του Παντελή Σαββίδη
Το κείμενο των τεσσάρων στην “Καθημερινή” προκάλεσε αίσθηση. Κυρίως, γιατί πολλοί αναγνώστες του υπενόησαν πως εκφράζει την κυβερνητική βούληση να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη. Δεν ξέρω αν είναι έτσι ή όχι, αλλά η θέση των τεσσάρων συμπίπτει με τον κυβερνητικό προβληματισμό. Και της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Το διάβασα προσεκτικά. Όπως και τους σχολιασμούς που του έκαναν κριτική. Το κείμενο είναι, κυρίως, πολιτικό και λιγότερο επιστημονικό. Μας λέει με δύο λόγια πως αν ασκήσουμε το δικαίωμα που μας παραχωρεί το Δίκαιο της Θάλασσας θα ενοχληθεί η Τουρκία και ενδεχομένως η Αίγυπτος και πως είναι η κατάλληλη, χρονικά, στιγμή, να έρθουμε σε συνεννόηση με την Τουρκία.
Υπάρχουν δύο βασικά ερωτήματα. Το πρώτο είναι πως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με την έναρξη των συνομιλών για συνυποσχετικό η Τουρκία θα θέσει θέμα κυριαρχίας των νησιών. Πως ξεπερνιέται αυτός ο σκόπελος; Το δεύτερο: ακόμη και αν υπάρξει συνυποσχετικό η Τουρκία θα εγείρει και άλλα ζητήματα στο προσεχές μέλλον. Μήπως το πρόβλημα με την Τουρκία, απλως, μετατίθεται χρονικά;
Και κάτι ακόμη: στην αντίληψη των συντακτών του, το οικονομικό βάρος των εξοπλισμών κατέχει κυρίαρχη θέση. Σωστά. Είναι μια αιμοραγία η οποία κρατά την χώρα καθηλωμένη. Αλλά τα κράτη δεν είναι εταιρείες παρά, μόνο, στην σκέψη των φιλελεύθερων. Πρώτιστο μέλημα του κράτους είναι να επιβεβαιώνει την κυριαρχία του. Κράτος χωρίς κυριαρχία είναι φτερό στον άνεμο.
Αυτά ως προς το κείμενο αυτό καθαυτό.
Υπάρχει και ένα δεύτερο μέρος. Για πρώτη φορά ο χώρος αυτός προβληματισμού εκφράστηκε με τόση σαφήνεια. Αυτό είναι θετικό. Η τάση υπάρχει και είναι καλό ότι δεν κρύβεται. Ξέρουμε ποιοι την εκφράζουν, πως την εκφράζουν και τι επιδιώκουν.
Οι άνθρωποι έχουν μια άλλη προσέγγιση και αυτό είναι και κατανοητό και αποδεκτό σε μια πλουραλιστική κοινωνία.
Ο χαρακτηρισμός τους ως προδοτών απο τους αντιτιθέμενους στην άποψή τους είναι απαράδεκτος.
Ποιός όρισε ποιον ως τιμητή απόψεων και ανθρώπων για να προβαίνει σε τέτοιους χαρακτηρισμούς;
Είχε δίκαιο ο κ. Κων. Φίλης με την οργισμένη αντίδρασή του.
Δεν μπορούμε ούτε έναν νηφάλιο δημόσιο διάλογο να κάνουμε για ένα θέμα υπαρξιακού χαρακτήρα για την χώρα και κατά συνέπεια και για εμάς.
Κατά τα άλλα είμαστε φορείς του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Σε τι; Τι μεταφέρουμε;
Έχω την αίσθηση ότι κανείς από τούς “4” δεν πρόκειται να απαντήσει στους επικριτές των. Πώς να γίνει διάλογος; Ή μήπως δεν θέλουν διάλογο, αλλά σκοπός τού κειμένου των είναι όντως η διαμόρφωση τής κοινής γνώμης προς την γνωστή κατεύθυνση; Διερωτώμαι.
Όχι την οργισμένη αντίδραση ,αλλά την διαφοροποίησή μου στα επικριτικά σχόλια εξέφρασα εξαρχής, επειδή κυρίως -όπως και σε άλλες περιπτώσεις- οι ”αμφισβητίες” αμφισβητούσαν κάτι που δεν γνώριζαν . ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ;;;.
Το στρατηγικό βάθος της Τουρκίας και τα θολά νερά της Χάγης: Απάντηση στους τέσσερις καθηγητές για την (προσπάθεια) “άμβλυνσης των εθνικών αντανακλαστικών”
“Είχε δίκαιο ο κ. Κων. Φίλης με την οργισμένη αντίδρασή του.
Δεν μπορούμε ούτε έναν νηφάλιο δημόσιο διάλογο να κάνουμε για ένα θέμα υπαρξιακού χαρακτήρα για την χώρα και κατά συνέπεια και για εμάς”
Ο κ. Φίλης, αντί να … οργίζεται και αφού θέλει διάλογο, μήπως πρέπει να δώσει μιαν απάντηση, μόνος ή με τους άλλους, στα τόσα άρθρα που κατακρίνουν το δικό των; Ή πώς φαντάζεται ότι θα γίνει ο διάλογος; Αν δεν απατήσουν, δικαίως κάποιοι θα πουν ότι είναι στρατευμένοι κονδυλοφόροι.
Το κακό είναι ότι εικάζομε τι έχει αποφασισθεί (το είπε στην Αίγυπτο στα μουλωχτά και ο Γεραπετρίτης των 6 νμ κόκκινων γραμμών, που τον έβαλε ο Μητσοτάκης ΥΠΕΞ. Σωθήκαμε!
20 Θέσεις κριτικής παρέμβασης στο άρθρο των κ.κ. Διακόπουλου, Λιάκουρα, Υφαντή και Φίλη για τη Χάγη: Αναγνωρίζουν, αν και υποβαθμίζουν, τον τουρκικό αναθεωρητισμό
Το προόριζα για το παραπάνω μου σχόλιο, αλλά μού διέφυγε. Δεν πειράζει, ένα παραπάνω, ένα παρακάτω, πρέπει μάλλον να έγινε αντιληπτό, ότι υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις.
Διάβασα την παραπομπή σας στο άρθρο του κ. Παναγιώτη Παύλου ,που είναι ερευνητής Φιλοσοφίας- η φιλοσοφία αενάως φιλοσοφεί και δεν είναι πολιτική η οποία πράττει- στο Πανεπιστήμιο του Όσλο και επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτς- .
Τέτοιοι υπάρχουν χιλιάδες .
Να γράφουν -όχι από καθέδρας- και να τους διαβάζουμε ,όσοι θέλουμε, αλλά να έχουμε και εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις μας -ιδιαίτερα σαυτήν που τα πήγε καλά το 2020 ,ξαναψηφίσθηκε πρόσφατα και θα τα πάει καλύτερα.
Δεν σας κάνει εντύπωση ότι οι Ελληνοαμερικανοί επιστήμονες υπολήπτονται περισσότερο τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Αγαπητέ Σ.Α.Ν., (μιας και δεν έχετε το θάρρος αναφοράς του αληθούς ονόματος σας),
Παρά το γεγονός ότι ο Πλάτωνας δεν κατόρθωσε ποτέ επί γης την Πολιτεία του, ακόμη και στην περίπτωση που την επιχείρησε με τον Δίωνα στη Σικελία, η ανάγκη οι πολιτικοί που ασκούν πολιτική να είναι κάτοχοι των όπλων που παρέχει η φιλοσοφία ως άθλημα του πνεύματος καταρχήν είναι αδήριτη.
Δεν είμαι βέβαιος ότι χρειάζεται να απαντήσω στην ιδεοληπτική θέση σας κατά της φιλοσοφίας (εάν γνωρίζατε θα καταλαβαίνατε, οπότε δεν σας κρίνω) ή κατά τινος όστις τολμά να έχει λόγο επί ζητημάτων που κατέχει επειδή έχει μελετήσει διότι έχει λόγους να ενδιαφέρεται και να μπορεί να εκφέρει λόγο, και σας απαντώ μόνον στο εξής.
Δυστυχώς δεν είμαστε «χιλιάδες». Μακάρι να είμασταν, διότι τότε θα υπήρχαν λιγότερες πιθανότητες να υπάρχουν τόσοι πολλοί σαν κι εσάς, μολονότι εσείς είστε από τα καλύτερα δείγματα. Είμαστε λοιπόν ελάχιστοι, μπροστά στο σύνολο. Και κυρίως στο σύνολο του λαού που τελεί εν υπνώσει.
Αν θέλετε να λάβετε υπόψιν τα γραφόμενα λοιπόν στα κείμενα μας, έχει καλώς. Αν θέλετε να επιχειρείτε να τα αποδομήσετε, απλώς και μόνον επειδή οι συντάκτες τους δεν έχουν το προφίλ άλλων που φαίνεται να σας πείθουν καλύτερα όντες διπλομίσθιοι σε υπηρεσίες που τους έχει τοποθετήσει το πολιτικό κατεστημένο, με συγκεκριμένη ατζέντα, τότε κάντε το με σοβαρό τρόπο και όχι γράφοντας αφέλειες ως ανωτέρω. Ας έχετε τέλος υπόψιν ότι η ανιδιοτέλεια έχει τεράστια σημασία έναντι των ιδιοτελών κινήτρων όσων κινούνται με τα λάδια των γραναζιών ενός οιουδήποτε συστήματος.
Τέλος, εσάς μπορεί να σας απασχολεί περισσότερο η εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις αλλά κάποιους άλλους τους απασχολεί περισσότερο η αφύπνιση της κοινής γνώμης και των ενεργών πολιτών. Αυτοί είναι εξάλλου τα όντως πολιτικά όντα.
ΜΦΧ,
Παναγιώτης Παύλος