Οι απώλειες του «αρρενωπού» ρωσικού στρατού από τις ασθενέστερες ουκρανικές δυνάμεις επιβεβαίωσαν ότι οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν κερδίζονται με εκδηλώσεις ανδροπρέπειας.
Η εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία είναι –πρώτα και κύρια– ένα έγκλημα. Υπήρξε, όμως, και ατόπημα. Σε λιγότερο από πέντε εβδομάδες, ο Πούτιν καταρράκωσε το στρατιωτικό κύρος της Ρωσίας, έπληξε την εθνική της οικονομία και ενίσχυσε τις δημοκρατικές συμμαχίες, τις οποίες ήλπιζε να υπονομεύσει. Πώς μπορεί να διέπραξε τέτοιο καταστροφικό σφάλμα;
Η παρακμή της Δύσης, όμως, δεν έχει να κάνει με την υπονόμευση των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών, αλλά με τον πόλεμο που δέχονται οι δημοκρατικές αξίες, όπως μέσω της αμφισβήτησης του κράτους δικαίου και της αδυναμίας να αποδεχθούμε την ήττα της παράταξής μας σε εκλογές (βλέπε Ντόναλντ Τραμπ και Ρεπουμπλικανικό Κόμμα). Η άποψη ότι τα χαλαρά ήθη καταστρέφουν τις μεγάλες δυνάμεις χρονολογείται από τα βάθη των αιώνων. Η χολιγουντιανή εκδοχή της πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας την αποδίδει στα όργια της άρχουσας τάξης, η οποία δεν είχε χρόνο να πολεμήσει τους επελαύνοντες βαρβάρους.
Οι σημερινοί Αμερικανοί συντηρητικοί μοιάζει να ενοχλούνται λιγότερο από τη χαλάρωση των σεξουαλικών ηθών, παρά από την αποσάθρωση του παραδοσιακού ανδρισμού. Σχολιαστής του Fox μιλούσε πρόσφατα για την «αρρενωπότητα» του κινεζικού στρατού, αντιπαραβάλλοντάς τη με τη «θηλυπρέπεια» των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων.
Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν οφειλόταν σε δήθεν ηθική παρακμή, αλλά στην υπονόμευση των κανόνων πολιτικής νομιμοποίησης και στην ολοένα και αυξανόμενη πολιτική βία. Το στοίχημα του Πούτιν, πως η θηλυπρεπής Δύση θα παρέμενε άπραγος παρατηρητής την ώρα που θα ολοκλήρωνε την κατάκτηση της Ουκρανίας, δεν κερδήθηκε. Ο πρόεδρος Μπάιντεν κινητοποίησε δημοκρατική συμμαχία, πρόθυμη να σπεύσει σε βοήθεια της Ουκρανίας. Την ερχόμενη φορά, όμως, η Αμερική ίσως δεν είναι σε θέση να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, εφόσον η χώρα έχει εγκαταλείψει τις δημοκρατικές αξίες.
“Καθημερινή”
Δεν είναι να απορεί κανείς που τα “μεγάλα μυαλά” ανά την υφήλιο στενεύουν εντυπωσιακά λόγω του πάθους εναντίον της “παράδοσης”. Πολύ άστοχο αρθράκι με αφορμή το σχόλιο ενός “συντηρητικού” γερουσιαστή.
Είναι όμως άξιο απορίας το ότι έμεινε παντελώς ασχολίαστη η διαφοροποίηση που “ξέφυγε”;;;;;;; από τον Μπάιντεν ανάμεσα σε μια κανονική εισβολή (proper invasion) και σε μια μικρή εισβολή (minor incursion), κατά τη συνέντευξή του στις 20 Ιανουαρίου. Κάποιος το είπε “διπλωματικό λάθος” κάποιος άλλος “πολιτικό ολίσθημα” και ξεχάστηκε.