Α. Προφανώς απευχόμαστε την κλιμάκωση της έντασης στην Μ. Ανατολή, πολύ δε περισσότερο τώρα, που η προοπτική της μετεξέλιξής της σε γενικευμένη περιφερειακή σύγκρουση, θεωρείται εξαιρετικά πιθανή, υπό συγκεκριμένες πάντα προϋποθέσεις…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Εάν όμως θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι απόπειρες κλιμάκωσης που έχουν καταγραφεί μέχρι αυτήν την στιγμή, δεν συντελέστηκαν με ευθύνη και επιδίωξη του Ισραήλ. Συντελέστηκαν με πρωτοβουλία κρατικών (Ιράν) και ημικρατικών δρώντων (Χούθι, Χεζμπολάχ) που έχουν το θράσος να δηλώνουν αυτόκλητοι συμπαραστάτες των δολοφόνων της Χαμάς και να επιδιώκουν εδώ και δεκαετίες ολόκληρες, τον αφανισμό του Ισραήλ από τον χάρτη.
Επίσης εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η απομάκρυνση του κινδύνου της διεύρυνσης, της μετεξέλιξης και εν τέλει της διάχυσης των συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή, ΔΕΝ θα είναι αποτέλεσμα ΟΥΤΕ των παρασκηνιακών παρεμβάσεων και πιέσεων που ασκούνται, ΟΥΤΕ βεβαίως των γνωστών εκρήξεων οργής, οι οποίες κατά κανόνα συνοδεύονται από αφορισμούς και καταγγελίες της υποτιθέμενα «Ισραηλινής αναλγησίας». Θα είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά και μόνο, του ισχυρού αποτρεπτικού μηνύματος το οποίο ΜΟΝΟΝ το Ισραήλ μπορεί να εκπέμψει και το οποίο σε απλά Ελληνικά διαμηνύει προς πάσαν κατεύθυνση το εξής απλό αλλά απολύτως ξεκάθαρο: «Μην το τολμήσετε, διότι εάν διανοηθείτε να το τολμήσετε, την επόμενη κιόλας στιγμή θα έχετε τελειώσει». Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα. Όσο ξεκάθαρο δηλαδή θα θέλαμε και εμείς, να είναι και το μήνυμα της αποτροπής που θα έπρεπε να εκπέμπει σταθερά η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία της χώρας μας, για να βάζει στην θέση της την Τουρκική πειρατική αλητεία.
Από την χώρα μας το θέλαμε… Το Ισραήλ γιατί το καταδικάζουμε επειδή έχει την αποφασιστικότητα να το εκπέμψει, παραβλέποντας ότι αυτό και μόνον αυτό, αποτελεί την εγγύηση για την ΜΗ επέκταση του εφιάλτη;;;
Β. Είναι επίσης δεδομένο, ότι στηρίζουμε κάθε βιώσιμη συμφωνία που θα μπορούσε να δώσει ένα οριστικό τέλος στο δράμα των αμάχων. Αυτός είναι και ο λόγος που μας κάνει να αντιμετωπίζουμε με σκεπτικισμό τους καιροσκοπισμούς – κυρίως των Αμερικανών – οι οποίοι «παίζουν» επικοινωνιακά και στην ουσία αυτό που θέλουν, είναι να εργαλειοποιήσουν μια τεχνητή ειρηνευτική διαδικασία, που θα συντηρείται όπως – όπως στον αναπνευστήρα, ενώ θα κινείται αυστηρά εντός των ορίων του δικού τους εκλογικού ορίζοντα. Η επιδίωξή τους, είναι να ρευστοποιήσουν πολιτικά αυτήν την συμφωνία στο εκλογικό τους χρηματιστήριο, πουλώντας δήθεν μεγαλεία και «πλανηταρχισμό». Στην ουσία όμως, αδιαφορούν πλήρως για την ραγδαία επιδείνωση του περιβάλλοντος των συγκρούσεων που θα ακολουθήσει, μετά την πραγματοποίηση των Αμερικανικών εκλογών. Και για να είμαστε σαφέστεροι, θα πρέπει να πούμε ότι οι Αμερικανοί ΔΕΝ διαθέτουν την στρατηγική που θα τους επέτρεπε να λειτουργήσουν ως καταλύτης ισχύος για την οριστική διευθέτηση της εξίσωσης του Μεσανατολικού. Το γεγονός άλλωστε ότι με την τακτική του «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» που υιοθετούν, λειτουργούν πρακτικά ως πρώτης τάξεως αβανταδόροι των τρομοκρατών της Χαμάς σε αυτήν την σύγκρουση, μόνο ως τυχοδιωκτικός καιροσκοπισμός πρώτου μεγέθους μπορεί να εκλαμβάνεται.
Γ. Οι εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων με τα στοχευμένα χτυπήματα του Ισραήλ που δημιούργησαν μια χαοτική κατάσταση στον Λίβανο και αποσυντόνισαν πλήρως την ηγεσία και τις δυνάμεις της Χεζμπολάχ, συνιστούν μια εντελώς καινούρια και πολυπαραμετρική πραγματικότητα, η οποία δεν αφορά μονάχα στην εμφάνιση μιας σειράς πρόσθετων δυσκολιών που σχετίζονται με την διαχείριση των περιφερειακών συγκρούσεων, αλλά επεκτείνεται και δημιουργεί ένα ευρύτατο πλέγμα προκλήσεων, που διαχέονται από την βιομηχανία και την αγορά του πολέμου μέχρι την φυσιογνωμία και το εύρος των στρατηγικών συνεργασιών στις νέες συνθήκες… Και από την οργάνωση της εσωτερικής ασφάλειας των κρατών μέχρι και την ανάγκη συνύπαρξης πολλαπλών συνεργατικών αμυντικών δογμάτων, από τις χώρες εκείνες που ενδιαφέρονται πραγματικά για την διασφάλιση της στρατηγικής τους επιβίωσης.
Είναι λοιπόν φανερό ότι, η επικοινωνιακή και πολύ περισσότερο η τεχνική διαχείριση αυτού που συντελείται τα τελευταία 24ωρα στην Μ. Ανατολή και ιδιαίτερα στον Λίβανο, είναι μια εξαιρετικά σύνθετη και πολύπλοκη διαδικασία και ως τέτοια δεν μπορεί να εξαντλείται σε αφορισμούς, σε ευχολόγια και σε αδιέξοδες νουθεσίες, οι οποίες κατά κανόνα απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων…
Δ. Τα πυρακτωμένα μέτωπα που καταγράφονται αυτήν την στιγμή σε ολόκληρο τον πλανήτη, είναι πολλά και σοβαρά. Και πέρα από το γεγονός ότι τα περισσότερα εξ αυτών δεν απασχολούν καν ούτε ως απλή είδηση την εσωτερική μας ειδησεογραφία (αφού οι επιλογές του πολεμικού μάρκετινγκ, δεν είναι διόλου αγνές και διόλου ανθρώπινες) όλα δείχνουν ότι την επόμενη περίοδο θα έχουμε μια νέα έξαρση των συγκρούσεων και μια σειρά από νέα πυρακτωμένα μέτωπα, θα έρθουν να προστεθούν και να επιμηκύνουν δραματικά την ήδη υπάρχουσα απεχθή λίστα του τρόμου.
Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης πάντως, ΔΕΝ θα προκύψει μέσα από αφορισμούς ή αναθέματα. Η συναισθηματική φόρτιση, οι εκδηλώσεις οργής αλλά και κάθε πρωτόλεια – ενίοτε δε και αυθαίρετη – προσπάθεια απονομής δικαίου και αδίκου, αποδοκιμασίας κάθε αναλγησίας και βαρβαρότητας αλλά και επίγνωσης του δράματος μεταξύ των εμπλεκομένων, είναι ζητήματα με τα οποία έχουμε συνηθίσει να ασχολούμαστε, αλλά δεν φαίνεται να αγγίζουν την διεθνή κοινότητα και τους θεσμοθετημένους μηχανισμούς της, οι οποίοι παραμένουν καθηλωμένοι να παρακολουθούν αμήχανα και με έκδηλο προβληματισμό τις εξελίξεις.
Από αυτήν την άποψη, και πριν καταφύγουμε στον εύκολο δρόμο της απονομής χαρακτηρισμών, θα ήταν καλό να ξαναρίξουμε μια νηφάλια ματιά στα πραγματικά δεδομένα…
Πρώτον: Η Μ. Ανατολή και ιδιαίτερα η ευρύτερη περιοχή της γεωγραφικής Παλαιστίνης, είναι ένα σύστημα πλήρως αποσταθεροποιημένο. Στην νεώτερη ιστορία του, έχει δώσει ήδη τέσσερις περιφερειακούς πολέμους, κάμποσες διμερείς συγκρούσεις, αποτελεί σταθερά ένα διαρκές θέατρο ανορθόδοξων επιχειρήσεων και τρομοκρατικών ενεργειών και όλα αυτά αποτυπώνονται, μεταξύ άλλων, ΚΑΙ με μια διαρκή και ανατροφοδοτούμενη ρευστότητα, ακόμη και με ανατροπές στον περιφερειακό χάρτη…
Δεύτερον: Κρατικοί δρώντες, ημικρατικοί πρωταγωνιστές, περιφερόμενοι τυχοδιώκτες αλλά και συγκροτημένες τρομοκρατικές οργανώσεις, μεταπηδούν σταθερά και επαναλαμβανόμενα, από το μαύρο καθεστώς του πολέμου στο γκρίζο προσυγκρουσιακό περιβάλλον που προετοιμάζει εντατικά την επόμενη πολεμική αναμέτρηση, με ότι μπορεί να σημαίνει για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, αυτή η διαρκής και ανατροφοδοτούμενη συγκρουσιακή διεργασία…
Τρίτον: Σε αυτό το ιδιότυπο μπρα ντε φερ, οι κυρίαρχες επιδιώξεις είναι διακριτές αλλά και με απόλυτη σαφήνεια κατανεμημένες.
- Από την μία, υπάρχει ο φανατισμός και η θρησκοληψία που τροφοδοτούν τις ισλαμικές κρεατομηχανές οι οποίες δουλεύουν στο φουλ, προκειμένου να παράξουν μαζικά «μάρτυρες», πρόθυμους να καταστρέψουν και να δολοφονήσουν, πεισμένοι ότι έτσι συμβάλουν στον θρίαμβο του ονείρου τους και στο μεγαλείο του Θεού τους.
- Από την άλλη, υπάρχει ένα Έθνος που έστησε με κόπο, με πολλή προσπάθεια και μέσα σε ένα κατάφορα εχθρικό περιβάλλον, μια υποδειγματική θεσμική και λειτουργική υποδομή, και επιδιώκει να μεγαλουργήσει.
Προφανώς δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη σκέψη για να κατανοήσουμε ποιος είναι αυτός που επενδύει στην αποσταθεροποίηση και στην καταστροφή και ποιος είναι εκείνος που θα ήθελε την ειρηνική και βιώσιμη διευθέτηση μιας ιστορικής εκκρεμότητας δεκαετιών.
Με λόγια απλά, η ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής και η γεωγραφική Παλαιστίνη, καταγράφονται ιστορικά ως μια ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ, το πολιτικό καύσιμο της οποίας – μετά την σταδιακή αποδρομή της από την Βρετανογαλλική σκαλέτα προτεραιοτήτων – ενσωματώθηκε και ανατροφοδοτήθηκε από μια αλυσίδα Αραβικών τυχοδιωκτισμών με εμμονικά αντιεβραϊκό πρόσημο και με αιχμή του δόρατος το Παλαιστινιακό.
Ένα πρόβλημα δηλαδή το οποίο εργαλειοποιήθηκε πρόστυχα και αδίστακτα και μέσα από αυτήν την διόλου αθώα εργαλειοποίησή του, οι Παλαιστίνιοι ως πληθυσμιακή ομάδα, συνεπικουρούμενοι και ισχυροποιούμενοι σταδιακά και από άλλους νομάδες Άραβες, σκληρούς Ισλαμιστές, μετατράπηκαν σε φτηνό αναλώσιμο που χρησιμοποιήθηκε εν αφθονία για την εξυπηρέτηση ευρύτερων γεωπολιτικών επιδιώξεων. Την ίδια στιγμή, η επένδυση στον διαρκή Ριζοσπαστισμό τους, δημιούργησε και ισχυροποίησε ένα ισχυρό τρομοκρατικό δίκτυο – διαρκή απειλή εντός της Ισραηλινής επικράτειας, ενώ δεν δίστασε να «αναβαθμίσει» αυτόν τον ιδιότυπο ριζοσπαστισμό, μετατρέποντάς τον σε «εξαγώγιμο» προϊόν με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες ΚΑΙ για την Ιορδανία (Μαύρος Σεπτέμβρης) αλλά ΚΑΙ για τον Λίβανο (εμφύλιος, διεργασίες που οδήγησαν στην δημιουργία της Χεζμπολάχ κλπ)… Δεν είναι τυχαίο που οι Αραβικές χώρες στο σύνολό τους, έχουν κυριολεκτικά σιχαθεί το Παλαιστινιακό και δεν θα ασχολούνταν καν, εάν δεν είχαν την υποχρέωση να διαχειριστούν επικοινωνιακά τις πιέσεις των πληθυσμών τους.
Είναι φανερό λοιπόν, ότι ΔΕΝ μπορούμε να αξιολογήσουμε τις εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων, δραπετεύοντας αυθαίρετα από το περιβάλλον μέσα στο οποίο συντελούνται και φυσικά δεν μπορούμε να το κάνουμε, αποστασιοποιούμενοι από τις ευρύτερες στοχεύσεις τις οποίες εξ αντικειμένου εξυπηρετούν.
Το πραγματικό δεδομένο είναι ότι στην Μ. Ανατολή αυτήν την στιγμή έχουμε πόλεμο. Επομένως οι επιχειρησιακοί χειρισμοί και οι αποφάσεις των εμπλεκομένων, ΔΕΝ προσδιορίζονται από τους ανταγωνιστικούς κανόνες ενός ιδιότυπου σαβουάρ βίβρ, αλλά από τα αμείλικτα διλήμματα του πολέμου που σχετίζονται με το δίπολο ΝΙΚΗ ή ΗΤΤΑ… ΟΛΕΘΡΟΣ και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ή ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ…
Ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα…
Α. Θα πρέπει να έχει κανόνες, ηθικούς φραγμούς και αναστολές ο πόλεμος;;; Αναντίρρητα ΝΑΙ. Αλλά δεν έχει νόημα να μιλάμε γι’ αυτούς, όταν συμπεριφερόμαστε ανεκτικά απέναντι σε φαινόμενα κατάφορης υποκριτικής εφαρμογής τους.
- Για θυμηθείτε την φαιδρότητα των επιχειρημάτων που επιστράτευαν οι υποστηρικτές του Πούτιν, όταν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις ξεφτιλίζονταν στους λασπότοπους της Ουκρανίας.
- Τι μας έλεγαν τότε;;; Μας έλεγαν ότι οι Ρώσοι (ανώτεροι άνθρωποι) προτιμούν ακόμη και να θυσιάζονται, γι΄αυτό και δεν επέλεξαν να τελειώσουν άμεσα τον πόλεμο, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο να χτυπήσουν αμάχους επιταχύνοντάς τον…
Που φτάσαμε σήμερα;;; ΚΑΙ ξεφτιλίστηκαν… ΚΑΙ ο πόλεμος δεν λέει να τελειώσει… ΚΑΙ οι άμαχοι σκοτώνονται σωρηδόν… Ποιος από όλους αυτούς που στοιχίζονταν πριν από 2,5 χρόνια πίσω από αυτά τα φαιδρά επιχειρήματα, έχει το σθένος να τα επιστρατεύει και σήμερα για να καταδικάσει το έγκλημα που συντελείται;;; ΟΥΔΕΙΣ…
Β. Παραβίασε το Ισραήλ ηθικούς φραγμούς και κανόνες που θα πρέπει να διέπουν τον πόλεμο;;; Αποσπασματικά ΝΑΙ. Κάποια τμήματα των IDF έχουν προβεί σε ανεπίτρεπτες αγριότητες και απάνθρωπες συμπεριφορές. Η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία έχει διατάξει έρευνα για τα συγκεκριμένα περιστατικά. Σε καμία περίπτωση όμως αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά, δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν μια αντίστοιχη γενική αποτίμηση που να αφορά στον συνολικό επιχειρησιακό σχεδιασμό των IDF, ο οποίος εφαρμόζεται στα μέτωπα των συγκρούσεων. Αναλύσεις και προσεγγίσεις σκοπιμότητας φυσικά επιμένουν για το αντίθετο, αλλά γι’ αυτές θα πούμε λίγα λόγια στην συνέχεια του παρόντος σημειώματος.
Γ. Παραβίασε η Χαμάς, η Χεζμπολάχ και οι λοιπές ισλαμιστικές οργανώσεις, τους εύλογους ηθικούς φραγμούς και τους κανόνες που θα πρέπει να διέπουν την διεξαγωγή του πολέμου;;; Είναι φανερό ότι το ερώτημα ΔΕΝ διατυπώνεται σωστά. Η ορθή διατύπωση ΔΕΝ είναι εάν παραβίασαν τους κανόνες, αλλά εάν όλοι αυτοί φρόντισαν να τηρήσουν ΕΣΤΩ ΕΝΑΝ – μόνο έναν – από τους ηθικούς κανόνες που θα πρέπει να διέπουν έναν πόλεμο. Η απάντηση νομίζουμε πως είναι σαφής. Την γνωρίζουν οι πάντες…
Ας έρθουμε τώρα στις εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων…
Τι έκανε το Ισραήλ;;; Αυτό που οφείλει να κάνει κάθε κυρίαρχο κράτος που σέβεται τον εαυτό του και μεριμνά για την ασφάλεια των πολιτών. Αξιοποίησε τους μηχανισμούς του, τις μυστικές υπηρεσίες του, την αντικατασκοπεία του και κυρίως την ευρηματικότητα των επιχειρησιακών του εγκεφάλων και έχοντας απόλυτη επίγνωση ότι βρίσκεται σε έναν πόλεμο, ο οποίος είναι πολυμέτωπος και από τον οποίο θα πρέπει να βγει νικητής εάν θέλει να επιβιώσει εις το διηνεκές, κατάφερε αξιοποιώντας τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, να εισχωρήσει, να παγιδεύσει τα συστήματα επικοινωνίας της παραστρατιωτικής Χεζμπολάχ και να μετατρέψει τα εργαλεία ΤΗΣ σε εργαλεία ΔΙΚΑ ΤΟΥ, αποδεκατίζοντας έτσι στρατευμένους τρομοκράτες, αποσυντονίζοντας πλήρως την ηγεσίας της, καταφέρνοντας ισχυρότατο πλήγμα στην επιχειρησιακή της δυνατότητα και προδιέγραψε έτσι την έκβαση ενός πολέμου, χωρίς να χρειαστεί να πέσει ντουφεκιά. Που είναι το λάθος;;;
Υπάρχει μήπως ορθολογικά σκεπτόμενος δρων, που θα μπορούσε να εξασφαλίσει για λογαριασμό του το τακτικό πλεονέκτημα σε συνθήκες πολέμου και δεν θα το έκανε για να μην ξεφτιλίσει τους αντιπάλους;;;
Τι θα συνέβαινε εάν δεν το έκανε αυτό το Ισραήλ;;; Μα φυσικά το αυτονόητο… Η Χεζμπολάχ θα συνέχιζε ανενόχλητη τις επιθέσεις σε βάρος του, καυχούμενη για το μέγεθος του οπλοστασίου της και τις καταστροφικές δυνατότητές του και ο Νασράλα θα χαμογελούσε απολαμβάνοντας τα επιτεύγματά του, στο επόμενο αρχηγικό του διάγγελμα;;; Αυτό θέλαμε;;;
Είναι αθέμιτη, αντισυμβατική και εν τέλει μη αποδεκτή αυτή η πρακτική;;; Πριν το απαντήσουμε θα ήταν καλό να προσπαθήσουμε να σκεφτούμε πως θα αισθανόμασταν εμείς ως Έλληνες πολίτες, εάν οι δικοί μας επιχειρησιακοί εγκέφαλοι, είχαν καταφέρει σε ένα σκηνικό κρίσης στο Αιγαίο, να έχουν παραβιάσει τουρκικά συστήματα επικοινωνίας και επιχειρησιακής λειτουργίας και βλέπαμε αίφνης τα μισά τουρκικά αεροσκάφη να πηγαίνουν στον γάμο του Καραγκιόζη και τα άλλα μισά, πλήρως αποπροσανατολισμένα, να βομβαρδίζουν και να βυθίζουν τουρκικά πλοία τα οποία θα αλληλοκαταστρέφονταν και στην συνέχεια, μετά από χαμηλή πτήση μερικών λεπτών, να βάζουν στο στόχαστρο τουρκικές στρατιωτικές υποδομές και βεβαίως το ίδιο παλάτι του σουλτάνου στην Άγκυρα.
Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσε να υπάρχει έστω και ένας Έλληνας πολίτης, που δεν θα αισθανόταν περήφανος από αυτό το γεγονός και δεν θα συμμετείχε ολόψυχα σε ένα αυθόρμητο ξέφρενο πάρτι μέχρι πρωίας… Έχω άδικο;;;
Συνιστά πράξη κρατικής τρομοκρατίας αυτό που έκανε το Ισραήλ;;; Η Χεζμπολάχ αυτό ισχυρίζεται, αλλά αυτό την βολεύει να ισχυρίζεται. Εμάς;;;
Και μιας και μιλήσαμε παραπάνω για προσεγγίσεις σκοπιμότητας και μάλιστα φτηνής πολιτικής σκοπιμότητας, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε την περισπούδαστη ανοησία που δήλωσε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ο κ. Φόλκερ Τουρκ. Είπε λοιπόν αυτός ο απίθανος τύπος ότι: «Είναι έγκλημα πολέμου να διαπράττει κανείς βίαιες ενέργειες με την χρήση παγιδευμένων φαινομενικά αθώων συσκευών και με στόχο να διασπείρει τον τρόμο μεταξύ των αμάχων». Μάλιστα…
Δυστυχώς η πνευματική μας επάρκεια δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε πολλούς άμαχους που να είναι ταυτόχρονα και χρήστες των μπήπερ και των ασυρμάτων της Χεζμπολάχ…
Μας επιτρέπει όμως να θυμόμαστε και να καταγράφουμε ότι τύποι σαν αυτόν τον ανεκδιήγητο, έχουν λησμονήσει – και μάλλον όχι τυχαία – ότι: Μόλις το 1978, οι Παλαιστίνιοι «αγωνιστές» δηλητηρίαζαν με αρσενικό ισραηλινά πορτοκάλια για να υπονομεύσουν την οικονομία του Ισραήλ και αυτό το λέμε αντίσταση (Δείτε περισσότερα ΕΔΩ…)…
Τύποι σαν αυτόν τον ανεκδιήγητο, έχουν λησμονήσει τα έργα και τις ημέρες ανθρώπων της UNRWA (Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστινίους) οι οποίοι κατεξευτελίζοντας τον θεσμό, συμπεριφέρθηκαν ως αβανταδόροι της Χαμάς σε αυτήν την σύγκρουση, ενώ εννέα από δαύτους καταγγέλλεται ότι συμμετείχαν ακόμη και στις δολοφονικές επιχειρήσεις της 7ης Οκτωβρίου…
Τύποι σαν αυτόν τον ανεκδιήγητο, παρέλειψαν να μας πουν, τι ακριβώς συνιστά η πράξη της κατασπατάλησης πόρων που προορίζονται για τον άμαχο πληθυσμό και η χρησιμοποίησή τους για κατασκευή σηράγγων… Τι ακριβώς συνιστά η ύπαρξη και πολύ περισσότερο η παγίδευση «αθώων» σηράγγων κάτω από τον οικιστικό ιστό και με απολήξεις στα υπόγεια των νοσοκομείων…
Όπως επίσης τύποι σαν αυτόν δεν μας είπαν τι συνιστά η τοποθέτηση εκτοξευτήρων ρουκετών, στις ταράτσες σχολείων, στα προαύλια νοσοκομείων και μέσα στις παιδικές χαρές…
Ας επανέλθουμε όμως στο επίδικο…
Αν και δεν υπάρχει διεθνώς συμφωνημένος όρος αναφορικά με το ζήτημα της «τρομοκρατίας» ο οποίος να τον προσδιορίζει επ’ ακριβώς, εν τούτοις διαδίδεται η άποψη ότι το εντυπωσιακό και απολύτως στοχευμένο – το τονίζουμε αυτό – χτύπημα του Ισραήλ που τσάκισε την Χεζμπολάχ, συνιστά πράξη τρομοκρατίας και δη κρατικής τρομοκρατίας.
Ας δούμε όμως τι ακριβώς έκανε το Ισραήλ…
Ακύρωσε την επιχειρησιακή δυνατότητα μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης η οποία έχει δηλώσει ευθαρσώς την πρόθεσή της να του επιτεθεί και το έκανε παγιδεύοντας με εκρηκτικά «προσωπικής χρήσης» τους βομβητές της επικοινωνίας της…
Στους βομβητές αυτούς, όπως και στους ασυρμάτους που ακολούθησαν, είχαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ οι μαχητές της Χεζμπολάχ, και όχι οι άμαχοι Λιβανέζοι πολίτες…
Η βασική στόχευση αυτής της έξυπνης επιχείρησης, ήταν η μονάδα al-Radwan της Χεζμπολάχ η οποία είναι ένας εξαιρετικά επικίνδυνος στρατιωτικός στόχος και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ άμαχοι Λιβανέζοι πολίτες…
Με το συγκεκριμένο χτύπημα, η Χεζμπολάχ δέχτηκε βαρύτατο πλήγμα. Επιχειρησιακά τσαλακώθηκε. Το γόητρο της ηγεσίας της κουρελιάστηκε και η αμηχανία στο πρόσωπο και στα λεγόμενα του έχοντος επίγνωση των συνεπειών αυτού που συνέβη, Νασράλα, υπήρξε αποκαλυπτική…
Οι συνέπειες του πλήγματος (επιχειρησιακές, οικονομικές, ηθικές κλπ) είναι τρομακτικές. Τις υφίσταται η παραστρατιωτική Χεζμπολάχ και ΟΧΙ οι πολίτες του Λιβάνου…
Η ικανότητα της Χεζμπολάχ να απαντήσει στο πλήγμα που δέχτηκε και σε όσα στοχευμένα πλήγματα ακολουθήσουν, έχει περιοριστεί δραστικά έως και ακυρωθεί πλήρως και αυτή η εξέλιξη, μόνο προς το καλό των πολιτών του Λιβάνου μπορεί να συμβάλει και όχι στην περαιτέρω επιδείνωση της θέσης στην οποία έχουν περιέλθει…
Τέλος, σύμφωνα με όσα περιγράφουν οι ειδικοί, η εκτόνωση των εκρήξεων των βομβητών, είχε συγκεκριμένη φορά, τέτοια που θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά αποκλειστικά και μόνο στον χρήστη του βομβητή και σε κανέναν άλλο ακόμη και από τον εγγύς περίγυρό του.
Μετά από αυτήν την εξέλιξη και τον ταπεινωτικό διασυρμό τον οποίο υπέστη η ηγεσία της Χεζμπολάχ και μέσω αυτής και η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία του Ιράν, είναι λογικό και απολύτως αναμενόμενο να βγουν στις ρούγες και να μιλούν (οι τρομοκράτες) για τρομοκρατία. Ποιοί;;; Αυτοί που είχαν το θράσος να απειλήσουν την Κύπρο προκαταβολικά και μόνο με την κατασκευασμένη και σκόπιμα διοχετευόμενη υποψία…
Προσωπικά δεν αισθάνομαι ότι έχουμε κάποιον λόγο να τους ακολουθήσουμε σε αυτήν την κωμικοτραγική ρητορική…
Το μήνυμα πάντως που πήραν από το Ισραήλ – πρωτίστως αυτοί που στηρίζουν την Χεζμπολάχ – ήταν ξεκάθαρο:… «Καθήστε ήσυχα διότι ξέρουμε ακόμη και που κατουράτε. Μην συνεχίζετε διότι τα καλύτερα σας τα έχουμε φυλαγμένα για μετά»…
