερμηνεία άρθρου του Συντάγματος. Οι διαφορετικές ερμηνείες είναι ένα φαινόμενο πολύ συνηθισμένο, όπως όλοι γνωρίζουμε από τις πληθωρικές παρεμβάσεις στον Τύπο των συνταγματολόγων. Ούτε είναι μεμπτό, το ότι δύο θεσμοί, που είναι ταγμένοι από το Σύνταγμα να προστατεύουν και να εγγυώνται δικαιώματα, με διαφορετικό και διακριτό τρόπο ο καθένας, διαφωνούν ως προς το εύρος και τα όρια μιας Ανεξάρτητης Διοικητικής Αρχής, όπως η ΑΔΑΕ.
Το ανησυχητικό όμως είναι όταν η θεμιτή, κατά τα άλλα, αντιδικία ξεφεύγει από τα όρια ενός υπεύθυνου θεσμικού διαλόγου και γίνεται αντικείμενο ανενδοίαστης κομματικής εκμετάλλευσης σε μια περίοδο οξυμένης διχαστικής προεκλογικής περιόδου. Οταν η μία ή η άλλη ερμηνευτική θέση χρωματίζονται κομματικά και οι διαφωνούντες αντιμετωπίζονται από την κοινή γνώμη ως μίσθαρνα όργανα του ενός ή του άλλου κόμματος ή ως εγκάθετοι της κυβερνητικής ή της αντιπολιτευτικής παράταξης. Τότε ο διάλογος χάνει την αξιοπιστία του, κονιορτοποιείται από τα αδηφάγα ΜΜΕ, ομαδοποιείται ποδοσφαιρικά και βιώνεται ως πολιτικο-ιδεολογικό γεγονός και όχι ως μια διαφωνία θεσμικών παραγόντων.
Είναι προφανές ότι η βλάβη που επέρχεται εξ αυτού του λόγου στο κύρος των θεσμών, στη θεσμική αξιοπιστία και την αρμονική λειτουργία τους είναι ανεπανόρθωτη.
Επειδή συμβαίνει να γνωρίζω προσωπικά, να εκτιμώ αφάνταστα την προσωπικότητα και να σέβομαι την ακεραιότητα, την αμεροληψία και ευθυκρισία του Χρήστου Ράμμου, τολμώ να πιστεύω και να ελπίζω ότι δεν θα συμβάλει και αυτός, τουλάχιστον με το ύφος του, στην περαιτέρω όξυνση και διαιώνιση της τραγικής θεσμικής αυτής αντιπαράθεσης. Θα δείξει με τον λόγο του τη διαφορά.
Ο τόπος έχει ανάγκη, επιτέλους, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, από ένα κλίμα συνεννόησης, συναίνεσης, από νηφάλιο διάλογο, τουλάχιστον μεταξύ των θεσμών και μεταξύ όσων δεν βλέπουν τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους ως εχθρούς. Η καλλιέργεια διχαστικού πολιτικού κλίματος, νόσος ενδημική της συνταγματικής μας Ιστορίας, κόστισε και κοστίζει ακριβά στη Δημοκρατία. Φαίνεται πως είναι η πολιτική μας μοίρα.
* Ο κ. Αντώνης Μανιτάκης είναι ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ.
Καθημερινή
Ας διαβάσουν πρώτοι το άρθρο αυτό του ακαδημαϊκού και πρώην υπουργού κ. Μανιτάκη ,ο οποίος ως καθηγητής στο ΑΠΘ διεδέχθη τον αείμνηστο-ναι τον αείμνηστο για όσους τον είχαν δάσκαλο στο Συνταγματικό Δίκαιο -Αριστόβουλο Μάνεση (αυτός που ήταν αντίθετος με την ψήφο του Προέδρου της Βουλής Αλευρά ,γιατί μετά την παραίτηση του Καραμανλή ασκούσε καθήκοντα Προέδρου της Δημοκρατίας και που τότε ΚΑΙ με την ψήφο του Αλευρά εξελέγη Προέδρος της Δημοκρατίας ο Σαρτζετάκης), με πρώτους από όλους ο λαύρος ενατίον του κ. Ντογιάκου κ. Ευάγγελος .Βενιζέλος , ο οποίος άρχισε να ασκείται στην έντονη Πασοκική κομματοκρατία , -και δεν αποκλείεται να προταθεί και να αποτελέσει αποτελέσει λύση πρωθυπουργού στην ”Προοδευτική” συγκυβέρνηση κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΠΑΣΟΚΙΝΑΛ μετά τις προσεχείς εκλογές.
Οι πολιτικοί είναι σαν τους Ανθυπολοχαγούς και τους ομοιοβάθμους τους σε άλλα όπλα , . ΄Όλοι θέλουν να γίνουν αρχηγοί και μερικοί ”πουλούν” και τις συνειδήσεις γιαυτό”
Υ.Γ ΕΥΓΕ ΚΥΡΙΕ ΜΑΝΙΤΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΛΛΑΓΗΣ-ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ.