Δημήτρης Σταυρόπουλος
Το καλοκαίρι του 1942 ο Αδόλφος Χίτλερ, έδωσε μια πρωτοφανή σε εκδικητικότητα, και πέρα από κάθε έννοια ανθρωπιάς εντολή στα SS.
Να σβήσουν από το χάρτη ένα ολόκληρο χωριό!
Να ισοπεδώσουν τα πάντα και να εξοντώσουν τον πληθυσμό του.
Ο παρανοϊκός «ηγέτης» που αιματοκύλισε τον κόσμο, ειχε δείξει την σκληρότητα του άπειρες φορές.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως ξεπέρασε και το έσχατο όριο που ξεχωρίζει τα ανθρωπινά όντα από τα κτήνη!
Στο χωριό Λίντιτσε, 20 χιλιόμετρα έξω από την Πράγα, διαπράχθηκε ένα από τα πιο φριχτά εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Τον Ιούνιο του 1942 εκτελέστηκαν όλοι οι κάτοικοι και 82 παιδιά θανατώθηκαν σε θαλάμους αερίων.
Το χωριό, ισοπεδώθηκε και σβήστηκε από τον χάρτη.
Ήταν τα αντίποινα των Γερμανών κατακτητών για τη δολοφονία του «αρχιτέκτονα» του Ολοκαυτώματος, Ράινχαρντ Χάιντριχ.
Η Τσεχοσλοβακία ήταν υπό γερμανική κατοχή από το 1939 και διοικητής της ήταν ο Χάιντριχ, ανώτατο στέλεχος των SS και στενός φίλος του Χίτλερ, που είχε επιφορτιστεί με την «τελική λύση του εβραϊκού ζητήματος».
Η ΑΦΟΡΜΗ
Το πρωί της 27ης Μαΐου 1942, ο Χάιντριχ οδηγούσε από την εξοχική του βίλα στο γραφείο του στο Κάστρο της Πράγας.
Όταν έφτασε στην περιοχή Κομπύλισυ (Kobylisy) της Πράγας, το αυτοκίνητό του δέχθηκε επίθεση (εκ μέρους της τσεχοσλοβακικής κυβέρνησης στην εξορία) από τους Τσεχοσλοβάκους στρατιώτες Γιόζεφ Γκάμπτσικ και Γιαν Κούμπις.
Αυτοί οι άνδρες, που ήταν μέλη μιας αντιστασιακής ομάδας που είχε εκπαιδευτεί στη Μεγάλη Βρετανία, με αλεξίπτωτο προσγειώθηκαν στη Βοημία τον Δεκέμβριο του 1941 για την πραγματοποίηση της «Επιχείρησης Ανθρωποειδές».
Αργά το απόγευμα της 27ης Μαΐου, ο SS-Gruppenführer Καρλ Χέρμαν Φρανκ κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έθεσε απαγόρευση κυκλοφορίας στην Πράγα. Όποιος βοηθούσε τους αναζητούμενους Γκάμπτσικ και Κούμπις θα εκτελείτο μαζί με την οικογένειά του.
Ξεκίνησε μια έρευνα στην οποία ανακρίθηκαν 21.000 άντρες και ελέγχθηκαν 36.000 σπίτια. Μέχρι τις 4 Ιουνίου, 157 άτομα είχαν εκτελεστεί ως αποτέλεσμα των αντιποίνων, αλλά οι δολοφόνοι δεν είχαν βρεθεί και δεν υπήρχαν πληροφορίες.
Οι ομιλίες πένθους στην κηδεία του Χάιντριχ στο Βερολίνο δεν είχαν τελειώσει όταν, στις 9 Ιουνίου, αποφασίστηκε να παρθεί εκδίκηση για το θάνατο του.
Ο Φρανκ, υφυπουργός για το ναζιστικό προτεκτοράτο της Βοημίας και της Μοραβίας, ανέφερε από το Βερολίνο ότι ο Φύρερ είχε διατάξει τα ακόλουθα σχετικά με οποιοδήποτε χωριό που βρέθηκε να φιλοξενεί τους δολοφόνους του Χάιντριχ:
Εκτελέστε όλους τους ενήλικες άντρες
Μεταφέρετε όλες τις γυναίκες σε στρατόπεδο συγκέντρωσης
Συγκεντρώστε τα παιδιά που είναι κατάλληλα για γερμανικοποίηση και, στη συνέχεια, τοποθετήστε τα σε οικογένειες των SS στο Ράιχ και διαχειριστείτε τα υπόλοιπα παιδιά με άλλους τρόπους
Κάψτε το χωριό και ισοπεδώστε το εντελώς.
Η ΣΦΑΓΗ
Όλοι οι άνδρες του χωριού μαζεύτηκαν και μεταφέρθηκαν στο αγρόκτημα της οικογένειας Χόρακ στην άκρη του χωριού. Στρώματα ελήφθησαν από γειτονικά σπίτια όπου τοποθετήθηκαν στους τοίχους του αχυρώνα του Χόρακ για να αποφευχθούν τυχόν εξοστρακισμοί των βλημάτων.
Οι πυροβολισμοί των ανδρών ξεκίνησαν περίπου στις 7:00 π.μ.
Αρχικά, οι άνδρες εκτελούνταν σε ομάδες των πέντε, αλλά ο Μπέμε πίστευε ότι οι εκτελέσεις προχωρούσαν πολύ αργά και διέταξε να εκτελεστούν δέκα άντρες κάθε φορά.
Οι νεκροί έμειναν ξαπλωμένοι εκεί όπου έπεσαν. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι τις απογευματινές ώρες, όταν πλέον υπήρχαν 173 νεκροί.
Άλλοι 11 άντρες που δεν ήταν στο χωριό εκείνη την ημέρα συνελήφθησαν και δολοφονήθηκαν λίγο αργότερα, καθώς και οκτώ άνδρες και επτά γυναίκες που είχαν ήδη συλληφθεί επειδή είχαν σχέσεις με τον τσεχικό στρατό στην εξορία στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μόνο τρεις άνδρες κάτοικοι του χωριού επέζησαν από τη σφαγή, δύο από τους οποίους ανήκαν στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία και ήταν σταθμευμένοι στην Αγγλία εκείνη την εποχή.
Ο μόνος ενήλικας άντρας από το Λίντιτσε στην Τσεχοσλοβακία που επέζησε από αυτήν την αγριότητα ήταν ο Φραντιέκ Σέιντλ (1887–1961), ο πρώην αναπληρωτής δήμαρχος του Λίντιτσε που συνελήφθη στο τέλος του 1938 επειδή στις 19 Δεκεμβρίου 1938 σκότωσε κατά λάθος τον γιο του Έντουαρντ Σιντλ. Φυλακίστηκε για τέσσερα χρόνια και δεν είχε ιδέα για αυτήν τη σφαγή.
Ανακάλυψε τι είχε συμβεί όταν επέστρεψε στο σπίτι στις 23 Δεκεμβρίου 1942.
Όταν ανακάλυψε τη σφαγή, ήταν τόσο απογοητευμένος που παραδόθηκε σε αξιωματικούς των SS στην κοντινή πόλη Κλάντνο, ομολογώντας ότι ήταν από το Λίντιτσε και μάλιστα είπε ότι ενέκρινε τη δολοφονία του Χάιντριχ.
Παρά την επιβεβαίωση της ταυτότητάς του, οι αξιωματικοί των SS απλώς γελούσαν και τον έδιωξαν ώστε τελικά επιβίωσε από τον πόλεμο.
ΤΑ ΓΥΝΑΙΚΟΠΑΙΔΑ
Συνολικά 203 γυναίκες και 105 παιδιά μεταφέρθηκαν αρχικά στο σχολείο του χωριού του Λίντιτσε, ύστερα στη γειτονική πόλη του Κλάντνο και κρατήθηκαν σε σχολείο για τρεις ημέρες.
Τα παιδιά χωρίστηκαν από τις μητέρες τους και τέσσερις έγκυες γυναίκες στάλθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο όπου πέθανε ο Χάιντριχ, τις ανάγκασαν να υποβληθούν σε άμβλωση και έπειτα στάλθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στις 12 Ιουνίου 1942, 184 γυναίκες του Λίντιτσε μεταφέρθηκαν με φορτηγά στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κλάντνο όπου αναγκάστηκαν να επιβιβαστούν σε μια ειδική επιβατική αμαξοστοιχία που φρουρούσε ένας συνοδός.
Το πρωί της 14ης Ιουνίου, η αμαξοστοιχία σταμάτησε σε παράπλευρη σιδηροδρομική γραμμή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Ράβενσμπρικ.
Οι αρχές του στρατοπέδου προσπάθησαν να τις κρατήσουν απομονωμένες, αλλά αυτό δε μπορούσε να γίνει λόγω της παρέμβασης των άλλων κρατουμένων.
Οι γυναίκες αναγκάστηκαν να εργαστούν στην επεξεργασία δερμάτων, στην κατασκευή δρόμων, στην κλωστοϋφαντουργία και στα πυρομαχικά.
Ογδόντα οκτώ παιδιά του Λίντιτσε μεταφέρθηκαν στην περιοχή του πρώην εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας στην οδό Gneisenau στο Λοτζ.
Η άφιξή τους ανακοινώθηκε από ένα τηλεγράφημα από το γραφείο του Χορστ Μπέμε στην Πράγα, το οποίο τελείωνε με τα εξής:«… τα παιδιά έφτασαν μόνο με αυτά που φορούν.
Δεν απαιτείται ειδική φροντίδα.»
Η φροντίδα ήταν ελάχιστη και υπέφεραν από έλλειψη υγιεινής και από ασθένειες.
Με εντολή της διοίκησης του καταυλισμού, δεν δόθηκε ιατρική περίθαλψη στα παιδιά.
Λίγο μετά την άφιξή τους στο Λοτζ, αξιωματούχοι του τμήματος RuSHA επέλεξαν επτά παιδιά για γερμανικοποίηση.
Τα λίγα παιδιά που θεωρήθηκαν φυλετικά κατάλληλα για γερμανικοποίηση παραδόθηκαν σε οικογένειες των SS.
Η κατακραυγή για τη σφαγή στο Λίντιτσε προκάλεσε δισταγμό για την τύχη των υπόλοιπων παιδιών, αλλά στα τέλη Ιουνίου ο Άντολφ Άιχμαν διέταξε τη σφαγή των υπόλοιπων παιδιών.
Ωστόσο, δεν καταδικάστηκε για αυτό το έγκλημα στη δίκη του στην Ιερουσαλήμ, καθώς οι δικαστές θεώρησαν ότι «… δεν έχει αποδειχθεί πέρα από εύλογη αμφιβολία, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε ενώπιον μας, ότι δολοφονήθηκαν».
Στις 2 Ιουλίου, όλα τα υπόλοιπα 82 παιδιά του Λίντιτσε παραδόθηκαν στο γραφείο της Γκεστάπο στο Λοτζ, το οποίο τα έστειλε στο στρατόπεδο εξόντωσης του Κέλμνο ,70 χιλιόμετρα μακριά, όπου θανατώθηκαν με αέριο σε φορτηγά αερίου.
Από τα 105 παιδιά του Λίντιτσε, 82 πέθαναν στο Κέλμνο, έξι πέθαναν στα γερμανικά ορφανοτροφεία Λέμπενσμπορν και 17 επέστρεψαν στην πατρίδα τους.
ΤΟ ΧΩΡΙΟ
Το χωριό πυρπολήθηκε και τα ερείπια των κτιρίων καταστράφηκαν με εκρηκτικά.
Όλα τα ζώα του χωριού – κατοικίδια ζώα και ζώα εκτροφής – σφαγιάστηκαν επίσης. Ακόμα και εκείνοι που ήταν θαμμένοι στο νεκροταφείο δεν γλίτωσαν.
Οι τάφοι εκταφίστηκαν, λεηλατήθηκαν για εύρεση χρυσού και κοσμημάτων και τα λείψανα καταστράφηκαν. Στη συνέχεια εστάλη μια γερμανική ομάδα εργασίας 100 ατόμων για να αφαιρέσει όλα τα ορατά ερείπια του χωριού και κάλυψε ολόκληρη την περιοχή, που κάποτε καταλάμβανε το χωριό, με χώμα και φυτεύοντας καλλιέργειες.
Το μικρό τσεχικό χωριό Λεζάκυ καταστράφηκε επίσης, δύο εβδομάδες μετά το Λίντιτσε, όταν οι πράκτορες της Γκεστάπο βρήκαν εκεί έναν πομπό ραδιοφώνου που ανήκε σε μέλος της αντιστασιακής ομάδας αλεξιπτωτιστών που ανήκαν ο Κούμπις και ο Γκάμπτσικ.
Και οι 33 ενήλικες (άνδρες και γυναίκες) από το χωριό πυροβολήθηκαν. Τα παιδιά στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή για γερμανικοίηση.
Ο αριθμός των νεκρών που προκύπτει από την εκδίκηση για το θάνατο του Χάιντριχ εκτιμάται σε περισσότερους από 1.300 ανθρώπους.
Αυτή η μέτρηση περιλαμβάνει συγγενείς των αντιστασιακών, τους υποστηρικτές τους, άτομα της τσεχικής ελίτ που ήταν ύποπτοι για αντιστασιακές δράσεις και τυχαία θύματα, όπως εκείνοι από το Λίντιτσε.
Λίγο μετά την καταστροφή του χωριού, πόλεις σε διάφορες χώρες μετονομάστηκαν όπως η συνοικία San Jerónimo Lízyj στην Πόλη του Μεξικού, ώστε το όνομα να ζει για πάντα παρά τις προθέσεις του Χίτλερ.
Μια γειτονιά στο Crest Hill, στο Ιλλινόις των ΗΠΑ, μετονομάστηκε σε Λίντιτσε.
Ένας δρόμος στη Σόφια της Βουλγαρίας, μετονομάστηκε για να τιμήσει τα θύματα της σφαγής.
Υπάρχει ένα γλυπτό για τη μνήμη της σφαγής στο Πάρκο Wallanlagen στη Βρέμη της Γερμανίας.
Πληροφορίες
The New York Times, Nazis Blot Out Czech Village; Kill All Men, Disperse Others.
Burian, Michal; Aleš (2002).Assassination — Operation Arthropoid
https://www.militaire.gr/na-diagrafei-apo-ton-charti-i-entoli-toy-chitler-gia-ti-sfagi-sto-lintitse/
