Χρήστος Καπούτσης: Αδιέξοδο στην Ουκρανία που εγκυμονεί κινδύνους.

του Χρήστου Καπούτση*

Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ και μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, τόσο στον τομέα της διπλωματίας και των διμερών διαπραγματεύσεων, όσο και στα πολεμικά μέτωπα καθώς συνεχίζονται οι πολεμικές επιχειρήσεις, χαρακτηρίζεται ως Αδιέξοδη, ΠΟΥ ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ σοβαρούς κινδύνους για την περιφερειακή σταθερότητα.

Και θα παραμείνει, επικίνδυνα αδιέξοδη, η κρίση στην Ουκρανία, όσο δεν υπάρχει, κυρίως από ρωσικής πλευράς, απαγκίστρωση από τις αιτίες, που κατά την ρωσική άποψη έγιναν στόχοι ζωτικής σημασίας , που κατέστησαν επιβεβλημένη την στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Η ΡΩΣΙΑ, δεν θα ανεχτεί την στρατιωτική ήττα και ΚΑΙ για αυτό θα επιμείνει στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ των στρατιωτικών επιχειρήσεων και στην επίτευξη των Αντικειμενικών Σκοπών (ΑΝΣΚ), που μπορεί να είναι είτε ο διαμελισμός της Ουκρανίας, είτε η καταστροφή των υποδομών της χώρας που θα υποχρεώσουν τον Πρόεδρο Ζελένσκι στην παράδοση, ή θα περιοριστεί στην προσάρτηση στην Ρωσική Ομοσπονδία του Ντονμπάς και της Αζοφικής και άλλων περιοχών που σήμερα ανήκουν στην Ουκρανία.

Ουδείς γνωρίζει τα σχέδια του Πούτιν, εμείς μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Και δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα εκτόνωση της κρίσης στην Ουκρανία, αντιθέτως μάλιστα, η ένταση οξύνεται περαιτέρω και στις σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας, ενόψει της τακτικής Συνόδου των υπουργών Εξωτερικών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας την άλλη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, όπου έχουν προσκληθεί και η Σουηδία με την Φινλανδία. Ενδεικτικό της έντασης είναι το γεγονός ότι χθες το βράδυ, στην σουηδική τηλεόραση προβλήθηκαν καταγγελίες για παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου της Σουηδίας, πάνω από το νησί Γκότλαντ, από τέσσερα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη τα οποία ήταν οπλισμένα με πυραύλους.

Και βέβαια, υπάρχουν και άλλες ενδείξεις επιδείνωσης της κρίσης και μάλιστα με έμμεση συμμετοχή της Ελλάδος, αφού δύο πτήσεις μεταγωγικών αεροσκαφών C-130 της αεροπορίας του Καναδά έχουν γίνει το τελευταίο 24ωρο από το αεροδρόμιο της Τανάγρας προς την Πολωνία και την αεροπορική βάση , όπου συγκεντρώνονται όπλα και οπλικά συστήματα με σκοπό τη προώθηση τους στην Ουκρανία.

Επομένως, το ερώτημα είναι, όχι πότε θα τελειώσει ο Πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά το πότε θα τελειώσει και με ποιο κόστος. Όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία, προκαλεί και ευρύτερες γεωπολιτικές αναταράξεις. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, υποδαυλίζουν την κρίση και ισχυρές δυνάμεις, προωθώντας δικά τους Στρατηγικά συμφέροντα. Δοκιμάζονται και επαναπροσδιορίζονται οι σχέσεις, ΡΩΣΙΑΣ- ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ και το πλέγμα των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. και η εικόνα μεγεθύνεται καθώς μπαίνουν στο κάδρο και οι σχέσεις ΡΩΣΙΑΣ-Κίνας, αλλά και κυρίως οι σχέσεις ΗΠΑ- ΚΙΝΑΣ.

Η στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία και η υπέρμετρη στρατιωτική βία των ρώσων, αποτελούν αξιοποιήσιμες αφορμές που «έδωσε» το Κρεμλίνο, για να ΠΡΟΩΘΗΘΕΊ ένας από τους στόχους της αμερικανικής διπλωματίας, όπως αποκάλυψε ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, που είναι ι η αντικατάσταση του Βλ. Πούτιν, με από έναν ρώσο ολιγάρχη , αντίπαλο του Πούτιν και πρόθυμο να συνεργαστεί με τη Δύση. Οι ΗΠΑ χρειάζονται μία φιλική ή έστω συνεργάσιμη Ρωσία, αφού η ΡΩΣΙΑ, έχει ειδικό βάρος στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα, που είναι και το Μέγα ζητούμενο, η ισορροπία συμφερόντων των κινέζων με τους αμερικάνους.

Αν η Ρωσία, «ξεφύγει» από τις «παγίδες» της Δύσης, τότε, το και πιθανότερο, είναι ότι θα συμπαραταχθεί με την Κίνα και θα συναποτελέσουν (Κίνα- Ρωσία και πιθανόν Ιράν και Ινδία) έναν ισχυρό πόλο εξουσίας και παγκόσμιας κυριαρχίας, με αντίπαλο δέος την Δύση (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ισραήλ, Ιαπωνία, ισχυρό και αναβαθμισμένο στρατιωτικά ΝΑΤΟ και με οικονομικό χορηγό την Ε.Ε.). Ίσως, αυτός να είναι ο νέος διπολικός Κόσμος. Ασφαλώς, υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά και ενεργειακά συμφέροντα, ανταγωνισμοί, συγκρουσιακό «πνεύμα», αλλά υπάρχουν και γέφυρες… για την συνεργασία και την Ειρήνη, παρά την αμοιβαία καχυποψία.

Γι αυτό δεν αποκλείεται, να μην έχουμε επιδείνωση της στρατιωτικής σύγκρουσης (πέραν της καταστροφής ή του διαμελισμού της Ουκρανίας), επιδείνωση που θα συνεπάγεται και γενικευμένη γεωπολιτική αστάθεια με άδηλη εξέλιξη, που η πυρηνική σύγκρουση δεν έχει εντελώς εξοβελιστεί από τα πιθανά σενάρια. Αλλά, οι εξελίξεις θα οδεύσουν σε μια Μεγασυμφωνία των (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, ΚΙΝΑ) , φυσικά με εύθραυστες ισορροπίες Στρατηγικών συμφερόντων, που θα έχουν ως βάση αναφοράς τον φόβο, την πιθανή αμοιβαία καταστροφή, τον πυρηνικό όλεθρο, την καταστροφή του Πλανήτη, με κέρδος τα οφέλη από την Παγκοσμιοποιημένη Οικονομία της ελεύθερης αγοράς .

Μια συμφωνία των ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΩΝ του Κόσμου, που θα οριοθετεί, θα στοιχίζει, θα αποτρέπει τη σύγκρουση πυρηνικών δυνάμεων και θα οικοδομεί τον Νέο Κόσμο, που θα κληρονομήσουμε στην επόμενη γενιά Ανθρώπων … την λεγόμενη και Γενιά Άλφα (Generation Alpha), που περιλαμβάνει τα παιδιά που γεννήθηκαν ή θα γεννηθούν από το 2010 μέχρι το 2030, που ως κύριο χαρακτηρισμό της θα είναι η προσήλωση στις έξυπνες τεχνολογίες. Η γενιά Alpha θα είναι η πρώτη γενιά στην ιστορία της ανθρωπότητας που θα χρησιμοποιεί, σε μεγάλο βαθμό ψηφιακές συσκευές στη μάθηση, το παιχνίδι, στην επικοινωνία και τη διάδραση με άλλα ανθρώπινα όντα. Μια νέα Γενιά τεχνολογικά προηγμένη, που θα γνωρίζει να ενώνει και δεν θα διαχωρίζει, που θα δημιουργεί και δεν θα καταστρέφει.

*Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΗΣ είναι δημοσιογράφος, μαθηματικός και διετέλεσε αξιωματικός στις Ένοπλες Δυνάμεις