του Παντελή Σαββίδη
Ήδη, το σύστημα αρχίζει να προετοιμάζεται για την διαχείρηση της επόμενης ημέρας θέτοντας στο απυρόβλητο τον… “αναντικατάστατο” πρωθυπουργό και υποβαθμίζοντας τις ευθύνες όλων των άλλων.
Εκείνο που προκύπτει απο την τραγωδία των πυρκαγιών, απο συζητήσεις με ανθρώπους που έχουν σχετικές εμπειρίες, είναι ότι η φωτιά δεν σβήνει αν πάρει τις διαστάσεις που προκάλεσαν τις τελευταίες καταστροφές.
Άρα, κάτι πρέπει να γίνει προληπτικά. Και προληπτικά για να γίνει κάτι πρέπει να αντιμετωπισθεί το θέμα με σοβαρότητα.
Γενικώς, θα πρέπει το κράτος να σοβαρευθεί και να δημιουργήσει μια Σχολή Διοίκησης πολύ υψηλών προδιαγραφών. Απο τους αποφοίτους της σχολής αυτής θα στελεχώνεται όλος ο κρατικός μηχανισμός. Απο τους δήμους ως την κυβέρνηση.
Δεύτερον και σπουδαιότερον: Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων για να διαπιστώσουμε πως το σύστημα Καλλικράτης τελείωσε την ελληνική περιφέρεια και πως χρειάζεται η επιστροφή στον Καποδίστρια; Τίποτε δεν μπορούν να κάνουν οι δήμοι. Έγιναν μικρογραφία της δομής του ελληνικού κράτους.
Δεν μπορούν οι δήμοι να λειτουργήσουν σε πρωτογενές επίπεδο προληπτικά ούτε για τις φωτιές όπως είναι σήμερα. Είναι μεγάλοι. Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι κάτι πολύ διαφορετικό απο αυτό που είχε στο μυαλό του το τραγικό δίδυμο Γιώργος Παπανδρέου-Γιάννης Ραγκούσης που εφήρμοσε τον Καλλικράτη.
Υπάρχει η είδηση ότι θα διενεργηθούν έκτακτοι έλεγχοι και ασκήσεις πυρασφάλειας σε στρατόπεδα με επιβλέποντα τον Χαρδαλιά.
Η απόλυτη διάλυση του κράτους. Ο Χαρδαλιάς ως τι-ΜΕ ΠΟΙΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ- θα κάνει τους ελέγχους πυρασφάλειας που εξήγγειλε η κυβέρνηση;
Δεν υπάρχουν όργανα στις ένοπλες δυνάμεις γι αυτήν την δουλειά;
Ας υποθέσουμε πως ο …ικανώτατος κ. Χαρδαλιάς, ως επιτυχημένος γραμματέας πολιτικής προστασία- όπου τα έκανε μαντάρα και απηλλάγη των καθηκόντων του- γνωρίζει το θέμα. Αν δεν ήταν ο Χαρδαλιάς, το κράτος δεν θα είχε όργανα στη δομή του γι αυτήν την δουλειά;
Τέλος, όλα αυτά είναι στάκτη στα μάτια. Σε λίγο ο ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ πρωθυπουργός θα χειροκροτείται. Και όσο βλέπεις το πολιτικό σύστημα σε πιάνει ίλιγγος.
Το απόλυτο τίποτε.
Αλλαγή της οργάνωσης της χώρας με επιστροφή στον Καποδίστρια, υψηλού επιπέδου σχολή απο όπου θα στελεχώνεται η δημόσια διοίκηση, απόλυτη αποσυγκέντρωση του κράτους με κίνητρα για μείωση του πληθυσμού της πρωτεύουσας στο 1/3, διάχυση των κρατικών θεσμών ανά την περιφέρεια.
Διαφορετικά ο εξευτελισμός που υπέστη το κράτος με τις φωτιές, η τραγωδία με την απώλεια δύο νέων στελεχών της αεροπορίας και η καταστροφφή στις εκτάσεις της χώρας θα είναι καθημερινό φαινόμενο. Το θέλετε; Στηρίξτε τις κυβερνητικές επιλογές. Αν δεν το θέλετε πιέστε για αλλαγές.
Το παιχνίδι τελείωσε.
Πολύ καλό άρθρο. Το κορυφαίο πρόβλημα του Ελληνικού “κράτους” είναι η στελέχωση της διοίκησης. Το κόμμα που κάνει κυβέρνηση βλέπει ως κομματικό λάφυρο τις θέσεις διοίκησης και τοποθετεί ότι βρεθεί.
Η τοποθέτηση υπουργών και υφυπουργών είναι κατανοητή για να δίνονται οι κατευθύνσεις πολιτικού επιπέδου.
Από εκεί και κάτω όμως στο εκτελεστικό μέρος τη δουλειά έχουν οι κομματικοί γενικοί γραμματείς και οι κομματικοί διοικητές των οργανισμών. Αυτοί πρέπει να έρχονται από την εσωτερική ιεραρχία. Να επιλέγονται οι καλύτεροι που δένουν με τη νοοτροπία των υπηρεσιών τους.
Όσες γνώσεις και να έχουν οι απέξω αποτυγχάνουν διότι δεν γνωρίζουν την εσωτερική λειτουργία και κουλτούρα των υπηρεσιών.
Όλα τα κράτη λειτουργούν με σχολές δημόσιας διοίκησης και εσωτερική εξέλιξη των υπαλλήλων.
Στην Ελλάδα θέλοντας να ελέγχουν οι πολιτικοί τα πάντα και να κάνουν τις λοβιτούρες τους έχουν καταστρέψει το κράτος.
Ακόμα και αυτό που ανακοίνωσαν για επιλογή managers θα αποτύχει οικτρά γιατί οι managers βλέπουν αριθμούς και όχι ανθρώπους, κουλτούρες και εσωτερική λειτουργία.
Το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη έφερε πολλές κρίσεις και θα φέρει και άλλες.
Δεν νομίζω ότι μπορεί ν’ αλλάξει, ή θ’ αλλάξει τίποτε πια σ’ αυτό το μεταπολιτευτικό κράτος, ύστερα από 50 χρόνια. Η Ελλάδα οδεύει σταθερά προς το τέλος, αν δεν έχει ήδη πεθάνει. Τής έχει λείψει το Élan vital, όπως θα έλεγε ο Bergson, η όρεξη/δύναμη για ζωή, έχει αυτοεγκαταλειφθεί και μαραζώσει. Μετ’ ου πολύ θα είναι δορυφόρος τής Τουρκίας. Ας μην έχομε αυταπάτες.
Είναι αυτά που λέει και ο καθηγητής Κοντογιώργης στα βιβλία του και ειδικότερα σε αυτό με τίτλο: Κομματοκρατία και Δυναστικό Κράτος. Αλλά ο μέσος νεο-Έλληνας δεν χαμπαριάζει από τέτοια καθώς είναι βουτηγμένος στην αμάθεια και την πλήρη έλλειψη πολιτικής παιδείας. Κρίνοντας και από το επίπεδο της πλειονότητας της νέας γενιάς, φοβάμαι πως είμαστε αμετάκλητα σε πορεία προς τον πλήρη εκμαυλισμό και την κατάρρευση.
Αμάθεια;;; Πλήρης έλλειψη πολιτικής παιδείας;;; Σε καμία των περιπτώσεων.
Απλά παντελής απουσία εμπιστοσύνης σε ανύπαρκτο κράτος επι 200 χρόνια. Μόνο η οικογένεια. Τίποτε άλλο δεν μας κρατάει.
Το παιχνίδι δεν τελείωσε γιατί τώρα αρχίζει μετά από τα 40 χρόνια της διαλύσεως του κράτους -του κράτους που μέχρι τότε τα κατάφερνε και μέχρι στρατιωτικά κινήματα και δικτατορίες επέβαλε – η οποία διάλυση έχει και αφετηρία και αιτίες η κυριότερη των οποίων είναι νια η παντελής έλλειψη ελέγχου και η ομογενοποίηση διοικητών και διοικουμένων κρατικών υπαλλήλων που συνεννοούνται πια -λέμε τώρα- με τα μικρά τους ονόματα .
Είναι μια διάλυση και γενική παρακμή που έχουν χρονικές αφετηρίες, αλλά ακόμη φοβόμαστε να ονοματοδοτήσουμε τους υπεύθυνους και αναμένουμε να τους καταγράψει στην επόμενη 30ετια η Ιστορία μας .
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΛΥΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ -Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ -ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ- ”ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ”.
“Αλλαγή της οργάνωσης της χώρας με επιστροφή στον Καποδίστρια, υψηλού επιπέδου σχολή απο όπου θα στελεχώνεται η δημόσια διοίκηση, απόλυτη αποσυγκέντρωση του κράτους με κίνητρα για μείωση του πληθυσμού της πρωτεύουσας στο 1/3, διάχυση των κρατικών θεσμών ανά την περιφέρεια.”
Το 3ο είναι αδύνατο να συμβεί, κ. Σαββίδη. Τα υπόλοιπα αν υπάρχει βούληση, ναι.
Αὐτή ἡ χώρα ἀξίζει νά ξαναβρεῖ τόν πλοῦτο της, τόν πολιτισμό μας καί τό μέτρο καί νά τά καλλιεργήσει γιά τούς ἑπόμενους καί γιά τούς ἄλλους. Γιατί ἀξίζουν αὐτοί οἱ λίγοι πού κρατᾶνε μπροστά τήν δάδα ἀναμμένη, οἱ ἥρωες καί οἱ ποιητές μας. Καί γιατί ἀκόμα ἔχουν οἱ κάτοικοί της φιλότιμο, οἱ ἁπλοί ἄνθρωποι πού, ὅπως γράφει ὁ Μάνος Δανέζης, ἄν δέν κατάφεραν νά ἀλλάξουν τόν κόσμο, κατάφεραν νά ἀντισταθοῦν στό νά μήν τούς ἀλλάξει αὐτός. Ἔχουν εἰδικό βάρος οἱ λέξεις στήν πολύτιμη γλώσσα μας. Τά μικρά ὀνόματα πού ἀκούγονται γύρω μας δέν εἶναι τίποτα χωρίς τό εἰδικό βάρος τους, τό περιεχόμενο τοῦ ἀνθρώπου, τήν ψυχή του, τήν ἱστορία του. Τά νοήματα στά κλασσικά μας ἔργα ἀπαιτοῦν ἐμβάθυνση, γνώση τῆς γλώσσας μας, καί ἐπικαιροποίηση στό σήμερα, οἱ ἀξίες πού χαρακτήριζαν ἀπό τήν ἀρχαιότητα τόν ἄνθρωπο, παραμένουν ἀναλλοίωτες καί ἐπίκαιρες. Οἱ ἐπιλογές μᾶς ἀφοροῦν ὅλους. Τά βουνά μας μέ τίς κορυφές τους, ὅπως διάβαζα κάπου, ἔχουν καί τό νόημα τοῦ ὑψηλοῦ πού πρέπει νά φθάσουμε, καί ἀντ´ αὐτοῦ, καταπατῶνται ἀπό μεταλλικά κατασκευάσματα, πού ἄν τοποθετοῦνται χωρίς μελέτη, σεβασμό στήν φύση, στόν ἄνθρωπο, καταστρέφουν τοπία καί ἀξίες.
῾Η ποίηση εἶναι ἔκφραση τοῦ πολιτισμοῦ μας.
῾Ο ᾿Ελύτης ἔχει γράψει ¨ Όταν σε δύο σκέλη το ένα υπερτροφεί, το άλλο ατροφεί. Μια αξιέπαινη ροπή να συνενωθούν σε ενιαία μονάδα οι λαοί της Ευρώπης προσκόπτει σήμερα στην αδυναμία να συμπέσουν τα ατροφικά και τα υπερτροφικά σκέλη του πολιτισμού μας. ¨ Δέν θά κατεβάσουμε τόν πῆχυ στόν ὑψηλό πολιτισμό μας καί στίς ἀξίες του, πρέπει νά φροντίσουμε νά τόν κρατήσουμε ἀνεβάζοντας τόν ἑαυτό μας στό ὕψος του καί νά καταφέρουμε νά τόν κατανοήσουν καί οἱ ἄλλοι.
Δέν εἶναι εὔκολο νά μιλήσουν μέ τά ψηλά, τά ἀπάτητα βουνά.
Οι λόγοι για τον κρατικό συγκεντρωτισμό είναι πολλοί και θα ήταν λάθος να τους αναζητούμε σε προσωποποιημένες αστοχίες.
1. η χώρα για να συμπορεφτεί με τους μεγάλους διεθνείς πολιτικοστρατιωτικούς σχηματισμούς όφειλε να είναι προβλέψιμη. Χρειαζόταν συνεπώς δυο πράγματα: ένα μή αντιπροσωπευτικό εκλογικό σύστημα όπως και επίσης χρήμα για να διατηρείται η πολιτική σταθερότητα,
2. η χώρα ειδικά στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν και έλαβε την σημερινή της μορφή, δεν ήταν ομοιογενής, με εθνικά αμφίβολες συνθέσεις ειδικά στην επαρχία. Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν φυσιολογικό να προτιμηθεί μια αθηνοκεντρική δομή,
3. η χώρα έχασε και εξακολουθεί να χάνει ένα μεγάλο μέρος του εργατικού της δυναμικού, ενώ ο αστισμός προωθήθηκε απολύτως συνειδητά, μαζί με την μαζική είσοδο λαθρομεταναστών, από τις Βρυξέλλες.
Εγώ πάλι πως δεν μπορώ εξηγήσω και να δεχθώ ότι όλοι οι πρωθυπουργοί μας -από τους μεγάλους (όχι για όλους) Καραμανλή και Ανδρέα- μέχρι τον σημερινό ,που χειρίστηκαν τόσο σύνθετα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα ,συνειδητά -κιόλας- συνωμότησαν και ενήργησαν ανθελληνικά και αντικοινωνικά και κατάφεραν να μας δημιουργήσουν τις σημερινές καταστάσεις ;;;.
Ας διερωτηθούν και όσοι υποστηρίζουν αυτές τις δοξασίες.