Το ναυάγιο… Η πέμπτη φάλαγγα των ανοήτων και η κλιμάκωση που αναμένεται να είναι ραγδαία

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Δυστυχώς, η άρνησή μας να διδαχτούμε από τις τραγωδίες, είναι ένα φαινόμενο διαχρονικό. Για μια ακόμη φορά, η πατρίδα μας εμπλέκεται στην διαχείριση μιας «εισαγόμενης» ανθρώπινης τραγωδίας με τον διαφαινόμενο αριθμό των θυμάτων να ανέρχεται σε αρκετές εκατοντάδες και με το πολιτικό της προσωπικό να αρνείται πεισματικά να κοιτάξει την αλήθεια κατάματα και να τοποθετήσει επιτέλους το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων…

Η κοινωνία κατά τρόπον ανάλογο παραμένει διχασμένη σε βαθμό ανησυχητικό. Νοσηρές ιδεοληψίες, αμφιλεγόμενες πολιτικές εμμονές και ένα παραλήρημα ενοχικής αυθαιρεσίας αλλά και απαράδεκτων αυτοσχεδιασμών από περιφερόμενους επικριτές, αυτόκλητους πραγματογνώμονες και κατ’ αποκοπή απονεμητές Δικαίου, σπεύδει αγωνιωδώς να προσδώσει ελληνική ταυτότητα στις ευθύνες και στους υπαίτιους για το προδιαγεγραμμένο μαζικό έγκλημα που συντελέστηκε τα τελευταία 24ωρα στα σκοτεινά νερά της Μεσογείου.

Αυτή η παράλογη, επικίνδυνη, ανεύθυνη, εμμονική, πολιτικά ανώριμη και εν τέλει ανόητη συμπεριφορά, καθιστά εξαιρετικά εύκολη την προσπάθεια όλων εκείνων που σχεδιάζουν γι’ ακόμη μία φορά να εργαλειοποιήσουν τα θύματα, προκειμένου να εκβιάσουν για να υιοθετηθούν από τις κυβερνήσεις, πολιτικές καθολικής παράλυσης, κατάλυσης κάθε έννοιας εθνικού προστατευτισμού και συνολικής αναμόρφωσης του έτσι κι αλλιώς προβληματικού θεσμικού πλαισίου που επιμένει να αντιμετωπίζει την παράνομη μετανάστευση ως ένα διαχειριστικό πρόβλημα ρουτίνας, με μοναδική διάσταση την ανθρωπιστική και όχι ως ένα σύγχρονο όσο και πολυσύνθετο πρόβλημα Εθνικής ασφαλείας που απαιτεί λύσεις υπεύθυνες και στάση αποφασιστική.

Η Ευρώπη αλλά και η πατρίδα μας, τα τελευταία χρόνια παραμένουν εγκλωβισμένες στην περιδίνηση ενός επικίνδυνου συστήματος νεολογισμών που έχει αναγορευτεί σε καθεστώς, το οποίο ισχυροποιείται θεσμικά και ακυρώνει συστηματικά την αλήθεια, την λογική, ενίοτε ακόμη και την ισχύουσα συνταγματική πρόνοια, χτίζοντας ένα παράλληλο καθεστώς κατασκευασμένων α λα καρτ «αξιών», που έρχονται να επαναπροσδιορίσουν κρίσιμους κανόνες που σχετίζονται με την ζωή και την καθημερινότητα του πολίτη.

Η Ευρώπη αλλά και η πατρίδα μας, παραμένουν καθηλωμένες στον εκβιασμό του Ερντογάν, των συμμοριών της λαθροδιακίνησης, των πολλαπλά ύποπτων και για πολλά ανομήματα υπόλογων και διεφθαρμένων ΜΚΟ, των διευρυμένων και αμφιλεγόμενων «κινημάτων» ενός περίεργου Δικαιωματισμού, των εσωτερικών ανταγωνισμών και των πισώπλατων «συμμαχικών» χτυπημάτων.

Η Ευρώπη αλλά και η πατρίδα μας, παραμένουν εγκλωβισμένες σε ένα καθεστώς απροκάλυπτης γεωπολιτικής ομηρείας με ευρύτερες, διαχρονικές και κλιμακούμενες επιπτώσεις στην δημογραφική τους ταυτότητα, στην πολιτισμική τους συνάφεια, στην περιφερειακή και κοινωνική τους σταθερότητα και συνοχή, στην διαχείριση της εγκληματικότητας, στην Εθνική τους ασφάλεια και εν τέλει σε ζητήματα που σχετίζονται ακόμη και με αυτήν την εδαφική ακεραιότητά τους.

Η Ευρώπη αλλά και η πατρίδα μας, χρόνια ολόκληρα επιμένουν να στοχοποιούν τους πολίτες τους που αντιδρούν στις εγκληματικές πολιτικές που καθίστανται χρόνο με τον χρόνο κυρίαρχες…

Η Ευρώπη και κυρίως η πατρίδα μας, επιμένουν να αποκηρύσσουν την γλώσσα τους που περιγράφει με απόλυτη σαφήνεια το φαινόμενο της οργανωμένης και απόλυτα ενορχηστρωμένης επιχείρησης μεταφοράς χιλιάδων δυστυχισμένων αλλά και ευάλωτων όσο και πρόθυμων να χειραγωγηθούν, από τον μισό πλανήτη στα Ευρωπαϊκά σύνορα… Επιμένουν να παραιτούνται από τις αυτονόητες πολιτικές εθνικού προστατευτισμού… Επιμένουν να παραδίδονται σούμπητες στα μυθεύματα περί «ενσωμάτωσης», τα οποία έχουν οδηγηθεί σε καθολική κατάρρευση σε ολόκληρο τον πλανήτη και φυσικά επιμένουν να καταπιάνονται εργολαβικά με την κατασκευή ευρηματικών «αντιρατσιστικών» τερατουργημάτων και όλα αυτά παρά το πανάκριβο τίμημα που πλήρωσαν και θα συνεχίσουν να πληρώνουν, με τις οργανωμένες πολύνεκρες επιθέσεις φανατικών ισλαμιστών στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και την καλπάζουσα εισαγόμενη εγκληματικότητα που έχει πλέον καταστεί ανεξέλεγκτη και ενδεχομένως μη αναστρέψιμη.

Στην Ευρώπη αλλά και στην πατρίδα μας, οι πολιτικές ελίτ αναμασούν την συγχρονισμένη εκτίμηση των «ειδικών» που επιμένουν να ισχυρίζονται (προκειμένου να κρύψουν ευρύτερες σκοπιμότητες οικονομικού πρωτίστως χαρακτήρα) ότι η περεταίρω κλιμάκωση της μετανάστευσης είναι αναπόφευκτη λόγω των πολέμων που δημιουργούν προσφυγιά, της οικονομικής ανέχειας και της κλιματικής αλλαγής, η οποία μοστράρει ως νέο απόκτημα στο οπλοστάσιο των «ειδικών» που επιχειρούν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της μετανάστευσης.

Για την ιστορία πάντως, θα πρέπει να πούμε ότι η εμπόλεμη Συρία δεν είναι μια αστείρευτη παραγωγή προσφυγιάς, το Μπαγκλαντές, η Αλγερία και το Πακιστάν, δεν είναι εμπόλεμη ζώνη, η εμπόλεμη Υεμένη παράγει μαχητές και όχι προσφυγιά και φυσικά η σύνθεση των δυστυχισμένων του τελευταίου ναυαγίου, οι οποίοι κατά κανόνα ήσαν Πακιστανοί και Αφγανοί άνδρες σε ηλικία καταδρομέων, δεν παραπέμπει σε πληθυσμιακές ομάδες που επιβαρύνονται από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και δεν προκύπτει από την ιστορία ότι αυτοί οι πληθυσμοί αντιμετωπίζουν την οικονομική ανέχεια στην οποία τους καταδίκασαν οι χώρες τους, δουλεύοντας διπλοβάρδια στις επιχειρήσεις της Ευρώπης.

Για να επιστρέψουμε όμως στο επίδικο σε ότι μας αφορά, ή σε ότι επιδιώκεται να μας αφορά επειδή αυτό επιθυμούν καλοθελητές που δρουν εκτός αλλά δυστυχώς και εντός των Ελληνικών συνόρων, θα ήταν σκόπιμο ίσως να επισημάνουμε ότι:

Ο ιδιότυπος καθωσπρεπισμός, η βιομηχανία «αντιρατσιστικών» νομοθετημάτων, οι «αντιξενοφοβικές» φιέστες όλων των ειδών, το τηλεοπτικό face lifting σε πρωϊνάδικα και σε σήριαλ «του κιλού» στα οποία απαραιτήτως θα πρέπει πλέον να συμπεριλαμβάνεται ο έγχρωμος συμπαρουσιαστής ή συμπρωταγωνιστής μιας και το πόπολο θα πρέπει να εξοικειώνεται με την επιδιωκόμενη εικόνα της νεοελληνικής πραγματικότητας, το εμετικό solarium με το οποίο επιδιώκεται να «μαυρίσουν» ιστορικές φιγούρες και πρόσωπα – από τον Χριστό μέχρι την Κλεοπάτρα κοκ – προκειμένου να ταιριάζουν καλύτερα με το αφήγημα της νέας εποχής, το ξαναγράψιμο των βιβλίων, η δαιμονοποίηση της λέξης «λαθρομετανάστες» και τόσες άλλες απερίγραπτες «ομορφιές» που προκαλούν μόνο γέλιο για τα καμώματα που σκαρφίζονται οι πολιτικοί μας ταγοί και τα επιτελεία τους προκειμένου να επιβάλουν το απολύτως υπαγορευόμενο νέο σύστημα αντιλήψεων στην κοινωνία, δυστυχώς δεν έσωσαν ούτε αυτήν την φορά τους εκατοντάδες ανυποψίαστους δυστυχισμένους που βρέθηκαν μέσα σε λίγα λεπτά στον βυθό της Μεσογείου.

Όλο αυτό το υποκριτικό σκηνικό το οποίο χτίζεται μεθοδικά εδώ και πολλά χρόνια και τροποποιεί τους όρους που διέπουν την καθημερινότητα των πολιτών, δεν κατέστη δυνατόν να κατευνάσει την βουλημική μανία των κυκλωμάτων των λαθροδιακινητών τα οποία γι’ ακόμη μια φορά έστειλαν στον υγρό τάφο εκατοντάδες ανθρώπους, προκειμένου να εκβιάσουν τις κυβερνήσεις για περισσότερη ανοχή και για ευρύτερη θεσμική παράλυση, ώστε να καταστεί περισσότερο εύκολη και ακόμη πιο αποδοτική αυτή η πολυδαίδαλη αλλά και εξαιρετικά κερδοφόρα γεωπολιτική μπίζνα.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν πέθαναν επειδή ήταν μετανάστες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πέθαναν επειδή επέλεξαν την νόμιμη διαδρομή, την νόμιμη διέλευση και εν τέλει την νόμιμη μετανάστευση σε μια Ευρωπαϊκή χώρα με στόχο την νόμιμη εγκατάσταση, την νόμιμη παραμονή και φυσικά την νόμιμη απασχόληση.

Αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν – ουσιαστικά δολοφονήθηκαν – επειδή ήσαν αυτό που οι Δυτικές ελίτ της δηθενιάς και της υποκρισίας, αρνούνται να κατονομάσουν, διότι είναι απρόθυμες να το διαχειριστούν με την δέουσα ευθύνη και αποφασιστικότητα.  Αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν επειδή ήσαν λαθρομετανάστες. Επειδή με την ιδιότητα αυτήν, τα χρήματα τα οποία κατέβαλαν, τα μέσα τα οποία χρησιμοποίησαν και τα κυκλώματα τα οποία εμπιστεύτηκαν για να τους μεταφέρουν, δεν αποδέχονται ως αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Γι’ αυτό πέθαναν. Και η δολοφονία τους ήταν μάλλον προαποφασισμένη, στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου εκβιασμού που θα απαιτήσει και πιθανότατα θα επιβάλει έναν νέο κύκλο θεσμικών υπαναχωρήσεων, που θα διευκολύνουν περαιτέρω τα κυκλώματα και κυρίως τους γεωπολιτικούς εκβιαστές. Κανένα Ελληνικό λιμενικό δεν ολιγώρησε, δεν αδιαφόρησε για την σωτηρία τους και πολύ περισσότερο δεν συνέβαλε καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην βύθιση του σαπιοκάραβου με της 700 ψυχές. Και επειδή η Δημοκρατία δεν μπορεί και δεν θα πρέπει να διαχέεται στο γκρίζο περιβάλλον της ανοησίας και πολύ περισσότερο της κακοήθειας, καλό θα είναι οι Έλληνες εισαγγελείς, αντί να αναλώνονται σε «αντιρατσιστικές» μικρότητες, να ασχοληθούν πιο σοβαρά με όλους όσους διαδίδουν και αναπαράγουν αυτές τις απαράδεκτες αθλιότητες.

Δυστυχώς, μέρος του υποκριτικού σκηνικού που προαναφέραμε, είναι και ένας ολόκληρος εσμός υποτιθέμενα «αλληλέγγυων», (όπως αποδείχτηκε) Δημητράδων, δικαιωματιστών, παρατηρητηρίων αλλά και πολιτικών ομάδων, που στο όνομα μιας στρεβλής «ουμανιστικής» μονομερούς προσέγγισης, και ψευδοαριστερής πολιτικής κουλτούρας, είτε ενσυνείδητα είτε αφελώς, διευκολύνουν τα κυκλώματα και τους ενορχηστρωτές στο βρώμικο παιχνίδι τους με τις ζωές των ανθρώπων.

Όλοι αυτοί με την δράση και με την στάση τους, αναγορεύουν την Ελλάδα στην κορυφή ή έστω στις πρώτες θέσεις της δημοφιλίας για τα θύματα αυτής της βρώμικης μπίζνας, αφού τα μηνύματα που εκπέμπουν διαβεβαιώνουν τους πάντες πως εδώ υπάρχει ένα ισχυρό πλέγμα νομοθετημάτων και ένα συνδικαλιστικό, κοινωνικό και πολιτικό κίνημα, πρόθυμο και ικανό να στηρίξει τα «δικαιώματά» τους με κάθε τρόπο, στο όνομα μιας στρεβλής αντίληψης για τον διεθνισμό και την αλληλεγγύη.

Υπάρχει λοιπόν ενοχή που δεν κατονομάζεται, για ένα σαπιοκάραβο που έφυγε ανενόχλητο από την Αίγυπτο, φόρτωσε ανεμπόδιστο το «εμπόρευμά» του στην Λιβύη, σε ένα περιβάλλον με ισχυρή την Τουρκική παρουσία που προστάτευσε ή έστω κατηύθυνε την συγκέντρωση του «εμπορεύματος» στο Τομπρούκ, με προηγηθείσα την συνεννόηση Ιταλίας και κυκλωμάτων για τον μερικό έλεγχο του μεταναστευτικού, έπλευσε ανεμπόδιστο ανάμεσα σε παραπλέοντα Τουρκικά και λοιπά νατοϊκά πολεμικά πλοία και φυσικά απετέλεσε πριν την βύθισή του, αντικείμενο στις συνομιλίες μεταξύ ΜΚΟ, FRONTEX, Ιταλικού πολεμικού ναυτικού κλπ…

Υπάρχει συνενοχή που οφείλουμε να κατονομάσουμε, από όλους αυτούς που σιωπούν ηθελημένα και σκόπιμα για όλα τα παραπάνω, ενώ αποδεικνύονται λαλίστατοι στην αναπαραγωγή ψευτοανθρωπιστικής φλυαρίας, περίεργου δικαιωματισμού και κυρίως στην εκτόξευση απαράδεκτων λίβελων σε βάρος του Ελληνικού Λιμενικού και όλων όσων έπραξαν οι Λιμενικοί στο πλαίσιο των Διεθνώς προβλεπομένων. Είναι η συνενοχή αυτών που λειτουργώντας αντικειμενικά ως πέμπτη φάλαγγα, διχάζουν την Ελληνική κοινωνία και επιδεικνύουν ξεχωριστή προθυμία όταν πρόκειται να χύσουν αντεθνικό δηλητήριο παίζοντας το παιχνίδι της γείτονος με τον καλύτερο τρόπο. Ειρήσθω εν παρόδω να θυμίσουμε εδώ ότι το Τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε ανακοίνωση για το ναυάγιο στην Πύλο, απευθύνοντας έκκληση στη διεθνή κοινότητα για δίκαιη κατανομή ευθυνών. Μόνο αφελής μπορεί να ισχυριστεί πως δεν αντιλαμβάνεται που πηγαίνει το πράγμα.

Υπάρχει τέλος και μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, η οποία κηρύσσει τριήμερο Εθνικό πένθος και η οποία μην μπορώντας να αποστασιοποιηθεί θεαματικά από την πεπατημένη των προκατόχων της, αποφεύγει συστηματικά να τοποθετηθεί για όλα τα παραπάνω, αφήνοντας τον πολιτικό μουτζούρη στα χέρια των δικαστών και της επόμενης εκλεγμένης κυβέρνησης και αυτό την στιγμή που η γειτονική Τουρκία με εμπειρότατο και εξαιρετικά αποφασισμένο team, κάνει ανενόχλητη το δικό της παιχνίδι…