Η ΕΙΔΗΣΗ: Χριστοφιλοπούλου: Δέχθηκε πρόταση Μητσοτάκη για την Αρχή Προστασίας Δεδομένων
Η περίπτωση πολιτικών σαν την κυρία ή άλλων που προηγήθηκαν αυτής, είτε προς τον Συριζα είτε προς τη Νέα Δημοκρατία, να μετακινούνται απο κόμμα σε κόμμα σαν να πρόκειται για ποδοσφαιρικούς αστέρες, προκαλεί βδελυγμία.
Ο κόσμος έχει την αίσθηση πως τα κόμματα είναι σχηματισμοί με διακριτό πρόσημο κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό. Και έτσι πρέπει να είναι.
Τα κόμματα εκφράζουν τμήματα της κοινωνίας με διαφορετικές αντιλήψεις και συμφέροντα.
Όταν όλα ισοπεδώνονται στο όνομα της επαγγελματοποίησης της πολιτικής και της εστίασης στο προσωπικό συμφέρον- και μόνο- τότε η κατάπτωση της πολιτικής επιταχύνεται.
Αν μην απορούν, λοιπόν, οι διαμορφωτές του δημόσιου βίου για την απέχθεια που έχει προς αυτούς η κοινωνία και για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Κύριοι, δεν υπάρχει ούτε δημοκρατία, ούτε ισονομία, ούτε δικαιοσύνη. Ζούμε σε μια κομματική δικτατορία.
Ακόμη και η παραχώρηση της ελευθερίας του λόγου, σήμερα, δεν υφίσταται. Για να έχεις λόγο πρέπει να κινείσαι μέσα στις νόρμες που σου βάζει είτε το κράτος είτα τα κοινωνικά δίκτυα. Και οι νόρμες αυτές είναι αυστηροί.
Ο εξοστρακισμός δεν γίνεται με την εξορία σε κάποιο ξερονήσι. Αλλά με τον πλήρη αποκλεισμό απο τους νέους θεσμούς που δημιουργήθηκαν.
Ζούμε μια ιδιότυπη, φιλελεύθερου χαρακτήρα, δικτατορία. Ζούμε, πράγματι, το τέλος μιας παλιάς ιστορίας.
Δεν τα ισοπεδώνω εγώ. Εσείς τα ισοπεδώνετε.
Υπάρχουν, μόνο, ομάδες συμφερόντων στο επίκεντρο των οποίων λειτουργούν οικογένειες που έχουν εκφυλίσει τον δημόσιο βίο, οι οποίες νέμονται την εξουσία που κατέχουν. Με έγκριση, πράγματι, του λαού.
Δεν πιστεύω πως θα υπάρξει ανατροπή. Όλοι έχουν, κάπως, βολευτεί.
Η παρακμή θα είναι απόλυτη.
Παντελής Σαββίδης
Όσο κι αν με θλίβει η διαπίστωση του κειμένου δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω πως είναι η Αλήθεια. Ή σχεδόν Αλήθεια.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι θεωρώ πως θα μπορούσε να υπάρξει ανατροπή αν όσοι επιθυμούν την αλλαγή αυτής της κατάστασης (και δεν είναι λίγοι) δρούσαν ως μια οντότητα κι όχι ο καθένας ξεχωριστά. Η δημιουργία μιας κοινής αφετηρίας (μη λαμβάνοντας υπόψη τις όποιες μικρές αποκλίσεις στη σκέψη του καθενός), ενός κοινού σκοπού (που δε θα ήταν άλλος παρά η απόρριψη της σημερινής παρακμιακής κατάστασης και η ανάδειξη νέων αρχών και αξιών) για την εξέλιξη της κοινωνίας και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, θα μπορούσε να δράσει καταλυτικά προς την κατεύθυνση αυτή.
Το πρώτο βήμα, λοιπόν, είναι η ενοποίηση όλων αυτών των ανθρώπινων μονάδων σε μια ολότητα που θα διακατέχεται από την ανάγκη για ρήξη με καθετί που μειώνει τον άνθρωπο και τον καταντά παρία.
Θα μπορούσα να πω ότι χρειαζόμαστε μια νέα, αντίστοιχη, Φιλική Εταιρεία…
Οι συμμορίες, που αυτοαποκαλούνται κόμματα, έχουν έναν και μόνον σκοπό: Την εξουσία και τα εξ αυτής απορρέοντα αγαθά. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Ο μεγάλος Εμμ. Ροΐδης μάς το έχει περιγράψει ήδη προ 150 και παραπάνω χρόνια:
Επατήθη η ουρά των εχιδνών
Έχει από τότε αλλάξει κάτι; Αν ναι, μόνο προς το χειρότερο και γι αυτό υπεύθυνοι είναι οι Έλληνες ψηφοφόροι, που στηρίζουν τις συμμορίες αυτές.
Διόρθωση: “προ” => πριν
“Κύριοι, δεν υπάρχει ούτε δημοκρατία, ούτε ισονομία, ούτε δικαιοσύνη.”
Πραγματικά αδικείτε τον εαυτό σας, κ. Σαββίδη. Πιστεύω ότι χρειάζεσθε επειγόντως διακοπές.
Αν δεν υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα, τι να πούμε για άλλες χώρες. Δε θα αναφέρω τη γνωστή εδώ δίπλα.
Απλά δείτε το ποσοστό των δημοκρατικών χωρών στον πλανήτη κ. Σαββίδη. Για να μην ψάχνετε, βάζω εγώ το link:
https://en.wikipedia.org/wiki/Democracy_Index#By_regime_type
Είναι συγκινητικό το ενδιαφέρον σας για την ψυχική και πνευματική μου υγεία. Χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων που πλέουν σε πελάγη ευτυχίας με την δημοκρατία που απολαμβάνουμε. Εξακολουθώ να μην θέλω να κάνω συγκρίσεις μεταξύ Ελλάδας και Ζιμπάμπουε. Αν εσείς είστε ικανοποιημένος που την ξεπεράσατε, απολαύστε το. Θα σας στείλω φωτογραφίες απο τις διακοπές.
Ο κ. Σαββίδης έχει απόλυτο δίκιο. Αν εσύ νομίζεις ότι δημοκρατία (δήμος-κρατεί => ο λαός κυβερνά) σημαίνει να μιλάς και να γράφεις ό,τι θες και να σε καλούν κάθε ~ 4 χρόνια να ψηφίσεις κάποιον/ους, που το κόμμα σού προτείνει, χωρίς να έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις άλλους, τότε κρίνεις τα πράγματα πολύ επιφανειακά. Όχι, δεν είναι δημοκρατία, αλλά κομματοκρατία το σύστημα που έχομε, ήτοι ολιγαρχία. Αν διαβάσεις και ακούσεις Κοντογιώργη, ο οποίος το έχει αναλύσει εκτενέστατα, θα καταλάβεις πού κάνεις λάθος. Όπως λέει και ο κ. Σαββίδης, αν εσύ είσαι ικανοποιημένος μ’ αυτό που έχομε, εμένα μού περισσεύει. Όποιος βλάκας τυγχάνει να είναι γιός ή συγγενής πολιτικού, έχει την ζωή του εξασφαλισμένη. Το παιδί τού “κοινού θνητού” ας έχει το πρόβλημα τι θα κάνει στην ζωή του και πώς θα ζήσει.
ΥΓ: Υποθέτω ότι δεν διάβασες τι γράφει ο Ροΐδης για τα κόμματα.
Καλοπροαίρετα ανέφερα το περί διακοπών, κ. Σαββίδη.
Ζητώ συγνώμη αν σας ενόχλησε το σχόλιο.