του Παντελή Σαββίδη
Ο ορισμός του Συστήματος ποικίλει αλλά όλοι θα συμφωνήσουν ότι περιλαμβάνει την κυρίαρχη πολιτική τάξη, την οικονομική νομενκλατούρα, την κυρίαρχη αντίληψη στον στρατό, διανοούμενους που αναπαράγουν την καθεστωτική αντίληψη, Μέσα Ενημέρωσης και μέρος της κοινωνίας το οποίο λειτουργεί ως έμβολο σε μια κοινωνική μηχανική.
Στην Ελλάδα αυτό το Σύστημα αναπαράγεται σε μια στενή γεωγραφική περιοχή, την Αθήνα, και ανακυκλώνεται μεταξύ των ίδιων οικογενειών.
Ο απόλυτος έλεγχος των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους επιτρέπει στο Σύστημα την απόλυτη χειραγώγηση της κοινωνίας.
Αυτό, λοιπόν, το Σύστημα επέβαλε τις νόρμες του και στους μηχανισμούς του και στην πλειονότητα της κοινωνίας.
Επέβαλε, δηλαδή, ορισμένες καταστάσεις η αλλαγή των οποίων θεωρείται καταδικαστέα, ακόμη και απο την κοινωνία.
Ποιες είναι αυτές επιγραμματικα:
-Ότι το κράτος πρέπει να λειτουργεί συγκεντρωτικά. Αν η πραγματικότητα αμφισβητεί αυτήν την λειτουργία, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
-Η διαπλοκή και η διαφθορά. Θεωρούνται συστατικά στοιχεία ενός κράτους που αν αλλάξουν μπορεί να αποδομηθεί ολόκληρη η υπόστασή του.
-Οικογενειοκρατία. Το σύστημα αυτοαναπαράγεται μεταξύ ορισμένων οικογενειών σε όλες τις εκφάνσεις του. Αν αμφισβητηθεί η αναπαραγωγή του αυτή ο αμφισβητών θα εξοβελισθεί
-Το Σύστημα θεωρεί πως είναι προτιμότερη μια οικονομική ή εθνική κρίση απο την οποιαδήποτε αμφισβήτηση της δομής του. Ακόμη και του συγκεντρωτισμού του.
-Το Σύστημα έχει αποδεχθεί ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την Τουρκία και προσπαθεί να προσαρμοστεί στην πίεσή της διατηρώντας τα προνόμιά του.
-Η προσαρμογή του δεν θα γίνει με κινήσεις που θα προκαλέσουν αντιδράσεις. Αλλά δια της διολισθήσεως, ώστε η σταδιακή προσαρμογή να μην γίνει, εμφανώς, αντιληπτή. Με τη μέθοδο, δηλαδή, του μιθριδατισμού. Όσοι την αντιληφθούν και την καταδικάσουν, θα εξαφανισθούν. Ακόμη και με λαϊκή αντίδραση στο όνομα του κομματικού φανατισμού. Και συμφέροντος.
-Το Σύστημα στην βαθιά έκφανσή του έχει αποδεχθεί τις τουρκικές αυθαίρετες αξιώσεις αλλά αναζητά τρόπους και δημόσιας, de jure, αποδοχής τους.
-Η Τουρκία έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον ντε φάκτο αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας της Ελλάδας. Το Σύστημα, στο οποίο συμμετέχουν και στρατιωτικοί, προσπαθεί να πείσει πως οποιαδήποτε αντιπαράθεση με τις αξιώσεις της Τουρκίας πρέπει να γίνει με τρόπο “πολιτικώς ορθό”. Τι σημαίνει “πολιτικώς ορθό”; Να μην προκαλέσουμε, να πάρουμε την άδεια, να απαντήσουμε με μέτρο, ακόμη και όταν υπάρχουν θύματα απο ελληνικής πλευράς, να μην χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα που διατίθενται (ακόμη και αν αγοράσθηκαν με δισεκατομμύρια), να κινηθούμε, τέλος πάντων, στο πλαίσιο των κανόνων που υπαγορεύουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Και αν η τουρκική πίεση είναι αφόρητη και έχει προχωρήσει, δια της διολισθήσεως, σε δημιουργία ντε φάκτο κατάστασης, πρέπει να την αποδεχθεί. Να την συζητήσει. Δεν μπορείς βρε αδελφέ να πας σε πόλεμο! Στην αρχή παγώνει η πρόκληση, στη συνέχεια εφαρμόζονται κάποια ΜΟΕ και ακολουθεί ένα κοινό ανακοινωθέν κάποιας διμερούς συνάντησης όπου θα παρεισφρύει και το νέο τετελεσμένο. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι το Ανακοινωνθέν της Μαδρίτης με το οποίο αναγνωρίσθηκαν ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η διατύπωση είναι, συνήθως, έντεχνη ώστε να μπορεί να γίνει αποδεκτή. Για παράδειγμα, μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο; Ή, ότι το Αιγαίο δεν μπορεί να είναι ελληνική λίμνη; Όχι, δεν μπορεί. Όμως πίσω απο την επιγραμματική αυτή φράση, που γίνεται αποδεκτή, κρύβονται ουσιαστικότερες υποχωρήσεις. Η Τουρκία στις κρίσιμες και ουσιαστικές συναντήσεις τις επικαλείται.
-Το Ελληνικό Σύστημα δεν παράγει πολιτική διότι δεν την χρειάζεται. Δεν υπάρχει κανένα κόμμα που όσο βρίσκεται στην αντιπολίτευση έχει κάποιο κυβερνητικό πρόγραμμα. Όταν αναλάβει την κυβέρνηση, αυτομάτως, αποκτά πολιτική για όλα. Η πολιτική του Συστήματος είναι μια σύνθεση επιλογών που υπαγορεύονται απο τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Ακόμη και την σύνθεση αυτή δεν μπορεί να κάνει το Σύστημα. Όταν ξεφεύγει, ανακαλείται στην τάξη.
-Αυτό το Σύστημα θεωρεί business as usual τις καθημερινές αμφισβητήσεις της κυριαρχίας του. Η έννοια της πατρίδας έχει υποχωρήσει εδώ και καιρό στην όποια θεωρητική σύλληψη της ύπαρξής του. Αυτό έχει συμβεί και αλλού. Αλλά ενώ αλλού έχει αντικατασταθεί με κάτι άλλο, (το Σύνταγμα, το σύνολο των θεσμών, την αντίληψη περί κοινού συμφέροντος) στην περίπτωση του ελληνικού Συστήματος δεν γίνεται ούτε αυτό. Τι είμαστε και ποιοί είμαστε, τέλος πάντων; Τέτοια ερωτήματα θεωρούνται αναχρονιστικά για το Σύστημα. Και γραφικά. Δεν το ενδιαφέρουν. Το ενδιαφέρει η εξουσία και η νομή της. Τίποτε άλλο. Αυτό έχει γίνει συνείδηση και στην πλειονότητα της κοινωνίας. Τον καφέ μας στην παραλία δεν πρέπει τίποτε να τον αναταράξει.
-Το Σύστημα σταμάτησε να αναπαράγει και τις ιστορικές και τις πολιτισμικές του ρίζες. Αρκετές απο τις συνιστώσες του δεν πίστεψαν παρά μηχανικά και αναγκαστικά, σε αυτές. Ορισμένες απο τις ομάδες που συγκροτούν την ελληνική, όπως ακόμη ονομάζεται, ύπαρξη είναι βάρος για το Συστημα. Η αναφορά απο μια εκπρόσωπό του στην καταστροφή της Σμύρνης ως συνωστισμού δεν έγινε τυχαία. Η τάση του Συστήματος που η κυρία εξέφραζε θεωρούσε ιμπεριαλιστικό πόλεμο την απελευθέρωση Ελλήνων απο τον τουρκικό ζυγό και ελληνικών περιοχών απο αρχαιοτάτων χρόνων. Προήχε, επίσης, να μην υπάρξει δυσανασχέτηση της Τουρκίας. Η προσέγγιση αυτή χαρακτήριζε υπερπόντια κέντρα που ήθελαν να επιβάλλουν μια δική τους ανάγνωση της ιστορίας. Η προσαρμογή στην προσέγγιση αυτή παρείχε οφέλη. Περισσότερα απο την συνύπαρξη με κάποιους βδελυρούς πρόσφυγες, οι οποίοι έδωσαν άλλη δυναμική και υπόσταση στο ελληνικό κράτος μετά το 1922.
-Το Σύστημα κατήργησε, και ό,τι απέμεινε το εξαφανίζει σιγά σιγά, οτιδήποτε παρέπεμπε στην κλασική ανθρωπιστική παιδεία που οι εκπρόσωποί του μετά το 1922 και ως την δικτατορία (η δικτατορία δεν περιλαμβάνεται) πίστεψαν ότι πρέπει να διαμορφώνει την συνείδηση των πολιτών του.
-Το Σύστημα περιμένει να λάβει εντολή διακυβέρνησης όχι απο τον λαό. Αυτός στο τέλος θα πεισθεί. Περιμένει απο την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.
-Αν σε κάτι το Σύστημα έχει πετύχει είναι στην αναπαραγωγή της ύπαρξής του.
Αν το αμφισβητήσεις η ίδια η λαϊκή υποστήριξή του θα σε εγκαλέσει: τι θέλεις, μωρέ; πόλεμο; Ή να διαλυθούμε; Ποιός θα διαλυθεί, είναι το ερώτημα;
-Το Σύστημα αυτό δεν έχει καμιά κόκκινη γραμμή. Είναι ένας χυλός που προσαρμόζεται σε κάθε καλούπι. Δεν πιστεύει σε τίποτε παρά, μόνο, στην αναπαραγωγή του.
Μέσα σ αυτό το Σύστημα ο καθένας βρήκε την βολή του. Ακόμη και οι δήθεν αμφισβητίες του.
Θα συνεχίσει να υπάρχει;
Αυτό εξαρτάται απο άλλους.
Η τύχη μας, δηλαδή, δεν είναι στα χέρια μας.
Παρά τις ψευδαισθήσεις που μερικοί έχουν.
Χριστός Ανέστη ,αγαπητέ κ. Σαββίδη ευχαριστώντας σε και πάλι γιατί και με το σημερινό άρθρο σας μας δώσατε την ευκαιρία να εμβαθύνουμε-οι εμβαθύνσεις καθιερώθηκαν και ως μαθήματα στα Πανεπιστήμια μας (ίσως για να αυξηθεί ο αριθμός των μελών ΔΕΠ)-γιατί συμβαίνουν όντως αυτά που καταγράψατε – τα οποία όμως υπάρχουν σε όλη την διάρκεια της Μεταπολιτεύσεως ,αλλά ουδέποτε αποτέλεσαν θέμα συζητήσεως στις παντοκρατορίες των ”δημοκρατικών” κυβερνήσεων και ετάφησαν -κακήν κακώς – όταν ορισμένοι παθιασμένοι Έλληνες σε Ελλάδα και Κύπρο με Σολωμό Σολωμού και Ισαάκ Ισαάκ , Τάσσο Παπαδόπουλο Χριστόδουλο ,Σπανουδάκη και Κώστα Καραμανλή θεωρήθηκαν ακροδεξιοί και πατριδοκάπηλοι .
-Η Ελλάδα μας ,αγαπητοί μου, υπερίπτατο στην πρώτη 15ετία του περασμένου αιώνος, αλλά τότε είχαμε τους θεωρητικούς αετούς του Ελληνισμού Περικλή Γιαννόπουλο ,Ίωνα Δραγούμη, Κωστή Παλαμά ,Παύλο Μελά ,Γιάννη Μεταξά και Στρατηλάτη ‘Κώτσο Βασιλιά”, ο οποίος από την Μελούνα της Θεσσαλίας έφτασε πολεμώντας στην Κρέσνα της σημερινής Βουλγαρίας σε εννέα μήνες.
-Δεν θα ήταν ιεροσυλία να μη σταματήσουμε στο νικηφόρο 1940 και 1949 και στην ΕΟΚΑ της Κύπρου ,που ”αρματώθηκε” από νέους ,-κυρίως κατηχητόπουλα-, που έφτασαν σαν τον Χριστό στην άδικη θυσία τους, ψάλλοντας τον Εθνικό μας Ύμνο;;;.
ΤΩΡΑ-χρόνια τώρα-”τον καφέ μας στην παραλία δεν πρέπει τίποτε να τον αναταράξει”.
ΤΩΡΑ ”το σύστημα σταμάτησε να αναπαράγει και τις ιστορικές και τις πολιτιστικές του ρίζες”, αλλά αυτό το σύστημα δεν απαγορεύει να αναπαράγουν αυτές τις αξίες οι οικογένειες και οι δάσκαλοι στα σχολεία ,όπως το κάνουν ευτυχώς ακόμη αρκετές και αρκετοί ,που μας δίνουν τα φωτεινά παραδείγματα των νέων μας ,που αναδεικνύονται παγκοσμίως ως οι καλύτεροι.
ΣΤΟ ”ποιος θα διαλυθεί μετά τον πόλεμο με την Τουρκία ” έχει δυστυχώς μια μόνο και μονολεκτική απάντηση .
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ σε Κωνσταντινούπολη, Κύπρο , Θράκη και Αιγαίο γιαυτό και πρέπει να προετοιμαζόμαστε για άμυνα μέχρις εσχάτων σαυτά τα μέρη μας ,όταν ”φτάσει ο κόμπος στο χτένι”.
-Είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι η τύχη μας είναι στα χέρια μας -του λαού δηλαδή-ο οποίος ουδέποτε και παγκοσμίως ,χωρίς φωτισμένους ηγέτες κέρδισε το ιστορικό του μέλλον.
Τέτοιες ιδεοληψίες έχουν οι έσχατες μειοψηφίες , που καταλαμβάνουν ένα σπίτι και ένα δρόμο και νομίζουν ότι κατέλυσαν το κράτος μας εδώ και σαράντα πέντε χρόνια .
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ .
“Θα συνεχίσει να υπάρχει;”
Ασφαλέστατα, όσο υπάρχουν αυτοί που το στηρίζουν. Και είναι το Σύστημα, όπως ακριβώς το περιγράφετε.