Το 2024, το Πακιστάν βυθίστηκε βαθύτερα σε μια κρίση για την ελευθερία του Τύπου, σημειώνοντας ρεκόρ με τις τραγικές δολοφονίες 11 δημοσιογράφων μέσα στους πρώτους οκτώ μήνες του έτους. Το στοιχειώδες στατιστικό είναι εμβληματικό των καταστροφικών συνθηκών του έθνους για τους εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης, οι οποίοι τώρα περιηγούνται στο επικίνδυνο τοπίο των ρεπορτάζ κάτω από ένα σύννεφο φόβου, παρενόχλησης και, όλο και περισσότερο, θανατηφόρου βίας. [1] Η θέση του Πακιστάν ως ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη στον κόσμο για τους δημοσιογράφους έχει εδραιωθεί περαιτέρω φέτος, με την αμέλεια της κυβέρνησης, τις ισχυρές ομάδες συμφερόντων και την αδιαμφισβήτητη βία να συντρίβουν την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης.
Ο τελευταίος θύτης, ο Nisar Lehri, ένας αφοσιωμένος 50χρονος δημοσιογράφος από το Βελουχιστάν, πυροβολήθηκε βάναυσα στις 4 Σεπτεμβρίου, αφού στοχοποιήθηκε για το ερευνητικό του έργο σε μια περιοχή που πλήττεται από τη βία. [2] Η δολοφονία του -όπως πολλοί πριν από αυτόν- έμεινε ανεξιχνίαστη από τις αρχές, αφήνοντας την οικογένειά του, τους συναδέλφους του και την κοινότητα των Μέσων Ενημέρωσης του Πακιστάν με μια ακόμη απώλεια εν μέσω της διογκωμένης κουλτούρας της ατιμωρησίας της χώρας. Ο θάνατος του Lehri ακολούθησε τη δολοφονία τον Αύγουστο του Muhammad Bachal Ghunio, ενός δημοσιογράφου από τη Sindh, ο οποίος ομοίως έπεσε θύμα ενέδρας στη γενέτειρά του. [3]
Και οι δύο άνδρες δολοφονήθηκαν επειδή έκαναν τη δουλειά τους: Αποκάλυπταν τη διαφθορά, αναφέροντας το έγκλημα και υποστήριζαν τη διαφάνεια.
Οι θάνατοι των Lehri και Ghunio υπογραμμίζουν ένα ανησυχητικό φαινόμενο στο Πακιστάν: οι δημοσιογράφοι κυνηγούνται ατιμώρητα σε όλη τη χώρα. Η ελευθερία της έκφρασης, που κάποτε κατοχυρώθηκε στο σύνταγμα της χώρας, τώρα διαβρώνεται από τη βία τόσο από το κράτος όσο και από ισχυρούς, συχνά ένοπλους, ιδιωτικούς παράγοντες. Παρά το γεγονός ότι οι στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν κατηγορούνται ευρέως για το ρόλο τους στη φίμωση των διαφωνούντων, σπάνια θεωρούνται υπεύθυνοι για τέτοιες επιθέσεις. Τοπικοί φεουδάρχες, πολιτικές προσωπικότητες, ακόμη και μαχητές που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση εκμεταλλεύονται περαιτέρω αυτήν την ελευθερία δράσης, παραγγέλνοντας βία εναντίον δημοσιογράφων και καταπιέζοντας ανεξάρτητες φωνές χωρίς συνέπειες.
Πέρα από τις στοχευμένες δολοφονίες, το 2024 ήταν μια χρονιά γεμάτη με πολλαπλές παραβιάσεις κατά των Μέσων Ενημέρωσης, από απειλές και σωματικές επιθέσεις μέχρι λογοκρισία και νομική παρενόχληση. Η μη κερδοσκοπική οργάνωση Freedom Network, με έδρα το Ισλαμαμπάντ, έχει τεκμηριώσει πάνω από 50 παραβιάσεις κατά δημοσιογράφων μόνο φέτος, προσθέτοντας βάρος στον αυξανόμενο όγκο στοιχείων που υποδηλώνουν μια συντονισμένη προσπάθεια φίμωσης του Τύπου του Πακιστάν. [4]
Ανησυχητικά, η κυβέρνηση συνεχίζει να αγνοεί την ασφάλεια των εργαζομένων στα Μέσα Ενημέρωσης παρά τους υφιστάμενους νόμους για την προστασία των δημοσιογράφων. Οι νόμοι αυτοί, που θεσπίστηκαν το 2021, επιβάλλουν προστασία και δημιουργούν επιτροπές ασφάλειας για τους επαγγελματίες των Μέσων Ενημέρωσης, ωστόσο παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανενεργοί, καθώς οι επαρχιακές κυβερνήσεις αποτυγχάνουν να τους εφαρμόσουν. Στη Σιντ, όπου αναφέρθηκαν τα περισσότερα περιστατικά κατά δημοσιογράφων φέτος, η επιτροπή προστασίας των δημοσιογράφων έχει σταματήσει, αφήνοντας τους δημοσιογράφους με μικρή προσφυγή ή υποστήριξη καθώς η βία αυξάνεται.
Μία από τις πιο ανατριχιαστικές πτυχές της τρέχουσας κρίσης για την ελευθερία του Τύπου στο Πακιστάν είναι η ατιμωρησία που απολαμβάνουν όσοι στοχοποιούν δημοσιογράφους.
Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου στο Geopolitico.gr
