του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.
Το 35% του προσωπικού των ΕΛΤΑ, δηλαδή 1968 υπάλληλοι από τους 5165, αποχωρεί με εθελουσία έξοδο στα πλαίσια της “εξυγίανσης” της επιχείρησης. Αντί δηλαδή να αξιοποιηθεί η εμπειρία τους και με την αξιοποίηση της τεχνολογίας οι δραστηριότητες των ΕΛΤΑ να επεκταθούν στην αγορά, θα συρρικνωθούν ακόμη περισσότερο. Ο Άνταμ Σμιθ, τον οποίο επικαλούνται οι νεοφιλελεύθεροι όταν τους βολεύει, υποστήριζε ότι η απόκτηση παραγωγικών ικανοτήτων από τον υπάλληλο κοστίζει πάντα πραγματική δαπάνη η οποία είναι πάγιο κεφάλαιο και περιέχεται στον ίδιο τον υπάλληλο. Με την αποχώρησή του, αν η εμπειρία του δεν μεταφερθεί σε νεότερους υπαλλήλους, χάνεται μαζί με το πάγιο κεφάλαιο για την εταιρεία. Αυτό θα συμβεί στην προκειμένη περίπτωση αφού οι θέσεις των αποχωρούντων δεν πρόκειται να αναπληρωθούν.
Πού αποσκοπεί τελικά η “εξυγίανση”; Διαβάζουμε σε εφημερίδα προσκείμενη στην κυβέρνηση (Καθημερινή 25/2/2021, σελ. 25): «Καταλύτης για την απελευθέρωση ανθρώπινου δυναμικού, παρά την εθελουσία, υπήρξε η νομοθετική ρύθμιση για το λεγόμενο Τ+3, που επιμηκύνει από μια σε τρεις μέρες τον χρόνο υποχρέωσης παράδοσης μιας επιστολής, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών»!! Συμπέρασμα πρώτο: Είτε πρόκειται για το “καλό”, είτε πρόκειται για το κακό, όπως στην προκειμένη περίπτωση, η κυβέρνηση πάντα επικαλείται την Ευρώπη. Τόσο αναχρονιστικές είναι οι υπηρεσίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Συμπέρασμα δεύτερο: Η εθελουσία αποσκοπεί στην υποβάθμιση των υπηρεσιών των ΕΛΤΑ και στη μείωση της ανταγωνιστικότητάς τους, διότι σημασία προφανώς έχει το ανταγωνιστικό περιβάλλον στη χώρα μας όπου δραστηριοποιούνται και όχι η Ευρώπη, όπου προφανώς η αγορά των ταχυδρομείων θα διαφοροποιείται από χώρα σε χώρα. Συμπέρασμα τρίτο: Οι υπηρεσίες που προσφέρουν τα ΕΛΤΑ, παρά τα προβλήματά τους που έχουν οξυνθεί με τα μνημόνια, είναι καλές. Αυτό ομολογείται με τη νομοθετική ρύθμιση Τ + 3 που προαναφέρθηκε.
Όσα εξαγγέλλει η κυβέρνηση παράλληλα με την εθελουσία έξοδο για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της εταιρείας, αποσκοπούν στον εξωραϊσμό των πραγματικών προθέσεών της. Διότι, η παραμονή των υπαλλήλων δεν αποκλείει τον ψηφιακό μετασχηματισμό της εταιρείας με σκοπό την αύξηση του μεριδίου της στην αγορά. Εκεί δεν πρέπει να αποσκοπεί η επένδυση; Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι προφανές και αποκαλύπτει τις προθέσεις.: Τα ΕΛΤΑ αντιμετώπιζαν ήδη προβλήματα προσωπικού. Μέχρι να υλοποιηθούν οι εξαγγελίες της κυβέρνησης με μειωμένο πλέον το υπάρχον προσωπικό κατά 35% λόγω της εθελουσίας εξόδου, πώς θα λειτουργήσει η εταιρεία; Δεν θα υποβαθμιστεί στο ελάχιστο η ανταγωνιστικότητά της;
Όμως αυτή η πολιτική δεν αφορά μόνον τα ΕΛΤΑ. Πάνω από 5 χιλιάδες υπάλληλοι της ΔΕΗ αποχώρησαν με εθελουσία έξοδο διότι η κυβέρνηση υιοθέτησε την απολιγνιτοποίηση με το κλείσιμο όλων των ανθρακωρυχείων στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι το 2023, πολύ νωρίτερα από τη Γερμανία που έθεσε ως χρονικό όριο το 2038. Με άλλα λόγια η Ελλάδα, από τους ουραγούς στην Ευρωζώνη, επαίρεται ότι στρέφεται στην πράσινη ανάπτυξη πολύ νωρίτερα από την ηγέτιδα Γερμανία. Γιατί; Το αποσαφήνισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός πέρυσι στις 25 Μάιου στη γερμανική εφημερίδα Bild: «Με ρωτήσατε πού θα διοχετευτούν τα χρήματα (του Ταμείου Ανάκαμψης), είπε. Ένα παράδειγμα είναι ότι κλείνουμε όλα τα ανθρακωρυχεία μας στη βόρεια Ελλάδα, νωρίτερα από τη Γερμανία. Συνεπώς, μέρος των χρημάτων θα διατεθεί για τη στήριξη της πράσινης μετάβασης σε μια ολόκληρη περιφέρεια της Ελλάδας, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον άνθρακα…. Και, βεβαίως, θα επωφεληθούν και γερμανικές εταιρείες» δήλωσε με νόημα. Και οι κάτοικοι μετά την ερημοποίηση της Δυτικής Μακεδονίας; Διότι δεν είναι μόνον οι χιλιάδες των υπαλλήλων που αποχωρούν αλλά ο κύκλος των εργασιών που σηματοδοτούσε στην αγορά της περιοχής η πληθωρική παρουσία της ΔΕΗ. «Θα πρέπει πλέον οι κάτοικοί της να βρουν κάτι άλλο να κάνουν», είχε προσθέσει ο κύριος Μητσοτάκης.
Δεν είναι βέβαια μόνον τα ΕΛΤΑ, η ΔΕΗ. Προηγήθηκαν, ο ΟΣΕ, τα ναυπηγεία, οι τράπεζες κ.ο.κ.. Πιθανόν οι αποχωρούντες να αποζημιώνονται ικανοποιητικά, όμως οι θέσεις εργασίας χάνονται για πάντα αφού η χειμαζόμενη ελληνική οικονομία δεν έχει εναλλακτικές δυνατότητες να τις υποκαταστήσει με την αξιοποίηση της τεχνολογίας, αυξάνοντας έτσι την ανεργία και τη μετανάστευση.. Αλλά όπως γράφει ο Ντέιβιντ Χάρβει «ο τρόπος εξόδου από μια κρίση εμπεριέχει τους σπόρους των μελλοντικών κρίσεων». Ποιά κρίση σηματοδοτεί λοιπόν η κυβερνητική πολιτική; Οι καταναλωτές οι οποίοι κινούν τις αγορές είναι όλοι ουσιαστικά άνθρωποι που είτε έχουν δουλειά είτε εξαρτώνται από κάποιον που έχει δουλειά. Όταν σημαντική μερίδα αυτών των ανθρώπων δεν θα έχει πια δουλειά, από που θα προέρχεται η ζήτηση στην αγορά; Υπάρχει εναλλακτική πολιτική; «Η αναδιανομή και η δημιουργία αγοραστικής δύναμης είναι τα μοναδικά μέσα για να δημιουργείται επαρκής ζήτηση… Αυτή η πολιτική είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορεί να αποκτήσει νόημα η μείωση του όγκου της κοινωνικά αναγκαίας εργασίας» σύμφωνα με τον Andre Gorz:
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν.6947-771412
3-3-2021
