του Παντελή Σαββίδη
Τις τελευταίες ημέρες καταβάλαμε προσπάθεια απο τις στήλες αυτές να προσδιορίσουμε τις “Σχολές Σκέψεις”, ας τις ονομάσουμε έτσι, που αναπτύσσονται στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση του υπαρκτού τουρκικού κινδύνου.
Μεταξύ των δύο ακραίων σχολών, του απόλυτου ενδοτισμού και της απόλυτης άρνησης ακόμη και της εκφοράς της λέξης Τουρκία, υπάρχουν δύο τάσεις, με φαινομενικά μικρές αλλά ουσιαστικά, βαθύτερες αποκλίσεις.
Η μία θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα αποτρεπτικά μέσα που διαθέτει με έντονη προβολή τους για να σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις και να ακυρωθεί η Γαλάζια Πατρίδα και οι Γκρίζες Ζώνες.
Η άλλη, ξεκινά απο το “το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη”, συνεχίζει με την “ευέλικτη προσαρμογή” και καταλήγει “έντιµα να συνεννοηθούμε και να συμφωνήσουμε σε βιώσιμες λύσεις με την Τουρκία στα σημεία που εφάπτεται το διεθνές δίκαιο με τη γεωγραφία και όχι όπου ανοιγοκλείνει η φυσούνα του πολυφερόμενου ακορντεόν της «γαλάζιας πατρίδας».”
Η δική μου οπτική είναι η προβολή όλων των αποτρεπτικών μέσων για να αναγκασθεί η Τουρκία να αναγνωρίσει την ελληνική κυριαρχία και τα ελληνικά δικαιώματα και στη συνέχεια να συνομιλήσουμε και να συνεργαστούμε με την Τουρκία. Δεν είμαι εξ ορισμού κατά της προσέγγισης με την Τουρκία. Αλλά όχι υπο καθεστώς δορυφοροποίησης.
Στο Σύστημα, όπως το περιέγραψα πριν λίγες ημέρες έχει κυριαρχήσει η άποψη της “ευέλικτης προσαρμογής”. (Για το σύστημα ΕΔΩ)
Δηλαδή, με απλά λόγια, να τα βρούμε με την Τουρκία με τις λιγότερο δυνατές παραχωρήσεις. Νομίζω η διαφορά είναι κραυγαλέα εμφανής.
Το Σύστημα, παρότι πολύπειρο ξεχνά ή θέλει να ξεχάσει πως η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν πάρει όλα όσα επιδιώκει. Άρα, η “ευέλικτη προσαρμογή” θα είναι ένα, ακόμη, επεισόδιο στην διολίσθηση των δικαιωμάτων της χώρας υπέρ της Τουρκίας.
Η άποψη αυτή της “ευέλικτης προσαρμογής” είναι κυρίαρχη σε επίπεδο ΜΜΕ, Συστήματος αλλά και κοινής γνώμης. Χθές διάβαζα σχόλιο υποστηρικτή της άποψης αυτής που έθετε το ερώτημα αν η κυβέρνηση έχει εντολή απο τον λαό να κάνει πόλεμο.
Ή απο άγνοια ή σκοπίμως, οι υποστηρικτές της “ευέλικτης προσαρμογής” θέτουν το δίλημμα: υποχωρήσεις ή πόλεμος. Αλλά το δίλημμα δεν είναι αυτό. Το δίλημμα είναι αξιόπιστη ή μη αξιόπιστη αποτροπή.
Η αξιόπιστη αποτροπή είναι και πιο οικονομική και λιγότερο επικίνδυνη. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να σηκώνεις τα αεροπλάνα για αναχαιτίσεις. Μπορείς να λοκάρεις τα τουρκικά αεροπλάνα απο επήγεια μέσα. Το λοκάρισμα δεν σημαίνει κατάρριψη. Είναι μήνυμα. όπως το λοκάρισμα στην αερομαχία.
Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και την δίκαιη καταγγελία της ρωσικής εισβολής, δυνάμεις που πριν την εισβολή ήσαν με την άποψη της αξιόπιστς αποτροπής, έχουν συμμαχήσει, τώρα, με τις δυνάμεις της ευέλικτης προσαρμογής. Το ερώτημα είναι γιατί; Προς το παρόν δεν μπορώ να το απαντήσω.
Έτσι, το μέτωπο που πίεζε για μια αξιόπιστη αποτροπή εξασθενεί. Και σε πολιτικό επίπεδο και στην κοινή γνώμη.
Όσοι υποστηρίζουν την αξιόπιστη αποτροπή, δεν έχουν άλλες δυνατότητες παρά το διαδίκτυο και τις ιστοσελίδες που διαθέτουν να προβάλλουν τα στοιχεία της.
Αλλά η συνπτριπτική πλειονότητα είναι έτοιμη για “ευέλικτη προσαρμογή”.
Σε αυτό το κλίμα ο πρωθυπουργός θα επισκεφθεί στις 16 Μαίου τις ΗΠΑ. Είναι μια ενδιαφέρουσα επίσκεψη, διότι πάντοτε η επαφή με την υπερδύναμη έχει την σημασία της.
Ας μην υπερβάλλουμε, όμως. Η αμερικανική κυβέρνηση γνωρίζει τα ελληνοτουρκικά πολύ καλά και τις θέσεις σύγκλισης και απόκλισης των μερών.
Διάβασα χθες ότι γίνεται προσπάθεια εδώ και δύο χρόνια για να πραγματοποιηθεί αυτή η επίσκεψη. Δεν είναι, δηλαδή, ένα θέμα που προέκυψε απο τις εξελίξεις στην Ουκρανία.
Σ αυτά τα δύο χρόνια η αμερικανική κυβέρνηση περίμενε να κρίνει αυτή την κατάλληλη στιγμή που θα προσκαλούσε τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Και η στιγμή κρίθηκε κατάλληλη τώρα. Γιατί; Κάτι θα θέλει να διαμηνύσει στον Έλληνα πρωθυπουργό.
Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης θα θέσει στον αμερικανό πρόεδρο τις τουρκικές προκλήσεις. Και όλα όσα απασχολούν την Ελλάδα. Σε ποια βάση θα τα θέσει; Στο ότι είμαστε έτοιμοι για μια ευέλικτη προσαρμογή ή στο να αναγνωρίσει η Τουρκία τα δικαιώματα της Ελλάδας και μετά να συνεργαστούμε όπου επιθυμεί;
Όπως είδαμε κατά την εξέλιξη του ουκρανικού πολέμου, ο κ. Μπάϊντεν εμφανίζει ουσιαστικά σημεία αδυναμίας, όχι διαμόρφωσης αλλά και έκφρασης πολιτικής. Ο ίδιος ο Λευκός Οίκος διόρθωσε δηλώσεις του προέδρου. Με αυτό θέλω να υπογραμμίσω πως ανεξαρτήτως του τι θα συζητήσει ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Μπαϊντεν, το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών θα τεθεί στα υψηλά όργανα αποφάσεων της αμερικανικής διοίκησης. Και εκεί θα ληφθούν οι αποφάσεις και θα ακολουθήσουν οι πιέσεις.
Αλλά στο επίπεδο αυτό η αμερικανική θέση ευνοεί την Τουρκία, όπως εκφράστηκε το τελευταίο διάστημα. την Τουρκία, όχι τον Ερντογάν. Με τον Ερντογάν οι αμερικανοί είχαν και συνεχίζουν να έχουν προβλήματα. Την Τουρκία αγωνιούν, λανθασμένα, μην την χάσουν. Γίνεται προσπάθεια να αποφευχθεί οποιαδήποτε πίεσή της απο τον ανεδαφικό φόβο μήπως και προσχωρήσει στην ρωσική πλευρά.
Λίγο πολύ τις αμερικανικές θέσεις τις γνωρίζουμε. Θα αλλάξουν αυτές υπέρ των ελληνικών; Το ευχόμαστε.
Αλλά αν δεν αλλάξουν, το πιθανότερο είναι ο κ. Μητσοτάκης να υποστεί πιέσεις. Όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1964, ο Τσίπρας με το σκοπιανό, ο Κ. Καραμανλής με το άνοιγμά του στην ρωσική ενέργεια.
Ας είμαστε ψύχραιμοι. Αν επιτευχθεί κάτι θετικό, οι πρώτες που θα επαινέσουν τον πρωθυπουργό θα είναι οι στήλες αυτές.
Ως Εβρίτης ,ο οποίος είχε τους Τούρκους στα 10 χιλιόμετρα -τότε απαγορεύονταν οι μετακινήσεις( οι επιτηρούμενες και απαγορευμένες ζώνες ίσχυαν για όλους τους Έλληνες και όχι μόνο για τους Πομάκους, όπως ισχυρίζονται οι άσχετοι θρακολόγοι και αριστεροπροοδευτικοί)- δεν ανήκω σε καμιά σχολή από τις δυο που αναφέρετε στο άρθρο σας ,αγαπητέ κ.Σαββίδη, αλλά και δεν απαιτώ-εδώ και τώρα- πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία ,επειδή-κυρίως -βλέπω Ελληνισμό (πρώτα το σκλαβωμένο Πατριαρχείο μας) και πέραν της Ελλάδος και από μια κυβέρνηση ,η οποία ΚΑΙ ”έδειξε τα δόντια της” ,αλλά και ”δάγκωσε” στις Καστανιές το 2020 και η οποία εκπροσωπεί μια Παράταξη ,η οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ έδειξε έλλειμμα πατριωτισμού και υποχωρητικότητος σε εθνικά θέματα ,με τιμήματα εκλογικής ”εκπαραθυρώσεως” των ηγετών της (1963, 2009).
Να θυμηθούμε όλοι μια φράση του πρώην πρωθυπουργού κ.Κώστα Καραμανλή το 2019 στα 80χρονα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών , -του Καραμανλή , που απέρριψε τις πιέσεις των φίλων και συμμάχων, στο Βουκουρέστι το 2008-.
”Χρέος δικό μας είναι να υπερασπιζόμαστε τα δίκαια και τα συμφέροντα της Ελλάδος.
Στη Θράκη ,στο Αιγαίο , στην Κύπρο μετριέται η αντοχή του Ελληνισμού.
Και πρέπει να πείθει ΑΠΑΝΤΑΣ ότι αυτή η αντοχή είναι μεγάλη ,αποφασισμένη και αμετακίνητη ”.
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ,ΛΟΠΟΝ ,ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΥΧΟΝ ΘΑ ΔΕΧΘΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ, ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗ.
Υ.Γ Ίσως έπρεπε να δεχθεί το Σχέδιο Άτσεσον ο ”Γέρος της Δημοκρατίας” το 1964, Σχέδιο που λέγεται ότι τορπίλισαν οι αείμνηστοι Μακάριος και Ανδρέας Παπανδρέου .
Όσο για τους κ.κ.Τσίπρα και Κοτζιά (με ευθύνη και του κ.Καμμένου) δεν χρειάστηκαν πιέσεις, γιατί ήταν έτοιμοι από καιρό να δώσουν και περισσότερα στους Αλαβανοσλάβους των Σκοπίων ,οι οποίοι από το 1944 έγινα ”Μακεδόνες” απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Ακόμα ένα εξαιρετικό δημοσίευμα αποτελεί το σημερινό σας σχόλιο της ημέρας, κ. Σαββίδη.
Κρατάω μόνο μίαν επιφύλαξη για την διατύπωσή σας:
“Έτσι, το μέτωπο που πίεζε για μια αξιόπιστη αποτροπή εξασθενεί. Και σε πολιτικό επίπεδο και στην κοινή γνώμη.”
Στην κοινή γνώμη, δεν νομίζω. Από όσο αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον από τις καθημερινές συνομιλίες με συμπατριώτες μας, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση να κρατήσει σθεναρή στάση έναντι της επιθετικότητας της Τουρκίας, σε όλα τα επίπεδα (κυπριακό, ΑΟΖ και εκμετάλλευση Αιγαίου, παραβιάσεις εναερίου χώρου, Θράκη κλπ). Αλλά πάντα υπάρχει μία διάχυτη καχυποψία στον λαό (εντελώς δικαιολογημένη) ότι και αυτής της κυβέρνησης οι πολιτικοί, όπως και των προηγουμένων, θα μας ‘πουλήσουν” τελικώς επειδή είναι σκέτοι εντολοδόχοι. Και κάπως έτσι διαιωνίζεται η εθνική μας ηττοπάθεια…
Μήπως εκτιμάτε λάθος αγαπητέ κ. Α.Δ.Δ την σθεναρή στάση των Ελλήνων έναντι της επιθετικότητας της Τουρκίας ,αλλά όπως ξαναέγραψα-δεν κάνουν διαδηλώσεις για την εθνική αφύπνιση- και όλα όσα ακούτε τα λένε στα καφενεία (και εγώ τα ακούω) ,αλλά αρκετοί απ’αυτους στηρίζουν και όσους υπέγραψαν την Συμφωνία των Πρεσπών και προηγούμενες κυβερνήσεις με εθνικές ”υποχωρήσεις” και μερικοί κάνουν τα πάντα για να μην υπηρετήσουν τα παιδιά τους στον Έβρο και τα νησιά.;;;.
ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ-να είστε καλά-.
Αγαπητέ κ. Σ.Α.Ν., ευχαριστώ για την απόκριση.
Δεν έχετε άδικο βεβαίως. Το γεγονός ότι υπάρχουν Έλληνες ή “νεοέλληνες” που δίνουν συγχωροχάρτι στους υπογράψαντες της Προδοσία των Πρεσπών είναι από μόνο του αρκούντως εξοργιστικό. Θέλω να πιστεύω -έστω και αφελώς- ότι αυτοί είναι μειοψηφία και σύντομα θα απομονωθούν από το ευρύτερο λαϊκό σώμα έτι περαιτέρω.
Κατά τα άλλα πράγματι το βόλεμα και η αδράνεια έγινε συνήθεια στον λαό. Μάλιστα αν μερικοί κάνουν τα πάντα για να μην υπηρετήσουν τα παιδιά τους στην παραμεθόριο, δυστυχώς ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι που προτρέπουν τα παιδιά τους να πάνε να ζήσουν στο εξωτερικό, χωρίς να προσπαθήσουν ούτε μία ημέρα στην Ελλάδα -πολλοί δε υπερηφανεύονται για αυτό (“ο γιος μου κάνει καριέρα στις ΗΠΑ, η κόρη μου στην Αγγλία” κλπ)- γιγαντώνοντας έτσι το νούμερο ένα εθνικό μας πρόβλημα, το δημογραφικό.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί οι άμεσοι απόγονοι της γενιάς του έπους του ’40 υπονομεύουν πλέον την ίδια την ιστορική τους ύπαρξη;
Δεν πιστεύω ότι εκμαυλίστηκαν όλοι οι Έλληνες μέσα από την επίπλαστη ευμάρεια του ’80 και του ’90 σε αυτοκτονικό βαθμό. Φταίει και ο λαός, αλλά εντοπίζω τον βασικό ένοχο της απαξίωσης του πατριωτικού καθήκοντος στην κυρίαρχη διανόηση, η οποία προπαγανδίζει όλα αυτά τα χρόνια το μίσος προς το έθνος. Με άλλα λόγια: η χώρα βρίσκεται όχι μόνον υπό οικονομική αλλά και υπό πνευματική κατοχή.
Τέλος πάντων, τεράστιο θέμα, αλλά συνεχίζω να ελπίζω ότι η εθνική αφύπνιση έχει αρχίσει.
Επίσης να είστε καλά.
ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ -ΜΕ ΤΟΣΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΑΤΕ- ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ”ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ” ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ.;;;.
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ”ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ” ΑΠΟ-ΚΟΜΜΑΤΩΝ”, ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥΣ ”ΜΗ ΧΑΣΕΙ Η ΒΕΝΕΤΙΑ ΒΕΛΟΝΙ”;;;.
Καλή συνέχεια.
Προς τι η ένταση και τα κεφαλαία γράμματα στην απάντησή σας αγαπητέ κ. Σ.Α.Ν.; Σας είπα ότι συμφωνώ grosso modo μαζί σας.
Ουδείς εχέφρων απαιτεί πολεμική απάντηση στην τούρκικη επιθετικότητα. Ως Έλληνες απαιτούμε από την κάθε ελληνική κυβέρνηση, την σημερινή ή όποια άλλη, να οργανώνει την ελληνική αποτρεπτική ισχύ (στρατός – αμυντική βιομηχανία – εξωτερική πολιτική) και να την διατηρεί σε υψηλό επίπεδο. Κάποια δειλά βήματα ήδη έγιναν με το πρόγραμμα επανεξοπλισμού (Ραφάλ και φρεγάτες). Ακούμε επίσης με ικανοποίηση, αν ισχύουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, ότι ετοιμάζεται βιομηχανική συνεργασία Ελλάδας – Γερμανίας με κατασκευή εργοστασιακής μονάδας εντός της χώρας μας για παραγωγή αρμάτων μάχης. Την συμμαχία Ελλάδας – Γαλλίας επίσης την επικροτούμε και την θεωρούμε σοβαρή διπλωματική πράξη.
Από εκεί και πέρα αυτό που επισημαίνει ο κ. Σαββίδης, από όσο αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον, είναι η ανάγκη περαιτέρω διατήρησης αυτής της πολιτικής έναντι της Τουρκίας με μηνύματα στρατιωτικής ετοιμότητας, όπως είναι π.χ. το λοκάρισμα τούρκικων αεροσκαφών με επίγεια μέσα. Μία τέτοια τεχνική δεν συνιστά πολεμική απάντηση, αλλά προσπάθεια αποτροπής μέσω “έμπρακτης” διπλωματίας (θυμηθείτε ως αντίστοιχο παράδειγμα την περίφημη επακούμβηση του “Λήμνος” στο “Κεμάλ Ρέις”).
Τώρα τα υπόλοιπα περί “πατριωτικών απο-κομμάτων”, νομίζω δεν έχει νόημα να σχολιασθούν, γιατί δεν παίρνω γραμμή από γραφικούς, ούτε από κανένα κόμμα άλλωστε.
Φιλικά
Α.Δ.Δ.
ΥΓ Με έτερο σχολιαστή εδώ, προσφάτως υποχρεώθηκα να διακόψω τον διάλογο, διότι προσέλαβα ειρωνεία εκ μέρους του. Πιστεύω ότι οι “Ανιχνεύσεις” είναι ένα δημοκρατικό βήμα διαλόγου σε φιλικό και ευγενικό κλίμα. Αυτό αποζητάω και όχι υποχρεωτικώς να συμφωνούμε όλοι με όλους.
Αγαπητέ κ.Α.Δ.Δ τα κεφαλαία μου” βγήκαν”- ως οίόν τε τάχιστα- .
Παρεξήγησα την φράση σας ”ο ελληνικός λαός συνεχίζει να απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση να κρατήσει σθεναρή στάση…” ,επειδή πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση ,αυτής της Παράταξης ,από τις Καστανιές του 2020 τηρεί αδιαλείπτως σθεναρή στάση, αλλά φρονώ ότι δεν πρέπει να απαιτεί ο ελληνικός λαός ”να μας βάλει στο φρενοκομείο” ,κάθε φορά που ο κ.Ερντογάν με το βαθύ κράτος του έχει εσωτερικά προβλήματα- και επαναλαμβάνει αυτά που άρχισε από το 1973 -γιατί θα δείξει την Ασιατική του βαρβαρότητα και στον εκτός των συνόρων Ελληνισμό.
Όταν όμως ”ζητήσει γην και ύδωρ” τότε θα πάθει σαν τον Μουσολίνι.
Σε κάθε περίπτωση απολογούμαι- ζητώ συγγνώμη -.
Να είστε καλά.
Σας ευχαριστώ πολύ για την διευκρίνηση! Δεν τίθεται κανένα ζήτημα συγγνώμης εκ μέρους σας. Ξέρω καλά ότι είστε πολύ ευγενικός και ήπιος σχολιαστής. Χαίρομαι που συζητάμε με πολιτισμένο τρόπο και που συμφωνούμε επί της ουσίας.
Και εκ μέρους μου συγγνώμη, αφού παρεξήγησα τα κεφαλαία.
Να είστε πάντα καλά και θα ξανασυζητήσουμε με την πρώτη ευκαιρία!