Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Μια θλιβερή προβολή που οφείλουμε να κάνουμε για το άμεσο μέλλον της Ελλάδας, αποδέκτη χιλιάδων Μουσουλμάνων, δίχως Σχέδιο κοινωνικής ένταξης των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα μεταναστών.
Στις 11-10-2019 στις Ανιχνεύσεις ασχολήθηκα με την μίνι σύνοδο στο Λουξεμβούργο στις 8-10-2019 για να δω την πορεία του μεταναστευτικού-προσφυγικού, όπως το προωθούν η Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Μάλτα.
Στις 15-10-2019 πάλι στις Ανιχνεύσεις επιχείρησα να εξειδικεύσω πάνω στο ίδιο θέμα, αναφερόμενος στο πώς το προσεγγίζουν οι Ισπανοί εταίροι μας, για να έχουμε ένα θετικό συγκριτικό στοιχείο αρχών.
Το συμπέρασμα μου, όπως και πολλών άλλων ειδικών, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ποτέ δεν είχε, ούτε προβλέπεται (μακάρι να διαψευθώ), στο ορατό μέλλον, να αποκτήσει «κοινή μεταναστευτική πολιτική», 
καταναλογία με την ισχύουσα διαχρονικά «κοινή αγροτική πολιτική» (ΚΑΠ) της. Παραδέρνει μεταξύ του ευρωπαϊκού Νότου που υποφέρει από το πρόβλημα (π.χ. Μόρια) και του Βορρά που σηκώνει αδιάφορα τους ώμους του, αφού βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το πρόβλημα, δεν εμφορείται από την «αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης» και μας κουνάει και το δάχτυλο : «φυλάξτε καλύτερα τα σύνορά σας» τα οποία τυγχάνει να είναι και δικά του. Επί πλέον η Ε.Ε. έχει στους κόλπους της πεμπτοφαλαγγίτες άκριτους φιλό-τουρκους ηγέτες, σαν τον Ούγγρο πρωθυπουργό Viktor Orban, που στηρίζει απερίφραστα την ιμπεριαλιστική Τουρκία, γενεσιουργό μετανάστευσης και προσφυγιάς στη Συρία και αλλού όπως στη Λιβύη. Η Ουγγαρία αποκλείει με διπλά συρματοπλέγματα τους πρόσφυγες με την ανοχή των αρμόδιων κοινοτικών οργάνων αλλά και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο οποίο ανήκει το κόμμα του Orban ! Τι στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι ακόμα γνωστά τα αποτελέσματα της τελευταίας συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες στις 17 και 18 Οκτωβρίου 2019 για το μεταναστευτικό-προσφυγικό, κάτω και από τις ωμές απειλές του Ερντογάν πασά.
Σήμερα, για να συμπληρώσω τα δυο παραπάνω συναφή άρθρα μου ως τριλογία, αξίζει τον κόπο να σας ενημερώσω με κάτι άλλο σοβαρότατο το οποίο εντάσσεται στον μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο μεταναστευτικό σχεδιασμό (όταν και όπου υπάρχει βέβαια) κι έχει να κάνει με την επίπτωση του ιδιαίτερου τρόπο ένδυσης κάποιων αλλόθρησκων που εγκαθίστανται ή έχουν γεννηθεί σε μια κοινοτική χώρα υποδοχής, όπως η Ελλάδα ή η Γαλλία κι όχι μόνο. Δηλαδή να δούμε μαζί την κοινωνική επίπτωση της ενδυματολογίας που θα μπορούσε να είναι ενοχλητική σε μη ομόδοξους Έλληνες ή Γάλλους. Οι Γάλλοι κατατρύχονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια από αυτό το επιδεινούμενο και άλυτο πρόβλημα το οποίο το εκμεταλλεύεται κι ο γαλλικός πολιτικάντικος πελατειασμός, εν όψει μάλιστα επικείμενων εκλογών, όπως τις προσεχείς δημοτικές το 2020 στη Γαλλία. Οι Γάλλοι Μουσουλμάνοι το θρήσκευμα υπολογίζονται σε 6 με 7%. Δηλαδή μια υπολογίσιμη εκλογική δύναμη.
Συγκεκριμένα από τις 11 Οκτωβρίου 2019 έχει ξεσπάσει νέα πολιτική θύελλα και κοινωνική διαμάχη, αναφορικά με τις Γαλλίδες Μαντηλοφορούσες σε δημόσιους χώρους και ειδικότερα όταν συνοδεύουν
μαθητές (η διπλανή αφίσα θεωρήθηκε προβοκατόρικη από σημαντική μερίδα Γάλλων, διότι αναγράφει : «Ναι, πηγαίνω σε σχολικές εκδρομές, και λοιπόν;»). Δηλαδή σε μια χώρα, όπου η κοσμικότητα, η ανεξιθρησκία και η ελευθερία του να πιστεύεις ό,τι θέλεις ή να μην πιστεύεις καθόλου έχουν καθιερωθεί από το 1905 (!!!), δεν μπόρεσε ακόμα να επιλύσει ομαλά η Γαλλία την διαφορετικότητα των Καθολικών (με τον
σταυρό), των Μουσουλμάνων (με την μαντήλα όπως δείχνει η αφίσα) και των Εβραίων (με το kippa), εξ ου και τα κατά καιρούς ξεσπάσματα στα ΜΜΕ, αναφορικά με την αμφίεσή τους ή τα θρησκευτικά τους σύμβολα.
Ποια ήταν η τελευταία αφορμή για το νέο ξέσπασμα ;
Ένας αιρετός περιφερειακός Σύμβουλος, ο Julien Odoul, του κόμματος «Εθνικός Συναγερμός» (RN) της Μαρίν Λεπέν, παίρνει το λόγο στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Bourgogne-Franche-Comté 
και ρωτάει, ενώπιον όλων των μελών του Συμβουλίου και των ακροατών, «γιατί κυρία μου ήρθατε σε ένα δημόσιο χώρο φορώντας τη Μαντήλα σας; Παρακαλώ να την βγάλετε». Το 
παιδί της διπλανής Μαντηλοφόρας βάζει τα κλάματα, γίνεται ένας κακός χαμός, τα παρόντα ΜΜΕ καταγράφουν τη σκηνή, την μεταδίδουν αστραπιαία, ο Julien Odoul κερδίζει τη μέγιστη δημοσιότητα εν όψει των προσεχών αυτοδιοικητικών εκλογών και αρχίζει η θύελλα η οποία συνεχίζεται. Σήμερα το πρωϊ (18-10-2019) στην δημοφιλή εκπομπή «Οι 4 αλήθειες-Les 4V» του καναλιού France 2, παρακολούθησα εγώ ο ίδιος τον Nicolas Dupont-Aignan, 
αρχηγού του άλλου ακροδεξιού κόμματος «Debout La France» (Όρθια η Γαλλία), όταν ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο ποια είναι η γνώμη του για τις Μαντηλοφορούσες Γαλλίδες απάντησε : «δεν έχουν παρά να πάνε στη Σαουδική Αραβία και το Ιράν όπου η Μαντήλα, όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά είναι και υποχρεωτική διότι εκεί η θέση της γυναίκας είναι κατώτερη του ανδρός, ενώ στη Γαλλία έχουμε την ισότητα μεταξύ των δυο φύλλων». Στην πράξη βέβαια η ισότητα των γυναικών προς τους Γάλλους άνδρες είναι ζητούμενη ακόμα. Οι μισθοί των γυναικών είναι 40% κατώτεροι των μισθών των ανδρών.
Τι επιτρέπει και τι απαγορεύει ο γαλλικός νόμος για τα θρησκευτικά Σύμβολα ;
Σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Η φωνή του Βορρά» (La voix du Nord) στις 14-10-2019 
ο νόμος προβλέπει τα εξής :
Στο σχολείο
Σήμερα, κανένας νόμος δεν απαγορεύει σε μια Μαντηλοφορούσα να συνοδεύει τα παιδιά κατά τη διάρκεια μιας σχολικής επίσκεψης, εκτός κι αν πρόκειται για περιπτώσεις καθαρής προπαγάνδας ή θρησκευτικού προσηλυτισμού. Πράγματι, η θρησκευτική ουδετερότητα και η απαγόρευση της χρήσης θρησκευτικών συμβόλων σε σχολεία, κολέγια ή γυμνάσια ισχύουν μόνο για τους εκπαιδευτικούς, τους δημόσιους υπαλλήλους και τους μαθητές. «Ο νόμος δεν αφορά τους γονείς των μαθητών», λέει η εγκύκλιος της 18ης Μαΐου 2004. Απεναντίας η ένδυση της Μαντήλας απαγορεύεται στους εθελοντές γονείς που «συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες για τις οποίες εκτελούν παρόμοιες λειτουργίες με εκείνες των εκπαιδευτικών. Αυτό συμβαίνει όταν οι δραστηριότητες αυτές πραγματοποιούνται μέσα στην τάξη. Σε αυτήν την περίπτωση, το κεφάλαιο «φορεσιά θρησκευτικών συμβόλων από τους γονείς των μαθητών», του εγχειριδίου του Σεπτεμβρίου 2019, διευκρινίζει ότι οι γονείς υπόκεινται σε «υποχρέωση ουδετερότητας».
Στο δημόσιο χώρο
Κανένας νόμος δεν απαγορεύει τη χρήση θρησκευτικών συμβόλων (όπως kippa, σταυρό, μαντήλα …) στον δημόσιο χώρο. Ως Συνοδός του παιδιού της, η παραπάνω Μαντηλοφορούσα μητέρα δικαιούνταν να φοράει την Μαντήλα της και κανένας νόμος δεν απαίτησε να αφαιρέσει την Μαντήλα της στο παραπάνω Περιφερειακό Συμβούλιο. Το επιχείρημα του Julien Odoul για τον κοσμικό χαρακτήρα της Γαλλίας ήταν λοιπόν άστοχο και πολιτικάντικο δεδομένου ότι η Χάρτα του κοσμικού χαρακτήρα στις δημόσιες υπηρεσίες 
προβλέπει ότι «οι χρήστες έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις εντός των ορίων του σεβασμού της ουδετερότητας της δημόσιας υπηρεσίας, και επιταγές της δημόσιας τάξης, της ασφάλειας, της υγείας και της υγιεινής. Οι χρήστες δημόσιων υπηρεσιών πρέπει να απέχουν από οποιαδήποτε μορφή προσηλυτισμού». Μόνο ο νόμος της 11ης Οκτωβρίου 2010, που απαγορεύει την απόκρυψη του προσώπου στο δημόσιο χώρο (με π.χ. μπουρκά ή άλλα θρησκευτικά Σύμβολα απόκρυψης του προσώπου) θα μπορούσε να ισχύσει, αλλά όχι στην παραπάνω προκειμένη περίπτωση, αφού η Συνοδός μητέρα φορούσε μια Μαντήλα που δεν έκρυβε όμως το πρόσωπό της.
Στη δουλειά
Στις γαλλικές δημόσιες υπηρεσίες η Μαντήλα απαγορεύεται. Οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να σέβονται αυστηρά την ουδετερότητα, είτε έρχονται σε επαφή με το κοινό είτε όχι.
Στον ιδιωτικό τομέα, ο εργοδότης μπορεί να απαγορεύσει την Μαντήλα. Ωστόσο, η απόφασή του δεν θα πρέπει να εμοφορείται από θρησκευτικά κριτήρια, αλλά από τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει αυτό το ρούχο από την άποψη της οργάνωσης, της υγιεινής ή της ασφάλειας στην εργασία. Στο άρθρο 2, το εργατικό δίκαιο του Αυγούστου του 2016 προβλέπει επίσης τη δυνατότητα να συμπεριληφθούν στον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας της επιχείρησης η αρχή της ουδετερότητας και ο περιορισμός της εκδήλωσης πεποιθήσεων (πολιτικών και θρησκευτικών) των υπαλλήλων. Αλλά ο εργοδότης δεν μπορεί να απαγορεύσει την Μαντήλα και να επιτρέψει το εβραϊκό kippa για παράδειγμα. Πρέπει να απαγορεύει όλα τα θρησκευτικά, πολιτικά και φιλοσοφικά Σύμβολα. Τέλος, ο κανόνας αυτός μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στους υπαλλήλους που έρχονται σε επαφή με τους πελάτες.
Δεν έχω την εγωιστική απαίτηση να διαβάσετε την παραπάνω αρθρογραφική τριλογία μου για το ίδιο θέμα.
Αν το κάνετε όμως, νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι η χώρα μας είναι μίλια πίσω, αναφορικά με ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό Σχέδιο μεταναστευτικής-προσφυγικής πολιτικής, όπως και σε δεκάδες άλλους τομείς άλλωστε. Καθεύδει.
Τρέχει μονίμως αγκομαχούσα πίσω από τα δυσάρεστα γεγονότα και με έναν γείτονα ιμπεριαλιστή ο οποίος σχεδιάζει να την πνίξει με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που της στέλνει καθημερινά και που ο ίδιος παράγει μέσα από την αρπακτική πολιτική του.
Ακούει κανείς από ολάκερο το πολιτικό σύστημα, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ;
