Τρία χρόνια μετά, στη Μπούτσα και το Ιρπίν, εκεί που, λίγο μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής, γράφτηκαν μερικές από τις πιο σκοτεινές σελίδες του πολέμου μέχρι σήμερα
Ειδικά στην Μπούτσα, από την 1η Απριλίου του 2022 και την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από τα σημεία λόγω της αντεπίθεσης των Ουκρανικών δυνάμεων αποκαλύφθηκε η απόλυτη – πλήρης και πιο σκληρή εικόνα του πολέμου. Εκατοντάδες άμαχοι νεκροί στους δρόμους, στα σπίτια αλλά και σε ομαδικούς τάφους που άνοιξαν οι Ρώσοι φεύγοντας από την περιοχή – ουσιαστικά άτακτα.
Το Protothema λίγο πριν συμπληρωθούν τρία χρόνια πολέμου βρέθηκε στις συγκεκριμένες περιοχές. Η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα στέκει ακόμη παρά τους σφοδρούς βομβαρδισμούς τόσο από Ρώσους όσο και από Ουκρανούς εκείνη την περίοδο, αλλά ο προαύλιος χώρος του, παρά το γεγονός πως είναι καλυμμένος από το λευκό πέπλο του χιονιού εξακολουθεί να σου δημιουργεί ένα βαθύ αίσθημα θλίψης. Ακόμη κι αν δεν δώσεις βάση στο τείχος με τα ονόματα των όσων επί εβδομάδες ταυτοποιούσαν οι ουκρανικές και ευρωπαϊκές αρχές, έχεις την αίσθηση πως κάτι ακραία κακό έχει συμβεί στο σημείο.
Πέρα από τις σορούς που ανασύρθηκαν από τον ομαδικό τάφο περισσότεροι από 150 ακόμη άνθρωποι από το συγκεκριμένο προάστιο θεωρούνται τρία χρόνια μετά αγνοούμενοι. Οι ουκρανικές αρχές ισχυρίζονται μέχρι και τώρα πως αυτοί οι άνθρωποι απήχθησαν από τους Ρώσους χρησιμοποιήθηκαν ως «ασπίδα» κατά την φυγή τους από την περιοχή και τελικώς έχουν εκτελεστεί σε άγνωστο μέχρι σήμερα σημείο είτε σε ουκρανικό είτε σε έδαφος της Λευκορωσίας.
Με απόφαση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι τα τελευταία από τα ρωσικά άρματα και τα μεταγωγικά του στρατού που καταστράφηκαν από τα Ουκρανικά χέρια και τα βρετανικά Javelin έμειναν στην άκρη του δρόμου στο μεγαλύτερο σημείο εισόδου και εξόδου στην περιοχή. Δεν γίνεται να προσεγγίσεις στην περιοχή χωρίς να δεις με τα μάτια σου τα «κουφάρια» του πολέμου συνειδητοποιώντας την απόσταση που χωρίζει τον θάνατο από την επιβίωση.
