του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Για την Ελληνοϊταλική συμφωνία γράψαμε αρκετά. Συνιστά από μόνη της ένα καινούριο δεδομένο στην ήδη ασταθή σκακιέρα της ευρύτερης περιοχής, και σε αυτήν την φάση τουλάχιστον, δεν πρέπει να προσεγγίζεται στατικά, αλλά ως μια ακόμη δυναμική παράμετρος που επιταχύνει εξελίξεις…
Και αυτό φυσικά ισχύει, πέρα και ανεξάρτητα από την εκτίμηση με την οποία την προσεγγίζει ο καθένας από εμάς, με βάση τις διαθέσιμες μέχρι αυτήν την στιγμή πληροφορίες. Άλλωστε η κλιμάκωση των παραβιάσεων με την οποία την υποδέχτηκε η τουρκική πειρατική αλητεία, είναι ενδεικτική για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.
Το τι ακριβώς θα προκύψει στην συνέχεια με της διαβουλεύσεις ανάμεσα σε Ελλάδα και σε Αίγυπτο, είναι κάτι που μένει να αποδειχτεί. Σε κάθε περίπτωση πάντως η επικοινωνιακή αισιοδοξία στην οποία προσέφυγαν τα κυβερνητικά στελέχη, είναι αν μη τι άλλο σοβαρότατο και ανεπίτρεπτο λάθος τακτικής.
Η Ελληνική εξωτερική πολιτική αυτήν την ώρα, δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να καταγίνεται με μικρότητες και αυτοθαυμασμούς. Αντιθέτως, έχει πολλούς και σοβαρούς λόγους να πρωταγωνιστήσει στην διαμόρφωση ενός συμμαχικού επιτελικού σχεδίου ικανού να τροποποιήσει τους όρους του παιχνιδιού.
- Η «ρηγμένη» Γαλλία…
- Η απειλούμενη Αίγυπτος…
- Η κοντόφθαλμα αγναντεύουσα Ιταλία…
Έχουν κάθε λόγο να πλαισιώσουν έναν ευρύτερο επιτελικό μηχανισμό στρατηγικής και επιχειρησιακής διαχείρισης, προκειμένου να αφαιρέσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων από την επιθετική Τουρκία, και σε κάθε περίπτωση να ετοιμαστούν για ένα στρατηγικό απαντητικό πλήγμα, συντριπτικό και απροσδόκητο, ικανό να ακυρώσει τον επιχειρησιακό της σχεδιασμό στο σύνολό του.
Σε αυτήν την κατεύθυνση οφείλει να στρέψει την προσοχή της η Ελληνική κυβέρνηση, αντί να καταγίνεται με πρωθύστερους πανηγυρισμούς.
Η Ελληνική κοινωνία από την άλλη μεριά, δείχνει μια τάση να είναι «μπροστά» σε απαιτήσεις, ακυρώνοντας σε μεγάλο βαθμό την κυβερνητική ατολμία και αναποφασιστικότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως διαθέτει και επίγνωση για τις πραγματικές συνέπειες του αρνητικού σεναρίου που όσο περνούν οι μέρες γίνεται όλο και περισσότερο πιθανό.
Ο προσανατολισμός της σε μεγάλο βαθμό παραμένει μονομερής και ετεροκαθοριζόμενος. Η συνωμοσιολογική καταιγίδα που προηγήθηκε με επίκεντρο ΚΑΙ την πανδημία… Οι εθνομηδενιστικές αθλιότητες που διόλου τυχαία αναπαράγονται με αφορμή ΚΑΙ τα 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση… Η αυτονόητη ευκολία με την οποία προσανατολιζόμαστε ΟΛΟΙ μας στην ανάγκη αντίκρουσης αυτών των αθλιοτήτων, αν και παραμένει στην ουσία του φαινόμενο εθνικά υγιές, εν τούτοις δεν αποτρέπει των ανακύκλωση αυτής της νοσηρής πραγματικότητας και αποσπά την σκέψη των ανθρώπων…
Η ευκολία με την οποία αναπαράγεται για παράδειγμα, σήμερα, τώρα, αυτήν την στιγμή που γράφονται αυτές τις γραμμές ο «καημός» κάποιου (πιθανότατα ανύπαρκτου αν και έχει ελάχιστη σημασία) που η υγιής 19 χρονη κόρη του, δήθεν έπαθε πλευρίτιδα από την χρήση της μάσκας, είναι φαινόμενο βαθύτατα αποκαρδιωτικό.
- Η ανάγκη να ανασυγκροτήσουμε την σκέψη μας είναι εξαιρετικά επείγουσα…
- Η υποχρέωση να συνδυάσουμε αυτήν την ανασυγκρότηση της σκέψης με την αναγκαία πολιτική ωρίμανση ΟΛΩΝ μας, είναι εξαιρετικά αναγκαία…
Σε κάθε περίπτωση η ευθύνη να μην ανταμώσουμε ως κοινωνία στο ραντεβού μας με τις εξελίξεις κατακερματισμένοι, αλλά συλλογικά δρώντες και με την απαραίτητη πολιτική και εθνική συνοχή, είναι κρίσιμη παράμετρος για την αποτελεσματική διαχείριση και των δύσκολων εξελίξεων και κυρίως της επόμενης μέρας.
