ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ: Μόνιμη, και ίσως κουραστική, επωδός μας είναι ότι η Ελλάδα δεν συγκροτήθηκε σε κράτος, όπως αυτό γίνεται αντιληπτό στη Δύση, απο την απελευθέρωσή της ως σήμερα. Όχι, μόνο, ως προς τους θεσμούς και τη λειτουργία τους αλλά και ως προς την στελέχωσή τους.
Το είπε καλά ο Κατσιφάρας: “Αν δεν ήταν ο Ανδρέας δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας”.
Ο Κατσιφάρας εξέφραζε την μέχρι τότε Ελλάδα. Απο τότε ως σήμερα, τα πράγματα εξελίχθηκαν χειρότερα. Ένα δήθεν κράτος και μια ανερμάτιστη κοινωνία προσπαθούμε να λαθροβιώσουμε. ‘Ελα, όμως, που η τύχη δεν είναι πάντα με το μέρος μας. Και όταν μας εγκαταλείπει, η τραγωδία προβάλλει μπροστά μας σε όλη της την διάσταση. Μια τέτοια τραγωδία ζούμε σήμερα. Που συμπυκνώνεται στην σύγχρονη ελληνική φιλοσοφία: “Πάμε και ό,τι βγει”.
Είναι η έκφραση, που σύμφωνα με μαρτυρία επιβάτη, ακούστηκε στην μοιραία αμαξοστοιχία απο υπεύθυνο της εταιρείας. “Πάμε και όπου βγει” είναι η καθημερινή ζωή μας. Δεν φταίμε εμείς. Φταίει το κράτος. Διότι απο αυτό εκπορεύεται η φιλοσοφία. Αυτό λειτουργεί έτσι, αυτό διαμόρφωσε τις δομές του καθ εικόναν και ομοίωσιν. Αυτό μαθαίνουμε στο σχολείο, στην οικογένεια, στην καθημερινή ζωή.
Ένα κράτος που επι 70 χρόνια κατασκευάζει την οδική αρτηρία των δύο μεγαλύτερων πόλεών του, στην οποία έχασαν την ζωή τους χιλιάδες πολίτες του. Τα χρήματα που προορίζονταν για την κατασκευή φαγώθηκαν πολλές φορές σε αγαστή συνεργασία πολιτικών και εργολάβων. Ένα κράτος που εν έτει 2023 λειτουργεί την σιδηροδρομική του γραμμή μεταξύ των δύο μεγαλύτερων αστικών του κέντρων με μεθόδους του 19ου αιώνα.
Ένα κράτος που δεν έχει πλήρη συνείδηση- ίσως και να μην ενδιαφέρεται- τι γίνεται και πως ζουν οι πολίτες του έξω απο την πρωτεύουσά του. Ένα κράτος του οποίου οι πολιτικοί επιβήτορες δεν έχουν καμιά διάθεση να το συγκροτήσουν σε μια σοβαρή υπόσταση.
Ένα κράτος του οποίου ο πρωθυπουργός, μετά το τραγικό ατύχημα, δήλωσε: “«Μπορώ να εγγυηθώ ότι θα μάθουμε τα αίτια της τραγωδίας»
Αυτή είναι η δυνατότητα και η φιλοδοξία του πρωθυπουργού της χώρας. Αλλά και εδώ έχει αστοχήσει. Αυτή δεν είναι δική του δουλειά. Αυτή είναι δουλειά της δικαιοσύνης. Η δική του δουλειά είναι να εγγυηθεί ότι δεν θα βιώσουμε ανάλογη τραγωδία. Αλλά αυτό δεν θα το κάνει. Δεν ενδιαφέρει ούτε τον σημερινό, ούτε τον χθεσινό, ούτε τον αυριανό πρωθυπουργό. Δεν τους ενδιαφέρει να δημιουργήσουν σύγχρονο κράτος. Διότι τότε ο πήχης θα ανέβει.
Και δεν τον ενδιαφέρει διότι έχει χειραγωγήσει μια παθητική κοινή γνώμη που όταν γίνεται απο οπουδήποτε κριτική στην εξουσία επιτίθεται εκτονώνοντας το κομματικό της πάθος και δίνοντας πιστοποιητικά κομματικής νομιμοφροσύνης..
Δυστυχώς, δεν υπάρχει ελληνικό κράτος και δεν πρόκειται να συγκροτηθεί. Διότι δεν υπάρχει κοινωνία. Είμαστε ένα ανερμάτιστο αμάλγαμα. Δεν ξέρουμε ούτε τι θέλουμε ούτε που πάμε.
Σήμερα θλιβόμαστε. Μετά απο μερικές ημέρες θα περιπέσουμε στην συνήθη νάρκη μας. Κατάσταση που οι πολιτικοί γνωρίζουν να χειρίζονται καλά.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι του Δημήτρη Μακροδημόπουλου ο οποίος διετέλεσε επι 33 χρόνια αρχιμηχανικός του ΟΣΕ. Επρόκειτο να μου το στείλει χθες. Μου έφθασε σήμερα. Λέει βιωματικές αλήθειες.
Το κομματικό κράτος δεν μισεί, απλώς, τους πολίτες του. Του σκοτώνει.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ: 1.-Κράτος είναι ένα σύνολο θεσμικών δομών τις οποίες συνέχει μια αντίληψη λειτουργίας. Ας αποκαλέσουμε την αντίληψη αυτή ιδεολογία. Το σύνολο αυτό αποκτά μια ισχύ αναλόγως της συνεκτικότητάς του, της αποτελεσματικής λειτουργίας του και της ιδεολογίας του. Στην Ελλάδα οι δομές αυτές είναι αδύναμες, και επιφανειακές, η συνοχή ανύπαρκτη και η αντίληψη λειτουργίας τους το “πάμε και όπου βγει”. Το κράτος δεν έχει να κάνει με την κοινωνία. Είναι ανεξάρτητο απο αυτήν και επιδιώκει να είναι ανεξάρτητο για να μπορεί να την χειραγωγεί και να την υποδουλώνει. Το Κράτος είναι απέναντι στην κοινωνία. Κράτος δεν είναι η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση είναι ένας θεσμός του κράτους. 2.-Όταν γράφω “εμείς δεν φταίμε..” εννοώ δεν φταίμε σε αυτό που διαμορφωθήκαμε. Μας διαμόρφωσε ένα σύνολο μηχανισμών, ιδεολογικών κατά βάσιν, που απο μικροί μπλέκουμε στα γρανάζια τους. Μερικούς απο αυτούς τους περιγράφω στο κείμενο. Στη βιολογία υπάρχει το εξής τρίπτυχο: Γενότυπος, Περιβάλλον, Φαινότυπος, όπως επανειλημμένως λέει ο φίλος μου Ζάχος Σκούρας. Μεταξύ του Γενότυπου και του Φαινότυπου παρεμβάλλεται το Περιβάλλον. Αυτό που μας διαμορφώνει. Απο εκεί και πέρα εμείς φταίμε, δεν υπάρχει αντίρρηση, για ό,τι κάνουμε. Αλλά στην διαμόρφωσή μας για να κάνουμε αυτό και όχι το άλλο, ακόμη και στην βούλησή μας όπως λειτουργεί, ελάχιστη συμμετοχή είχαμε. Του γενότυπου.
Παντελής Σαββίδης
Για τις προσλήψεις στον ΟΣΕ
του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Διάβασα την προκήρυξη 1/2022 για πλήρωση ενενήντα θέσεων στον ΟΣΕ, αορίστου χρόνου, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, διαφόρων ειδικοτήτων, από εύλογο ενδιαφέρον αφού επί 33 χρόνια ως υπάλληλός του γνωρίζω τη λειτουργία του και αντιλαμβάνομαι τις παθογένειές του σε διοικητικό και λειτουργικό επίπεδο.
Κατ’ αρχήν, ο αριθμός των θέσεων που προκηρύχθηκε είναι πάρα πολύ μικρός, ελάχιστος θάλεγα, ώστε τίθεται θέμα αν μπορεί να καλύψει και αυτά τα κενά των αποχωρούντων υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται ενώ διαψεύδει τις προσδοκίες για ανάταξη του σιδηροδρόμου εκεί όπου υπήρχε και έπαψε ουσιαστικά να υπάρχει, δηλαδή στη Θράκη, στη Μακεδονία, στην Πελοπόννησο, και υπολειτουργεί σε βασικούς τομείς όπου συνεχίζει να υφίσταται.
Όμως η προκήρυξη εκπέμπει και σοβαρότερα μηνύματα προς την κοινωνία: Για παράδειγμα, προκηρύσσονται 36 θέσεις σταθμαρχών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Εύλογο ερώτημα: Γιατί δεν ζητούνται απόφοιτοι ΤΕΙ και ΑΕΙ ώστε ο Οργανισμός να στελεχωθεί με προσωπικό υψηλότερου επιπέδου με εξειδικευμένες γνώσεις από τη στιγμή μάλιστα που τα πτυχία πλεονάζουν στη χώρα μας και αναζητούν διέξοδο στο εξωτερικό; Κυρίως όμως για να αναβαθμιστεί ο κλάδος των σταθμαρχών ο οποίος είναι καθοριστικός για τη ρύθμιση και την ασφάλεια της κυκλοφορίας ενώ οι σταθμάρχες εξελισσόμενοι καταλαμβάνουν επιτελικές θέσεις στον Οργανισμό. Μάλιστα η εκθετική εξέλιξη της τεχνολογίας καθιστά τα αυξημένα προσόντα αδήριτη ανάγκη. Όταν τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, που τα πτυχία σπάνιζαν συγκριτικά με σήμερα, υπηρετούσαν στον κλάδο των σταθμαρχών πτυχιούχοι ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης, σε μικρό έστω αριθμό, αυτό δεν είναι αυτονόητο για το 2023;
Τότε γιατί; Διότι μειώνοντας το υπουργείο το επίπεδο σπουδών, διευρύνει τη δεξαμενή των υποψηφίων σε βαθμό ώστε η συντριπτική πλειοψηφία των νέων να μπορούν να υποβάλλουν αίτηση καλλιεργώντας προεκλογικά ελπίδες σε χιλιάδες οικογένειες αφού τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μετεκλογικά. Αλλά τίθεται και ένα σοβαρότερο θέμα: Πριν την προκήρυξη 1/2022 προσλήφθηκαν από τον ΟΣΕ σταθμάρχες (προφανώς και στις άλλες ειδικότητες της προκήρυξης) με μπλοκάκι για ορισμένο χρόνο!!! Είναι δυνατόν; Από πότε άρχισε ο ΟΣΕ να προσλαμβάνει υπαλλήλους με μπλοκάκι; Πώς έγινε η επιλογή, με ποιά κριτήρια; Γνωστοποιήθηκε στην κοινωνία; Υπήρξε διαφάνεια; Μήπως, πρόσθετα, η επιλογή των προσληφθέντων επέβαλε την Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως προσόν έναντι της Τριτοβάθμιας, πέραν των προεκλογικών σκοπιμοτήτων του υπουργείου; Γιατί δεν αύξησαν τον αριθμό των θέσεων που προκηρύσσουν και κατέφυγαν σε επιλεκτικές προσλήψεις με μπλοκάκι και δεν προκήρυξαν νωρίτερα τις θέσεις; Όμως η πρόσληψη ενός σταθμάρχη για ορισμένο χρόνο, αλλά και των άλλων κλάδων, δεν θα είχε κανένα νόημα αν δεν απέβλεπε στη μονιμοποίησή του. Διότι προκειμένου να αναλάβει υπεύθυνα καθήκοντα ρυθμίζοντας με ασφάλεια την κυκλοφορία, υποβάλλεται σε πολύμηνη εκπαίδευση. Είναι παράλογο να προσλαμβάνεις έναν υπάλληλο για ένα χρόνο όταν για να αναλάβει υπεύθυνη υπηρεσία, να ρυθμίζει με ασφάλεια την κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών, θα πρέπει να υποστεί θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση ενός εξαμήνου τουλάχιστον. Το κόστος της εκπαίδευσης, μισθοδοσία, διαμονή, σίτιση, δεν δικαιολογεί σύμβαση ορισμένου χρόνου, ενός έτους μάλιστα.
Γιαυτό, μήπως τελικά η προκήρυξη έρχεται να μετατρέψει τους εργαζόμενους με μπλοκάκι από υπαλλήλους ορισμένου χρόνου σε υπαλλήλους αορίστου χρόνου, διαμορφώνοντας ευνοϊκές συνθήκες γιαυτούς, ακυρώνοντας έτσι τον αξιοκρατικό χαρακτήρα που προϋποθέτει μια προκήρυξη και δημιουργώντας φρούδες ελπίδες στις χιλιάδες των υποψηφίων; Κατ’ αρχήν διότι δίδεται δυσανάλογη βαρύτητα στην εμπειρία αφού ως εμπειρία χαρακτηρίζεται «η απασχόληση …σε καθήκοντα ή έργα συναφή με το αντικείμενο της προς πλήρωση θέσης» και είναι σαφές ότι δίνει προβάδισμα στους ήδη υπηρετούντες για ορισμένο χρόνο. Στην ειδικότητα του σταθμάρχη ποιά εμπειρία μπορεί να επικαλεσθεί ένας υποψήφιος; Όμως, πέραν των τυπικών προσόντων και της εμπειρίας, οι υποψήφιοι θα υποβληθούν σε “πρακτική δοκιμασία” όπως χαρακτηρίζεται, και αποτελεί το κομβικό σημείο της προκήρυξης, η οποία αν δεν απατώμαι θεσπίζεται για πρώτη φορά: «Αποβλέπει στον έλεγχο της ικανότητας των υποψηφίων να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των πραγματικών συνθηκών εκτέλεσης της εργασίας», όπως σημειώνεται. Μάλιστα «αξιολογείται ως επιτυχής ή μη επιτυχής» και «αν ο υποψήφιος αποτύχει στην πρακτική δοκιμασία διαγράφεται από τους πίνακες κατάταξης». Τί ζητείται; Για τους σταθμάρχες π.χ. “έλεγχος προσανατολισμού, που αφορά στον έλεγχο των εγκαταστάσεων γραμμολογίας και συνδεσμολογίας του σταθμού εργασίας του καθώς και της κατεύθυνσης των αμαξοστοιχιών”, “εκτέλεση προσομοίωσης για τον έλεγχο των αντιδράσεων των υποψηφίων σε συνθήκες πίεσης
κατά την εκτέλεση των καθηκόντων”, “δοκιμή φωνής”, “καταμέτρηση βαγονιών σε αμαξοστοιχία”, “κίνηση και βάδισμα επί (!) και εντός των σιδηροδρομικών γραμμών”. Πρόκειται για απλούστατες και οικείες δοκιμασίες για κάποιον που ήδη έχει υποστεί εκπαίδευση και υπηρετεί αλλά για κάποιον που για πρώτη φορά θα βρεθεί σε σιδηροδρομικό περιβάλλον το φυσιολογικό είναι να βρεθεί σε σύγχυση. Πλεονεκτούν δηλαδή σαφέστατα οι ήδη υπηρετούντες. Όμως, όσους προσέλαβε ο ΟΣΕ με μπλοκάκι τους υπέβαλε σε αυτή την πρακτική δοκιμασία που τώρα θεωρεί απαραίτητη;;
Τίθενται, ως εκ τούτου, δύο ζητήματα: Από τη στιγμή που για να προσληφθεί ένας υπάλληλος στον ΟΣΕ, παλαιόθεν αλλά και τώρα σύμφωνα με την προκήρυξη, πρέπει να κριθεί ικανός σύμφωνα με τον “Κανονισμό Κρίσεως και Σωματικής Ικανότητας”, προς τί η πρακτική δοκιμασία; Διότι είναι αυτονόητο ότι ένας υγιής πνευματικά και σωματικά μπορεί να ανταποκριθεί με μεγάλη ευκολία σε αυτά τα καθήκοντα όταν θα ενταχθεί στο σιδηροδρομικό περιβάλλον. Δεν αποδεικνύουν ικανότητα για έναν υγιή. Δεύτερον, η αξιολόγηση των υποψηφίων, σύμφωνα με την προκήρυξη, γίνεται από τον ΟΣΕ που συντάσσει τους προσωρινούς πίνακες και καλεί άμεσα τους επιλεγέντες να αναλάβουν εργασία. Αποστέλλει τους πίνακες στο ΑΣΕΠ για έλεγχο της νομιμότητας μόνον και όχι για αξιολόγηση, ενώ κάθε υποψήφιος μπορεί να υποβάλλει ένσταση στο ΑΣΕΠ. Πώς όμως μπορεί να ευδοκιμήσει μια ένσταση που αφορά την πρακτική δοκιμασία; Τί λέει ο κύριος υπουργός για όλα αυτά;
Συμπέρασμα: Οι νέοι δεν οδηγούνται κατά χιλιάδες στο brain drain μόνον εξ αιτίας της δυσκολίας ανεύρεσης εργασίας, των ευέλικτων μορφών της και των χαμηλών αποδοχών. Αλλά κυρίως λόγω της απογοήτευσής τους που μετατρέπεται σε βεβαιότητα, ότι δηλαδή το πελατειακό κράτος δεν θα τους δώσει αξιοκρατικά μια ευκαιρία.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
τ. Αρχιμηχανικός ΟΣΕ
Πολιτικός Μηχανικός ΑΠΘ
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
27/2/2023
“Ένα κράτος που εν έτει 2023 λειτουργεί την σιδηροδρομική του γραμμή μεταξύ των δύο μεγαλύτερων αστικών του κέντρων με μεθόδους του 19ου αιώνα.”
Θα αναδιατύπωνα το παραπάνω ως εξής: των ΤΡΙΩΝ μεγαλύτερων αστικών του κέντρων. Μην ξεχνάτε την Πάτρα, η οποία είχε πρώτη σιδηροδρομική σύνδεση με την Αθήνα και έχει ξεμείνει σε μία γραμμή μέχρι το Κιάτο -και μετά μετεπιβίβαση με λεωφορείο. Σκεφτείτε ότι αυτή η ιστορική γραμμή κατασκευάστηκε εξ αρχής ως μετρική (1 μέτρο πλάτος) και τα υπόλειμμά της (ο δήθεν προαστιακός Πατρών) παραμένει έως τώρα έτσι. Δεκάδες ήταν οι νεκροί και στο οδικό δίκτυο Αθηνών – Πατρών μέχρι πρόσφατα. Επί δεκαετίες γινόταν το αδιαχώρητο από φορτηγά, στον κυριότερο άξονα που συνδέει την Πρωτεύουσα με την σημαντικότερη πύλη εισόδου – εξόδου της Ελλάδας για την Δύση (Ιταλία). Αλλά και η γενικότερη συγκοινωνιακή υποδομή των Πατρών είναι στα μαύρα της τα χάλια: μία πόλη που είχε τραμ στις αρχές του 20ου αιώνα, το οποίο όμως ξηλώθηκε πριν έναν αιώνα, και δεν ξαναλειτούργησε ποτέ, με ένα λιμάνι που υπολειτουργεί και χωρίς πραγματικό αεροδρόμιο (ο Άραξος είναι στρατιωτικό αεροδρόμιο που περιστασιακά εξυπηρετεί κάποιες πολιτικές πτήσεις). Η Πάτρα, το πάλαι ποτέ ισχυρό βιομηχανικό κέντρο της πατρίδας μας…
Ευχαριστούμε και εσάς αγαπητέ κύριε Σαββίδη και τον φίλο κ. Μακροδημόπουλο για τις γνώσεις, εμπειρίες και απόψεις του για τα ”σιδηροδρομικά πράγματα” της χώρας μας, λόγω ευδοκίμου υπηρεσίας επί 33 χρόνια στον ΟΣΕ .
Και οι δυο αναφέρεστε μόνο στις ευθύνες του κράτους και παραλείπετε να αναφέρετε και τις ευθύνες των υπαλλήλων όλων των κρατικών και ημικρατικών Οργανισμών , που αυτοί τελικώς με τις ενέργειες ή παραλείψεις τους δημιουργούν τα προβλήματα -όπως το σημερινό πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα-και αυτοί τελικώς θα τιμωρηθούν ποινικά ,ενώ οι Οργανισμοί και το κράτος θα επωμιστεί τις αποζημιώσεις των αναξίων και αδιάφορων υπαλλήλων τους, τους οποίους πάντως και δικοί τους άνθρωποι (συγγενείς, φίλοι προσωπικοί και κομματικοί) να ήταν δεν τους διέταξαν χθές να συγκρουστούν τα τρένα.
Ως υπηρετήσας και εγώ στο Δημόσιο- με κάπου οκτώ διαφορετικές κυβερνήσεις- εξαρχής θα ”καταθέσω” ότι τα προβλήματα υπάρχουν όσο υπάρχει ζωή που δημιουργεί προβλήματα και άνθρωποι που δεν ιεραρχούν σωστά αυτά τα προβλήματα ,δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας και εργάζονται με ωράριο και με το ρολόι -και τώρα με το κινητό- στο χέρι ή στο αυτί.
Στην προ Χριστού-συγγνώμη- προ ΠΑΣΟΚ εποχή οι περισσότεροι υπάλληλοι -”δουλεμένοι” και πειθαρχημένοι από τις όντως αυστηρές οικογένειές τους -και με συχνό έλεγχο των προϊσταμένων τους και ανάλογες ποινές σπάνια έκαναν ”χοντράδες” και οι περισσότεροι αισθάνονταν ότι ήταν ”εν παντί τόπω και χρόνω εν υπηρεσία”.
Ε.. μετά ήρθαν τα εργατικά δικαιώματα, τα ρεπό , τα συνεχή 8ωρα ανά 24ωρο, που διευκόλυνε και διευκολύνει την προσοδοφόρο άσκηση και άλλου επαγγέλματος -εις βάρος φυσικά του κρατικού ”λειτουργήματος”-και οι συνεχείς διαμαρτυρίες-απεργίες για μείωση ωραρίου, προσόντων και αυξήσεις μισθών , η απουσία ελέγχων ,ενώ τα όποια ιδανικά παραχώρησαν τη θέση τους στον ευδαιμονισμό και ”στα κέφια” υπαλλήλων και προϊσταμένων ,τα οποία όλα αυτά δημιούργησαν σύγχυση αρμοδιοτήτων συλλογική αδιαφορία για τους συνανθρώπους μας.
Συτή την καταναλωτική κοινωνία μας,
ΠΟΙΑ ποικιλώνυμη ηγεσία του τόπου μας θα διδάξει στον μεν λαό ότι η ευδαιμονία δεν συμπίπτει με τον καταναλωτισμό-ευδαιμονισμό και στους υπαλλήλους την έννοια το καθήκοντος ,αφού σχεδόν όλες παραβαίνουν τα καθήκοντά τους και δεν αποτελούν υποδείγματα;;;;.
Υ.Γ Αν για κάτι πρέπει να καταλογίσουμε ευθύνη στον πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή είναι γιατί δεν επέμεινε στην επανίδρυση του κράτους ,όπως υποσχέθηκε το 2004.
Φυσικά θα ”έπεφτε” στον πρώτο χρόνο με τόσο εκτενή και τόσα κοινωνικοπολιτικά και ιδιωτικά συμφέροντα , που ”γιγαντώθηκαν” την προηγούμενη 20ετία ,αλλά δύσκολα δεν θα τον μιμούνταν και οι άλλες κυβερνήσεις .
ΤΩΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΑΣ ΤΟ ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ ΟΙ ”ΡΕΠΟΡΤΑΖΙΑΚΟΙ” ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ.
ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ -ΤΕΛΟΣ- ΕΣΤΩ ΩΣ ΥΠΟΣΧΕΣΗ- ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΥΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ;;;.
αξιοπρόσεκτο σχόλιο
Κύριε ΣΑΝ οι υπάλληλοι του κράτους είναι κράτος. Η ταύτιση στην συνείδησή σας του κόμματός σας με το κράτος σας κάνει να μην αντιλαμβάνεστε καλά το νόημα των κειμένων.
Έλα μου όμως ,που εγώ υπηρέτησα οκτώ διαφορετικές κυβερνήσεις διαφορετικών κομμάτων και ενεργούσα με βάση τους νόμους και τους Κανονισμούς και με συναίσθηση του καθήκοντος και της ευθύνης μου απέναντι στους ανθρώπους και ουδέποτε ταυτίσθηκα -όσο υπηρετούσα-με κόμματα ,ενώ -να σας αποκαλύψω -ότι στα ”ωραία εκείνα χρόνια” χαρακτηρίστηκα ως ”ανεξέλεγκτος που ελέγχει το προσωπικό του”.
Φυσικά δεν είδα ”χαϊρι και προκοπή από κανένα ( με ”λάκτισε” το κόμμα μου ) ,γιαυτό και δικαιούμαι να ομιλώ .
Σε κάθε περίπτωση ,αγαπητέ κύριε Σαββίδη , το ανθρώπινο λάθος -και από άγνοια και αβλεψία- υπάρχει σε κάθε ατύχημα ή δυστύχημα ,σαν το χθεσινό , όπως θα υπάρχουν και πολύνεκρα ατυχήματα όσο θα υπάρχουν τα σημερινά ταχυκίνητα οχήματα. (αεροπλάνα, τρένα ,αυτοκίνητα )
Ένα δευτερόλεπτο χρειάζεται για να συγκρουστούν ή να εκτραπούν οχήματα ,ενώ η ταχύτητα επαυξάνει τα δυσμενή αποτελέσματα ( η 12ετία της Τροχαίας βλέπετε).
@Anixneuseis,
εάν αντιστρέψετε την φράση “οι υπάλληλοι του κράτους είναι κράτος” θα φθάσετε στο ίδιο συμπερασμα με τον σχολιαστή ΣΑΝ.
Η Ελλάδα δεν αλλάζει. Το κομματικό DNA εξασφαλίζει παραμονή στο σύστημα εξουσίας. Ο Μητσοτάκης δεν διαφέρει είναι παιδί του κομματικού σωλήνα που το 2013 πέταξε έξω 12.000 υπαλλήλους και σήμερα ως πθ στέλνει φέρετρα στις οικογένειες. Καλώς παραιτήθηκε ο Καραμανλής αλλά έπρεπε να είχε παραιτηθεί η κυβέρνηση. Φταίνε όλοι τους.
Κοτζαμπάσηδες και πολιτικοί συντονισμένοι κατατρώγουν την Ελλάδα. Δεν υπάρχει σωτηρία.
εσείς σε ποιόν κομματικό σωλήνα ανήκετε όταν αναφέρεστε αδιαφοροποίητα σε 12.000 δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι έχασαν τις δουλειές των σε μια χώρα η οποία είχε γεμίσει κατά τα άλλα από άνεργους;
Ἕλληνες ὑπάρχουν καί κοινωνία ὑπάρχει. Τό κομματικό κράτος, δεκαετίες τώρα, εἶναι ἀντίθετο μέ τήν κοινωνία, ἀποκλείοντας εἴτε τούς μέν εἴτε τούς δέ, εἴτε καί τούς μικρούς σχηματισμούς, νομίζοντας ὁ καθένας ὅτι κατέχει τή συνταγή γιά τό χρυσό αὐγό. Ἔχει ἀλλοτριωθεῖ ἡ σκέψη τῶν ἀνθρώπων μέσα στίς κομματικές γραμμές, σέ βαθμό νά μήν σκέφτονται τό κοινό καλό. Δέν μπορεῖ νά γίνει διάλογος γιά κανένα θέμα.
Θά μποροῦσε νά ἦταν χειρότερα.
https://www.enikos.gr/society/lekkas-gia-tebi-klasmata-defterolepton-apetrepsan-megalyteri-tragodia-ti-tha-ginotan-an-i-sygkrousi-synevaine-sto-tounel/1933278/
Δεκαετίες ἔχουν περάσει πού τά τραῖνα στήν χώρα μας δέν μποροῦν νά ὀργανωθοῦν ὅπως πρέπει, ἑκατό καί πλέον χρόνια ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Τρικούπη.
Τά δίκτυα μεταφορᾶς καί τά δίκτυα ἐπικοινωνίας, ἀπό τίς βασικές ὑποδομές πού πρέπει νά θεωροῦνται κοινό κτῆμα ὅλων μας ὡς κρατικές ὑποδομές καί θά πρέπει νά ἔχουν ὑπερκομματικό χαρακτήρα, ὅπως καί ἡ παιδεία κἄ. Ζοῦμε σέ ἐποχή μέ τέτοιες ταχύτητες πού ἕνας ἄνθρωπος δέν ἀρκεῖ γιά νά ἐποπτεύει τέτοια συστήματα ἀλλά καί τά πιό προηγμένα ἠλεκτρονικά συστήματα ἀπό ἀνθρώπους ἐλέγχονται.
“Τό κομματικό κράτος, δεκαετίες τώρα, εἶναι ἀντίθετο μέ τήν κοινωνία, ἀποκλείοντας εἴτε τούς μέν εἴτε τούς δέ, εἴτε καί τούς μικρούς σχηματισμούς, νομίζοντας ὁ καθένας ὅτι κατέχει τή συνταγή γιά τό χρυσό αὐγό”.
Δεν το νομίζει, την κατέχει. Το θέμα είναι ποιος παίρνει το χρυσό αυγό. Διότι γι αυτό αγωνίζονται όλοι. Το “κοχλιάριον” τού Ροΐδη.
” Ἔχει ἀλλοτριωθεῖ ἡ σκέψη τῶν ἀνθρώπων μέσα στίς κομματικές γραμμές, σέ βαθμό νά μήν σκέφτονται τό κοινό καλό. Δέν μπορεῖ νά γίνει διάλογος γιά κανένα θέμα.”
Σοφόν το σαφές. Το παράδειγμα αμέσως από κάτω …
Δεν μπορεί το κράτος να ειναι αντίθετο με την κοινωνία όταν την εκφράζει.
Την εκφράζει, όμως; Πώς, μέσω κλειστής κλίκας των κομμάτων; Κράτος είναι τα κόμματα, οι κρατούντες. Μην μπερδεύεσαι.
Το “κλειστό” της δήθεν κλίκας θέλει συζήτηση.
Ευχαρίστως το συζητώ, αν και γνωστό, αλλά με κάποιον που να γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι κλίκες μη προσβάσιμες στον καθένα. Ακριβώς γι αυτό εμποδίζουν την ανάδειξη αξίων ανθρώπων, εντίμων, προθύμων να προσφέρουν και όχι να ωφεληθούν οι ίδιοι, οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να υπόκεινται σε κομματικές πειθαρχίες και άλλα παρόμοια φαιδρά. Η κομματοκρατία ευνοεί την οικογενειοκρατία και την διαφθορά.
Ο ”Ωχαδερφισμός” και η έλλειψη ελέγχου -αξιολόγησης είναι ”διάβολε” η αιτία.
Κάπου 25 χρόνια οι προσλήψεις γίνονται από το ΑΣΕΠ και οι προσλαμβανόμενοι είναι πτυχιούχοι , για τους οποίους επαίρονται οι δάσκαλοί τους σε Σχολεία και οι καθηγητές τους σε Γυμνάσια ,Λύκεια και Πανεπιστήμια .
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΒΛΑΚΩΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΑΝΕΥΘΥΝΟΥΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ -ΤΟΥΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΑΘΜΙΔΩΝ-ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΞΙΟΛΟΓΗΤΟΙ 42 ΧΡΟΝΙΑ-.
ΑΠΛΩΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Η ΜΕΤΡΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΗΓΕΣΙΕΣ.
διάβολε, δεν θα αφήσεις και για μένα κάτι να πώ;
“Κάπου 25 χρόνια οι προσλήψεις γίνονται από το ΑΣΕΠ”
Εμένα μού λες! 865.000 γαλάζιες προσλήψεις με τη βούλα Παυλόπουλου!
Επιβεβαιώνεις πλήρως την Ελένη για την κομματική τύφλωση.
Δεν θα συμφωνήσω με την εκτίμηση για κομματική τύφλωση. Ο ΣΑΝ έχει δίκιο να παραπέμπει στην νοοτροπία των ανθρώπων.
Εγώ επεσήμανα κατ’ αρχάς το ανακριβές των λόγων του. Ως προς την κομματική τύφλωση δικαιούσαι να νομίζεις ό,τι θες. Έχει επισημανθεί και παραπάνω.
Επειδή οι μαζικές προσλήψεις άρχισαν μετά το 1981-για να βάλουμε στο Δημόσιο τα δικά μας παιδιά για να αλωθεί το κράτος της Δεξιάς-οι 865.000 προσλήψεις στο Δημόσιο με τη βούλα Παυλόπουλου είναι 280.217 ,αριθμός που προκύπτει από τους πίνακες,που κατέθεσε στην Βουλή στις 7 Νοε 2005 για τις προσλήψεις από το 2002-2005. Αναλυτικά.
-Το 2002 έγιναν 148.898 προσλήψεις (119.379 με ΑΣΕΠ και 29.539 εκτός ΑΣΕΠ).
-Το 2003 έγιναν 131.265 προσλήψεις (101.651 με ΑΣΕΠ και 29.702 εκτός ΑΣΕΠ) -ΣΥΝΟΛΟ ΣΤΗ 2ΕΤΙΑ 280.163-
-Το 2004 έγιναν 143.265 προσλήψεις (113.017 με ΑΣΕΠ και 30250 εκτός ΑΣΕΠ).
-Το 2005 έγιναν 136.950 προσλήψεις (106.367 με ΑΣΕΠ και 30.583εκτός ΑΣΕΠ -ΣΥΝΟΛΟ 2ΕΤΙΑΣ 280.217- δηλαδή 54 περισσότερους από την 2ετία 2002/2003.
Πηγή . ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΓΙΑΥΤΟ ΚΥΡΙΕ ΛΟΥΜΠΕΝ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΔΙΑΒΑΖΑ ΑΥΡΙΑΝΗ ΚΛΠ ,ΟΥΤΕ ΠΙΣΤΕΥΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΣΑ ΑΚΟΥΓΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΠΗ, ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΟΥ Κ.ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ- .
Το άρθρο μου δεν είναι από την “Αυριανή” και παραθέτει πίνακα, που ουδέποτε διεψεύσθη. Το καφενείο και ειδικά το ΚΑΠΗ (έχτε pc εκεί;) τι δουλειά έχουν εδώ;
ΟΥ ΣΑΣ ΠΕΙΣΩ Κ’ΑΝ ΣΑΣ ΠΕΙΣΩ ,ΛΟΙΠΟΝ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ -ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ.
Απορία ψάλτου…
Ἔχω ἐργασθεῖ χρόνια καί στόν δημόσιο καί στόν ἰδιωτικό τομέα καί ἔχω συνεργασθεῖ μέ ἀνθρώπους μέ ἐθνική, κοινωνική καί ἐπαγγελματική συνείδηση καί ἄς ἦταν πολιτικοποιημένοι καί ἐνταγμένοι σέ κάποιον πολιτικό χῶρο. Σέ θέματα ἀσφαλείας ὑπερέχει τό γενικό συμφέρον ἀπό τό μερικό συμφέρον. Δέν θά ἔπρεπε νά εἶναι ἐμπόδιο τά κόμματα, δέν εἶμαι ἐναντίον τῶν κομμάτων. Δέν ἔχουν ὅμως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τήν ἴδια παιδεία ἤ τήν ἴδια συνείδηση. Οὔτε εἶναι θέμα μέσων. Δέν εἶχε ὁ Μέγας ᾿Αλέξανδρος σιδηροδρομικό δίκτυο γιά νά φθάσει νά κτίσει τίς ᾿Αλεξάνδρειες. ῾Ο Καποδίστριας δέν ἔκανε τό ἔργο τοῦ Μεγάλου ᾿Αλεξάνδρου, μποροῦσε ὅμως νά ὀργανώσει ἕνα κράτος. ῾Υπάρχουν πάντα μεγάλοι ἄνθρωποι ἄν καί τά θαύματα μποροῦν νά γίνουν ἀπό τόν ὁποιονδήποτε.
Ενώ διαπιστώνουμε καθημερινά την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος σχεδον ταυτόχρονα ανεβάζουμε όλο και περισσότερο τις προσδοκίες μας από αυτό. Δεν είναι παράδοξο, να συνειδητοποιούμαι ότι παίζουμε μπάλα στην τρίτη κατηγορία και αμέσως μετά να θέτουμε στόχο το τσάμπιονς λίγκ;
Τό κράτος εἶναι στήν ἰδεατή του κατάσταση δημιούργημα τῆς κοινωνίας, ἀλλά ἀπό τά καλύτερα στελέχη της, ὡς ἰδεατό πού πρέπει νά φθάσουν ὅλα τά μέλη της. Ὅπως τό Σύνταγμα τῶν ΗΠΑ κάποτε. Ἔχει γράψει ὁ Παντελῆς γιά τούς θεσμούς καί τή λειτουργία τους ἀλλά καί γιά τήν στελέχωσή τους. Οἱ προσδοκίες μας εἶναι ἀπό τούς καλύτερους, θά ἔπρεπε νά εἶναι. Ἄν έχουμε φθάσει σέ φθίνουσα κατάσταση γιατί δέν ἀξιοποιοῦμε τούς καλύτερους ὡς κοινωνία, οὔτε θέλουμε νά γίνουμε καλύτεροι, αὐτό εἶναι πρόβλημα πρός διερεύνηση.
Σας το έχω επισημάνει και πριν. Είναι αφελές να περιμένει κανείς από μια κοινωνία απαρτιζόμενη από ατελείς ανθρώπους να λειτουργεί υποδειγματικά. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι περισσότεροι αξιόλογοι φιλόσοφοι της αρχαιότητας αποδεχόταν την δημοκρατία ως κατάληξη της κοινωνικής εξέλιξης και όχι ως αφετηρία. Για την συνυπευθυνότητα της κοινωνίας στην λειτουργία του κράτος παρακαλώ να τα πείτε στον κ. Σαββίδη, εγώ δεν διαφωνώ μαζί σας.
Δέν περιμένει κανείς ἀπό μιά κοινωνία ἁπαρτιζόμενη ἀπό ἀτελεῖς ἀνθρώπους νά λειτουργεῖ ὑποδειγματικά. Γι αὐτό ὑπάρχουν ἡ παιδεία, οἱ νόμοι, ἡ κοινωνική ζωή, τό κοινό καλό. ῾Υπάρχουν οἱ πνευματικοί ταγοί πού μᾶς ξυπνᾶνε. ῾Η δημοκρατία δέν μπορεῖ νά εἶναι ἡ κατάληξη τῆς κοινωνικῆς ἐξέλιξης, γιατί αὐτή ἡ κοινωνική ἐξέλιξη εἶναι δυνατή μέσα στήν κοινωνία μέ τό συνδιαλέγεσθαι καί ὄχι σέ κάποιο ἀπομονωμένο καί μή κοινωνικό χῶρο ἤ ἰδεατά. Δέν εἶναι μόνο ἡ δημοκρατία. Στήν Κίνα, πού δέν ξέρω ἄν εἶναι δημοκρατική, ζήτησαν εἰδικούς ἀπό τήν Δύση γιά νά τούς βοηθήσουν μέ τήν τεχνογνωσία, ἀλλά ἔμαθαν κοντά τους καί ἀφομοίωσαν αὐτή τή γνώση. Ὁ κ. Σαββίδης ὡς μέλος αὐτῆς τῆς κοινωνίας ἐπισημαίνει τά κακῶς κατ΄ αὐτόν συμβαίνοντα.
“Δέν εἶχε ὁ Μέγας ᾿Αλέξανδρος σιδηροδρομικό δίκτυο γιά νά φθάσει νά κτίσει τίς ᾿Αλεξάνδρειες. ῾Ο Καποδίστριας δέν ἔκανε τό ἔργο τοῦ Μεγάλου ᾿Αλεξάνδρου, μποροῦσε ὅμως νά ὀργανώσει ἕνα κράτος”
Kαι ο Καραμανλής, ο μέγιστος των Ελλήνων; Μη “μάς” αφήνεις παραπονεμένους, βρε Ελένη, γράψε κάτι και γι αυτόν!
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ: 1.-Κράτος είναι ένα σύνολο θεσμικών δομών τις οποίες συνέχει μια αντίληψη λειτουργίας. Ας αποκαλέσουμε την αντίληψη αυτή ιδεολογία. Το σύνολο αυτό αποκτά μια ισχύ αναλόγως της συνεκτικότητάς του, της αποτελεσματικής λειτουργίας του και της ιδεολογίας του. Στην Ελλάδα οι δομές αυτές είναι αδύναμες, και επιφανειακές, η συνοχή ανύπαρκτη και η αντίληψη λειτουργίας τους το “πάμε και όπου βγει”. Το κράτος δεν έχει να κάνει με την κοινωνία. Είναι ανεξάρτητο απο αυτήν και επιδιώκει να είναι ανεξάρτητο για να μπορεί να την χειραγωγεί και να την υποδουλώνει. Το Κράτος είναι απέναντι στην κοινωνία. Κράτος δεν είναι η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση είναι ένας θεσμός του κράτους. 2.-Όταν γράφω “εμείς δεν φταίμε..” εννοώ δεν φταίμε σε αυτό που διαμορφωθήκαμε. Μας διαμόρφωσε ένα σύνολο μηχανισμών, ιδεολογικών κατά βάσιν, που απο μικροί μπλέκουμε στα γρανάζια τους. Μερικούς απο αυτούς τους περιγράφω στο κείμενο. Στη βιολογία υπάρχει το εξής τρίπτυχο: Γενότυπος, Περιβάλλον, Φαινότυπος, όπως επανειλημμένως λέει ο φίλος μου Ζάχος Σκούρας. Μεταξύ του Γενότυπου και του Φαινότυπου παρεμβάλλεται το Περιβάλλον. Αυτό που μας διαμορφώνει. Απο εκεί και πέρα εμείς φταίμε, δεν υπάρχει αντίρρηση, για ό,τι κάνουμε. Αλλά στην διαμόρφωσή μας για να κάνουμε αυτό και όχι το άλλο, ακόμη και στην βούλησή μας όπως λειτουργεί, ελάχιστη συμμετοχή είχαμε. Του γενότυπου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ,-ΠΟΥ ΟΝΤΩΣ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ- ΓΙΑΤΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΑΜΕ ΝΑ ΘΕΩΡΗΣΟΥΜΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΤΟΝ ΘΕΟ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, ΠΟΥ ΕΠΛΑΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ -ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ(ΤΟ ΝΤΙΛΙ ,ΤΟ ΝΤΙΛΙ …) -,ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΚΑΝΟΥΜΕ-ΟΣΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ..
ΕΡΡΩΣΘΕ.
@Anixneuseis,
θα πρέπει νομίζω να αποφασίσεται εάν το κράτος είναι μια αφηρημένη έννοια, κομματικοποιημένο ή οι υπάλληλοι οι οποίοι το απαρτίζουν.
Διαφορετικά φοβούμαι ότι δεν είναι δυνατή μια συντεταγμένη εκτίμηση της αντίστοιχης επιχειρηματολογίας σας.
Μα είναι κομματικό το κράτος;;; Έστω κι έτσι δεν θα αναλάμβανε κάποιες ευθύνες;;; Το κράτος είναι κράτος κοντζαμπασηδων και τίποτε άλλο. Οποίος ασκεί την εξουσία, θέλει και να πάρει το αντίτιμο. Χωρίς ευθύνη. Όμως… την ευθύνη την αποποιούμαστε οι ίδιοι οι πολίτες. Το πρόβλημα είναι αμφίδρομο. Εμείς που δεν συμμετέχουμε σε τίποτε συλλογικό. Και το κράτος που μας εκπαιδεύει να μη συμμετέχουμε σε κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ παρά να μη θαυμάσω άλλους λαούς με πολύ μικρότερη κουλτούρα σε βάθος χρόνου, ανεπτυγμένους και μη, που νοιάζονται. ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ. Δεν νοιαζόμαστε, δεν ενδιαφερόμαστε. Δεν θα ξεχάσω την Ουκρανή πάλαι ποτέ καθαρίστρια μου, που μου έλεγε ότι όταν κλείνουν το καλοκαίρι τα σχολεία, πάνε οι γονείς και βάφουν, καθαρίζουν, φυτεύουν, ράβουν τις κουρτίνες, και διορθώνουν τα θρανία. Θα μου πεις δουλειά μας είναι;; Ναι θα πω ΚΑΙ δουλειά μας. Ένα βρώμικο πεζοδρόμιο έχω έξω από το σπίτι μου και μια σκούπα δεν έχω πάρει να το καθαρίσω. Όταν η πεθερά μου καλή της ώρα καθάριζε το πεζοδρόμιο του σπιτιού μας (πολυκατοικία) της απευθύνθηκαν σαν καθαρίστρια. Τους απάντησε αναλόγως βέβαια. (εγώ είμαι η αρχόντισσα εδώ). Δεν υπάρχει ευνομούμενη χώρα που δεν έχει αναπτύξει ένα δίκτυο κοινωνικής ευθύνης, που συμμετέχουν οι γείτονες, στην ασφάλεια και στο ευ ζειν των συνανθρώπων τους. Δεν έχουμε αντιληφθεί και καταλάβει την απλούστερη όλων παροιμία. Όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα… δεν θελουμε την σκουπιδιάρα έξω από το σπίτι μας γιατί μας μυρίζει, η στάση του λεωφορείου μας υποβαθμίζει, το περίπτερο μας ενοχλεί, γιατί ζούμε περίπου στις Βερσαλλίες. Μιλάμε τώρα για τους σιδηροδρόμους. Έχουμε αντιληφθεί ότι σιδηρόδρομοι, πλοία (που τα βάζεις αυτά -ότι οι σιδηρόδρομοι για την Ελβετία- τα πλοία για μας), ρεύμα νερό τηλεπικοινωνίες και αεροπλάνα, έχουν να κάνουν πέρα από το ευ ζην μας και με την άμυνα μας;;;
Αυτό που είπε η γυναίκα. Παραιτηθείτε.
Δεν αισθανόμαστε μια αηδία πλέον
21ος αιώνας.
Έλεος. Δεν βλέπουμε, δεν ακούμε, δεν ενδιαφερόμαστε;;;
Να κάνουμε ξανά την επανάσταση με τον Κολοκοτρωνη;;; ΕΛΕΟΣ.