του Παντελή Σαββίδη
Πως θα τελειώσει ο πόλεμος; Είναι ο Μακρόν η καλύτερη επιλογή;
Προς μια, νέα, θεωρία των πάντων
Ανεξαρτήτως του τι προηγήθηκε, η επιθυμία της Ουκρανίας να αποκαταστήσει την ενότητα του κράτους στα σύνορα που της αναγνωρίσθηκαν το 1991 είναι κατανοητή και αποδεκτή.
Το επεδίωξε προσεγγίζοντας, ή προσεγγιζόμενη απο τις ΗΠΑ.
Λίγο πριν την ρωσική εισβολή η ουκρανική ηγεσία αντιλήφθηκε πως θα πάει μόνη στον πόλεμο. Φαίνεται, μέτρησε τις συνέπειες και αν θυμάσθε υπήρξαν δηλώσεις του κ. Ζελένσκυ περί μη επιθυμίας της Ουκρανίας να ενταχθεί στα ΝΑΤΟ και τα τοιαύτα.
Η δυναμική, όμως, των εξελίξεων πυροδοτήθηκε και ο πόλεμος, με την εισβολή της Ρωσίας, άρχισε.
Σε αντίθεση με ό,τι υποστηρίζουν όσοι βλέπουν την ρωσική εισβολή θετικά, η Ρωσία δεν φαίνεται να είχε σαφή στόχο του τι επεδίωκε εξ αρχής. Τον προσαρμόζει αναλόγως των εξελίξεων.
Για λαούς όπως ο ελληνικός με τις ιστορικές εμπειρίες που έχει και τον πολιτισμό που φέρει η καταδίκη της εισβολής πρέπει να είναι απόλυτη. Και η ανθρωπιστική αλληλεγγύη στα θύματα της τραγωδίας δεδομένη. Χωρίς προϋποθέσεις και αστερίσκους. Η Ρωσία άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου.
Αναδύεται, εδώ, μια αντίφαση. Ναι, η καταδίκη είναι απόλυτη αλλά η γεωπολιτική εξασθένιση της Ρωσίας υπονομεύει την δυναμική ισορροπία στην περιοχή και αυτό είναι ένας παράγων εις βάρος της Ελλάδας ως κρατικής υπόστασης. Διότι στη νεα ισορροπία, ό,τι χάσει η Ρωσία, στον γεωπολιτικό χώρο που ενδιαφέρει την Ελλάδα, θα το κερδίσει η Τουρκία.
Εάν επρόκειτο, απλώς, για αναβάθμιση της Τουρκίας δεν θα υπήρχε πρόβλημα με την ρεαλιστική ανάλυση. Αλλά η Τουρκία καθώς θα αναλαμβάνει όλο και σημαντικότερο ρόλο για την Δύση θα ζητά ανταλλάγματα. Και η συμπεριφορά της το τελευταίο διάστημα διαμηνύει, σε όσους μοιράζουν το κόσμο, απο που τα ζητά.
Τα ζητά απο την Ελλάδα και την Κύπρο.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις. Μπορεί, όμως να πάρει θέση είτε ως κράτος είτε ως λαός.
Προσπαθώ να αντιληφθώ σε τι εξυπηρετεί την Ελλάδα η συνεχής υπενθύμιση, σε επίπεδο πρωθυπουργού, μάλιστα, ότι η Ελλάδα είναι με την Ουκρανία διότι είναι με την ελευθερία.
Με την Ουκρανία είμαστε, το είπαμε, διότι υφίσταται επίθεση, ο λαός της υποφέρει και ο επιτιθέμενος, και αυτός που καταπάτησε το διεθνές δίκαιο, είναι η Ρωσία.
Η επιμονή στην διακήρυξη και, μάλιστα, σε υψηλούς τόνους τι εξυπηρετεί; Ίσως, ο κ. Μητσοτάκης επενδύει για τον εαυτό του. Με την χώρα τι γίνεται;
Το δεύτερο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι το τι μέλει γενέσθαι.
Ο κ. Ζελένσκι απευθυνόμενος στο βρετανικό κοινοβούλιο είπε πως η θέση της Ουκρανίας για να αποδεχθεί ειρηνική διευθέτηση είναι η εγκατάλειψη, απο τη Ρωσία, των εδαφών που κατέλαβε και η επιστροφή στο πριν τον πόλεμο καθεστώς.
Αν η θέση του μεταδόθηκε καλά απο τα διεθνή πρακτορεία, ο κ. Ζελένσκι δεν βάζει θέμα επιστροφής της Κριμαίας και των περιοχών του Ντονμπάς που ήταν, ήδη, υπο τον έλεγχο των Ρώσων πριν τον πόλεμο. Για το ΝΑΤΟ και την συμμετοχή του σε αυτό δεν ακούστηκε τίποτε αλλά, μάλλον, απο προηγούμενες δηλώσεις τεκμαίρεται ότι η Ουκρανία δεν επιθυμεί να γίνει μέλος.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι τα εξής:
-Είναι ο κ. Ζελένσκι και η ουκρανική ηγεσία αυτοί που θα αποφασίσουν πότε θα σταματήσει ο πόλεμος και με ποιές προϋποθέσεις; Ή οι Αμερικανοί;
-Θα δεχθεί η Ρωσία να εγκαταλείψει όλα όσα κατέκτησε με αίμα και δεκάδες χιλιάδες απώλειες;
-Έχουν οι ΗΠΑ δική τους στρατηγική εξόδου απο αυτόν τον πόλεμο; Ξέρουν, δηλαδή, τι θέλουν;
-Αν οι ΗΠΑ κλιμακώνουν επειδή διαπιστώνουν αδυναμία των Ρώσων να ανταπεξέλθουν στον πόλεμο με τον τρόπο που τον διεξάγουν ως σήμερα, μήπως αυτό προκαλέσει κλιμάκωση και απο πλευράς ρωσικής ώστε να εφαρμοσθεί η αρχή “αποκλιμάκωση δια της κλιμάκωσης”;
-Και τι σημαίνει κλιμάκωση απο πλευράς Ρώσων; Είναι εκτός πιθανοτήτων ένα είδος περιορισμένου πυρηνικού πολέμου; Και τότε;
-Η αμερικανική ηγεσία λαμβάνει υπόψη αυτό το ενδεχόμενο;
-Αν ναι, σκέφτεται αποκλιμάκωση ή πυρηνική κλιμάκωση;
-Ποιό, τέλος πάντων, θα είναι το τέλος αυτού του πολέμου;
Η εξέλιξη όπως περιγράφηκε παραπάνω, οδηγεί, πράγματι σε μια στρατηγική αποδυνάμωση της Ρωσίας, όπως δήλωσε ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ.
Αν αυτό επιδιώκουν οι ΗΠΑ να ευχόμαστε να μην πετύχει. Πολλοί εξ ημών μιλάμε για το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου πίνοντας καφέ στην παραλία με την παρέα μας και αστειευόμενοι, μεταξύ άλλων. Δεν έχουμε καταλάβει τι επέρχεται αν συμβεί. Οδηγούμαστε, ολοταχώς, προς την καταστροφή.
Ας ερθουμε τώρα, στην Γαλλία και στις εκλογές που θα διεξαχθούν τον Ιούνιο.
Στις προεδρικές εκλογές, ο Μακρόν κέρδισε και προκάλεσε μια ανακούφιση στη Δύση. Μια νίκη της ακροδεξιάς Λεπέν θα έβαζε την Ευρώπη σε ανεπιθύμητες περιπέτειες. Ο φασισμός με τον οποίο ερωτοτροπούσε στο παρελθόν, και ως γονίδιο δεν πρέπει να έχει εκλείψει απο το πολιτικό DNA του κόμματός της, είναι αυτός που επισσώρευσε πολλά δεινά στην Ευρώπη και είναι ένα αντιδημοκρατικό, αυταρχικό σύστημα.
Ο κ. Μακρόν, όμως, δείχνει να μην έχει καμιά πρόταση για την Ευρώπη. Δεν ξέρει τι Ευρώπη θέλει και πως να την επιδιώξει. Και η Ευρώπη μας ενδιαφέρει.
Μας ενδιαφέρει αλλά ποια Ευρώπη; Μια Ευρώπη η οποία θα αποκτήσει ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά αλλά όχι με τον τρόπο που επιλέγει ο γαλλογερμανικός άξονας, σήμερα, ο οποίος το μόνο που θέλει είναι η κατάργηση του βέτο. Δεν συμφωνούμε με την κατάργηση του βέτο και την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, όπως επιδιώκεται σήμερα. Οι αδύναμες χώρες θα γίνουν βορά όσων τις επιβουλεύονται, χωρίς καμιά προστασία.
Αλλά, ναι σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη η οποία θα εξετάσει ποια είναι και θα ανακηρύξει τα σύνορά της, θα δημιουργήσει στρατό να τα υποστηρίξει και στη συνέχεια κοινή εξωτερική και οικονομική πολιτική. Όπου μπορεί να επιτευχθεί η οικονομική.
Ο κ. Μακρόν, δεν εγγυάται μια τέτοια Ευρώπη.
Αλλά, επιπλέον, ο κ. Μακρόν είναι ενταγμένος στην αμερικανική λογική αντιμετώπισης του πολέμου στην Ουκρανία, που είναι και ο καταλύτης για την νέα τάξη.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι:
αποτελεί ο Μακρόν την καλύτερη επιλογή και στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου ή μια συγκατοίκηση με τις μη δεξιές συσπειρωμένες δυνάμεις θα αποτελούσε μια καλύτερη λύση στο ευρωπαϊκό αδιέξοδο;
Οι δυνάμεις που συμμετέχουν στον συνασπισμό δεν είναι αντιευρωπαϊκές. Ούτε θέλουν να εφαρμόσουν κάποια σοσιαλιστική μεταρρύθμιση που θα αμφισβητούσε την δομή και την λειτουργία της οικονομίας.
Έχουν χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να ευνοήσουν μια ισορροπία στην περιοχή καλύτερη απο αυτήν που έχει κατά νου ο Μακρόν;
Μήπως πρέπει να σκεφθούμε αυτήν την προοπτική;
Τέλος, και δύο λόγια για την Γερμανία. Ο εξευτελισμός και η ισοπέδωσή της από τις ΗΠΑ υπήρξε τέλειος. Η Γερμανία έδειξε να μην υφίσταται. Και, μάλλον, δεν υφίσταται. Γεγονός που πρέπει να εξηγηθεί πολλαπλώς. Γιατί την ισοπέδωσαν οι αμερικανοί; Τι συνέπειες θα έχει αυτό στη λειτουργία της Ευρώπης;
Μπορεί η Ευρώπη να αυτοπροσδιοριστεί, ή η Ευρώπη που θα διαμορφωθεί μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία θα καθορισθεί απο τις ΗΠΑ; Και ποια θα είναι αυτή η Ευρώπη;
Και στην Ελλάδα; Τι θα γίνει με την Ελλάδα;
Θα φανεί μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Αν κάτι θελήσουν να διαρρεύσουν οι αμερικανικές πηγές. Γιατί οι ελληνικές θα μιλήσουν για θρίαμβο. Το κάνουν, ήδη, απο τώρα.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει διαμορφώσει μια ομάδα αναπαραγωγής της πολιτικής του που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο. Και το κυβερνών κόμμα διαθέτει και μια κοινωνική βάση δραστήρια στην αναπαραγωγή της πολιτικής του.
Γνωρίζει αυτή η κοινωνική βάση τι αναπαράγει στα ελληνοτουρκικά;
Συμφωνεί με την αναπαραγωγή αυτή;
Μακρόν, Γαλλία και Γερμανία είναι οι αδύναμοι κρίκοι της Δύσης. Ζουν τον Νιρβάνα της “ευημερίας” και του δυτικισμού. Στο Ουκρανικό φάνηκε η γύμνια της ασφάλειας της Ευρώπης απέναντι στον Ρωσικό αναθεωρητισμού.
Είτε αρέσει είτε όχι μόνο οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλεια της Δύσης. Για αυτό βλέπουμε την Σουηδία και τη Φιλανδία να τρέχουν την είσοδό τους.
Ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα είναι ιδεολογία που δύσκολα αλλάζει για αυτό και υπάρχουν πολλοί θιασώτες του ξανθού γένους.
Η Ελλάδα θα πρέπει να αποκτήσει ανεξαρτησία εντός Δύσης, αλλά με 350 δις χρέος ανεξαρτησία δεν υπάρχει. Έτσι δίνει κυριαρχία και παίρνει προστασία από τα χειρότερα.
Ας αρχίσουμε από το τελευταίο.
”Το κυβερνών κόμμα διαθέτει μια κοινωνική βάση δραστήρια στην αναπαραγωγή της πολιτικής του πρωθυπουργού κ.Μητσοτάκη”.
Αλλά ποιο κόμμα μπορεί σήμερα ,που η πληροφόρηση την οποίαν παρέχουν τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο είναι προσιτή και πληρέστερη -και στα νήπια ακόμη- μπορεί να δημιουργήσει ”ινσρτούχτορές” και αυτοί να αναπαραγάγουν και να πείθουν τους Έλληνες;;;.
Τους Έλληνες , που λόγω αυτής της υπερπληροφόρησης αισθάνονται ότι είναι σε θέση να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα και το δείχνουν άλλωστε και στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο και στα καφενεία;;;.
Απλώς το πολιτικό μήνυμα του πρωθυπουργού και της Νέας Δημοκρατίας ,-που διεξάγει κατ’αυτάς το 14ο Συνέδριό της- είναι ειλικρινές και μπορεί να μην ενθουσιάζει τους μονίμως ”καταχαρούμενους” και ”γκρινιάρηδες”, είναι όμως προτιμότερο από εκείνα της υπεραπλούστευσης και της υπερβολής των άλλων κομμάτων, που έχουν καταγγελτικό και μόνον λόγο και αποφεύγουν αναλύσεις και θέσεις μάλλον για να μην έχουν πολιτικό κόστος.
Διερωτηθήκαμε ποτέ ,αν -ΣΗΜΕΡΑ- μπορούν οι παραγωγικοί ,δημιουργικοί ,πατριώτες και χριστιανοί Έλληνες ,να ζήσουν στον κόκκινο ουρανό του ΤσιπροΣύριζα και του ΚΚΕ ,με αθέους και με δικαιωματιστές και με διακονιάρηδες του κρατικού πλούτου και με ενδοτικούς της Συμφωνίας των Πρεσπών ,ή, του ΠΑΣΟΚ-Κινάλ , που ξαναυπόσχεται τις ωραίες μέρες του ΠΑΣΟΚ του 1970 και 1980 και δεν ”ξεκολλάει” από το Ελσίνκι του 1999;;;.
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ,Τίποτε δεν καταστρέφεται -η Δύση και η Ευρώπη μας φαίνεται ότι αποφάσισε να αγωνιστεί -θα περάσει πολλές δυσκολίες ,αλλά θα δυσκολέψει αφάνταστα και αδιατίμητα ακόμη την επιθετική Ρωσία ,η οποία στα καλά καθούμενα ,αφού επωφελήθηκε από όλες τις καταστάσεις της και πλούτισε και ως κράτος και ως ζάπλουτους” κλώτσησε την καρδάρα με το γάλα ” και τώρα πολύ δύσκολα θα την ξαναγεμίσει -όχι πάντως με τον κ .Πούτιν .
Ήταν φυσικά παρούσα και τώρα επιβεβαίωσε περισσότερο την παρουσία της ,αλλά μάλλον θα υποχρεωθεί σε ”Ανταλκίδειο” ειρήνη με την Δύση προ του ”κιτρίνου” κινδύνου.
Η Ε.Ε ;;; … αυτή θα ταλαιπωρηθεί ,αλλά θα ”ανδρωθει” και με θεσμούς και με ηγέτες ,-που τώρα δεν υπάρχουν- και προ της αυτοδιαλύσεώς της θα αμυνθεί και με στρατό και με εκλεγμένη από τους λαούς της Πρόεδρο και κυβέρνηση .
Μόνο ας μη περιμένουμε Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης, γιατί οι λαοί της δεν είναι οι μετανάστες των Η,Π Αμερικής, που όλοι ομογενοποιήθηκαν στον ”πολιτισμό ” του εύκολου πλουτισμού και της προσωπικής και συλλογικής υπερηφανείας τους ότι ηγεμονεύουν εδώ και 77 χρόνια όλου του κόσμου , με το δυνατό δολάριό τους και την περικύκλωση των αντιπάλων τους κυρίως από την θάλασσα.
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ .
Α- ΟΥΚΡΑΝΙΑ:
Δεν το επικροτώ, αλλά δυστυχώς στο επίπεδο πολιτισμού κι ηθικών αξιών που
έχει φτάσει και βρίσκεται η ανθρωπότητα σήμερα κάποια κράτη είναι συνηθισμένα στο ρόλο του “Παίκτη” και κάποια άλλα – τα περισσότερα – αρέσκονται να είναι “Πιόνια”. .
Τα πιόνια της απολύτως διευθαρμένης Ουκρανικής ηγεσίας – έχουν προσφέρει την χώρα τους ως πεδίο διεξαγωγής του Παιχνιδιού στους Παίκτες.
Οι Παίκτες δεν θα σταματήσουν ώσπου ο καθένας να θεωρήσει πως πήρε όσα μπορούσε περισσότερα να πάρει από τον άλλο, από το έπαθλο των “Ουκρανικών Εδαφών”.
Ως τότε θα τραβάει ο ένας από εδώ το Ουκρανικό πανί κι ο άλλος από την άλλη κι αυτό θα τεντώνει και θα σχίζεται όλο και περισσότερο. Δεν τους νοιάζει. Αυτό είναι συνέπεια του παιχνιδιού κι όχι το ίδιο το Παιχνίδι!
Κυνικές οι διαπιστώσεις, αλλά δυστυχώς αυτές είναι και δεν χωράνε ωραιοποιήσεις. Το Παιχνίδι είναι εγγενώς άσχημο από μόνο του!!!
Το 2014 ο πόλεμος για την προσάρτηση της Κριμαίας ξεκίνησε κάπου στις 27 Φεβρουαρίου κι έληξε επισήμως κάπου στις 15 Σεπτεμβρίου -αν έληξε ποτέ…
Γιατί μας κάνει εντύπωση που συνεχίζεται 2,5 μήνες, ο πόλεμος τώρα που πρόκειται για όλο – το μεγαλύτερο – υπόλοιπο της Ουκρανίας ?
*
Β- ΠΥΡΗΝΙΚΉ ΕΠΊΘΕΣΗ:
Ο βασικός αντίπαλος παγκόσμιας κλίμακας παραμένει η Κίνα.
Την Κίνα των 2.185εκ στρατιωτών και της υποκλαπεισας κατά κόρον τεχνολογίας και τεχνογνωσίας, σε έναν μελλοντικό πόλεμο -εαν αυτή καταλήξει η επιλογή – δεν την νικάς χωρίς χρήση πυρηνικών.
Εάν θέλεις να κάνεις χρήση τους, τότε πρέπει σιγά σιγά να το εμπεδώσουν αυτό οι μάζες, είτε αυτές είναι κινεζικές, είτε ευρωπαϊκές, είτε αμερικανικές κ.ο.κ..
Σε αυτή την περίπτωση το σαλάμι , θα πρέπει να το ταΐσεις από τώρα φετούλα – φετούλα στους λαούς να αρχίσουν να προσαρμόζονται σταδιακά και να εξοικειώνονται με την ιδέα, μέχρι στο τέλος να φτάσουν να το ζητούν κι από μόνοι τους..
Γιατί να μην το ξεκινήσεις να το ταΐζεις , ευκαιρίας δοθείσης, από τώρα ?
Στο κάτω κάτω η Ουκρανία βρίσκεται πολύ μακριά τόσο από τις ΗΠΑ , όσο κι από την Κίνα, αλλά κι από το μεγαλύτερο μέρος των αχανών Ρωσικών εκτάσεων..
Κι αν ακούσεις και τον κύριο Λιόλιο (Καθηγητή στην Σχολή Ευελπίδων και Πυρηνικό Φυσικό) θα σου πει πως μια επίθεση με πυρηνικά έχει βλαπτικές συνέπειες σε μια ακτίνα κάποιων χιλιομέτρων γύρω από εκεί που θα πέσει. Ενώ κάποιες ραδιενεργές και τοξικές εκπομπές της θα φύγουν προς τα εκεί που φυσάει ο άνεμος την συγκεκριμένη μέρα που εσύ θα επιλέξεις -συμβουλευόμενος την Εθνική Μετεωρολογική σου Υπηρεσία- , να ρίξεις την πυρηνική σου βόμβα..
Συμπέρασμα: Αν δούμε μια πυρηνική έκρηξη , ας προετοιμαζομαστε για τα μελλούμενα. Μην κάνουμε πως δεν το καταλάβαμε τώρα που ακόμα εξελίσσονται οι “πόλεμοι δια αντιπροσώπων” και στο τέλος της μέρας, εκεί που θα εξελίσσεται πλέον ο “ο κεντρικός πόλεμος” , έχοντας πλέον συνηθίσει στην ιδέα, φτάσουμε στο σημείο μόνοι μας να ζητάμε μια πυρηνική επίθεση εναντίον του βασικού, στρατηγικού αντιπάλου…
*
Γ.- Γαλλία :
Γιατί μας κάνουν εντύπωση οι διχαστικές τάσεις που επικρατούν στο εσωτερικό της ??
Στην Ελλάδα πολύ αρεσκόμαστε στους μύθους και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να τους συντηρούμε και να προσφέρουμε στους εαυτούς μας μια άκρως βολική και καθόλα εξωραϊσμένη εκδοχή των πραγμάτων!
Η Γαλλία δεν ήταν αυτή που στον Β’ΠΠ χωρίστηκε στην μέση ?
Η Γαλλία του Στρατηγού Πετέν, του ήρωα του Α’ΠΠ , που καταδικάστηκε με το τέλος του Β’ΠΠ ως προδότης, δεν ήταν αυτή που χωρίστηκε στην μέση και πήγε η μισή, από το Βισσύ και πάνω με τους Ναζί και πολεμούσε μαζί τους ?
Τι άλλαξε δηλαδή πραγματικά στην Γαλλία μετά από 80 χρόνια ?
Επειδή, δηλαδή, στο ενδιάμεσο διάστημα ντύθηκε την στολή του “δημοκρατικού προβάτου” , θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση τώρα στα δύσκολα ,που βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια οι εσωτερικές της αντιφάσεις ?
Τι πραγματικά μπορεί να περιμένει κανείς από τον παγκοσμιοποιήτη κύριο Μακρόν σε έναν κόσμο που αποπαγκοσμιοποιείται με γοργούς ρυθμούς?
Τι νομίζουμε , πως είμαστε οι μόνοι που έχουμε έλλειψη πραγματικών ηγετών ?
Ή μήπως πιστεύουμε πως στην Γαλλία , υπάρχουν πραγματικοί ηγέτες, που θα λογαριαστούν με την ιστορία ?
Ορφικοί ύμνοι και Λουκιανικες εξιστορήσεις ακμάζουσας φαντασίας. Απίστευτο πόσο αρεσκόμαστε σε αυτές !!!
*
Δ.- ΕΕ :
Όταν δεν μαθαίνεις και στηρίζεις ένα ολόκληρο οικοδόμημα πάνω στους Γερμανούς , δεν είναι δείγμα εξυπνάδας να αναρωτιέσαι μετά γιατί παθαίνεις αυτά που παθαίνεις !
Πότε δηλαδή η ΕΕ δεν ήταν 2 ταχυτήτων?
Πόσες φορές οι γαλλογερμανικές πιέσεις δεν οδήγησαν σε αναδιπλώσεις των άλλων κρατών μελών κι υποχωρήσεις τους στο βέτο που θέλησαν να βάλλουν ?
Πότε λειτούργησε το πράγμα ?
Μόνον όσοι εξασφαλίζουν τους παχυλούς μισθούς του βολευτή του Ευρωκοινοβουλίου ,θα προσπαθήσουν ενθέρμως να σε πείσουν πως έχει λειτουργήσει, ενώ την επόμενη θα χτυπούν παλαμάκια στην πρώτη επίσκεψη του κάθε “δοτού” του Ευρωπαϊκού συμβουλίου , που εσύ θα κάθεσαι και θα αναρωτιέσαι πόθεν ξεφύτρωσε και γιατί σε εκπροσωπεί !
Μην κοροιδευόμαστε.
Καταφέραμε ποτέ εμείς κι η Κύπρος, για παράδειγμα, να ενεργοποιήσουμε τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά Τουρκίας επειδή χρησιμοποιήσαμε το βέτο μας εκεί που οι βόρειες χώρες καίγονταν για τα τεκταινόμενα στην Λευκορωσία ?
Πόσες φορές πήγαμε και γυρίσαμε με άδεια χέρια και την ουρά στα σκέλια ?
Πόσες φορές οι πολιτικές θριαμβολογίες που μας χάιδεψαν προσωρινά ς τα αφτιά , υπήρξαν κενές ουσίας και περιεχομένου, απλώς για να καλύψουν εκ του προχείρου τις παταγώδεις ελλείψεις τους ?
Η ιδέα του βέτο μας μάρανε !
Η ΕΕ τα τελευταία πολλά χρόνια είχε καταλήξει το όχημα των Γερμανό -Γάλλων να δορυφοριοποιουν για τα οικονομικά τους συμφέροντα και να αφαιμάζουν τις οικονομίες των υποοιοών κρατών της Ευρωπαϊκής ηπείρου, δίχως κανένα από αυτά να μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Αν πραγματικά μπορούσε, τους θα ήταν μια κοινή προσπάθεια…
Με άλλες ιδέες ξεκίνησε η Ένωση κ αυτές ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν, παρέμειναν πάντα να αιωρούνται στην σφαίρα του ιδεατού ενώ στην πράξη αλλού κατέληξαν ! Κι έγιναν απλώς οι ίδιες ιδέες απλώς το όχημα για να ποδηγετουν , κυρίως Γερμανία και δευτερευόντως Γαλλία, όλη την Ευρωπαϊκή υποπηπειρο και να σέρνεται αυτή πίσω από τα συμφέροντα τους.
Εμείς ας φάμε μεγάλες ιδέες με μπόλικο αέρα κοπανιστό κι ας διαμαρτυρόμαστε τώρα γιατί δεν μας τον κοπανίζουν κι έγινε καπνός !!!
Λυπάμαι αλλά δεν θα τις λυπηθώ τις μεγαλοοικονομίες της Ευρώπης.
Ούτε κι αυτές -αν και το θέλησαν διακαώς – είχαν την στόφα του Μεγάλου Παίκτη. Προσπάθησαν να αποικιοποιησουν τους μικρότερους και τώρα, καθώς είχαν υπερεκτιμήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια τις δυνατότητες τους, ήρθε ένας μεγαλύτερος από αυτούς και με 2-3 κινήσεις πολύ σύντομα τις αποικιοποίησε, σέρνοντας τες δουλοπρεπώς πίσω από το δικό του άρμα !!
Λυπάμαι αν γίνομαι και πάλι κυνική, αλλά εδώ, στο επίπεδο που βρίσκεται η ανθρωπότητα στις μέρες μας – που για να ακριβολογουμε, λιγο διαφέρουν οι συμπεριφορές της από αυτές της Μεσολιθικης – το μεγάλο ψάρι ακόμα τρώει το μικρότερο..
Μια φορά μόνον οι Έλληνες έκαναν την εξαίρεση με τους Πέρσες ..
Αλλά οι εξαιρέσεις, όταν συμβαίνουν αραιά, είναι για να επιβεβαιώνουν τον βασικό κανόνα !
Η ΕΕ θα υπάρχει όσο βολεύει τους Μεγάλους Παίκτες.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Είναι ένας παραχορτασμένος και γερασμένος κόσμος, που βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία και μοιραία αποδρομή. Συντηρείται όσο θα απαιτείται να τον συντηρούν.
Δύο νεκραναστηθηκαν στην ιστορία κι αυτοί ήταν ο Λάζαρος και ο Χριστός…Δεν βλέπω την ΕΕ να έχει την τύχη τους.
*
Ε.- Έλλάδα :
Περασμένα μεγαλεία που διηγώντας τα να κλαίς !
Ντρέπομαι για εμάς !
Χιλιάδες χρόνια ιστορίας ,που τα διαχειρίστηκαμε ζώντας αυθυπόστατοι κι αυθυπόστατοι, πατώντας στερεά μόνο στα δικά μας πόδια, κατέληξαν να κάνουμε τους άβουλους λακέδες των άλλοτε υποποδιων μας.
Εμείς φταίμε !
Ούτε οι Γερμανοί φταίνε, ούτε οι Γάλλοι , ούτε οι Ρώσοι, ούτε κι οι Αμερικάνοι . Ο καθένας, στα μέτρα των δυνατοτήτων του, σωστό ή λάθος δεν έχει σημασία, κάνει αυτό που πιστεύει και μπορεί για τον λαό του…
Εμείς ριψασπεις, καταληξαμε να ζούμε στην Χώρα των Λωτοφάγων και να κάνουμε τα θελήματα των άλλων !!!
Κι είμαστε κι ικανοποιημένοι που με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουμε να επιβιώσουμε !
Μπράβο μας !!!!
Ποιοι? Εμείς που για αιώνες κρατήσαμε ασάλευτα τα Ανατολικά σύνορα της Ευρώπης!
Δεν φταίνε αυτοί που βγάζουμε στην εξουσία, φταίμε εμείς που τους βγάζουμε !
Μην μετατοπιζουμε συνεχώς το βάρος της ευθύνης.
Αυτή αναλογεί μόνον σε εμάς και σε κανέναν άλλο!
Ευτυχώς δηλαδή, γιατί τα ελαττώματα των άλλων δεν μπορείς να τα αλλάξεις, τα δικά σου όμως μπορείς !
Φταίμε εμείς που καταλήξαμε ένας κουρασμένος λαός χωρίς όραμα και περιοριζομαστε στο καβούκι μας, μέσα στα λίγα στρέμματα γης της Ψωροκωσταινας.
Φταίμε εμείς, που δεν ελευθερωνόμαστε από τα δεσμά μας. Μόνοι μας τα έχουμε βάλει στους εαυτούς μας.
Ο Ελληνισμός Ενωμένος κι Οικουμενικός, σπάζοντας τα φράγματα της μικρής Ελλαδίτσας έχει την δυνατότητα να μεγαλουργήσει, έχει την δυνατότητα να παράξει νέες ιδέες, νέες έννοιες πανανθρώπινου πολιτισμού, νέες αξίες, που να σαρώσουν τις προκαθορισμένες, εγωπαθεις κι ατομικιστικες πορείες ,όλων των υπολοίπων και κυρίως των προτεσταντών .
Ο Ελληνισμός -κι όχι οι Ελλαδίτες- συσπειρωμένος κι εφοδιασμένος με νέα πλέον δυναμική, έχει την δυνατότητα να παρεμβληθεί ρηξικέλευθα και δημιουργικά,
να συνδιαλεχθεί και να ακουμπήσει για ακόμα μια φορά τις καρδιές των ανθρώπων και των λαών, να βάλει τα όρια και τους ηθικούς φραγμούς και να παρεκκλίνει τις εξελίξεις από το ζοφερό μέλλον που τους προετοιμάζουν .
Κι εμείς τι κάνουμε ?
Καθόμαστε και κοιτάμε, θαρρείς κι οι εξελίξεις που δρομολογούνται αφορούν μόνον κάποιους άλλους κι όχι εμάς !
Κι αφήνουμε τα πράγματα να πηγαίνουν όπου τα πάει ο άνεμος, όπως κάναμε τόσα χρόνια
δηλαδή και με την Ευρώπη κι ιδού τα αποτελέσματα…
Υπάρχει μέσα μας μωρέ στάλα Ελληνικής ψυχής ή δεν υπάρχει ?
Μας έμεινε μωρέ μια σταγόνα πατρογονικης ευφυίας μέσα μας ή τα έχουμε χάσει όλα ?
Έχω μια απορία ,αγαπητοί συσχολιαστές.
Εάν όλα αυτά συμβαίνουν και όπως τα περιγράφετε , πού οφείλονται και πώς και με ποιούς πολιτικούς σχηματισμούς και ηγέτες θα προχωρήσουμε για συνέχιση της ένδοξης ιστορικής παρουσίας μας και για καλύτερο μέλλον των Ελλήνων;;;.
Κανένας λαός δεν αυτοργανώνεται και όταν αυτοργανώνεται καταστρέφει και η χώρα λαοκρατείται και καταστρέφεται από τους λαικιστές ”ηγέτες” ,που προκύπτουν, από την εποχή της Αρχαίας Αθήνας με τον Αλκιβιάδη της .
Εἴμαστε Εὐρωπαῖοι ὡς ἀπόγονοι τῆς Εὐρώπης. ῾Ο Μινωϊκός πολιτισμός μας, μία καταγεγραμμένη ἱστορία μας μέ ὁρατά ἴχνη.
Οἱ Ἕλληνες πού ὡς γνωστόν λέγεται ὅτι ὀργάνωσαν τό χάος, ἔχουν γλώσσα καί μαθηματικά, πνευματικότητα καί ἐπιστήμη. Χωρίς ἀλήθεια, δέν ὀργανώνεται τό χάος. Συμπαντική ἁρμονία τό ἀποκάλεσε ὁ Μίκης Θεοδωράκης.
Τί ἔχουμε σήμερα; Μία Ἑλλάδα καταχρεωμένη καί ὑποτιμημένη καί μία Εὐρώπη πῶς;
Τό Εὐρωπαϊκό πνεῦμα, πού ἔφθασε τόν δυτικό πολιτισμό σέ διανοητικά ἐπιτεύγματα, φιλοσοφία, ψυχολογία, πολιτική, ὁδήγησε τόν ἄνθρωπο στήν αὐτονομία σέ πολιτικο-κοινωνική διάσταση, ὅμως, ὅπως παρατήρησε ὁ Σωτήρης Γουνελᾶς στήν κριτική του πρός τόν Καστοριάδη, μέ τήν ´απεριόριστη επέκταση της ορθολογικής κυριαρχίας´ «οι ευρωπαϊκές κοινωνίες παραδόθηκαν στην εξατομίκευση και στο πνεύμα της Οικονομοκρατίας και του Εμπορίου, που βέβαια ενσωματώνονται στον καπιταλισμό…Το γεγονός ότι όλοι και όλα τείνουν να αυτονομηθούν και να αυτο κυβερνηθούν δεν αποτελεί αξία καθεαυτή και μέγα κατόρθωμα. Γιατί αν έλεγε κανείς στον Καστοριάδη, ότι οι αυτονομήσεις και οι συνακόλουθες ´απελευθερώσεις´ οδηγούν τον άνθρωπο σε πλήρη κατάλυση της ταυτότητας του και σε τελική διάχυσή του μέσα στο σύμπαν, τι θα αποκρινόταν;». Καί προσθέτει ὁ Γουνελᾶς « Αυτό που δε βλέπει ο Καστοριάδης είναι η αντιμετώπιση της υπάρχουσας κατάστασης μέσα από την πνευματική παράδοση, μέσα από προϋποθέσεις που επιτρέπουν στον άνθρωπο να ζήσει ελεύθερος από τα δεσμά της παραγωγής, του καταναλωτισμού, του ´διαφωτισμένου ´ κόσμου και της πάρα φύσιν διόγκωσης οικονομοκρατίας και τεχνολογίας.»
῾Η Ρωσία, εἶναι ἕνας ἄλλος τρόπος σκέψης, δέν πέρασε ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή σκέψη πού υἱοθέτησε τήν δημοκρατία.
Δύο κόσμοι πού ὁ καθένας προσπαθεῖ νά ἐπιβληθεῖ στόν ἄλλο καί ἐνῶ τό σήμερα, μέ τήν πρόοδο καί τά μέσα ἐπικοινωνίας καί πληροφόρησης πού ξεπερνοῦν ἱστορικές διαδρομές, ἀξίες καί πραγματική πρόοδο τῶν ἀνθρώπων, διαμορφώνεται, ὅπως ἐπιτάσσει ἡ κεκτημένη ταχύτητα τοῦ καταναλωτισμοῦ, τῶν ἀγορῶν, τῶν μεγάλων συμφερόντων. Χωρίς τόν ἄνθρωπο. Λαοί πού ὅμως διεκδικοῦν τήν ψυχή τους. ῾Ο κάθε λαός ἔχει τήν ψυχή του, ὅπως κι ὁ κάθε ἄνθρωπος. ῾Ο Πούτιν πιθανόν μέ τό ἱστορικό ὅραμα τοῦ Μεγάλου Πέτρου, καί οἱ Οὐκρανοί μέ τήν δική τους ἱστορικότητα.
https://www.capital.gr/bloomberg-view/3605588/o-polemos-stin-oukrania-erxetai-me-empneusi-ton-tsaro-kai-oxi-ton-stalin
Δέν γνωρίζω πολλά ἀπό αὐτά, γνωρίζω ὅμως ὅτι οἱ διάφορες ἱστορικές περίοδοι, μέ τίς ἀλληλοδιαπλοκές τῶν ἀνθρώπων, δημιουργοῦν προηγούμενο, προηγούμενα, συγγένειες, ἀνεξήγητα πολλές φορές σέ ἕνα πρῶτο ἐπίπεδο ἀνάγνωσης. Καί οἱ λαοί ἀναζητοῦν τήν ψυχή τους.
Ποῦ νά βρῶ τήν ψυχή μου.
Ποῦ πᾶμε χωρίς ποίηση, χωρίς τήν ψυχή μας, χωρίς τόν ἑαυτό μας.
Ποῦ νά βρῶ τήν ψυχή μου, τό τετράφυλλο δάκρυ, ἔγραφε ὁ Ἐλύτης μέσα σέ δύο δωμάτια, ἤ ἀντικρύζοντας ἀπό τήν Δύση τόν Ἑλληνικό πολιτισμό ἤ ἀναζητώντας τον στά ἴχνη τῆς ψυχῆς αὐτοῦ τοῦ λαοῦ πάνω στά δημιουργήματά του ἤ διαβάζοντας τήν φύση ἤ καί μέσα του.
http://notios-evoikos.blogspot.com/2011/02/blog-post_1658.html
Δεν υπάρχει κανένα σενάριο κατα το οποίο η Ρωσία θα βγει πιο δυνατή απο αυτον τον πόλεμο ακόμα και να πάρει την Ουκρανία. Στην πάροδο του χρόνου θα λυγίσει κάτω απο τον οικονομικό αποκλεισμό και τα εμπάργκο και θα καταλήξει χειρότερα απο Ιράν και βόρεια κορέα λόγο και του μεγάλου πλυθησμού της.
Ας πάρουμε το εναλλακτικό σενάριο όπου δεν ισχύουν όλα αυτά και η Ρωσία δυνατή επεκτείνει τον πόλεμο και σε άλλες πρώην σοβιετικές χώρες και μετά και σε ευρωπαικές χώρες. Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Αυτόν τον πόλεμο τον ήθελε ο Ρώσος και τον προετοίμαζε απο καιρό.
Σε σχέση με την Τουρκία αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι τι κάνουμε εμείς και πως εμείς είμαστε ισχυροί πρωτίστως και όχι πως θα βάλουμε τρικλοποδιά σε αυτούς. Δεν μπορεί το μυρμύγκι να βάλει τρικλοποδιά στην σαρανταποδαρούσα όταν όμως γίνει και αυτό σαρανταποδαρούσα ή όταν έχει δυνατούς συμμάχους τότε μπορεί να την αντιμετωπίσει στα ίσα.