Το προληπτικό πλήγμα      στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση   

Του Νίκου Ιγγλέση

Η αντιπαράθεση μεταξύ της Τουρκίας και του Ελληνισμού δεν αφορά μόνο την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αν. Αιγαίου. Δεν αφορά μόνο την αμφισβήτηση της κυριαρχίας επί νησιών και νησίδων του Αρχιπελάγους. Δεν αφορά μόνο το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Δεν αφορά μόνο τα όρια της ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της. Δεν αφορά μόνο τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Δεν αφορά μόνο τη στρατιωτική κατοχή της Βόρειας Κύπρου. Όλα αυτά είναι επί μέρους πτυχές μιας αντιπαράθεσης με διακύβευμα τη δυνατότητα επιβίωσης των Ελλήνων ως ελεύθερο, ανεξάρτητο και κυρίαρχο έθνος και όχι ως γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας.

Ο μακροπρόθεσμος γεωστρατηγικός σχεδιασμός της Άγκυρας προβλέπει την αποδυνάμωση του Ελληνισμού με κάθε είδους υβριδικές επιχειρήσεις (απειλές, προπαγάνδα, λαθρομετανάστευση), τη συρρίκνωσή του, το στρατιωτικό εξαναγκασμό του και τις συνεχείς, δια της διολισθήσεως, διπλωματικές και επί του πεδίου αναδιπλώσεις του.

Καμιά αυταπάτη δεν επιτρέπεται από τις πολιτικές ηγεσίες στις δύο κρατικές οντότητες του Έθνους (Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία). Η ειρηνική διευθέτηση των «διαφορών» με βάση το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, ίσως με τη μεσολάβηση κάποιων συμμάχων, είναι μια φενάκη. Είτε θα υποταχθούμε, προοδευτικά, στις φιλοδοξίες της Τουρκίας να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη είτε θα υπερασπιστούμε το αυτεξούσιο του Ελληνισμού.

Η άμυνα στη συνοριογραμμή

Δεν αρκεί, είναι ατελέσφορο και άνευ νοήματος, να οργανώνουμε την άμυνα μας για να υπερασπιστούμε τα νησιά του Α. Αιγαίου και τη συνοριογραμμή του Έβρου. Δεν αρκεί να επιδιώκουμε τη διατήρηση του υπάρχοντος status quo, που μας στερεί τα 12 ν.μ. σ’ όλο το μήκος των ακτών μας και την ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο ανατολικά του 28^ου Μεσημβρινού (μέχρι εκεί έχει γίνει η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο). Κανένα αμυντικό δόγμα, καμιά «γραμμή Μαζινό» δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν δεν έχει τη δυνατότητα ολοκληρωτικής αντεπίθεσης. Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρέπει να μετατραπούν σε «κάστρα» για να αντιμετωπίσουν την τουρκική επιθετικότητα. Γιατί τα «κάστρα» που πολιορκούνται, αργά ή γρήγορα, πέφτουν. Σημασία έχει να ηττηθεί ο εχθρός και όχι απλώς να καθυστερήσει η προέλασή του. Για να ηττηθεί όμως  πρέπει οι πολιορκούμενοι να εξέλθουν του «κάστρου» και πιθανόν με πρόσθετες ενισχύσεις να συντρίψουν τους επιτιθέμενους. Αλλιώς η άμυνα είναι μόνο για την «τιμή των όπλων» και η τελική ήττα αναπόφευκτη.

Τα ανωτέρω δεν υποβαθμίζουν την αναγκαιότητα άμυνας επί της συνοριογραμμής, αλλά, υπογραμμίζουν ότι αυτή είναι αδύνατον να αποτρέψει τον εχθρό και να εξασφαλίσει τη νίκη. Το σημερινό αμυντικό δόγμα που κυριαρχεί στην ελληνική και κυπριακή πολιτικοστρατιωτική ηγεσία είναι καταστροφή.

Το γεωγραφικό πλεονέκτημα

Η Τουρκία έχει γεωπολιτικό δυναμικό ανώτερο του ελληνικού. Έχει οκταπλάσιο πληθυσμό, πολύ μεγαλύτερο οικονομικό-παραγωγικό δυναμικό, σημαντική αμυντική βιομηχανία και ελέγχει τα Στενά. Ταυτόχρονα έχει σημαντικό γεωγραφικό πλεονέκτημα: Με την εξαίρεση της Αν. Θράκης, των νησιών Ίμβρου και Τενέδου και του προγεφυρώματος στη Β. Κύπρου αποτελεί μια ενιαία συμπαγή εδαφική μάζα. Αντίθετα η Ελλάδα είναι εδαφικά κατακερματισμένη μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και των εκατοντάδων νησιών του Αιγαίου. Παράλληλα η ηπειρωτική χώρα δεν έχει αξιόλογο στρατηγικό βάθος και η Κύπρος, ως προκεχωρημένο οχυρό,  βρίσκεται μακρύτερα των ελληνικών απ’ ότι των τουρκικών στρατιωτικών βάσεων.

Το βασικό στρατηγικό ερώτημα είναι πώς ο Ελληνισμός μπορεί να εξουδετερώσει το σημερινό τουρκικό πλεονέκτημα σε περίπτωση μιας ένοπλης σύγκρουσης που, αργά ή γρήγορα, είναι αναπόφευκτη λόγω της φιλοδοξίας της Τουρκίας να ανασυστήσει μια σύγχρονη Οθωμανική Αυτοκρατορία. «Η Τουρκία δεν έχει πολιτικά σύνορα, αλλά, γεωπολιτικά» είχε γράψει στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος»  ο πρώην Πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, στις 24-6-22, δήλωσε: «Έχουμε ευθύνη απέναντι στην ιστορία μας και στο μέλλον μας. Διότι υπάρχει μια Τουρκία η οποία είναι μεγαλύτερη από την Τουρκία. Μην ξεχνάμε πως υπάρχει μεγαλύτερη Τουρκία από τη χώρα μας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να εγκλωβιστούμε στα σύνορά μας».

Το προληπτικό μαζικό πλήγμα

Ο Ελληνισμός οφείλει να εξουδετερώσει το γεωπολιτικό πλεονέκτημα της Τουρκίας και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μ’ ένα καλά σχεδιασμένο και κατάλληλα προετοιμασμένο «προληπτικό αιφνιδιαστικό μαζικό πλήγμα», όταν παρουσιαστεί ένα «παράθυρο ευκαιρίας». Θα συνίσταται σε μια συνδυασμένη και ακαριαία ενέργεια όλου του δυναμικού των ενόπλων δυνάμεων με στόχο την άμεση εξουδετέρωση, του μεγαλύτερου μέρους ή και του συνόλου, των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του εχθρού.

Το «προληπτικό μαζικό πλήγμα» έχει εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις κατά την ιστορική διαδρομή (π.χ. από το Ισραήλ κατά των Αράβων στον πόλεμο των «Έξι Ημερών» το 1967 και από την Αίγυπτο κατά του Ισραήλ στον πόλεμο του «Γιόμ Κιπούρ το 1973). Τούρκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι υπαινίσσονται ήδη ένα προληπτικό πλήγμα κατά της Ελλάδας όταν, συχνά πυκνά, επικαλούνται στις ομιλίες τους το στίχο ενός δημοφιλούς τοπικού τραγουδιού «Μπορεί να έρθω ξαφνικά ένα βράδυ».

‘Όμως το «προληπτικό αιφνιδιαστικό μαζικό πλήγμα» για να πραγματοποιηθεί απαιτεί συγκεκριμένο είδος και αριθμό οπλικών συστημάτων, πέραν των όσων διαθέτει σήμερα το ελληνικό οπλοστάσιο. Απαιτεί μεγάλο αριθμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών (ΜΕΑ) – drones, UAV, UCAV – διαφόρων τύπων και ρόλων (αναγνωριστικά, επιθετικά, καμικάζι-αντιραντάρ κλπ) που θα ενεργούν και ως σμήνος. Επίσης απαιτεί σημαντικό αριθμό τακτικών βαλλιστικών πυραύλων εδάφους-εδάφους και ιδιαίτερα πυραύλων πλεύσης – cruise (στο ελληνικό οπλοστάσιο υπάρχουν οι γαλλικοί Scalp στα Mirage-2005 και στα Rafale). Η εμβέλεια αυτών των πυραυλικών συστημάτων πρέπει να καλύπτει όλη σχεδόν την εδαφική έκταση της Τουρκίας. Σημειώνουμε ότι η τουρκική αμυντική βιομηχανία  κατασκευάζει ήδη τέτοιους πυραύλους.

Το «προληπτικό αιφνιδιαστικό μαζικό πλήγμα» είναι κάτι που εκτιμούμε ότι δεν μπορεί να γίνει σήμερα, ελλείψει μέσων,  εκτός αν ο Ελληνισμός αντιμετωπίσει μείζονα υπαρξιακή απειλή, αλλά, θα πρέπει από τώρα να αρχίσει να σχεδιάζεται και να προετοιμάζεται. Πρέπει να είναι ως ένα ακόμη όπλο στη φαρέτρα μας.

Οι εν δυνάμει στόχοι

Ενδεικτικά και ως παράδειγμα, έχοντας υπόψη αντίστοιχες επιχειρήσεις άλλων κρατών, αναφέρουμε τους εν δυνάμει στόχους ενός «προληπτικού πλήγματος:

1. Αιφνιδιαστική επίθεση από μεγάλο αριθμό ΜΕΑ, που θα εκκινούν από τον Έβρο, τα νησιά του Αιγαίου και την Κύπρο, κατά των συστημάτων ραντάρ και των πυραύλων του εχθρού (πριν προλάβουν να μετακινηθούν στις θέσεις διασποράς τους), με στόχο την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους αυτών σ’ όλη τη δυτική, κεντρική και νότια Τουρκία.
2. Μαζική επίθεση αεροσκαφών και πυραύλων εδάφους-εδάφους κατά των πολεμικών αεροδρομίων του εχθρού με στόχο την αχρήστευσή τους και την καταστροφή των μαχητικών του επί του εδάφους, καθ’ όλη την έκταση της δυτικής κεντρικής και νότιας Τουρκίας. Σκοπός η εξασφάλιση αεροπορικής κυριαρχίας.
3. Αεροπορική και πυραυλική επίθεση κατά των ναυστάθμων και των ναυπηγείων του τουρκικού στόλου και κατά μεμονωμένων σημαντικών μονάδων του. Επίσης ολική καταστροφή των αποβατικών σκαφών της Στρατιάς του Αιγαίου που βρίσκονται έναντι των ελληνικών νησιών.

Οι στόχοι αυτοί θα πρέπει να έχουν εξουδετερωθεί εντός ωρών γι’ αυτό αναφέραμε ότι απαιτούνται τα απαραίτητα σε αριθμό οπλικά συστήματα και άφθονα πυρομαχικά. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν:

4. Αεροπορική επίθεση κατά κέντρων διοίκησης, επικοινωνιών και μεγάλων μονάδων του εχθρού με παράλληλη προσβολή υποδομών (δρόμοι, γέφυρες, σιδηροδρομικές γραμμές) ώστε να είναι δύσκολη η κινητοποίησή τους.
5. Στρατιωτική εισβολή στην Αν. Θράκη, με όρους αεροπορικής – πυραυλικής κυριαρχίας, με στόχο τη δημιουργία προγεφυρώματος που θα φθάνει μέχρι την ακτή της Προποντίδας αποκλείοντας τη χερσόνησο της Καλλίπολης. Κατάληψη της Αδριανούπολης, αλλά, όχι της Κωνσταντινούπολης (είναι ανέφικτο λόγω τεράστιου πληθυσμού). Το εδαφικό προγεφύρωμα θα χρησιμοποιηθεί, κατά τις διπλωματικές διαπραγματεύσεις, ως αντάλλαγμα για άλλους όρους που θα επιβληθούν στους Τούρκους.
6. Κατάληψη της Ίμβρου και της Τενέδου από μονάδες πεζοναυτών. Τα νησιά αυτά επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ανταλλάγματα κατά τις διπλωματικές διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν της εκεχειρίας.
7. Επίθεση κυπριακών και ελλαδικών στρατιωτικών δυνάμεων κατά των απομονωμένων, λόγω αεροπορικής – πυραυλικής κυριαρχίας, τουρκικών στρατευμάτων, για την πλήρη απελευθέρωση της κατεχόμενης Κύπρου.

Τα προαναφερθέντα είναι απλώς ενδεικτικά. Ο σχεδιασμός και οι προτεραιότητες ενός «προληπτικού αιφνιδιαστικού μαζικού πλήγματος» βεβαίως θα γίνουν από τα ελληνικά επιτελεία, με την προϋπόθεση ότι έχουν λάβει «το πράσινο φως» από την πολιτική ηγεσία.

Οι στόχοι μιας υψηλής εθνικής στρατηγικής

Εφ’ όσον το «προληπτικό μαζικό πλήγμα» ολοκληρωθεί στο σύνολό του – εν μέρει θα είναι καταστροφικό – η Τουρκία θα είναι μια ηττημένη χώρα. Τότε ο Ελληνισμός θα μπορεί:

α) Να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ. σ’ όλες τις ηπειρωτικές και νησιωτικές ακτές, απαιτώντας την αναγνώρισή τους από την Τουρκία. Τα διεθνή ύδατα του Αρχιπελάγους θα περιβάλλονται από ελληνικά χωρικά ύδατα και άρα θα αποτελούν ελληνική ΑΟΖ.

β) Να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία με βάση τη μέση γραμμή με πλήρη επήρεια του Συμπλέγματος του Καστελόριζου, απαιτώντας επίσης την τουρκική αναγνώριση

γ) Να απαιτήσει από την Άγκυρα την απόσυρσή της από το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ακυρώνοντας όλο το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

δ) Να απαιτήσει την αναγνώριση από την Τουρκία της ενιαίας Κυπριακής Δημοκρατίας και την κατάργηση των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου.

ε) Να απαιτήσει την αποστρατικοποίηση της Αν. Θράκης και των Στενών για την επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων στον Έβρο. Όπως έγινε με τη χερσόνησο του Σινά μετά τον τελευταίο αραβο-ισραηλινό πόλεμο.

Η Ελλάδα, δηλαδή, δε θα επιδιώξει την προσάρτηση εδαφών και την αλλαγή των συνόρων της με την Τουρκία, αλλά, τον εξαναγκασμό της τελευταίας να αποδεχτεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα του συνολικού Ελληνισμού.

Η ήττα και η στρατιωτική αδυναμία της Τουρκίας θα δημιουργήσει άκρως ευνοϊκές συνθήκες για τη δημιουργία κουρδικού κράτους στις νοτιοανατολικές επαρχίες της. Μια πιθανή τέτοια εξέλιξη θα την αποδυναμώσει σε ιστορικό βάθος, ώστε να μην αποτελεί απειλή για το ελληνικό έθνος.

Εξωτερική εξισορρόπηση

Όλοι αυτοί οι στόχοι δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από την ελληνική βούληση, ακόμα και μετά μια ελληνική σαρωτική νίκη, αλλά, είναι συνάρτηση συσχετισμών σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο καθώς και των συμφερόντων των Μεγάλων Δυνάμεων. Γι’ αυτό αναφερθήκαμε σε «παράθυρο ευκαιρίας», το οποίο όμως πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να το εκμεταλλευτούμε όταν παρουσιαστεί.

Η Συμφωνία Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης (αμυντικής συνδρομής) με τη Γαλλία, η Συμφωνία Αμυντικής Συνδρομής με τα Η.Α.Ε. και οι στρατιωτικές συνεργασίες με Αίγυπτο και Ισραήλ αποτελούν κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Οι όποιοι σύμμαχοι θα συνδράμουν μόνο αν εξυπηρετούνται και τα δικά τους συμφέροντα στο να μην καταστεί η Τουρκία ηγεμονική δύναμη στην περιοχή της Α. Μεσογείου – Μέσης Ανατολής.

Η πολιτική ηγεσία

Όλα όσα προαναφέρθηκαν προϋποθέτουν ότι ο Ελληνισμός θα διαθέτει ηγεσία με πατριωτικό όραμα. Δυστυχώς το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα στην Αθήνα και τη Λευκωσία είναι ανίκανο να χαράξει μια υψηλή εθνική στρατηγική. Εξαρτημένο, ενδοτικό, ανίκανο και φοβικό ακολουθεί κατευναστική πολιτική έναντι της απέραντης τουρκικής απειλής και κρύβεται, για να δικαιολογηθεί,  πίσω από το Διεθνές Δίκαιο και το «ρεαλισμό» που οφείλει να επιδεικνύει ο αδύναμος. Μόνο που ο «διαχρονικός ρεαλισμός» που ακολουθείται από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα οδηγεί είτε στην ειρηνική δορυφοροποίηση είτε στη στρατιωτική συντριβή.  Αυτό το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να κατανοήσει ότι το «προληπτικό αιφνιδιαστικό μαζικό πλήγμα» αποτελεί την τελική φάση μιας ουσιαστικής αποτρεπτικής πολιτικής.

Υ.Γ. Το άρθρο αυτό γράφτηκε για να επισημάνει ότι το «προληπτικό μαζικό πλήγμα» πρέπει να ενταχθεί εγκαίρως στο στρατηγικό σχεδιασμό του Ελληνισμού με την απόκτηση όλων των αναγκαίων μέσων για την υλοποίησή του, πριν οι Τούρκοι «έλθουν ένα βράδυ ξαφνικά», γιατί θα έρθουν.

Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr