ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ρεπορτάζ πλαισιώνεται με φωτογραφίες δημοτικών αρχόντων και πολιτικών παραγόντων. Είναι τα πρόσωπα που ασκούν εξουσία στην Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της παραμονής του πλοίου στον Θερμαϊκό Κόλπο. Κατά το ρεπορτάζ, αδιαφόρησαν για τις συνθήκες παραμονής του. Υπενθυμίστε τους τις υποχρεώσεις τους.
Πενήντα χρόνια μετά την θρυλική απόδρασή του απο την άσκηση του ΝΑΤΟ και την αποκάλυψη σε όλον τον κόσμο ότι η Χούντα των Αθηνών δεν ήλεγχε ούτε τον στρατό, το αντιτορπιλικό “Βέλος” συνεχίζει να αποκαλύπτει τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος αλλά και του κράτους.
Η όλη υπόθεση έρχεται στο φως της δημοσιότητας με αφορμή ανακοίνωση του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974 που ζητά την επιστροφή του στο Φλοίσβο. Η αιτία που προβάλλεται είναι η αφορμή. Εκεί που βρίσκεται, λέει η ανακοίνωση, θα καταστραφεί απο τους αέρηδες, τα κύματα και την έκθεσή του απο πλευράς ασφαλείας.
Μόνο που δεν μας λένε ότι το “δέσιμό του” είναι τόσο επιπόλαιο όσο μιας καλοκαιρινής ψαρόβαρκας. Ουσιαστικά στηρίζεται απο ένα ρεμέτζο.
Η ουσία, όμως, είναι άλλη. Δεν διανοούνται στην Αθήνα να υπάρξει κάτι που μπορεί να ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία και να βρίσκεται εκτός αθηναϊκής επικράτειας. Το σύνολο των αξιωματούχων της πρωτεύουσας δεν μπορεί να κοιμηθεί αν δεν επιτελέσει τον συγκεντρωτικό στόχο του.
Δεν υπάρχει Ελλάδα. Υπάρχει Αθήνα που ταυτίζεται με την Ελλάδα. Τα υπόλοιπα είναι αθηναϊκές αποικίες. Βρισκόμαστε στην εποχή των πόλεων- κρατών.
Κωνσταντίνος Γκορτζής, Ναύαρχος ε.α. Αξιωματικός του πλοίου κατά την απόδρασή του απο την άσκηση του ΝΑΤΟ
Στη συνέχεια του ρεπορτάζ θα παραθέσω σχόλιο των “Ανιχνεύσεων”, την ανακοίνωση του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974, μια αντίδραση του Ναύαρχου Κωνσταντίνου Γκόρτζη, ο οποίος ως αξιωματικός υπηρετούσε στο πλοίο και συμμετείχε στην απόδρασή του απο την άσκηση του ΝΑΤΟ και εκ των πρωταγωνιστών της συντήρησης του πλοίου στη Θεσσαλονίκη και μια δική μας απάντηση στον Ναύαρχο. Αλλά πριν, μερικές διευκρινήσεις.
1.-Το πλοίο δεν βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για τον λόγο που επικαλέστηκαν. Για να το δούν, δήθεν, οι Θεσσαλονικείς και οι βορειοελλαδίτες και να βγάλει ως έναν βαθμό τα έξοδα συντήρησής του.
Βρέθηκε διότι δεν το ήθελε στο Φάληρο ισχυρός παράγων που, με μερικούς άλλους, κυβερνά την Ελλάδα. Αυτή είναι η μια διάσταση της αρχικής επισήμανσής μου ότι το “Βέλος” αποκαλύπτει την εθνικές μας παθογένειες. Οι ισχυροί παράγοντες υπερισχύουν των πολιτικών. Με τους πολιτικούς που διαθέτει η χώρα, δεν είναι και τόσο ανησυχητικό.
Ο παράγων αυτός είχε συμμετοχή στο Κίνημα του Ναυτικού αλλά την δόξα του Κινήματος την εισέπραξε ο εμβληματικός Ναύαρχος, κυβερνήτης του πλοίου όταν αποχώρησε απο την άσκηση του ΝΑΤΟ, Νίκος Παππάς. Η σύγκρουση του Παράγοντα με τον ναύαρχο Παππά ήταν σκληρή και την πλήρωσε το πλοίο.
Γιάννης Μπουτάρης, πρώην Δήμαρχος Θεσσαλονίκης
2.-Η δεύτερη επισήμανση είναι ότι οι τοπικοί παράγοντες της πόλης πιθανώς να μην γνωρίζουν καν την ιστορία του. Αδιαφόρησαν, τελείως, για τις προϋποθέσεις παραμονής του. Και αυτή η αδιαφορία πρέπει να αναδυθεί. Θα προβάλλω τις φωτογραφίες όλων όσοι κατείχαν αξιώματα στην περίοδο που το πλοίο βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Με όλους διατηρώ άριστες σχέσεις. Καλοί οι φίλοι αλλά πρέπει να φροντίσουμε τον τόπο που ζούμε και αναπτύσουμε την φιλία μας. Και ο τόπος παρακμάζει. Και παρακμάζει επικίνδυνα.
Αυτή η παθητικότητα και η άρνηση να δουν τις ευθύνες τους και να επιτελέσουν το χρέος τους οι τοπικοί παράγοντες είναι το συνηθισμένο μοτίβο κατηγοριών του αθηναϊκού κέντρου ως αντίδραση στον συγκεντρωτισμό που του καρταλογίζεται. Δυστυχώς, έχουν δίκαιο.
3.-Ο Ναύραχος Γκόρτζης θέτει το θέμα της ναυτικής υποβάθμισης της Θεσσαλονίκης (απο Ναυτική Διοίκηση σε Σταθμαρχείο) και επισημαίνει πως η Θεσσαλονίκη είναι η μόνη πραθαλάσσια πόλη της Μεσογείου που δεν διαθέτει Ναυτικό Μουσείο. Ενδιαφέρθηκε γι αυτήν την υποβάθμιση κάποιος τοπικός παράγων;
Κωνσταντίνος Ζέρβας, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης
4.-Σε μια πόλη και στην ακμή της προσδίδουν δυναμική οι θεσμοί που λειτουργούν σ αυτήν. Απο την Θεσσαλονική οι διάφορες κυβερνήσεις παίρνουν πάντα, ό,τι μπορούν και κανείς δεν φέρνει αντιρρήσεις. Γιατί; Τόσο αδιαφορούν για την πόλη τους οι τοπικοί παράγοντες ή είναι τόσο στρατιωτικά πειθήνιοι στα κόματά τους ώστε δεν τολμούν να φέρουν αντιρρήσεις;
5.-Οι “Ανιχνεύσεις” βρίσκονται στη διαδικασία συγκέντρωσης στοιχείων που θα δείχνουν, λαμβανομένων υπόψη ζητημάτων ασφάλειας, πως το Κέντρο μεταφέρει ακόμη και στρατιωτικές υποδομές απο τη Βόρειο Ελλάδα στο νότο.
6.-Σε μια προσπάθεια αντιστροφής του παρακμιακού κλίματος στην πόλη γίνεται η πρόταση να αναβαθμιστεί σε Υπουργείο το υφυπουργείο εσωτερικών (Διοικητήριο) και να μεταφερθεί η διεύθυνση Βαλκανικών Υποθέσεων απο το Υπουργείο Εξωτερικών στη Θεσσαλονίκη. Οι νέες τεχνολογίες δίνουν την δυνατότητα συνεχούς επαφής με το Υπουργείο στην Αθήνα.
7.-Αν θέλουν να πάρουν το “Βέλος” στην Αθήνα ας το πάρουν. Να φέρουν, όμως, και να εγκαταστήσουν στη Θεσσαλονίκη το Θωρηκτό Αβέρωφ του οποίου η δράση ταυτίστηκε με τον Κουντουριώτη κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Και να φροντίσουν να κατασκευάσουν όλες τις υποδομές που απαιτούνται για την συντήρησή του. Επιτέλους, το κρατικό ενδιαφέρον αξίζει και για πόλεις και περιοχές που δεν βρίσκονται στο λεκανοπέδιο.
8.-Αμέσως, το κράτος να ενδιαφερθεί για την δημιουργία Ναυτικού Μουσείου στη Θεσσαλονίκη, το οποίο θαλειτουργεί στο καταρρέον, επίσης, Παλατάκι ή Κυβερνείο, ένα κτίριο μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας το οποίο βρίσκεται στο ωραιότερο σημείο της πόλης και έχει αφεθεί στην μοίρα του.
9.- Να αναβαθμιστεί ο ρόλος του …Ναυτικού Σταθμαρχείου σε Ναυτική Διοίκηση με αρμοδιότητες σε ολόκληρο τον βορειοελλαδικό χώρο.
10.-Να δοθούν σοβαρές αρμοδιότητες στο Γ!ΣΣ. Τις είχαν πάρει όλες και κάποια στιγμή, λίγο πριν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου διαπίστωσαν πως δεν υπάρχει στρατός να παρελάσει.
11.-Να υπάρξει μόνιμη εγκατάσταση της Αεροπορικής Βάσης Μίκρας ή 113 ΠΜ και της 383 ΜΕΕΑ με τα πυροσβεστικά και να εγκαταληφθεί κάθε ιδέα μεταφοράς της έδρας της στην Ελευσίνα. Για να υπάρχει αυτονομία από την αθηναϊκή… αναγκαιότητα. Φωτιές “πιάνουν” και στον Βορρά.
Να καταργηθεί ο σχεδιασμός της Νέας Δομής Δυνάμεων που προβλέπει μετατροπή της 113 Πτέρυγας Μάχης σε Σμηναρχία κ την μεταφορά των αεροσκαφών κ πιλότων στην Αθήνα(μεταφορά της 383 ΜΕΕΑ στην Αθήνα & κατάργηση της Μοίρας Συντηρήσεως Αεροσκαφών ή ΜΣΑ που επιτελεί πλήθος έργων συντήρησης ακόμη και εργοστασιακού επιπέδου επιτυγχάνοντας οικονομία κλίμακας και αυξάνοντας το επιχειρησιακό αποτύπωμα των πυροσβεστικών αεροσκαφών στη Β. Ελλάδα!!!)
Τάχαμε όλα, ο αθηναϊκός συγκεντρωτισμός του “Συνδέσμου Εξορισθέντων και Φυλακισθέντων Αντιστασιακών 1967-74” μας έλειπε.
Πως είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι που άφησε το στίγμα του στην πρόσφατη ιστορία της χώρας (στην Αθήνα, όταν λένε χώρα εννοούν την αυλή τους) και να βρίσκεται εκτός της Επικράτειάς τους;
Ο λόγος για το “Βέλος” που το επιπόλαιο και πρόχειρο δέσιμό του στην παραλία της Θεσσαλονίκης φέρεται να μην του επέτρεψε να ανταποκριθεί σταθερά στην καιρική πίεση των τελευταίων ημερών.
Και με ανακοίνωσή του, ο Σύνδεσμος ζητά να επιστραφεί στον Φλοίσβο.
Όχι, δεν θα το πάρουν. Εδώ θα μείνει.
Αντίσταση κατά της Δικτατορίας υπήρξε και σε άλλα- πλην των Αθηνών- μέρη της χώρας. Και στη Θεσσαλονίκη.
Ας υπάρχει το “Βέλος” που με τον συμβολισμό του να την θυμίζει.
Το πλοίο σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα «Αντιτορπιλικό Βέλος» μετά απο επισκευές που δέχτηκε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας κατέπλευσε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αντί του Φλοίσβου όπου βρίσκονται και τα υπόλοιπα πλοία Μουσεία του Πολεμικού Ναυτικού .
Η μη επιστροφή του πλοίου στο «Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης» αποφασίστηκε μετά από διάφορες παλινωδίες αλλά λόγω κυρίως της μισαλλοδοξίας όσων πίστεψαν ότι η δική τους συμμετοχή στο κίνημα του Ναυτικού, υπερκεράστηκε από την ανταρσία του εμβληματικού Ναυάρχου Νίκου Παππά κυβερνήτου του Αντιτορπιλικού Βέλους, που ξελάσπωσε την αποτυχία του Κινήματος μετατρέποντάς το σε επιτυχημένο σηκώνοντας την επιχείρηση στους ώμους του.
Έτσι το πλοίο, κατέπλευσε στη Θεσσαλονίκη στις 9 Σεπτεμβρίου 2019, ενώ έγινε αμέσως πόλος έλξης για τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης. Χιλιάδες κόσμου το έχουν ήδη επισκεφτεί για να το δουν από κοντά και να περιηγηθούν στο εσωτερικό, του πλοίου- σύμβολο, που λειτουργεί πλέον ως Μουσείο Αντιδικτατορικού Αγώνα.
Κατά την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη, έχει δεχτεί εκατοντάδες χιλιάδες επισκεπτών, και κυρίως πληθώρα μαθητών και παιδιών. Αυτό έχει προκαλέσει αδιαμφισβήτητα θετική εντύπωση καθώς η επισκεψιμότητα είναι συντριπτικά υπερπολλαπλάσια από την περίοδο που βρισκόταν στο Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης στο Φλοίσβο.
Μολονότι η παραμονή στη Θεσσαλονίκη ήταν μια απόφαση που επιβλήθηκε, διότι κάποιοι δεν ήθελαν να βλέπουν το πλοίο και να ακούνε το όνομα Παππάς οι Βορειοελλαδίτες αγκάλιασαν αυτή την κίνηση ενώ είδαν, έμαθαν και άκουσαν την ιστορία του πλοίου από κατασκευής του και κυρίως τα γεγονότα του Κινήματος του Ναυτικού.
μετά τις πολύ δυσμενείς καιρικές συνθήκες των τελευταίων ημερών, προκλήθηκαν μερικές ζημίες με αποτέλεσμα να προβληματίσει για την παραμονή του επειδή κρίθηκε επισφαλής.
Αναλογιζόμενοι το τεράστιο όφελος της παρουσίας του πλοίου στον λιμένα Θεσσαλονίκης θεωρούμε ότι μπορούμε να φροντίσουμε ώστε είτε το πλοίο να ασφαλισθεί περαιτέρω με τοποθέτηση νέων σημαντήρων για ασφαλέστερη πρόσδεση ή ακόμα και την παραβολή του πλοίου στον πρώτο προβλήτα του λιμένος όπου θα είναι προστατευμένο.
ΥΓ1: Στον Φλοίσβο ελλιμενίζονται ιστορικά πλοία, πολεμικά και μη, όπως το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ, Πιστό αντίγραφο της αρχαίας τριήρους ΟΛΥΜΠΙΑΣ, Το παραδοσιακό καΐκι ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ, Το πλοίο πόντισης καλωδίων του ΟΤΕ ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ, Το εκπαιδευτικό ιστιοφόρο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ και μέχρι πριν τρία σχεδόν χρόνια το Αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ.
ΥΓ2: Εγκαταλείψτε κάθε ιδέα επιστροφής του πλοίου. Οι Θεσσαλονικείς πρέπει να κινητοποιηθούν για την παραμονή του.
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΦΕΑ 1967-1974
Το Δ. Σ. του Συνδέσμου μας εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την ασφάλεια και την ακεραιότητα του αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ – συμβόλου της αντιδικτατορικής αντίστασης, που λόγω των πολύ ισχυρών ανέμων που έπνεαν τη Δευτέρα και την Τρίτη στη Θεσσαλονίκη, προκλήθηκαν φθορές στο ιστορικό πλοίο – το οποίο βρίσκεται αγκυροβολημένο στη Νέα Παραλία από τον Σεπτέμβριο του 2019, – καθώς προσέκρουσε στο ξύλινο κράσπεδο. Το πλοίο κρατήθηκε όρθιο χάρη στη συνδρομή ναυαγοσωστικού που έσπευσε σε βοήθειά του από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Να θυμίσουμε ότι το ΒΕΛΟΣ κινδύνεψε να βυθιστεί στις 30/11/21, λόγω αποκοπής του πείρου της σημαδούρας όπου είναι προσδεμένο.
Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας προς την ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, γιατί εκώφευσε στα επανειλημμένα διαβήματά μας – και τις σχετικές ερωτήσεις βουλευτών – που προειδοποιούσαν ότι ‘η κατάσταση του πλοίου είναι ΑΚΡΩΣανησυχητική κι επισφαλής, ’καθώς:
«ο χώρος της Νέας Παραλίας στην Θεσσαλονίκη στον οποίο μεταφέρθηκε το πλοίο είναι εντελώς ακατάλληλος και δεν πληρούνται οι διεθνείς προβλέψεις ασφαλείας κατά ISPSCode κι επιπλέον γιατί σαν πολεμικό πλοίο δεν έχει την κατάλληλη προστασία, δεδομένου ότι ο χώρος αυτός είναι επισφαλής γιατί δεν συνιστά ασφαλές λιμάνι. Αντιθέτως, είναι ανοιχτός στους ανέμους [κυρίως βαρδάρης] και στη θάλασσα, με αποτέλεσμα το μνημείο να είναι απολύτως απροστάτευτο από τα καιρικά φαινόμενα. Για ένα πλοίο 80 ετών που χρειάζεται συστηματική και ιδιαίτερη συντήρηση, οι συνθήκες αυτές είναι καταστροφικές.»
Το αντιτορπιλικό «Βέλος» αποτελεί ένα πλοίο-μνημείο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Η απαξίωσή του σημαίνει απαξίωση τόσο της δημοκρατικής παράδοσης του Πολεμικού Ναυτικού όσο και της ίδιας της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας για την οποία αγωνίστηκαν το «ΒΕΛΟΣ» και οι αξιωματικοί-υπαξιωματικοί που συμμετείχαν στο Κίνημα του Ναυτικού.
Για τον λόγο αυτό το Δ.Σ. του Σ.ΦΕ.Α. 1967-1974 λαμβάνοντας υπόψη την καθολική απαίτηση τόσο των μελών μας όσο και των Αξιωματικών και Υπαξιωματικών του τότε Α/Τ ΒΕΛΟΣ,
ΖΗΤΕΙ
ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ-ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ, ΣΤΟ ‘ΠΑΡΚΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ’, ΣΤΟ Π. ΦΑΛΗΡΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ‘ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΟΥΒΕΛΟΥΣ’ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ, ΣΤΙΣ 25 / 5 / 1973.
Θεόδωρος Καράογλου, πρώην Υφυπουργός Εσωτερικός αρμόδιος Μακεδονίας-Θράκης
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΚΟΡΤΖΗ
Ο Ναύαρχος ε.α. Κωνσταντίνος Γκόρτζης ήταν αξιωματικός- μέλος του πληρώματος του “Βάλος” όταν αποχώρησε απο την άσκηση του ΝΑΤΟ. Στην χθεσινή ανάρτηση των “ανιχνεύσεων” παρενέβη με το ακόλουθο σχόλιο.
Αργά αφυπνίστηκε το ενδιαφέρον του αρθρογράφου για το πλοίο.
Σε αντίθεση με την αγάπη των Βορειοελλαδιτών που εκδηλώθηκε αμέσως με την άφιξή του και διατηρείται ακέραια μέχρι τώρα.
Επί τρισήμισυ χρόνια ουδείς μεγαλόσχημος ή μη επισήμανε την επικίνδυνη πρυμνοδέτηση του πλοίου στο συγκεκριμμένο σημείο της Νέας παραλίας, οι επισκέψεις θεσμικών αρχόντων από σπάνιες μέχρι μηδενικές ώστε να ακούσουν τα προβλήματα του πλοίου, έτσι ώστε οι λιγοστές φωνές και δημόσιες έως προσωπικές παραστάσεις κάποιων λίγων να μη βρίσκουν συμπαράσταση και ανταπόκριση είτε από το Αθηναϊκό Κέντρο είτε από το ενταύθα…
Θεμιτό το ενδιαφέρον έστω και αργοπορημένο.
Μήπως όμως θα έπρεπε να υπάρχει ανάλογο ενδιαφέρον της πόλης (των οψίμως ενδιαφερόμενων και δη θεσμικών αυτοδιοικητικών) για την δημιουργία ενός Ναυτικού Μουσείου;
Η Θεσσαλονίκη είναι η μόνη παραθαλάσσια πόλη της Μεσογείου που δεν έχει… Έτσι θα υποστήριζε ουσιαστικά την απαίτηση προβολής της Ναυτικής Ιστορίας με την ύπαρξη πλωτών εκθεμάτων προεξάρχοντος του ΒΕΛΟΣ.
Μήπως θα έπρεπε η πόλη να δείξει ανάλογο ενδιαφέρον για την δημιουργία υποδομών συντήρησης του πλοίου ώστε να είναι εφικτή η μακρόχρονη ασφαλής παραμονή του και όχι μόνο “όσο αντέξει”;
Μήπως η πόλη θα έπρεπε να δείξει ανάλογο ενδιαφέρον για την
σταδιακή “αποχώρηση” του Πολεμικού Ναυτικού από την Βόρεια Ελλάδα; Ακόμα και η υποτυπώδης Ναυτική Διοίκηση Βορείου Ελλάδος υποβαθμίστηκε πρόσφατα σε …Ναυτικό Σταθμό (με …Σταθμάρχη αντί Διοικητή) και ουδείς θεσμικός αντέδρασε.
Απο Ναυτική Διοίκηση Βορείου Ελλάδος σε … Σταθμαρχείο
Το ΒΕΛΟΣ δεν πρέπει να γίνει το μήλον της Έριδος μεταξύ …Βορρά και Νότου δίκην ποδοσφαιρικής διεκδίκησης
Το ΒΕΛΟΣ είναι κομμάτι της νεότερης Ιστορίας του Ναυτικού και της Ελλάδας και σωστά τοποθετήθηκε με θεσμικές αποφάσεις στο Πάρκο Ναυτικής Ιστορίας και παράδοσης στον Φλοίσβο.
Απομακρύνθηκε αυθαίρετα από εκεί για τους λόγους που -σωστά- αναφέρονται στο άρθρο και η αγάπη που έτυχε εκ μέρους της Βόρειας Ελλάδας δεν νομίζω ότι αναιρεί τους λόγους για τους οποίους η μόνιμη θέση του είναι μαζί με τα υπόλοιπα εκθέματα της Ιστορίας και Παράδοσης.
Μέχρι να αφυπνισθεί και η Πόλη μας να δημιουργήσει υποδομή ανάπτυξης και προβολής της δικής της Ναυτικής Παράδοσης και Ιστορίας ώστε να μπορεί να απαιτεί και την διατήρηση Συμβόλων όπως το ΒΕΛΟΣ .
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΝΑΥΑΡΧΟ
Ναύαρχε, διαφωνώ μαζί σας. Οι αρθρογράφοι (ο υπογραφόμενος και ο ειδικός συνεργάτης) επιδεικνύουν συνεχές ενδιαφέρον για την παρουσία και τις συνθήκες παραμονής του πλοίου στη Θεσσαλονίκη.
Σε βαθμό, μάλιστα, που θελήσαμε να καθιερώσουμε μόνιμη διαδικτυακή εκπομπή αλλά δεν βρήκαμε ανταπόκριση απο ανθρωπους που γνωρίζουν το αντικείμενο και θα μπορούσαν να την κρατήσουν. Μέσα απο την εκπομπή αυτή θα αναδεινύονταν και τα άλλα ζητήματα που θέτετε σε σχέση με την Ναυτική Διοίκηση και την συνειδητή προσπάθεια του Κέντρου να υποβαθμίσει την Θεσσαλονίκη.
Το Κέντρο διακατέχεται απο δύο σύνδρομα: το ένα είναι οτι έχοντας συνείδηση του εντελώς επαρχιακού του ρόλου και της επαρχιακής του νοοτροπίας στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού χώρου προσπαθεί να συγκεντρώσει στα όριά του ό,τι διαθέτει η χώρα. Με την ελπίδα ότι έτσι θα αναβαθμιστεί, θα λάβει έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα.
Το δεύτερο είναι ότι φοβάται οτιδήποτε θα μπορούσε να αποκτήσει υπόσταση στον ελλαδικό χώρο ως άλλος πόλος. Και ο πόλος αυτός με τα σημερινά δεδομένα είναι η Θεσσαλονίκη.
Η ανάδειξη αυτών των καταστρεπτικών πολιτικών για τον ελληνισμό και το ελληνικό κράτος δεν είναι ποδοσφαιρικός αγώνας. Είναι επιβεβλημένη προσπάθεια διάσωσης της συνολικής κρατικής και πολιτειακής μας υπόστασης. Μην υποβαθμίζετε,μην υποτιμάτε και μην απαξιώνετε τις προσπάθειες.
Εν ενεργεία συνάδελφοί σας μου λένε πως δεν μπορούν να αντιληφθούν για ποιο λόγο στρατιωτικές υποδομές σε όλον τον βορειοελλαδικό χώρο απο τον Έβρο ως τα Θεσσαλικά όρια υποβαθμίζονται.
Το Παλατάκι που καταρρέει και κανείς δεν δίνει σημασία.
Υποβαθμίζονται διότι το Κέντρο έχει ως πολιτική του να γίνει μια πόλη των 7 με 8 εκατομμυρίων για να μπει στην διεθνή καταγραφή των παγκοσμίων μεγαλουπόλεων. Και τα θέλει όλα στα όριά του.
Απορώ πως δεν το αντιληφθήκατε.
Εμείς, λοιπόν, που αργά, κατ εσάς, ευαισθητοποιηθήκαμε, θα διεκιδκήσουμεκαι την ναυτική αναβάθμιση της πόλης και την αεροπορική αλλά και την διπλωματική. Θα διεκδικήσουμε την μεταφορά ολόκληρου του βαλκανικού τμήματος του Υπουργείου Εξωτερικών στη Θεσσαλονίκη.
Το ότι δεν ενδιαφέρθηκαν οι τοπικοί φορείς έχει να κάνει και με το γεγονός ότι προσωπικότητες σαν και εσάς που φρόντισαν την παραμονή του πλοίου στην πόλη δεν έδωσαν τη δημοσιότητα που απαιτούσε η αδιαφορία των παραγόντων.
Μπορεί να είχαμε απώλειες στη μάχη. Αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται. Εμείς είμαστε παρών. Εσείς;
ΥΓ: Απο στρατιωτική πηγή πληροφορήθηκα πως η αγωνία του Κέντρου να απαξιώσει την Θεσσαλονίκη ήταν τόσο μεγάλη που κάποια στιγμή στέρησε απο οποιαδήποτε αρμοδιότητα(πλην του ΝΑΤΟϊκού Στρατηγείου) το Γ!ΣΣ. Όταν ήρθε η ώρα για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου διαπίστωσαν πως δεν έχουν στρατό να παρελάσει. Και σιγά σιγά άρχισαν να του δίνουν την διοίκηση κάποιων μονάδων. Τόσο βαθιά είναι η πολιτική σκέψη του Κέντρου. Το ότι θέλει τον στρατό για παρελάσεις- και μόνο- δεν έχω καμιά αμφιβολία.
Το αίτημα για αποκέντρωση είναι απόλυτης προτεραιότητας για την επιβίωση του έθνους μας. Οι πρώτοι που επιθυμούν αποκέντρωση είναι οι ίδιοι οι Αθηναίοι (αναφέρομαι βεβαίως στα πολυπληθή λαϊκά στρώματα και όχι στην ελίτ). Οι κάτοικοι των Αθηνών βασανίζονται από τον υπερπληθυσμό. Η πόλη έχει γίνει αβίωτη. Όταν γίνεται μαζική έξοδος στα εορταστικά τριήμερα ή στον Δεκαπενταύγουστο, όσοι παραμένουν πανηγυρίζουν.
Συνεπώς:
α) Οι καλύτεροι εν δυνάμει σύμμαχοι στο αίτημα για αναβάθμιση της Θεσσαλονίκης είναι οι Αθηναίοι. Σε αυτούς πρώτα πρέπει να απευθυνθεί το μήνυμα για απαίτηση αποκεντρωτικών πολιτικών, αλλά με σαφή εξήγηση ότι αυτό δεν προέρχεται από αίσθημα αδικίας, αλλά από ανάγκη σωτηρίας όλων μας.
β) Οι Θεσσαλονικείς (τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα) ας μην βλέπουν το πρόβλημα ως αποκλειστικά δικό τους, αλλά ως πανελλήνιο, διότι άλλες πόλεις της χώρας είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Η υποβάθμιση φερειπείν των Πατρών δεν έχει όμοιό της. Δεν λειτουργεί καν το τραίνο (η λέξη πλέον κάνει τζιζ) Αθήνα – Πάτρα. Όταν τίθεται αποκλειστικά ζήτημα εγκατάλειψης της Θεσσαλονίκης και όχι γενικότερα της περιφέρειας, κάποιοι κάτοικοι των Αθηνών τείνουν να αντιδρούν, επειδή μεταφράζουν τις δίκαιες διαμαρτυρίες ως τοπικισμό.
γ) Η Θεσσαλονίκη (οι φορείς της) πρέπει να συνεργαστεί εν είδει δικτύου με τις επόμενες πέντε ή έξι μεγαλύτερες πληθυσμιακά πόλεις της χώρας (π.χ. Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Σέρρες, Ιωάννινα κλπ). Πρέπει να αναπτύξουν κοινές δράσεις που να παρακάμπτουν την Πρωτεύουσα, από εταιρικά κονσόρτσια μέχρι ανταλλαγή φοιτητών, καλλιτεχνικά φεστιβάλ κλπ. Οι κάτοικοι αυτών των πόλεων πρέπει να απαιτήσουν από τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές την καλλιέργεια διαπολεοτικών δεσμών.
δ) Όσον αφορά τα μικρότερα οικιστικά σύνολα (κωμοπόλεις), ας διαδοθεί στους κατοίκους τους ότι στη Αθήνα η ποιότητα ζωής δεν είναι αυτή που προβάλλεται στο χαζοκούτι, αλλά μία μαυρίλα άνευ προηγουμένου. Ο σπουδαίος Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός Γιάννης Μηλιώκας τα έλεγε από την δεκαετία του ’80.
ε) Όσον αφορά τους μικρούς οικισμούς (χωριά) ας διαδοθεί το μήνυμα ότι η παραμονή στην ύπαιθρο δεν συνδέεται αναγκαστικά με αγροτικές εργασίες.
Κύριε ΑΔΔ. Η επιθυμία μας δεν είναι να ζήσουμε στην Αθήνα. Ούτε να συγκρίνουμε το επίπεδο ζωής μας με των Αθηναίων. Οι Αθηναίοι δεν μας φταίνε σε τίποτε. Την συγκεντρωτική και αποικιοκρατική νοοτροπία του κράτους αποκαλύπτουμε και σ αυτήν αντιτιθέμεθα. Συγκροτούν τον πυρήνα του κράτους που αποφασίζει πολιτικές όλοι οι Αθηναίοι; Μην μας βάζετε κάθε φορά το ίδιο δίλημμα. Το αν με τον Καλλικράτη του Ραγκούση και του Γ. Παπανδρέου έχει καταστραφεί η ελληνική περιφέρεια φταίνε οι Αθηναίοι; Μπορώ να αναφέρω δεκάδες πολιτιικές εγκατάλειψης της περιφέρειας. Φταίνε οι κάτοικοι της Αθήνας; Αυτά τα έχουμε ξεκαθαρίσει. Προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω και ακτιβισμό. Μου αρέσει ο ρόλος του δημοσιογράφου. Αποκαλπυπτω και σχολιάζω. Ταυπόλοιπα όσοι διεκδίκησαν την ψήφο των εκλογέων. Γι αυτό και έβαλα στο ρεπορτάζ τις φωτογραφίες των εκπροσώπων της Θεσσαλονίκης.
Κύριε Σαββίδη, οι κάτοικοι Αθηνών και όχι “Αθηναίοι”, διότι πόσοι γνήσιοι “γκάγκαροι” υπάρχουν ακόμη, δεν φταίνε αμέσως, αλλά εμμέσως. Έχοντας συγκεντρωθεί μεταπολεμικώς ο μισός ελληνικός πληθυσμός στην Αθήνα -το γιατί είναι συζητήσιμο-, δημιούργησαν το υδροκέφαλο κράτος, το οποίο αναγκάστηκε να απομυζά την επαρχία, για να τούς θρέψει. Δηλαδή, ο αθηνοκεντρισμός δεν δημιουργήθηκε εσκεμμένως από κάποια κυβέρνηση, ούτε μετέφερε κανείς όλο αυτό το πλήθος με το ζόρι στην πρωτεύουσα. Μόνοι τους πήγαν και δημιούρησαν πρόβλημα, διότι στην συνέχεια δεν μπορούσαν να ζήσουν, χωρίς την στήριξη τής επαρχίας. Το τι και πόσα παρασιτικά επαγγέλματα δημιουργήθηκαν είναι μία ένδειξη τού τι συνέβη. Αν λοιπόν οι “Αθηναίοι” είναι οι πρώτοι που θέλουν την αποκέντρωση, πρέπει ν’ αρχίσουν να φεύγουν από την Αθήνα προς την επαρχία, στην οποία θα εγκατασταθούν λαθρομετανάστες, αφού σε κάποια μέρη έχει εντελώς ερημώσει. Φεύγουν, όμως, ή προτιμούν να κάτσουν στο ήσυχό των και ν’ αφήσουν την κατάσταση ως έχει; Η επαρχία, πάντως, με την καταστροφή τής γεωργίας και τής κτηνοτροφίας, ακόμη και τής βιοτεχνίας, δεν είναι πια σε θέση να τούς συντηρεί, όπως άλλοτε.-
Φρονώ ότι η γεωργία και η κτηνοτροφία δεν έχει καταστραφεί, δεδομένου ότι εδώ και δύο ή τρία χρόνια, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, είμαστε ως χώρα πλεονασματικοί στο ισοζύγιο πληρωμών αγροτικών προϊόντων. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι εργασίες δεν χωρούν άλλους: η γη δεν μπορεί να επαυξηθεί, είναι δεδομένη η έκτασή της. Η παραγωγή ζωοτροφών επίσης εξαρτάται από την διαθέσιμη γη, οπότε και η κτηνοτροφία σχεδόν έχει πιάσει άνω ταβάνι.
Συνεπώς νέες θέσεις εργασίας στον α’ γενή τομέα πολύ δύσκολα μπορεί να προκύψουν.
Βεβαίως διαρθρωτικές αλλαγές, προσανατολισμός προς πιο κερδοφόρες καλλιέργειες και εκμηχανισμός της αγροτικής παραγωγής παραμένουν ως σημαντικά ζητούμενα, αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση.
Συνεπώς οι κατευθύνσεις για την πληθυσμιακή ενίσχυση της περιφέρειας δεν πρέπει να περιλαμβάνουν υποχρεωτικώς την επιστροφή των νέων στην τιμημένη αγροτιά, αλλά πρωτίστως την δημιουργία πολλών θέσεων εργασίας αστικού τύπου στις μεσαίες πόλεις. Αν για παράδειγμα οι βιομηχανικές περιοχές του Βόλου, της Πάτρας ή της Κομοτηνής λειτουργούσαν στο φουλ, η δημογραφία των αντίστοιχων νομών θα ήταν πολύ διαφορετική.
Από το σχόλιό σου καταλαβαίνω ότι μάλλον ζεις στην Αθήνα. Επειδή ζω στην Κρήτη και μάλιστα στον νομό Ηρακλείου, ο οποίος ήταν ένας από τούς πλουσιότερους νομούς στην Ελλάδα, ξέρω τα πράγματα ίσως καλύτερα. Μέχρι την δεκαετία και τού ’70, τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά. Η ζημιά άρχισε από το ’80 και μετά, με την είσοδό μας στην ΕΟΚ και την εφαρμογή ΚΑΠ, που υπέγραψε ο Σημίτης. Η επαρχία ερημώνει και η κατάσταση γίνεται οσημέραι χειρότερη. Ο τουρισμός είναι αυτή την στιγμή η “βαριά βιομηχανία”, αλλά όπου υπάρχει. Δεν ισχύει γενικώς για όλη την ελληνική επαρχία αυτό. Όσον αφορά στις βιομηχανίες που αναφέρεις, πρέπει να μάς προβληματίζει το γιατί έκλεισαν. Ένας λόγος ήταν ο άκρατος συνδικαλισμός. Ήταν όμως ο μόνος;
Προφανώς συμφωνώ μαζί σας κ. Σαββίδη και έχω αντιληφθεί πλήρως το πνεύμα των απόψεών σας. Δεν θέτω ξανά το ίδιο δίλημμα. Απλώς επισημαίνω ότι υπάρχει μία προπαγάνδα η οποία προέρχεται ακριβώς από το συγκεντρωτικό κράτος και η οποία λειτουργεί εναντίον των αποκεντρωτικών πολιτικών. Πρόκειται για την δυσφήμιση των περιφερειακών πόλεων, ώστε η νεολαία να αποθαρρύνεται από την παραμονή ή μόνιμη εγκατάστασή τους σε αυτές. Αυτήν την προπαγάνδα προσπαθώ να αποδομήσω.
Πρωταρχική δυνατότητα δίνουμε -δεν πρέπει όμως -οι Θεσσαλονικείς στους πολιτικούς , που νομίζουμε ότι μόνο αυτοί δημιούργησαν την σημερινή Αθήνα και ”εγκατέλειψαν” την Θεσσαλονίκη . Στην οικονομική ,αλλά κυρίως στην πολιτιστική ανάπτυξη των πόλεων και ιδίως των μεγαλουπόλεων πρωτοστατούν άλλες-πλην των πολιτικών- ηγεσίες.
Να το συγκεκριμενοποιήσουμε.
Τι κάνουν οι πανεπιστημιακοί των τριών Πανεπιστημίων της Θεσσαλονίκης , που ούτε μπορούν να πείσουν τους φοιτητές τους να μη την ”ταλαιπωρούν ”καθημερινώς με τις διαδηλώσεις και τις πρωτοβουλίες τους και ούτε ”εξαναγκάζουν” τους όποιους άρχοντες να ασχοληθούν με την πόλη τους ;;;.
Πόσα μεγάλα Ιδρύματα , που δημιούργησαν πολιτισμό και ομόρφυναν την Αθήνα στα τελευταία είκοσι χρόνια την Αθήνα έχουμε στην Θεσσαλονίκη;;; .
Ένα Τελόγλειο και εκείνο χωρίς τους ευρύχωρους χώρους πολιτισμού για μεγάλους και παιχνιδιών για παιδιά και χωρίς εύκολη πρόσβαση για τους πολλούς και τίποτε άλλο .
Με αυτήν την πνευματική ,πολιτιστική και καλλιτεχνική ένδεια δεν υπάρχει ελπίς για ανταγωνισμό μας με την Αθήνα.
Οι πολιτικοί δεν διατάζουν-και ούτε έχουν χρόνο – την ανάταση μιας πόλεως , που ξέχασε να αναδεικνύει ποιητές, συγγραφείς ,αλλά και προσωπικότητες πολιτικών, αποδεκτών και στην Αθήνα.
Η Θεσσαλονίκη μεσουρανούσε , όταν είχαμε πρωθυπουργό της Ελλάδος τον μεγάλο Μακεδόνα πρωθυπουργό αείμνηστο Καραμανλή ,τον οποίον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο Αθηναίοι με λαμπάδες την νύχτα της 23/24 Ιουλίου οι Αθηναίοι ,αλλά οι Θεσσαλονικείς” τον έβγαλαν από την καρδιά τους” μετά το 1981 και μόλις που πρόλαβε να στήσει τον αδριάντα του στην παραλία ο κατασυκοφαντηθείς δήμαρχος τότε κ. Παπαγεωργόπουλος .
Μετά δε την Συμφωνία των Πρεσπών έχασε την αίγλη της ως πρωτεύουσας όλων των Μακεδόνων ενώ ο τότε ”φιλοσκοπιανός” δήμαρχος της αναζητούσε μόνο τουρίστες και έκανε παρελάσεις με μειοψηφίες και όλα αυτά τα ονόμαζε εξωστρέφεια , χωρίς ουδέποτε να κάνει εσωστρέφεια και ενδοσκόπηση για νέο ξεκίνημα της πόλης .Αλλά πως να ενέπνεε και να ”ξεσήκωνε” τους πνευματικούς και πολιτιστικούς παράγοντες της πόλης όταν διήγε τον βίο του εις τας ρύμας της πόλεως με ένα κρασί και με εμφάνιση του αρχαίου Διογένη;;;.
ΑΣ ΚΟΙΤΑΧΤΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΕΤΡΟΒΟΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ,ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΩΝ .
Υ.Γ Πόσες εφημερίδες με πανελλήνια κυκλοφορία και πόσους δημοσιογράφους του επιπέδου σας αγαπητέ κύριε Σαββίδη έχουμε στην Θεσσαλονίκη;;;.
Βεβαίως και η επαρχία ερημώνει. Τυχαίνει να γνωρίζω καλά το ζήτημα, λόγω επαγγελματικής ιδιότητας. Γιαυτό έκανα όλες αυτές τις τοποθετήσεις. Οι λόγοι είναι γνωστοί και σαφώς δεν ταυτίζονται αποκλειστικώς με την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής.
Ως προς την βιομηχανία, αυτό που λες (και αυτό που μάλλον υπονοείς) είναι σωστότατο. Δεν φταίει μόνον ο συνδικαλισμός. Κάποιος που μίλησε για εκβιομηχάνιση της χώρας οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα (ο Μπάτσης). Στην χώρα ουσιαστικά η βιομηχανική ανάπτυξη απαγορεύθηκε, ήδη από τον καιρό του Κυριάκου Βαρβαρέσου. Ό,τι κατάφεραν να χτίσουν λίγοι άξιοι επιχειρηματίες (Μποδοσάκης, Σοφιανόπουλος, Λαναράς κλπ) έπρεπε να γκρεμιστεί και πράγματι γκρεμίστηκε. Η αποβιομηχάνιση ήταν σχεδιασμένη εδώ και δεκαετίες. Εξ αρχής μας προόριζαν για χώρα φτηνών υπηρεσιών.
Κανένας δεν μας προώριζε ,ούτε μας προορίζει και σε ατομικό ακόμη επίπεδο να προκόψουμε ή να μη προκόψουμε. Τι λέει η παροιμία ” το έχει η κούτρα σου να κουβαλάει ψείρες”.
Αν ζούσαν οι βιομήχανοι το ίδιο θα μας έλεγαν , γιατί και κανένας δεν τους διέταξε να κάνουν βιομηχανίες. Απλώς είχαν επιχειρηματικό μυαλό ,ήταν τολμηροί ,εύρισκαν εργατοϋπαλληλικό προσωπικό προσωπικό φτηνό -τότε μόνο το μικρό ΚΚΕ υποστήριζε ότι ”ρουφούσαν το αίμα του λαού”, ενώ Λαϊκοί και Φιλελεύθεροι ήταν φίλοι μαζί τους .
”Μετά Χριστόν”- στην Μεταπολίτευση και κυρίως μετά το 1981 έγιναν όλοι οι βιομήχανοι εχθροί του λαού , δέχθηκαν μαζί με τις συνεχείς απεργίες και τις δύο υποτιμήσεις και επειδή ήταν χρεωμένες σε δολάρια πτώχευσαν και για να σωθούν οι τελευταίοι βιομήχανοι-που δεν είχαν και άξιους κληρονόμους – δέχθηκαν την κοινωνικοποίησή -ουσιαστικά κρατικοποίηση- των βιομηχανικών μονάδων τους και το πάφτωχο αλλά σοσιαλιστικό κράτος που δεν είχε λεφτά και έμπειρο προσωπικό για να τις λειτουργήσει τις άφησε να γίνουν ερείπια και τώρα κλαίμε εμείς σαν κουκουβάγιες επί των ερειπίων αυτών.
Ήρθε και η το σύνθημα ”όλοι έχουν δικαίωμα στην γνώση και τις πανεπιστημιακές σπουδές με όποιον βαθμό και αν γράψουν στις Πανελλαδικές” και άντε να βρεις εργάτες γης , θάλασσας και βιομηχανικούς . Τώρα γεμίσαμε από πολύγλωσσους σερβιτόρους.
Την κατάσταση έσωσαν και σώζουν ακόμη κυρίως οι μετανάστες από Αλβανία , αλλά και από την Αίγυπτο και άλλες χώρες , που τους γνωρίζουν καλά οι Πελοποννήσιοι και οι Κρητικοί.
Δεν έπεισα ,αλλά έβαλα και μια άλλη διάσταση.
«Τον πλούτο δεν έδωκες ποτέ σ’ εμένα
τον ολοένα ερημούμενο από τις φυλές των Ηπείρων
και απ’ αυτές πάλι αλαζονικά, ολοένα, δοξαζόμενο!
Έλαβε τον Βότρυ ο Βορράς και τον Στάχυ ο Νότος
τη φορά του ανέμου εξαγοράζοντας
και των δέντρων τον κάματο δύο και τρεις φορές
ανόσια εξαργυρώνοντας. Άλλο εγώ
πάρεξ το θυμάρι στην καρφίδα του ήλιου δεν εγνώρισα και πάρεξ
τη σταγόνα του νερού στ’ άκοπα γένια μου δεν ένιωσα
μα τραχύ το μάγουλο έθεσα στο τραχύτερο της πέτρας
αιώνες κι αιώνες.
Εκοιμήθηκα πάνω στην έγνοια της αυριανής ημέρας
όπως ο στρατιώτης επάνω στο τουφέκι του. Και τα ελέη της νύχτας ερεύνησα
όπως ο ασκητής το Θεό του.»
Συγκλονιστικοί στίχοι
´ Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους´,
´ Που να βρω την ψυχή μου , το τετράφυλλο δάκρυ ´,
´ ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!´
῾Η Γένεσις, τά Πάθη, τό Δοξαστικόν, περιγράφει τήν ἀθωότητα πού ἔνιωσε κοιτάζοντας ὡς τίς ρίζες τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
«Γιοι των ανθρώπων, να φοβούμαι τι;
Πάρετέ μου τα σπλάχνα, τραγούδησα!
Πάρετέ μου τη θάλασσα με τους άσπρους βοριάδες
το πλατύ το παράθυρο γεμάτο λεμονιές
τα πολλά κελαηδίσματα, και το κορίτσι το ένα
που και μόνον αν άγγιξα η χαρά του μού άρκεσε πάρετέ μου, τραγούδησα!
Πάρετέ μου τα όνειρα, πώς να διαβάσετε; Πάρετέ μου τη σκέψη, πού να την πείτε;
Καθαρός είμαι απ’ άκρη σ’ άκρη.
Με το στόμα φιλώντας εχάρηκα το παρθένο κορμί.
Με το στόμα φυσώντας χρωμάτισα τη δορά του πελάγους. Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.
Στη συνείδηση μου έσταξα λεμόνι.»
Η αθηνοκεντρικη Ελλαδα εχει καταντησει μια παρηκμασμενη τελειωμενη χωρα
Περιμένετε επώνυμη απάντηση σε ανώνυμη ερώτηση; Ή κρύβεστε για να εκτοξεύετε τις βρισιές σας και τις φαντασιώσεις σας εκ του ασφαλούς;
Ναύαρχε, αφαιρώ το σχόλιο του ΣΑΝ. Σε εμάς είναι γνωστός. Αλλά εδώ υπερέβη τα εσκαμμένα
Το αίτημα για αποκέντρωση είναι απόλυτης προτεραιότητας για την επιβίωση του έθνους μας. Οι πρώτοι που επιθυμούν αποκέντρωση είναι οι ίδιοι οι Αθηναίοι (αναφέρομαι βεβαίως στα πολυπληθή λαϊκά στρώματα και όχι στην ελίτ). Οι κάτοικοι των Αθηνών βασανίζονται από τον υπερπληθυσμό. Η πόλη έχει γίνει αβίωτη. Όταν γίνεται μαζική έξοδος στα εορταστικά τριήμερα ή στον Δεκαπενταύγουστο, όσοι παραμένουν πανηγυρίζουν.
Συνεπώς:
α) Οι καλύτεροι εν δυνάμει σύμμαχοι στο αίτημα για αναβάθμιση της Θεσσαλονίκης είναι οι Αθηναίοι. Σε αυτούς πρώτα πρέπει να απευθυνθεί το μήνυμα για απαίτηση αποκεντρωτικών πολιτικών, αλλά με σαφή εξήγηση ότι αυτό δεν προέρχεται από αίσθημα αδικίας, αλλά από ανάγκη σωτηρίας όλων μας.
β) Οι Θεσσαλονικείς (τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα) ας μην βλέπουν το πρόβλημα ως αποκλειστικά δικό τους, αλλά ως πανελλήνιο, διότι άλλες πόλεις της χώρας είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Η υποβάθμιση φερειπείν των Πατρών δεν έχει όμοιό της. Δεν λειτουργεί καν το τραίνο (η λέξη πλέον κάνει τζιζ) Αθήνα – Πάτρα. Όταν τίθεται αποκλειστικά ζήτημα εγκατάλειψης της Θεσσαλονίκης και όχι γενικότερα της περιφέρειας, κάποιοι κάτοικοι των Αθηνών τείνουν να αντιδρούν, επειδή μεταφράζουν τις δίκαιες διαμαρτυρίες ως τοπικισμό.
γ) Η Θεσσαλονίκη (οι φορείς της) πρέπει να συνεργαστεί εν είδει δικτύου με τις επόμενες πέντε ή έξι μεγαλύτερες πληθυσμιακά πόλεις της χώρας (π.χ. Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Σέρρες, Ιωάννινα κλπ). Πρέπει να αναπτύξουν κοινές δράσεις που να παρακάμπτουν την Πρωτεύουσα, από εταιρικά κονσόρτσια μέχρι ανταλλαγή φοιτητών, καλλιτεχνικά φεστιβάλ κλπ. Οι κάτοικοι αυτών των πόλεων πρέπει να απαιτήσουν από τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές την καλλιέργεια διαπολεοτικών δεσμών.
δ) Όσον αφορά τα μικρότερα οικιστικά σύνολα (κωμοπόλεις), ας διαδοθεί στους κατοίκους τους ότι στη Αθήνα η ποιότητα ζωής δεν είναι αυτή που προβάλλεται στο χαζοκούτι, αλλά μία μαυρίλα άνευ προηγουμένου. Ο σπουδαίος Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός Γιάννης Μηλιώκας τα έλεγε από την δεκαετία του ’80.
ε) Όσον αφορά τους μικρούς οικισμούς (χωριά) ας διαδοθεί το μήνυμα ότι η παραμονή στην ύπαιθρο δεν συνδέεται αναγκαστικά με αγροτικές εργασίες.
Κύριε ΑΔΔ. Η επιθυμία μας δεν είναι να ζήσουμε στην Αθήνα. Ούτε να συγκρίνουμε το επίπεδο ζωής μας με των Αθηναίων. Οι Αθηναίοι δεν μας φταίνε σε τίποτε. Την συγκεντρωτική και αποικιοκρατική νοοτροπία του κράτους αποκαλύπτουμε και σ αυτήν αντιτιθέμεθα. Συγκροτούν τον πυρήνα του κράτους που αποφασίζει πολιτικές όλοι οι Αθηναίοι; Μην μας βάζετε κάθε φορά το ίδιο δίλημμα. Το αν με τον Καλλικράτη του Ραγκούση και του Γ. Παπανδρέου έχει καταστραφεί η ελληνική περιφέρεια φταίνε οι Αθηναίοι; Μπορώ να αναφέρω δεκάδες πολιτιικές εγκατάλειψης της περιφέρειας. Φταίνε οι κάτοικοι της Αθήνας; Αυτά τα έχουμε ξεκαθαρίσει. Προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω και ακτιβισμό. Μου αρέσει ο ρόλος του δημοσιογράφου. Αποκαλπυπτω και σχολιάζω. Ταυπόλοιπα όσοι διεκδίκησαν την ψήφο των εκλογέων. Γι αυτό και έβαλα στο ρεπορτάζ τις φωτογραφίες των εκπροσώπων της Θεσσαλονίκης.
Κύριε Σαββίδη, οι κάτοικοι Αθηνών και όχι “Αθηναίοι”, διότι πόσοι γνήσιοι “γκάγκαροι” υπάρχουν ακόμη, δεν φταίνε αμέσως, αλλά εμμέσως. Έχοντας συγκεντρωθεί μεταπολεμικώς ο μισός ελληνικός πληθυσμός στην Αθήνα -το γιατί είναι συζητήσιμο-, δημιούργησαν το υδροκέφαλο κράτος, το οποίο αναγκάστηκε να απομυζά την επαρχία, για να τούς θρέψει. Δηλαδή, ο αθηνοκεντρισμός δεν δημιουργήθηκε εσκεμμένως από κάποια κυβέρνηση, ούτε μετέφερε κανείς όλο αυτό το πλήθος με το ζόρι στην πρωτεύουσα. Μόνοι τους πήγαν και δημιούρησαν πρόβλημα, διότι στην συνέχεια δεν μπορούσαν να ζήσουν, χωρίς την στήριξη τής επαρχίας. Το τι και πόσα παρασιτικά επαγγέλματα δημιουργήθηκαν είναι μία ένδειξη τού τι συνέβη. Αν λοιπόν οι “Αθηναίοι” είναι οι πρώτοι που θέλουν την αποκέντρωση, πρέπει ν’ αρχίσουν να φεύγουν από την Αθήνα προς την επαρχία, στην οποία θα εγκατασταθούν λαθρομετανάστες, αφού σε κάποια μέρη έχει εντελώς ερημώσει. Φεύγουν, όμως, ή προτιμούν να κάτσουν στο ήσυχό των και ν’ αφήσουν την κατάσταση ως έχει; Η επαρχία, πάντως, με την καταστροφή τής γεωργίας και τής κτηνοτροφίας, ακόμη και τής βιοτεχνίας, δεν είναι πια σε θέση να τούς συντηρεί, όπως άλλοτε.-
Φρονώ ότι η γεωργία και η κτηνοτροφία δεν έχει καταστραφεί, δεδομένου ότι εδώ και δύο ή τρία χρόνια, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, είμαστε ως χώρα πλεονασματικοί στο ισοζύγιο πληρωμών αγροτικών προϊόντων. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι εργασίες δεν χωρούν άλλους: η γη δεν μπορεί να επαυξηθεί, είναι δεδομένη η έκτασή της. Η παραγωγή ζωοτροφών επίσης εξαρτάται από την διαθέσιμη γη, οπότε και η κτηνοτροφία σχεδόν έχει πιάσει άνω ταβάνι.
Συνεπώς νέες θέσεις εργασίας στον α’ γενή τομέα πολύ δύσκολα μπορεί να προκύψουν.
Βεβαίως διαρθρωτικές αλλαγές, προσανατολισμός προς πιο κερδοφόρες καλλιέργειες και εκμηχανισμός της αγροτικής παραγωγής παραμένουν ως σημαντικά ζητούμενα, αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση.
Συνεπώς οι κατευθύνσεις για την πληθυσμιακή ενίσχυση της περιφέρειας δεν πρέπει να περιλαμβάνουν υποχρεωτικώς την επιστροφή των νέων στην τιμημένη αγροτιά, αλλά πρωτίστως την δημιουργία πολλών θέσεων εργασίας αστικού τύπου στις μεσαίες πόλεις. Αν για παράδειγμα οι βιομηχανικές περιοχές του Βόλου, της Πάτρας ή της Κομοτηνής λειτουργούσαν στο φουλ, η δημογραφία των αντίστοιχων νομών θα ήταν πολύ διαφορετική.
Από το σχόλιό σου καταλαβαίνω ότι μάλλον ζεις στην Αθήνα. Επειδή ζω στην Κρήτη και μάλιστα στον νομό Ηρακλείου, ο οποίος ήταν ένας από τούς πλουσιότερους νομούς στην Ελλάδα, ξέρω τα πράγματα ίσως καλύτερα. Μέχρι την δεκαετία και τού ’70, τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά. Η ζημιά άρχισε από το ’80 και μετά, με την είσοδό μας στην ΕΟΚ και την εφαρμογή ΚΑΠ, που υπέγραψε ο Σημίτης. Η επαρχία ερημώνει και η κατάσταση γίνεται οσημέραι χειρότερη. Ο τουρισμός είναι αυτή την στιγμή η “βαριά βιομηχανία”, αλλά όπου υπάρχει. Δεν ισχύει γενικώς για όλη την ελληνική επαρχία αυτό. Όσον αφορά στις βιομηχανίες που αναφέρεις, πρέπει να μάς προβληματίζει το γιατί έκλεισαν. Ένας λόγος ήταν ο άκρατος συνδικαλισμός. Ήταν όμως ο μόνος;
Προφανώς συμφωνώ μαζί σας κ. Σαββίδη και έχω αντιληφθεί πλήρως το πνεύμα των απόψεών σας. Δεν θέτω ξανά το ίδιο δίλημμα. Απλώς επισημαίνω ότι υπάρχει μία προπαγάνδα η οποία προέρχεται ακριβώς από το συγκεντρωτικό κράτος και η οποία λειτουργεί εναντίον των αποκεντρωτικών πολιτικών. Πρόκειται για την δυσφήμιση των περιφερειακών πόλεων, ώστε η νεολαία να αποθαρρύνεται από την παραμονή ή μόνιμη εγκατάστασή τους σε αυτές. Αυτήν την προπαγάνδα προσπαθώ να αποδομήσω.
Πρωταρχική δυνατότητα δίνουμε -δεν πρέπει όμως -οι Θεσσαλονικείς στους πολιτικούς , που νομίζουμε ότι μόνο αυτοί δημιούργησαν την σημερινή Αθήνα και ”εγκατέλειψαν” την Θεσσαλονίκη . Στην οικονομική ,αλλά κυρίως στην πολιτιστική ανάπτυξη των πόλεων και ιδίως των μεγαλουπόλεων πρωτοστατούν άλλες-πλην των πολιτικών- ηγεσίες.
Να το συγκεκριμενοποιήσουμε.
Τι κάνουν οι πανεπιστημιακοί των τριών Πανεπιστημίων της Θεσσαλονίκης , που ούτε μπορούν να πείσουν τους φοιτητές τους να μη την ”ταλαιπωρούν ”καθημερινώς με τις διαδηλώσεις και τις πρωτοβουλίες τους και ούτε ”εξαναγκάζουν” τους όποιους άρχοντες να ασχοληθούν με την πόλη τους ;;;.
Πόσα μεγάλα Ιδρύματα , που δημιούργησαν πολιτισμό και ομόρφυναν την Αθήνα στα τελευταία είκοσι χρόνια την Αθήνα έχουμε στην Θεσσαλονίκη;;; .
Ένα Τελόγλειο και εκείνο χωρίς τους ευρύχωρους χώρους πολιτισμού για μεγάλους και παιχνιδιών για παιδιά και χωρίς εύκολη πρόσβαση για τους πολλούς και τίποτε άλλο .
Με αυτήν την πνευματική ,πολιτιστική και καλλιτεχνική ένδεια δεν υπάρχει ελπίς για ανταγωνισμό μας με την Αθήνα.
Οι πολιτικοί δεν διατάζουν-και ούτε έχουν χρόνο – την ανάταση μιας πόλεως , που ξέχασε να αναδεικνύει ποιητές, συγγραφείς ,αλλά και προσωπικότητες πολιτικών, αποδεκτών και στην Αθήνα.
Η Θεσσαλονίκη μεσουρανούσε , όταν είχαμε πρωθυπουργό της Ελλάδος τον μεγάλο Μακεδόνα πρωθυπουργό αείμνηστο Καραμανλή ,τον οποίον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο Αθηναίοι με λαμπάδες την νύχτα της 23/24 Ιουλίου οι Αθηναίοι ,αλλά οι Θεσσαλονικείς” τον έβγαλαν από την καρδιά τους” μετά το 1981 και μόλις που πρόλαβε να στήσει τον αδριάντα του στην παραλία ο κατασυκοφαντηθείς δήμαρχος τότε κ. Παπαγεωργόπουλος .
Μετά δε την Συμφωνία των Πρεσπών έχασε την αίγλη της ως πρωτεύουσας όλων των Μακεδόνων ενώ ο τότε ”φιλοσκοπιανός” δήμαρχος της αναζητούσε μόνο τουρίστες και έκανε παρελάσεις με μειοψηφίες και όλα αυτά τα ονόμαζε εξωστρέφεια , χωρίς ουδέποτε να κάνει εσωστρέφεια και ενδοσκόπηση για νέο ξεκίνημα της πόλης .Αλλά πως να ενέπνεε και να ”ξεσήκωνε” τους πνευματικούς και πολιτιστικούς παράγοντες της πόλης όταν διήγε τον βίο του εις τας ρύμας της πόλεως με ένα κρασί και με εμφάνιση του αρχαίου Διογένη;;;.
ΑΣ ΚΟΙΤΑΧΤΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΕΤΡΟΒΟΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ,ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΩΝ .
Υ.Γ Πόσες εφημερίδες με πανελλήνια κυκλοφορία και πόσους δημοσιογράφους του επιπέδου σας αγαπητέ κύριε Σαββίδη έχουμε στην Θεσσαλονίκη;;;.
Επισκέπτης March 31, 2023 At 1:24 pm:
Βεβαίως και η επαρχία ερημώνει. Τυχαίνει να γνωρίζω καλά το ζήτημα, λόγω επαγγελματικής ιδιότητας. Γιαυτό έκανα όλες αυτές τις τοποθετήσεις. Οι λόγοι είναι γνωστοί και σαφώς δεν ταυτίζονται αποκλειστικώς με την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής.
Ως προς την βιομηχανία, αυτό που λες (και αυτό που μάλλον υπονοείς) είναι σωστότατο. Δεν φταίει μόνον ο συνδικαλισμός. Κάποιος που μίλησε για εκβιομηχάνιση της χώρας οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα (ο Μπάτσης). Στην χώρα ουσιαστικά η βιομηχανική ανάπτυξη απαγορεύθηκε, ήδη από τον καιρό του Κυριάκου Βαρβαρέσου. Ό,τι κατάφεραν να χτίσουν λίγοι άξιοι επιχειρηματίες (Μποδοσάκης, Σοφιανόπουλος, Λαναράς κλπ) έπρεπε να γκρεμιστεί και πράγματι γκρεμίστηκε. Η αποβιομηχάνιση ήταν σχεδιασμένη εδώ και δεκαετίες. Εξ αρχής μας προόριζαν για χώρα φτηνών υπηρεσιών.
Κανένας δεν μας προώριζε ,ούτε μας προορίζει και σε ατομικό ακόμη επίπεδο να προκόψουμε ή να μη προκόψουμε. Τι λέει η παροιμία ” το έχει η κούτρα σου να κουβαλάει ψείρες”.
Αν ζούσαν οι βιομήχανοι το ίδιο θα μας έλεγαν , γιατί και κανένας δεν τους διέταξε να κάνουν βιομηχανίες. Απλώς είχαν επιχειρηματικό μυαλό ,ήταν τολμηροί ,εύρισκαν εργατοϋπαλληλικό προσωπικό προσωπικό φτηνό -τότε μόνο το μικρό ΚΚΕ υποστήριζε ότι ”ρουφούσαν το αίμα του λαού”, ενώ Λαϊκοί και Φιλελεύθεροι ήταν φίλοι μαζί τους .
”Μετά Χριστόν”- στην Μεταπολίτευση και κυρίως μετά το 1981 έγιναν όλοι οι βιομήχανοι εχθροί του λαού , δέχθηκαν μαζί με τις συνεχείς απεργίες και τις δύο υποτιμήσεις και επειδή ήταν χρεωμένες σε δολάρια πτώχευσαν και για να σωθούν οι τελευταίοι βιομήχανοι-που δεν είχαν και άξιους κληρονόμους – δέχθηκαν την κοινωνικοποίησή -ουσιαστικά κρατικοποίηση- των βιομηχανικών μονάδων τους και το πάφτωχο αλλά σοσιαλιστικό κράτος που δεν είχε λεφτά και έμπειρο προσωπικό για να τις λειτουργήσει τις άφησε να γίνουν ερείπια και τώρα κλαίμε εμείς σαν κουκουβάγιες επί των ερειπίων αυτών.
Ήρθε και η το σύνθημα ”όλοι έχουν δικαίωμα στην γνώση και τις πανεπιστημιακές σπουδές με όποιον βαθμό και αν γράψουν στις Πανελλαδικές” και άντε να βρεις εργάτες γης , θάλασσας και βιομηχανικούς . Τώρα γεμίσαμε από πολύγλωσσους σερβιτόρους.
Την κατάσταση έσωσαν και σώζουν ακόμη κυρίως οι μετανάστες από Αλβανία , αλλά και από την Αίγυπτο και άλλες χώρες , που τους γνωρίζουν καλά οι Πελοποννήσιοι και οι Κρητικοί.
Δεν έπεισα ,αλλά έβαλα και μια άλλη διάσταση.
Οἱ παθογένειες τοῦ κράτους μας, τά Πάθη καί ἡ ᾿Ανάσταση στά βάθη μας.
Ὅσοι ὁραματίζονται τόν ἐκσυγχρονισμό τῆς χώρας, σύμφωνα μέ τά δυτικά κυρίως πρότυπα, δέν βάζουν στό ´ταμείο ´ τό κύριο χαρακτηριστικό τῆς χώρας, τόν πολιτισμό, τήν ἱερότητα. ῾Υποτιμημένος πλέον ὁ πολιτισμός στήν κοινωνία πού φαντάζει ὡς πλοῦτος ἡ οἰκονομία τοῦ χρήματος. Τό ἄνθος πού θέλουν νά φθάσουν μοιάζει σάν τρόπαιο ἐξουσίας καί δύναμης, εἶναι ὅμως ὅπως ὅλα τά ἄνθη, χρειάζεται ὅλο τό δένδρο, ὁ κορμός, τά κλαδιά ἀλλά καί οἱ συνθῆκες πού δημιουργήθηκε. Χρειάζονται καί τά ἄλλα δένδρα γιά τήν βιοποικιλότητα, χρειάζονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού δουλεύουν γιά τήν καλλιέργειά τους, καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πρέπει νά τραφοῦν ἀπό αὐτά. ῾Η φύση διδάσκει, πώς δέν κόβεις κλαρί μέ καρπούς, πώς τό ἄνθος δέν κολλάει γιά νά ἀνθίσει σέ ἄλλο κλαρί, ἄνθη γεννιῶνται συνέχεια. Οὔτε μπορεῖς νά ξεπεράσεις κάποια στάδια ἀνάπτυξης. ῾Ο Μέγας ᾿Αλέξανδρος ἔκανε ἕνα οἰκουμενικό ἔργο, ἴσως ὄχι τυχαῖο ὅτι ἡ Ρωξάνη ἦταν στίς περιοχές ἐκεῖνες. Τί ἔχει μείνει ἀπό τό ἔργο αὐτό; Πῶς ἀπαξιώθηκε τό ἔργο του ἐκεῖ καί ἔρχονται τόσοι λαθρομετανάστες στήν χώρα μας ἐνῶ οἱ γηγενεῖς ξενιτεύονται; Στήν ᾿Ανατολή ἀλλά κι ἐδῶ ἄνθισε ὁ Χριστιανισμός πού μιλάει γιά ἰσότητα καί ἀθανασία. ᾿Εδῶ ἄνθισε ἡ Δημοκρατία ἀλλά καί ἡ ἀριστερά πού μιλοῦν γιά ἰσότητα.
᾿Ανάγκη νά ἀντικρύσουμε τούς ἄλλους ἀλλά καί τόν ἑαυτό μας, ποῦ βρίσκεται ὁἝλληνας καί σέ τί κατάσταση εἶναι αὐτός ὁ ἱερός τόπος.
Στήν χώρα πού ὕμνησαν οἱ ποιητές τά Πάθη καί τήν ᾿Ανάσταση, βιώματα καί τῶν πιό ἁπλῶν ἀνθρώπων της αἰῶνες πολλούς.
Περιγράφει ὁ ᾿Ελύτης ὅταν ἔγραφε τό Ἄξιον ᾿Εστί στά Πάθη
«Τον πλούτο δεν έδωκες ποτέ σ’ εμένα
τον ολοένα ερημούμενο από τις φυλές των Ηπείρων
και απ’ αυτές πάλι αλαζονικά, ολοένα, δοξαζόμενο!
Έλαβε τον Βότρυ ο Βορράς και τον Στάχυ ο Νότος
τη φορά του ανέμου εξαγοράζοντας
και των δέντρων τον κάματο δύο και τρεις φορές
ανόσια εξαργυρώνοντας. Άλλο εγώ
πάρεξ το θυμάρι στην καρφίδα του ήλιου δεν εγνώρισα και πάρεξ
τη σταγόνα του νερού στ’ άκοπα γένια μου δεν ένιωσα
μα τραχύ το μάγουλο έθεσα στο τραχύτερο της πέτρας
αιώνες κι αιώνες.
Εκοιμήθηκα πάνω στην έγνοια της αυριανής ημέρας
όπως ο στρατιώτης επάνω στο τουφέκι του. Και τα ελέη της νύχτας ερεύνησα
όπως ο ασκητής το Θεό του.»
Συγκλονιστικοί στίχοι
´ Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους´,
´ Που να βρω την ψυχή μου , το τετράφυλλο δάκρυ ´,
´ ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!´
῾Η Γένεσις, τά Πάθη, τό Δοξαστικόν, περιγράφει τήν ἀθωότητα πού ἔνιωσε κοιτάζοντας ὡς τίς ρίζες τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
«Γιοι των ανθρώπων, να φοβούμαι τι;
Πάρετέ μου τα σπλάχνα, τραγούδησα!
Πάρετέ μου τη θάλασσα με τους άσπρους βοριάδες
το πλατύ το παράθυρο γεμάτο λεμονιές
τα πολλά κελαηδίσματα, και το κορίτσι το ένα
που και μόνον αν άγγιξα η χαρά του μού άρκεσε πάρετέ μου, τραγούδησα!
Πάρετέ μου τα όνειρα, πώς να διαβάσετε; Πάρετέ μου τη σκέψη, πού να την πείτε;
Καθαρός είμαι απ’ άκρη σ’ άκρη.
Με το στόμα φιλώντας εχάρηκα το παρθένο κορμί.
Με το στόμα φυσώντας χρωμάτισα τη δορά του πελάγους. Τις ιδέες μου όλες ενησιώτισα.
Στη συνείδηση μου έσταξα λεμόνι.»