του Jeffrey D. Sachs*
Η υφυπουργός κα Νούλαντ – ως συνδικαλίστρια σε απεργούς πείνας – ενισχύει τους «επαναστάτες» που ανέτρεψαν τη νόμιμη και ρωσόφιλη κυβέρνηση της Ουκρανίας το 2014. Και με ναζιστές συνεργαζόμαστε αρκεί να εξυπηρετείται η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ…Δίπλα της ο γνωστός μας κος Πάιατ.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η κορύφωση ενός 30ετούς σχεδίου του αμερικανικού νεοσυντηρητικού κινήματος. Η κυβέρνηση Μπάιντεν κατακλύζεται από τους ίδιους νεοσυντηρητικούς που υποστήριξαν τους επιθετικούς πολέμους των ΗΠΑ στη Σερβία (1999), στο Αφγανιστάν (2001), στο Ιράκ (2003), στη Συρία (2011), στη Λιβύη (2011) και που έκαναν τόσα πολλά για να προκαλέσουν τη Ρωσία να εισβάλει Ουκρανία.
Ο απολογισμός των νεοσυντηρητικών είναι απόλυτα καταστροφικός, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Μπάιντεν έχει στήσει την ομάδα των νεοσυντηρητικών του. Ως αποτέλεσμα, ο Μπάιντεν οδηγεί την Ουκρανία, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση προς μια ακόμη γεωπολιτική κατάρρευση. Εάν η Ευρώπη έχει κόκκο μυαλού, θα διαφοροποιηθεί από αυτές τις καταστροφές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Το δόγμα των νεοσυντηρητικών
Το νεοσυντηρητικό κίνημα εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1970 γύρω από μια ομάδα λογίων με ανάμειξη στα κοινά, πολλοί από τους οποίους επηρεάστηκαν από τον πολιτικό επιστήμονα του Πανεπιστημίου του Σικάγο Leo Strauss και τον κλασικιστή του Πανεπιστημίου Yale, Donald Kagan. Στους ηγέτες των νεοσυντηρητικών περιλαμβάνονταν οι Norman Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Robert Kagan (γιος του Donald), Frederick Kagan (γιος του Donald), Victoria Nuland (σύζυγος του Robert), Elliott Cohen, Elliott Abrams και Kimberley Allen Kagan (σύζυγος του Frederick). ) .
Το κύριο μήνυμα των νεοσυντηρητικών είναι ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κυριαρχήσουν στρατιωτικά σε όλες τις περιοχές του κόσμου και πρέπει να αντιμετωπίσουν τις ανερχόμενες περιφερειακές δυνάμεις που μπορεί μια μέρα να αμφισβητήσουν την παγκόσμια ή περιφερειακή κυριαρχία των ΗΠΑ, ειδικά τη Ρωσία και την Κίνα. Για το σκοπό αυτό, η αμερικανική στρατιωτική δύναμη θα πρέπει να τοποθετηθεί σε εκατοντάδες στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο και οι ΗΠΑ θα πρέπει να είναι έτοιμες να κηρύξουν πολέμους σε επιλεγμένες χώρες εάν χρειαστεί. Τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ μόνο όταν είναι χρήσιμα για αμερικανικούς σκοπούς.
Ο Wolfowitz το εξήγησε.
Αυτή η προσέγγιση διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Paul Wolfowitz στο Σχέδιο Προσανατολισμού της Αμυντικής Πολιτικής (DPG) που γράφτηκε για το Υπουργείο Άμυνας το 2002. Το σχέδιο ζητούσε την επέκταση του δικτύου ασφαλείας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη παρά τη ρητή υπόσχεση της Γερμανίας. Ο υπουργός Εξωτερικών της, Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ, είχε δηλώσει το 1990 ότι τη γερμανική ενοποίηση δεν θα ακολουθήσει διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή.
Ο Wolfowitz υποστήριξε επίσης τους στοχευμένους αμερικανικούς πολέμους, υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της Αμερικής να ενεργεί ανεξάρτητα, ακόμη και μόνη της, ως απάντηση σε κρίσεις που αφορούν τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον στρατηγό Wesley Clark, ο Wolfowitz είχε ήδη ξεκαθαρίσει στον Clark τον Μάιο του 1991 ότι οι ΗΠΑ θα ηγούνταν των επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος στο Ιράκ, τη Συρία και άλλους πρώην Σοβιετικούς συμμάχους.
Οι νεοσυντηρητικοί υποστήριξαν την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ακόμη και πριν γίνει επίσημη πολιτική των ΗΠΑ υπό τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους τζούνιορ το 2008. Θεωρούσαν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ως το κλειδί για την περιφερειακή και παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ.
Ο Robert Kagan εξήγησε τα επιχειρήματα των νεοσυντηρητικών υπέρ της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2006 (σχολίασα αυτό το έργο του Kagan στην εποχή του).
«Οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν βλέπουν τίποτα φυσιολογικό [στις «έγχρωμες επαναστάσεις»] της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, μόνο πραξικοπήματα που υποστηρίζονται από τη Δύση με στόχο την προώθηση της δυτικής επιρροής σε ζωτικής σημασίας στρατηγικά μέρη του κόσμου. Τόσο λάθος κάνουν; Θα μπορούσε η επιτυχής απελευθέρωση της Ουκρανίας, που ενθαρρύνεται και υποστηρίζεται από τις δυτικές δημοκρατίες, να είναι απλώς το προοίμιο για την ενσωμάτωση αυτού του έθνους στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση – εν ολίγοις, η επέκταση της δυτικής φιλελεύθερης ηγεμονίας;»
Ο Kagan αναγνώρισε τις καταστροφικές συνέπειες της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Επικαλείται έναν ειδικό που είπε: «Το Κρεμλίνο προετοιμάζεται σοβαρά για τη «μάχη για την Ουκρανία».
Ευκαιρία έψαχναν για πόλεμο…
Οι νεοσυντηρητικοί έψαχναν αυτή τη μάχη. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα έπρεπε να είχαν αναζητήσει μια ουδέτερη Ουκρανία ως συνετό ουδέτερο έδαφος και δικλείδα ασφαλείας. Αντίθετα, οι νεοσυντηρητικοί ήθελαν την αμερικανική «ηγεμονία», ενώ οι Ρώσοι προετοιμάζονταν για μάχη εν μέρει για να αμυνθούν και εν μέρει επίσης για τις δικές τους αυτοκρατορικές αξιώσεις.
Ο Kagan έγραψε το άρθρο ως απλός πολίτης, ενώ η σύζυγός του Victoria Nuland υπηρετούσε ως πρέσβης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ υπό τον Τζορτζ Μπους Τζούνιορ.
Η Nuland ήταν ο κατ’ εξοχήν χειριστής των νεοσυντηρητικών. Εκτός από πρέσβειρα του Μπους στο ΝΑΤΟ, η Nuland υπηρέτησε ως Βοηθός Υπουργός Εξωτερικών του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για Ευρωπαϊκές και Ευρωασιατικές Υποθέσεις από το 2013 έως το 2017, όταν βοήθησε στην ανατροπή του φιλορώσου Ουκρανού προέδρου Βίκτωρ Γιανουκόβιτς και είναι σήμερα υφυπουργός του Μπάιντεν για τις ευρωπαϊκές και τις ευρωασιατικές υποθέσεις. Είναι αυτή που διευθύνει την αμερικανική πολιτική του πολέμου στην Ουκρανία.
«Ο Μπάιντεν οδηγεί την Ουκρανία, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια ακόμη γεωπολιτική καταστροφή», εκτιμά ο Αμερικανός καθηγητής Τζέφρϊ Σακς.
Η νεοσυντηρητική προοπτική βασίζεται σε μια πρωταρχικά λανθασμένη υπόθεση: ότι η στρατιωτική, οικονομική, τεχνολογική και οικονομική υπεροχή των ΗΠΑ τους επιτρέπει να υπαγορεύουν τους όρους τους σε όλα τα μέρη του κόσμου. Είναι μια θέση τόσο πρωτοφανούς υπερηφάνειας όσο και αξιοσημείωτης περιφρόνησης γεγονότων και αποδείξεων.
Από τη δεκαετία του 1950, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναχαιτιστεί ή ηττηθεί σχεδόν σε όλες τις περιφερειακές συγκρούσεις στις οποίες συμμετείχαν. Ωστόσο, στη «μάχη για την Ουκρανία», οι νεοσυντηρητικοί ήταν έτοιμοι να προκαλέσουν στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ παρά τις έντονες ρωσικές αντιρρήσεις, καθώς πιστεύουν ακράδαντα ότι η Ρωσία θα ηττηθεί από τις αμερικανικές οικονομικές κυρώσεις και τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς.
Το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW), μια νεοσυντηρητική δεξαμενή σκέψης υπό την ηγεσία της Kimberley Allen Kagan (και με την υποστήριξη αμυντικών ομίλων όπως η General Dynamics και η Raytheon), συνεχίζει να υπόσχεται μια ουκρανική νίκη.
Σχετικά με τις προόδους της Ρωσίας, το ISW έκανε ένα χαρακτηριστικό σχόλιο:
«Ανεξάρτητα από το ποια πλευρά κατέχει την πόλη Sievierodonetsk, η ρωσική επίθεση σε επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο πιθανότατα θα έχει κορυφωθεί, δίνοντας στην Ουκρανία την ευκαιρία να αναζωογονήσει τις αντεπιθέσεις της σε επιχειρησιακό επίπεδο για να απωθήσει τις ρωσικές δυνάμεις. »
Ωστόσο, τα επιτόπια γεγονότα υποδηλώνουν το αντίθετο. Οι δυτικές οικονομικές κυρώσεις είχαν μικρό αρνητικό αντίκτυπο στη Ρωσία, ενώ η επίδρασή τους στο μπούμερανγκ στον υπόλοιπο κόσμο ήταν σημαντική.
Επιπλέον, η ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να ανεφοδιάζουν την Ουκρανία με πυρομαχικά και όπλα παρεμποδίζεται σοβαρά από την περιορισμένη παραγωγική τους ικανότητα και τις σπασμένες αλυσίδες εφοδιασμού των ΗΠΑ. Η βιομηχανική ικανότητα της Ρωσίας, φυσικά, επισκιάζει εκείνη της Ουκρανίας. Το ΑΕΠ της Ρωσίας ήταν περίπου 10 φορές μεγαλύτερο από αυτό της Ουκρανίας πριν από τον πόλεμο, και η Ουκρανία έχει χάσει τώρα μεγάλο μέρος της βιομηχανικής της ικανότητας κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Το πιο πιθανό αποτέλεσμα των σημερινών μαχών είναι ότι η Ρωσία θα κατακτήσει μεγάλο μέρος της Ουκρανίας, αφήνοντας ίσως την Ουκρανία πλήρως ή σχεδόν εγκλωβισμένη. Η απογοήτευση θα αυξηθεί στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες από τις στρατιωτικές απώλειες και τις στασιμοπληθωριστικές συνέπειες του πολέμου και των κυρώσεων.
Οι επιπτώσεις των εξελίξεων θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές, εάν ένας δεξιός δημαγωγός στις ΗΠΑ ανέλθει στην εξουσία (ή αν ο Τραμπ, επιστρέψει στην εξουσία), υποσχόμενος να αποκαταστήσει τη ξεθωριασμένη στρατιωτική δόξα της Αμερικής με μια επικίνδυνη κλιμάκωση.
Αντί να διακινδυνεύουμε αυτήν την καταστροφή, η σωστή λύση είναι να τεθεί τέλος στις νεοσυντηρητικές φαντασιώσεις των τελευταίων 30 ετών και να επιστρέψουν η Ουκρανία και η Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με το ΝΑΤΟ να δεσμεύεται να τερματίσει τη δέσμευσή του για τη διεύρυνση προς Ανατολάς με την Ουκρανία και τη Γεωργία, με αντάλλαγμα μια βιώσιμη ειρήνη που σέβεται και προστατεύει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας.
*Ο Jeffrey David Sachs είναι Αμερικανός οικονομολόγος, ακαδημαϊκός, αναλυτής δημόσιας πολιτικής και πρώην διευθυντής του The Earth Institute στο Πανεπιστήμιο Columbia, όπου κατέχει τον τίτλο του καθηγητή Πανεπιστημίου.
Mετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγή: https://geopragma.fr/18117-2/
