Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Η προσπάθεια του Κύπριου προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη να επανενεργοποιήσει τις συνομιλίες για το Κυπριακό δεν φαίνεται να έχουν μέχρι στιγμής αίσιο αποτέλεσμα, καθώς η έκθεση της διαμεσολαβήτριας Μαρίας-Άνχελας Ολγκίν-Κουεγιάρ δεν ικανοποιεί τις λογικές προσδοκίες. Οι διαπιστώσεις της για σύγκλιση προϋποθέτουν απομάκρυνση, ακόμη και από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και από τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ πιστεύει πως με τη στασιμότητα στο Κυπριακό θα πετύχει την αναγνώριση, και αρνείται τις συνομιλίες από το σημείο όπου σταμάτησαν στο Κραν Μοντανά.
Για να γίνει σαφέστερη η διάσταση, ο Τατάρ υποστηρίζει πως ο μοναδικός δρόμος για εξελίξεις στο Κυπριακό είναι η αναγνώριση κυριαρχικής ισότητας και ισότιμου διεθνούς καθεστώτος στα δύο μέρη.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά επιμένει ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη τα κεκτημένα των συνομιλιών και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, και η επανέναρξη της διαδικασίας να γίνει από το σημείο όπου διακόπηκε στο Κραν Μοντανά, με στόχευση σε λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα.
Άλλο πολιτική ισότητα και άλλο κυριαρχική ισότητα. Με απλά λόγια, η τουρκική πλευρά επιδιώκει αναγνώριση δύο διαφορετικών κρατών τα οποία θα δημιουργήσουν μια χαλαρή συνομοσπονδία.
Η διάσταση είναι προφανής. Το ίδιο και η άρνηση της τουρκοκυπριακής πλευράς να δεχθεί παράταση της αποστολής της Ολγκίν. Και το ερώτημα είναι: πού στόχευε ο Κύπριος πρόεδρος με την προσπάθειά του για επανέναρξη των συνομιλιών όταν τα δεδομένα ήταν γνωστά;
Στην Κύπρο πάντως ερίζουν περί άλλων. Αν ο Τσαβούσογλου δέχθηκε ή όχι στο Κραν Μοντανά να αποσύρει τα στρατεύματά της η Τουρκία και να εγκαταλείψει την ιδέα της εγγυήτριας δύναμης και του επεμβατικού δικαιώματος. Φυσικά και είναι αδύνατο να αποδέχθηκε κάτι τέτοιο ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας.
Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες από το πραξικόπημα που η χούντα των Αθηνών πραγματοποίησε στην Κύπρο, ένα πραξικόπημα που από τους χουντικούς υποστηρικτές του σήμερα γίνεται προσπάθεια να δικαιολογηθεί, και να συσκοτιστεί ο προδοτικός ρόλος των στρατιωτικών που το διενήργησαν και των πολιτικών που το κάλυψαν.
Την ώρα που οι Τούρκοι αποβιβάζονταν στο νησί, οι χουντικοί καταδίωκαν τους Κύπριους δημοκρατικούς πολίτες και εισέβαλαν στις πόλεις της μεγαλονήσου με τα άρματα με τα οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς.
Παρέδωσαν το νησί σε μια συνεργασία Τουρκίας-ΗΠΑ-Βρετανίας, υποβοηθούμενης από το Ισραήλ.
Στη δεύτερη φάση της επιχείρησης, στην Αθήνα υπήρχε πολιτική κυβέρνηση υπό τον Καραμανλή, με υπουργό Άμυνας τον Αβέρωφ, η οποία επικαλέστηκε το δόγμα «Η Κύπρος κείται μακράν» για να δικαιολογήσει την αδράνειά της. Ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου Βασίλης Φούσκας στο βιβλίο του Το μελάνωμα της Κύπρου αποκαλύπτει τις ευθύνες Καραμανλή και Αβέρωφ για τον δεύτερο Αττίλα.
Αλλά και ο παρατηρητικός αναγνώστης του βιβλίου του Αλέξη Παπαχελά Ένα σκοτεινό δωμάτιο θα διαπιστώσει πως όταν ο Καραμανλής πήγε να βγάλει γλώσσα στον Σίσκο (Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών) και την αμερικανική αντιπροσωπεία που τον επισκέφθηκε μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, πήρε την απάντηση: «Δεν ήρθαμε να απολογηθούμε, αλλά για να κάνουμε μια λογική πρόταση για να αποφευχθούν τα χειρότερα». Και Καραμανλής άρχισε να τα μαζεύει.
Τα χειρότερα δεν αποφεύχθηκαν.
Η όλη υπόθεση αντί να χρησιμοποιηθεί ως μάθημα για τη διαμόρφωση της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας, οδήγησε σε λανθασμένες –όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων– κινήσεις, με την έξοδο από το ΝΑΤΟ. Αν η κίνηση είχε στρατηγική στόχευση θα ήταν κατανοητή. Όχι μόνο δεν είχε, αλλά τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα σχεδόν ικέτευε για την είσοδό της και πάλι στο ΝΑΤΟ, φυσικά με λιγότερες αρμοδιότητες από πριν.
Στο σήμερα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε στις ΗΠΑ συμμετέχοντας στη συνεδρίαση για την 75η επέτειο από την ίδρυση της Συμμαχίας, με μόνιμη επωδό πως πρόκειται για μια συμμαχία χωρών που προασπίζεται την ειρήνη.
Το ποια ειρήνη υπερασπίζεται φαίνεται από ένα tweet των ημερών που ανέφερε: «Το ΝΑΤΟ ανακοινώνει επίσημα ότι θα στείλει μαχητικά αεροσκάφη F-16 στην Ουκρανία για τον πόλεμο κατά της Ρωσίας».
Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν είχε δηλώσει προηγουμένως τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 είναι νόμιμοι στόχοι για τη Μόσχα, ακόμη και σε αεροδρόμια τρίτων χωρών. Είπε επίσης ότι εάν τα στείλει το ΝΑΤΟ πρόκειται για κλιμάκωση της ρητορικής που θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε πόλεμο. Είναι τώρα το ΝΑΤΟ σε πόλεμο με τη Ρωσία;
Το ΝΑΤΟ μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν έχει βρει το στόχο και την αποστολή του. Ουσιαστικά υπάρχει για να προασπίζεται τα αμερικανικά συμφέροντα υπό το δόγμα ότι οι ΗΠΑ είναι η ηγέτιδα δύναμη του φιλελεύθερου δυτικού κόσμου και πρέπει να ηγεμονεύσει παγκοσμίως για να μην αλλάξει το διεθνές status.
Το ότι στην ίδια συμμαχία η Ελλάδα συνυπάρχει με την Τουρκία η οποία την απειλεί με casus belli δεν έχει καμιά σημασία για το ΝΑΤΟ. Ούτε και αν η Βόρεια Μακεδονία που έγινε μέλος με τη συναίνεση της Αθήνας καταπατεί τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο «δεδομένος» μάλιστα Έλληνας πρωθυπουργός έφθασε στο σημείο να δηλώσει σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ουάσινγκτον στο πλαίσιο του NATO Public Forum, ότι «πρέπει να εξετάσουμε τα κενά που έχει δημιουργήσει [σ.σ. η βοήθεια στην Ουκρανία] στις δικές μας αμυντικές ικανότητες». Κάτι που αρνήθηκε επανειλημμένως στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης ότι συμβαίνει και το υποστήριξαν με δημόσιες δηλώσεις τους και Έλληνες ανώτατοι στρατιωτικοί.
Το ΝΑΤΟ ανασυγκροτείται σε νέα βάση και οι περιφερειακοί σχεδιασμοί του απαιτούν και νέα οργάνωση και περισσότερους εξοπλισμούς, που σημαίνει περισσότερα χρήματα. Συζητείται ήδη το ποσοστό του ΑΕΠ που θα επενδύσει κάθε χώρα να ανέρχεται στο 2,5% από 2% που ήταν μέχρι τώρα.
Δίνονται περισσότερες αρμοδιότητες στους στρατιωτικούς (κυρίως στον Ανώτατο Συμμαχικό Διοικητή Ευρώπης – SACEUR) και σχεδιάζεται αν εκλεγεί ο Τραμπ να υπάρξει μια αυτόνομη ευρωπαϊκή διάσταση εντός του ΝΑΤΟ που θα συνεργάζεται με το υπόλοιπο.
Όλα αυτά είναι πολύ σοβαρές εξελίξεις και πολύ κοστοβόρες, αλλά στη χώρα μας τίποτε δεν συζητείται δημοσίως. Ούτε φυσικά σε κυβερνητικό επίπεδο. Θα αποφασίσει ο πρωθυπουργός και θα ανακοινώσει την απόφασή του. Έχουμε βαρεθεί τη δημοκρατία.
Δεξαμενές σκέψης, όπως η βρετανική European Leadership Network (ELN), εστιάζουν αναλυτικά στο θέμα του νέου ΝΑΤΟ και συνιστούν να συζητηθούν το ζήτημα της οικονομικής συμμετοχής των χωρών-μελών και οι άλλες αλλαγές αναλυτικά – και στον δημόσιο διάλογο και στα κοινοβούλια των χωρών-μελών.
Έχουν φαίνεται στο μυαλό τους οι άνθρωποι χώρες στις οποίες η δημόσια σφαίρα λαμβάνεται υπόψη στη διαμόρφωση πολιτικής από τις κυβερνήσεις, και στο κοινοβούλιο γίνεται σοβαρή συζήτηση για θέματα που αφορούν τις κοινωνίες, όταν κυρίως είναι οικονομικά.
Στην Ελλάδα, είτε πρόκειται για την Ελλάδα του Μητσοτάκη είτε των προηγουμένων κυβερνήσεων, αποφασίζει ένας μικρός πυρήνας με τον οποίο συνδιαλέγεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός.
Ούτε στη δημόσια σφαίρα θα γίνει λόγος, ούτε πολύ περισσότερο στη Βουλή. Θα αποφασίσουν άλλοι για εμάς, έστω και αν εκπροσωπούν το 11,5% του εκλογικού σώματος.
Ενδιαφέρεται κανείς για το πόσα χρήματα από το ΑΕΠ θα δοθούν; Βεβαίως οι ανάγκες της ελληνικής άμυνας από τον μόνο κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα (την Τουρκία) καλύπτουν το μίνιμουμ ποσοστό του ΑΕΠ που ζητά το ΝΑΤΟ (2,5%), αλλά η αγορά οπλικών συστημάτων και η διάταξη του στρατού είναι διαφορετική όταν η κύρια στόχευση είναι η Τουρκία και διαφορετική όταν η άμυνα προσανατολίζεται στην πολιτική του ΝΑΤΟ.
Εν κατακλείδι, το μέτωπο της Μέσης Ανατολής και η αυτονόμηση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ σε θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής αποδεικνύουν πως αν δεν υπήρχαν η Κύπρος και η Ελλάδα στη δυτική πλευρά η αμερικανική –και η ευρωπαϊκή, όπως θα διαμορφωθεί– πολιτική στη Μέση Ανατολή θα συναντούσαν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες.
Ήρθε η ώρα ΗΠΑ, Ισραήλ και Μεγάλη Βρετανία να συνειδητοποιήσουν την νέα πραγματικότητα και να βοηθήσουν σε μια λύση του Κυπριακού που θα αποκαθιστά την ενότητα του νησιού με λειτουργική μορφή.
Για το δικό τους συμφέρον.
Ο Χριστοδουλίδης υφάρπαξε την προεδρία με την ανάλαφρη σκέψη ότι η ΕΕ θα δώσει λύση στο κυπριακό, χωρίς να σκεφτεί ότι Τουρκία και Μεγάλη Βρετανία δεν ανήκουν στην ΕΕ και γελούν με τα καμώματα του Χριστοδουλίδη. Προφανώς ήθελε με ψιλοβετο στην είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ κάτι θα έπαιρνε. Δεν μπορεί να καταλάβει όπως και πολλοί στην Ελλάδα ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί ένταξη αλλά ειδική σχέση κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα της.
Το μόνο όργανο που δυνητικά θα μπορούσε να ασχοληθεί με την Κύπρο είναι το ΝΑΤΟ και αργά ή γρήγορα θα ανοίξει η κουβέντα για ένταξη του Ισραήλ, ήδη συμμετέχει ως partner.
Όμως ο έντονος και δίκαιος συναισθηματισμός της Κύπρου κατά της Μεγάλης Βρεττανίας και του ΝΑΤΟ δεν αφήνουν τους Κύπριους πολίτες και ηγέτες να δουν με ρεαλισμό το κυπριακό 50 χρόνια μετά την εισβολή.
Τώρα είναι η ευκαιρία που θα χτιστεί η νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και η ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ αρχικά ως pfp και μετά ως μέλος θα αλλάξει τα δεδομένα. Η αντίδραση της Τουρκίας είναι αναμενόμενη αλλά διαχειρίσιμη από τις ΗΠΑ.
Φαίνεται όμως ότι Ελλάδα και Κύπρος έχουν βολευτεί από την στασιμότητα και η Τουρκία προχωρεί στην λύση των δύο κρατών και την χαλαρή συνομοσπονδία.
Άρα η Κύπρος χρειάζεται έναν νέο Τάσο που θα πείσει τους Κύπριους πώς η αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ είναι προς το συμφέρον του Κυπριακού λαού.
Η ΕΕ είναι ένας γραφειοκρατικός οργανισμός χωρίς άμυνα και αυτά που λέει ο Μητσοτάκης για πυλώνες άμυνας είναι αφελείς σκέψεις. Άμυνα στην Ευρώπη σημαίνει ΝΑΤΟ και το αφεντικό είναι οι ΗΠΑ, αν το καταλάβουν γρήγορα Ελλάδα και Κύπρος κάτι μπορεί να αλλάξει τα επόμενα χρόνια στην Κύπρο. Πάντως τα τραίνα περνάνε γρήγορα και καλό θα είναι η Κύπρος να μην χάσει το τρένο της νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας στην Ευρώπη και στην ΝΑ Μεσόγειο.
“Η αντίδραση της Τουρκίας είναι αναμενόμενη αλλά διαχειρίσιμη από τις ΗΠΑ”
Είναι διαχειρίσιμη; Για να συνεναίσει η Τουρκία στην είσοδο τής Κύπρου στο ΝΑΤΟ, πρέπει ν’ αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, πράγμα που σημαίνει:
α) Απόσυρση κατοχικών στρατευμάτων και εποίκων (όσων πια είναι δυνατόν, μετά από 50 χρόνια)
β) Ενδεχομένη καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων.
Πόσο πιθανόν είναι να δεχτεί η Τουρκία όλα αυτά;
Η ομολογία Μητσοτάκη, ότι άδειαζε τα νησιά για να εξοπλίσει τρίτη χώρα, είναι για Ειδικό Δικαστήριο. Από το Μαξίμου θα φύγει, και μάλιστα πιο σύντομα από όσο υπολογίζει. Και δεν θα τον χωράει ο τόπος στην Ελλάδα. Αλλά η ομολογία του αυτή δεν θα ξεχαστεί. Δεν θα τη βγάλει καθαρή μόνο με την πολιτική ήττα. Εδώ πια υπάρχει ποινική διάσταση. Η πολιτική του αγγίζει τα όρια της εσχάτης προδοσίας.
Αυτό που γίνεται διεθνώς δεν είναι νορμάλ. Όποιος ηγέτης θέλει ειρήνη και δεν συμμερίζεται τις υστερίες των μαφιόζων, δολοφόνων, ψυχάκηδων εμπόρων του πολέμου, βρίσκεται στο στόχαστρο. Είτε είναι κεντροαριστερός, όπως ο Φίτσο, είτε δεξιός, όπως ο Τραμπ. Και όποιος στην Ευρώπη λέει την αλφαβήτα,ότι είναι παράνοια να κλιμακώνεις τον πόλεμο αντί να αναζητάς την ειρήνη και ότι είμαστε στο χείλος του πυρηνικού πολέμου, συκοφαντείται από το μπλοκ των ψυχάκηδων εμπόρων του πολέμου. Την πιο οξεία και εύστοχη κριτική σε όσα συμβαίνουν, την κάνουν ορκισμένοι φιλοδυτικοί, κι όμως δεν τους ακούει κανείς. Η κατάσταση είναι οριακή. Πρέπει να ξεμπερδέψουμε, σε κάθε χώρα, με το κόμμα του πολέμου, προτού είναι πολύ αργά για την Ευρώπη. Στην Ελλάδα το εκπροσωπεί ο Μητσοτάκης. Πρέπει να φύγει το συντομότερο.
στην Ελλάδα δεν υπάρχει κόμμα του πολέμου διότι όλα τα κόμματα με προοπτική εξουσίας είναι κόμματα του ΝΑΤΟ. Αυτό φάνηκε ειδικά από την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών εξυπηρετήθηκε κυρίως το νατοϊκό συμφέρον, για αυτό και η συμφωνία προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις και την εν μέρει άμεση παρέμβαση της Ρωσίας.
Θα συμφωνήσω ότι ο (κάθε) πόλεμος είναι απευκταίος, αλλά φοβούμε ότι είναι πολύ απλουστευτικό να θεωρήσει κανείς τον εαυτό του έτσι απλά ότι είναι ειρηνόφιλος. Οι πόλεμοι γίνονται για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα και όχι για να θεραπευθούν ψυχικές διαταραχές των πολιτικών οι οποίοι τους διεξάγουν.
Δεν διαφωνώ μαζί σου. Όσο για το κόμμα του πολέμου, δεν το ταυτίζω με τη ΝΔ. Είναι διαπαραταξιακό το μπλοκ. Και πράγματι, είναι τα συμφέροντα. Μόνο που για να εξυπηρετείς με λύσσα φτάνοντας στο χείλος του πυρηνικού πολέμου, σορρυ, αλλά χρειάζεται και ο απαραίτητος…ανθρωπότυπος.Νορμάλ άνθρωπος να στηρίξει το πλιάτσικο της Blackrock στην Ουκρανία κι ας πέσουν πυρηνικά, για παράδειγμα, δεν υπάρχει…
άμεσα να το στηρίξει δεν νομίζω να υπάρχει αλλά έμμεσα το στηρίζουμε όλοι.
Ας δούμε λίγο τα πράγματα αντικειμενικά (όσο αυτό είναι εφικτό όταν εκφράζεται προσωπική άποψη):
βλέπουμε μια νέα τάξη πραγμάτων να αποκτά, μετά την απόπειρα δολοφονίας, μια ενισχυμένη προοπτική επικράτησης. Η νέα αυτη τάξη, συντίθεται από μια επικοινωνιακά πιο προσγειομένη αντίληψη για την άσκηση εξωτερικης πολιτικής, αμεσότερα συνδεδεμένη με επιμέρους συμφέροντα και απαρτίζεται από ονόματα όπως Τράμπ, Πούτιν, Όρμπαν και Ερντογάν και κατ’ επέκταση Κίνα. Χαρακτηριστικό αυτής της νέας τάξης είναι, ότι η επίλυση των ζητημάτων αποτελεί άμεση προτεραιότητα έναντι της όποιας τήρησης ηθικών αρχών. Κάθε επιμέρους ζήτημα θα αντιμετωπίζεται αποκλειστικά υπό το πρείσμα της δυνατότητας επίλυσής του, γεγονός το οποίο σημαίνει, ότι θα επιδιώκεται λύση στην βάση της ισχύουσας ισορροπίας ισχύος.
Η χώρα μας έχει δυο επιλογές:
1. να αποκτήσει δική της αστική τάξη για να είναι σε θέση να κινείται σε αυτή την τάξη πραγμάτων στην βάση των εθνικών της συμφερόντων (γιατί τα εθνικά δίκαια δεν θα παίζουν απολύτως κανέναν ρόλο, ούτε καν για να διατηρηθούν τα προσχήματα),
2. να ασκεί ακριβώς αυτή την εξωτερική πολιτική την οποία ασκεί τώρα, δηλαδή να παλαίψει όχι μόνο ως δεδομένη αλλά και ως πεισματικά προσκολλημένη στην παλιά τάξη πραγμάτων η οποία της επιτρέπει να επιβιώνει χωρίς αστική τάξη.
Δεν έζησα τα γεγονότα του ’74 μια και ήμουν 7 ετών, αλλά έχω να πω τούτο:
Είναι εύκολο να είσαι στη γραφειάρα σου στο Λονδίνο 50 χρόνια αργότερα και να διαβάζεις βιβλία/διατριβές και άρθρα/αναλύσεις στο Internet πίνοντας το εσπρεσάκι σου, χαρακτηρίζοντας τον Καραμανλή άτολμο και κότα στην καλύτερη, αν όχι προδότη στη χειρότερη.
Μπορεί να το βιβλίο του κ. Φούσκα να είναι εξαιρετικό, οι πηγές του εγκυρότατες και κατά πως φαίνεται να έριξε πολύ δουλειά γι’ αυτό.
Δεν είναι όμως το ίδιο να είσαι στα παπούτσια του Καραμανλή εκείνη την περίοδο, ο οποίος θα έπρεπε να πάρει τις βέλτιστες αποφάσεις στο συντομότερο χρονικό διάστημα, χωρίς να φτάσει η χώρα μέχρι τη Λαμία. Διότι το να λες ότι αν στέλναμε τα Φάντομ και αμέσως θα είχε επέμβει η Αμερική (άρα δε θα είχαμε Αττίλα ΙΙ), είναι σενάριο πολιτικής φαντασίας για ταινία από τον Άλαν Πάκουλα.
Εξίσου εύκολο είναι 50 χρόνια μετά να λες στο Skype ότι έπρεπε να είχε αλλάξει το στράτευμα. Χαρήκαμε. Μπορούσε; Υπήρχαν άλλοι “δημοκράτες” αξιωματικοί πιο επαρκείς; Είναι σίγουρος ο κ. Φούσκας γι΄ αυτό;
Αν ναι, να μου πει και τα νούμερα του τζόκερ απόψε, για να δηλώσω μια ωραία παραίτηση στη δουλειά αύριο.
Η Ιστορία καταγράφει το ύψος αυτού που ηγείται μιας χώρας…κανένας δεν τον έβαλε με το ζόρι να γίνει πρωθυπουργός…και η έλλειψη απόφασης πολέμου στον Αττιλα 2 δείχνει δειλία…σε αντιδιαστολή υπάρχει η φιγούρα του Ε. Βενιζέλου, εξίσου δύσκολες αποφάσεις αλλά τις πήρε κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και του βγήκαν με αποτέλεσμα να θεωρείται οΜεγιστος….
Βέβαια για να ειμαστε και δίκαιοι η απώλεια εδαφών είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων αναποτελεσματικών πολιτικών και τελικά σε κάποιον μένει ο μουντζούρης.
Σήμερα η χώρα περηφανεύεται για την εξαήμερη εργασία, για τους συνταξιούχους που γύρισαν στην εργασία, για τους 450000 που εγκαταλείψαν την χώρα λόγο χρεοκοπίας, και σε λίγο οι Έλληνες θα είναι 8 εκ απέναντι σε 100 εκ Τούρκους καλά πιστεύετε οτι δεν θα απωλέσει εδάφη αργά η γρήγορα?
Σύμφωνα με αυτά που είπε ο κ. Φούσκας το πρωΐ, ο Καραμανλής υλοποίησε αυτά που είχε στο μυαλό του από το 1956, μαζί με τον Αβέρωφ. Ως εκ τούτου, ότι είναι ο υπεύθυνος για την Κυπριακή τραγωδία. Προδοσία των χουνταίων σε κάθε περίπτωση, αλλά ευθαρσώς είπε ότι για τον Αττίλα ΙΙ, υπεύθυνος είναι ο Καραμανλής. Μαζί με τον Αβέρωφ.
Κατά τον πατέρα μου τον συγχωρεμένο που ήταν Καραμανλικός πάντως, για το δράμα της Κύπρου υπεύθυνος ήταν ο Μακάριος.
Κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο. Ποιος μου λέει εμένα ότι θα γράφαμε σήμερα άνετοι εδώ για εκείνα τα γεγονότα, αν είχε εμπλέξει την Ελλάδα σε πόλεμο; Θα έστελναν σίγουρα τη μεραρχία η Αμερικάνοι, όπως έλεγε ο κ. Φούσκας το πρωΐ. Σιγουράκι;
Ξαναλέω, αν είναι μάγος, να μου στείλει με mail τα νουμεράκια του τζόκερ απόψε.
Εκτιμώ πως το άρθρο εγράφη για να αμαυρωθεί ο πατριωτισμός ,η πολιτική σοφία και η κυβερνητική αποτελεσματικότητα του Κων/νου Καραμανλή από το 1974-1980 και να τρωθεί το αδιαμφισβήτητο κύρος του σημερινού πρωθυπουργού και αρχηγού της Ν.Δ κ. Μητσοτάκη.
Ο τίτλος του άρθρου για νέο ΝΑΤΟ -που σχεδιάζεται και θα ολοκληρωθεί όχι νωρίτερα από μια 10ετία – και η ομολογία Μητσοτάκη (ποια συγκεκριμένα είναι αυτή δεν γράφεται ) , δεν θα δικαιολογούσε την ιστορική αναδρομή για το Κυπριακό -το μαράζι του Ελληνισμού από το 1964 ,όταν ο Μακάριος μετά τα ”ματωμένα” Χριστούγεννα του 1963 μας ανάγκασε να στείλουμε -δήθεν κρυφά- και με ανοχή των Αμερικανών και των Βρετανών (και σιωπή της Τουρκίας) την Μεραρχία στην Κύπρο και όσα επακολούθησαν μέχρι το 1974 που δίχασαν βαθιά τον Ελλαδικό και Κυπριακό Ελληνισμό-διχασμό που εκμεταλλεύτηκαν Αμερικανοβρετανοί που ήθελαν να λύσουν το Κυπριακό χωρίς να δυσαρεστήσουν τον κλειδοκράτορα των Στενών Τουρκία , όπως το 2018 το Σκοπιανό-”μακεδονικό”, χωρίς να ρωτήσουν τους Έλληνες και για να μη να δυσαρεστήσουντους Αλβανοσλάβους των Σκοπίων , που δήθεν ”ερωτροτροπούν” με την Ρωσία.
Το 1974 είχαμε στρατιωτική Δικτατορία το 2018 είχαμε Δημοκρατία -αριστερή με λίγη δόση φιλόδοξης Δεξιάς -που λειτούργησε σαν Δικτατορία ,αφού αποφάσισε χωρίς να ρωτήσει με εκλογές ή με δημοψήφισμα τους Έλληνες για ένα θέμα που τώρα το βρήκαμε μπροστά μας και μπορεί να κρατήσει και αυτό σαν το Κυπριακό πάνω από 50 χρόνια άλυτο ,γιατί -ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ-”μακάριοι οι κατέχοντες”.
Αγαπητές Ανιχνεύσεις και φίλοι .
Οι φετινές ημεροχρονολογίες συμπίπτουν με τις του Ιουλίου 1974 .Τις έζησα και ως φιλίστορας άνθρωπος και ως Αξιωματικός της Χωροφυλακής με πολλές και ειδικές αποστολές κατά την επακολουθήσασα γενική επιστράτευση.
Δευτέρα -σαν αύριο -15 Ιουλίου το Πραξικόπημα , που πάγωσε τους Έλληνες στην Ελλάδα και εξαρχής θεωρήθηκε βέβαιη αφορμή για επέμβαση της Τουρκίας -για την όντως συνταγματική εκτροπή από το Σύνταγμα του 1960- και το Σάββατο 20 Ιουλίου η ”πουρνό-πουρνό” η επέμβαση της Τουρκίας ,για την οποίαν οι Ελλαδίτες έμαθαν περίπου ώρα 0830 και έκτοτε επικράτησε η γνωστή σιγή όλων των δικτατορικών καθεστώτων μέχρι του απογεύματος της 23ης Ιουλίου ,-όταν με απουσία του πρωθυπουργού Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου από της 20 Ιουλίου ως τότε – ο Προέδρος της Δημοκρατίας Στρατηγός Γκιζίκης και τρείς Αντιστράτηγοι Αρχηγοί των Όπλων , αφού εξουδετέρωσαν τον Ταξίαρχο -πόση κατάργηση της στρατιωτικής ιεραρχίας υπήρχε- Ιωαννίδη αποφάσισαν να παραδώσουν την αναποτελεσματική εξουσία τους στους πολιτικούς και όλοι μαζί κάλεσαν -προς πλήρη ανακούφιση όλων των Ελλήνων- τον μοναδικό για τις περιστάσεις αυτοεξόριστο στο Παρίσι Μακεδόνα Κων/νο Καραμανλή ,τον οποίον οι Αθηναίοι -όχι οι Μακεδόνες συντοπίτες του τον υποδέχθηκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες με αναμμένες λαμπάδες
ΚΑΙ ΕΚΤΟΤΕ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΙΜΑΚΤΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΕΩΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΣΕ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΕΣ ΜΗΝΕΣ (ΕΚΛΟΓΕΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1974).
Δεν θυμάμαι και αναζήτησα παντού -και δεν βρήκα- ότι ο Αμερικανός απεσταλμένος Τζόζεφ Σίσκο -που συναντιόταν με τον Ναύαρχο Αραπάκη στο 3ήμερο 20-23 Ιουλίου 1974-συναντήθηκε και με τον πρωθυπουργό Καραμανλή -όπως αναφέρεται στο άρθρο με ορισμένη ταπεινωτική (σε ποιον στον Καραμανλή ) απάντηση του Σίσκο -ποιος άραγε την άκουσε και την κατέγραψε αυτολεξεί-.
Θα παραθέσω όμως το άρθρο -ιστορική αναδρομή- του γνωστού δημοσιογράφου κ. Μιχάλη Ιγνατίου -που ζει στην Αμερική και που έγραψε στις 16 Ιουλίου 2017 στην εφημερίδα ΕΛΛΑΣ 0-ΤΖΕΡΝΑΛ.
”Γύρω από τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς του Σίσκο έχουν λεχθεί ένα σωρό σενάρια , που ΕΜΠΟΡΕΥΘΗΚΑΝ (τα κεφαλαία δικά μου) τόσο από χουντικούς όσο και από αντιπάλους του Κων/νου Καραμανλή”.
Τίτλος του άρθρου ”Πως η CIA μεθόδευσε το χουντικό Πραξικόπημα, ενώ ο Σίσκο σχεδίαζε την εκδίωξη του Ιωαννίδη”.
Υ.Γ Κανέναν από όσους έγραψαν ή σχολίασαν αυτό το άρθρο δεν έχω λόγους να κατατάξω σε χουντικούς ή αντιπάλους του Καραμανλή .
Μια σελίδα στα γεγονότα εκείνης της εποχής -που επαναλαμβάνω έζησα με ολάνοιχτα αυτιά και μάτια- κατέθεσα και ευχαριστώ όσους θα με διαβάσουν .
Σταύρος Αθαν. Ναλμπάντης
Ο επίδοξος δολοφόνος του Τραμπ ήταν πληρωμένος “αντίφας” από τη BlackRock που λυμαίνεται τον πλούτο της Ουκρανίας. Πρωταγωνιστής σε διαφήμιση της BlackRock. Αυτό είναι το κόμμα του πολέμου.
Γι’αυτό γίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Αυτοί είναι οι μαφιόζοι δολοφόνοι που υποστηρίζει το κόμμα του πολέμου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Υπάλληλοι των παγκόσμιων funds τα οποία, μετά το πραξικόπημα Μαϊντάν το 2014 και την άνοδο των ναζί του Αζόφ στην εξουσία, έβαλαν χέρι σε όλο τον πλούτο της Ουκρανίας.
“Το αδιαμφησβητητο κύρος του Μητσοτάκη”; Κάνεις και χωρατά ωρέ ΣΑΝ
Επειδή- και από τα σχόλια επιβεβαιώνεται η εκτίμησή μου ότι το άρθρο εγράφη κυρίως για να μειωθεί η πανελλήνια και η ιστορική αναγνώριση του Κων/νου Καραμανλή ως του καλύτερου ηγέτου και πρωθυπουργού της δύσκολης εκείνης περιόδου του 1974 και για την μείωση του κύρους του σημερινού πρωθυπουργού μας κ. Μητσοτάκη για τον οποίον ”μιλάει όλη η Δύση ”-επανέρχομαι με δύο ερωτήματα .
Όλοι γνωρίζουμε ή μπορούμε να μάθουμε ότι το πρωϊ της 15ης Αυγούστου 1974 -όταν άρχισε ο Β Άττίλας στην Κύπρο -ο πρωθυπουργός Καραμανλής συνεκάλεσε στο Ελληνικό Πεντάγωνο Πολεμικό Συμβούλιο για επέμβαση στην Κύπρο -λεπτομέρειες στα βιβλία του Παπαχελά , Ψυχάρη και άλλων – αλλά όταν διαπίστωσε ότι οι τότε στρατιωτική ηγεσία δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την αποτελεσματική άμυνα της Ελληνικής Επικρατείας από τις Καστανιές του Έβρου μέχρι το Καστελόριζο των Δωδεκανήσων συναποφάσισαν όλοι να μη συγκρουσθεί η Ελλάς με την Τουρκία στην Κύπρο ,η οποία από το 1960 ήταν ανεξάρτητο κράτος του ΟΗΕ και για το οποίο ενδιαφέρθηκε και ο ΟΗΕ , με το Συμβούλιο Ασφαλείας του .
Και επειδή αποτολμάται μια παιδαιρώδης σύγκριση Βενιζέλου το 1912
και Καραμανλή το 1974 ερωτώνται οι Βενιζελικοί
ΑΝ δεν ήταν ο Στρατηλάτης Διάδοχος Κων/νος ,που υπεραγαπούσαν τότε οι Έλληνες στρατευμένοι και αν δεν είχαν κηρύξει τον κατά της Τουρκίας πόλεμο και η Βουλγαρία και η Σερβία θα είχαμε νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους ή θα είχαμε νέο 1897;;;.
Με Ιωαννίδη και Ιωαννιδικούς αξιωματικούς και διχασμένο ”θανατερά” στρατό και λαό διατάσσει πόλεμο ένας σοβαρός και υπεύθυνος πρωθυπουργός-όπως ήταν πάντοτε -ο Καραμανλής;;;.
Ήθελαν αυτός και οι Έλληνες να χάσουμε την Σάμο ή κάτι άλλο ή να εξοντωθεί ο Ελληνισμός και το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ;;; .ΜΕ ΑΤΤΙΛΕΣ ΕΙΧΑΜΕ ΜΠΛΕΞΕΙ .
ΤΕΛΟΣ για τον σημερινό πρωθυπουργό μας και Αρχηγό της Ν.Δ Κυριάκο Μητσοτάκη .
Θα ήθελαν οι Έλληνες να είχαν -αυτήν την εποχή -πρωθυπουργό ένα -και ποιόν-από τους Αρχηγούς των άλλων πολιτικών κομμάτων , όταν η αξιοσύνη και η αποδοχή τους είναι γύρω στο 10% ;;;.
Η ΖΩΗ -ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΦΙΛΟΙ . ΜΗΝ ΑΔΙΚΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΣΑΣ.
Και οι άνθρωποι δεν μοιάζουν και οι καταστάσεις είναι διαφορετικές.
Ένα είναι βέβαιο . Η Ελλάς παραμένει αλώβητη κυριαρχικά με διαφορετικές κυβερνήσεις από το 1947 όταν ενσωμάτωσε και τα Δωδεκάνησα .
Το 1922 -επί Βενιζέλου-μπορούσαμε να μη εκκενώσουμε την Ανατολική Θράκη και να μη ”φωνάξουμε” τους Τούρκους να την καταλάβουν, κάτι που έγινε και το 1974 με το Πραξικόπημα του Ιωαννίδη , που και αυτός ”φώναξε” τους Τούρκους να καταλάβουν την μισή Κύπρο .ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ.
Και διηγώντας τα να κλαις .
Γενικά, συμφωνώ με τις εκτιμήσεις τού άρθρου. Ασφαλώς έχει σημασία το τι έγινε πριν 50 χρόνια με την Κύπρο, αλλά εμένα περισσότερο μ’ ενδιαφέρει αυτό που γίνεται τώρα:
“Ο «δεδομένος» μάλιστα Έλληνας πρωθυπουργός έφθασε στο σημείο να δηλώσει σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ουάσινγκτον στο πλαίσιο του NATO Public Forum, ότι «πρέπει να εξετάσουμε τα κενά που έχει δημιουργήσει [σ.σ. η βοήθεια στην Ουκρανία] στις δικές μας αμυντικές ικανότητες»”
Τά κενά στήν ἄμυνά μας
Να σε ρωτήσω κάτι; Ποιος δεν θα είναι δεδομένος; Multiple choice, είναι.
Κασσελάκης/Ανδρουλάκης/Βελόπουλος/Κουτσούμπας/Νατσιός/Κωνσταντοπούλου/Λατινοπούλου/Βαρουφάκης/Χαρίτσης/Λοβέρδος
Πήρα τα πρώτα 11 κόμματα με βάση τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Ποιο άτομο λοιπόν κατά τη γνώμη σου δε θα ήταν δεδομένο;
Δεν ανακατεύομαι με τα κομματικά και δεν τούς γνωρίζω, συνεπώς δεν μπορώ να σού απαντήσω, εφ’ όσον μάλλιστα δεν έχουν κυβερνήσει, απ’ όσο θυμούμαι. Ο Μητσοτάκης είναι δεδομένος και κατά δικήν του ομολογία, αλλά και για όσους βλέπουν κι έχουν τον κοινό νού.
Εμμέσως κάποιοι έχουν κυβερνήσει (ως συμμετέχοντες στον Σύριζα), αλλά τεσπα.
Εγώ πάντα μιλάω κομματικά πάντως, σε σχέση με το τι υπάρχει ρεαλιστικά διαθέσιμο ώστε να έχουμε βάση σύγκρισης.
Μα εγώ κρίνω τούς κυβερνώντες και τούς έχοντας κυβερνήσει. Δεν είμαι μάντης να ξέρω τι θα κάμει ο ένας και ο άλλος και προπαντός δεν προσκολλώμαι σε ονόματα και κόμματα. Μην λησμονείς το “ἀρχή ἄνδρα δείκνυσι”.
Και η σκούπα δεν έχει κυβερνήσει .Να την ψηφίσουμε για Πρόεδρο ;;;.
Έτσι έλεγαν στο χωριό μου σε μερικούς που κατηγορούσαν όλους τους Προέδρους ,αλλά δεν έλεγαν ποιον ήθελαν .
Είναι μια νοοτροπία με την οποίαν δεν βγάζεις άκρη και απλά δεν την λαμβάνεις υπόψη.
Ν’άχαμε να λέγαμε -που λέμε-.
Είναι χρήσιμες αυτές οι συζητήσεις ως θεωρία για πολύωρες συζητήσεις στα φοιτητικά αμφιθέατρα.
Με ένα φιλαράκι (συγχωρεμένος τώρα), είχαμε άπειρες συζητήσεις τέτοιου χαρακτήρα τα καλά χρόνια του ΠΑΣΟΚ στα ’80s.
Ήταν κουλτουριάρης, αναρχο-αυτόνομος και κολλημένος με το Woodstock και τη φούντα (ειρήσθω εν παρόδω). Διαβάζαμε και οι 2 Σχολιαστή και αράζαμε μέχρι το πρωΐ στου Στρέφη, πίνοντας ούζο με πάγο και τρώγοντας κάτι δυνατές ποικιλίες.
Ωραίες (χύμα) εποχές της πασοκοκρατίας.
Είναι μερικοί -πληθαίνουν δυστυχώς- άνθρωποι , που δεν ευχαριστιούνται με τίποτα ούτε και με τον εαυτό τους .
Η αναδρομή σας στην 10ετία του ’80 ελάφρυνε λίγο την συζήτηση .
Το κακό είναι ότι ”αγωνίζονται” μερικοί σαν τον κ. Φούσκα να αλλάξουν την Ιστορία στο διαδίκτυο -κυρίως- για να βρει ο λεγόμενος ιστορικός του μέλλοντος να ξαναγράψει την Ελληνική Ιστορία στις κρίσιμες-σχεδόν όλες- περιόδους του 20ου αιώνα .
Περίμενα και περιμένω απάντησή του για εκείνη την περίοδο , που μπορεί να μην είχε γεννηθεί .
Η Ιστορία βέβαια δεν διαγράφεται ,δεν παραγράφεται και δεν ξαναγράφεται-ήταν και είναι αλήθεια αυτό-αλλά όπως βλέπουμε σχεδόν όλοι επιδιώκουν την αναθεώρηση της Ιστορίας.
Σας εκμυστηρεύομαι ότι παρεμβαίνω για να μη συμβεί αυτό τουλάχιστον σε όσα έζησα και γνωρίζω από πρώτο χέρι στα χρόνια που Θεός και συγκυρίες μου το επέτρεψαν. .
Να είστε καλά.
“Και η σκούπα δεν έχει κυβερνήσει .Να την ψηφίσουμε για Πρόεδρο ;;;” Ψηφισέ την. Όταν βέβαια κάθεσαι από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα και γράφεις εδώ μέσα, τι άλλο από μαλακίες θα γράψεις; Σού έχουν γίνει αλκοολίκι οι “ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΣ” και κάθεσαι και καραδοκείς μπας και μπορέσεις να γράψεις κανέναν σχόλιο, να διασκεδάσεις την αννοία σου.
Ρε τύπε Επισκέπτη, χαλάρωσε ρε συ. Το blog είναι για να διαβάζουμε απόψεις & αναλύσεις και να βάζουμε και την αποψάρα μας. Διότι ως γνωστόν, όπως και το άλλο, όλοι έχουν από μία.
Οι προσωπικές όμως επιθέσεις (και μάλιστα συστηματικά) καθώς και η επίδειξη γνώσεων (λες και είμαστε στο δημοτικό), κατά τη γνώμη μου ασχημαίνουν το κλίμα.
Δεν αφήνεις τίποτα να πέσει κάτω και μου κάνει εντύπωση. Είσαι μονίμως στην επίθεση.
IMHO πάντα.
Δεν έχεις δίκιο. Πολλά αφήνω να πέσουν κάτω, διότι δεν θέλω να ασχολούμαι με το Ναλμπάντη και τις ανοησίες που γράφει, αλλά μέχρι τινός, ε; Δες πρώτα ποιος προκαλεί και μετά κάνε μου υποδείξεις.
Δεν κάνω υποδείξεις. Αλλά μπορεί να έχω άδικο.
Δεν είμαι άλλωστε ο Σαββίδης για να τραβάω αυτάκια και να ρίχνω ποινές στους χρήστες. Απλά πρότεινα να χαλαρώσεις.
@ Banned Member July 16, 2024 At 9:39 am
Χαλαρός είμαι, χαλαρότατος 🙂
Κάτι πρόσεξα τώρα και δεν ξέρω αν το γράφεις για μένα και αν ναι, γιατί : “καθώς και η επίδειξη γνώσεων”. Ποια … επίδειξη γνώσεων; Το να γράφεις/διορθώνεις κάτι, δίνοντας τις πηγές σου; Είναι αυτό επίδειξη γνώσεων;
Το στυλ σου είναι έτσι, ρε συ. Δασκαλίστικο.
Εντάξει, προχωράμε.
Δεν καταλαβαίνω, αλλά είναι και άνευ σημασίας. Αν κάπου το παρατηρήσεις ξανά, πες μου το, για να καταλάβω. Πάντως, άλλος λέει ότι έχει πάρι -μεταξύ άλλων- και δίπωμα στα παιδαγωγικά 🙂 🙂