Η συναλλαγή της ελληνικής κυβέρνησης με τους Αλβανούς: Εξασφάλισαν «ανοχή» για τον Μπελέρη, εξαγριώνοντας τους Σέρβους και τους Έλληνες της Κύπρου

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*, Αθήνα

Οσοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν το μυστήριο της υποψηφιότητας του Φρέντη Μπελέρη με πολιτικούς όρους μάλλον αδίκως σπαζοκεφαλιάζουν. Τα μπρος-πίσω του… «εθνικού κυβερνήτη» δεν ερμηνεύονται με παραμέτρους συμβατικής κομματικής στρατηγικής.

Για την βοήθεια της συζήτησης όμως καλό είναι να ξεκινήσουμε με δύο βασικά αξιώματα. Πρώτο και ακλόνητο: Στην αγωνία της να διατηρήσει την εξουσία η φαμίλια Μητσοτάκη είναι ικανή να συμμαχήσει και με τον διάβολο. Το έχει αποδείξει.

Το δεύτερο αξίωμα αφορά την συνέπεια της αλβανικής εξωτερικής πολιτικής. Η Αλβανία μπορεί να παραμένει το πλέον υποανάπτυκτο κράτος των Βαλκανίων, αλλά έχει αποδείξει ότι διαθέτει εθνικό όραμα. Μεγαλοιδεατικού χαρακτήρα.

Μπροστά στην προάσπιση των συμφερόντων του «δικού τους» πληθυσμού, εντός και εκτός συνόρων, οι Αλβανοί πολιτικοί ομονοούν, διαμορφώνουν κοινούς στόχους και χαράσσουν απαράβατες «κόκκινες γραμμές». Σε απόλυτη αντίθεση με τους σημερινούς Ελληνες κοινοβουλευτικούς που, πλην λίγων εξαιρέσεων, προτάσσουν τα κομματικά κελεύσματα και αν χρειαστεί κάνουν τις πάγιες εθνικές θέσεις …λαστέξ για παχουλές.

• Ο Φρέντι Μπελέρης αναμφίβολα εκνευρίζει τους Αλβανούς. Γιατί συμβολίζει την ανυποταξία της Χειμάρρας.
• Είναι ένας αγωνιστής με πατριωτική συνείδηση, ίσως λιγότερο εμβληματικός από τον Κώστα Κυριακού της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» που πέρασε εννιά χρόνια στα αλβανικά κάτεργα, σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες από αυτές του Μπελέρη και παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε να δίνει μάχες με άμεσο κίνδυνο της ζωής του.

Ο Κυριακού κατεβαίνει σήμερα υποψήφιος ευρωβουλευτής με το κόμμα της «Νίκης» που μπορεί να μην έχει δοκιμαστεί στην εξουσία, αλλά έχει ξεκάθαρες θέσεις γύρω από το Βορειοηπειρωτικό. Και μακάρι να εκλεγεί γιατί είναι βέβαιον ότι άνθρωπος που πέρασε από τέτοιες δοκιμασίες δεν θα υποστείλει ποτέ την σημαία. Σας το λέω μετά λόγου γνώσεως.

Ο Μπελέρης αντιθέτως αποφάσισε να μετέχει στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη που θεωρητικώς υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνισμού της Αλβανίας, αλλά όταν βρέθηκε στην εξουσία αποδείχθηκε ότι τα σεβάστηκε λιγότερο και από τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του Ράμα.

Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποτελεί -κατά γενική ομολογία- την επιτομή του μεταπολιτευτικού ενδοτισμού ακόμη και απέναντι σε διεθνείς οντότητες πολύ χαμηλής δυναμικότητας όπως αυτή της Αλβανίας.

Ο κ. Μπελέρης βίωσε στο πετσί του την εγκατάλειψη, για να μην πω την προδοσία, της μητέρας πατρίδας. Απεσταλμένοι του «εθνικού κυβερνήτη» πηγαινόερχονταν στο κελί του μόνο και μόνο για να τον καθησυχάσουν με ψεύτικες υποσχέσεις την ίδια ώρα που η Ελλάδα δεν έκανε τίποτα για να αναδείξει διεθνώς την σκευωρία εις βάρος του και αντίθετα μισοέκλεινε το μάτι στην ευρωπαική προοπτική της Αλβανίας.

Το γιατί ο Μπελέρης πείσθηκε τελικά για τις καλές προθέσεις της Νέας Δημοκρατίας και αποφάσισε να συνεισφέρει στον εκλογικό της αγώνα, είναι δική του υπόθεση. Ταλαιπωρημένος άνθρωπος, πιθανόν να είδε και μία διέξοδο στην Ευρωβουλή προκειμένου να γλυτώσει από τις διώξεις. Σε κάθε περίπτωση δική του είναι η απόφαση και απολύτως σεβαστή. Το πατριωτικό του φρόνημα δεν αμφισβητείται.

• Ισως πιο κρίσιμο είναι το ερώτημα αν με την εξέλιξη αυτή ωφελείται ο ελληνισμός της Χειμάρρας. Όχι, λοιπόν δεν ωφελείται γιατί ανοίγει πλέον ο δρόμος διάπλατα στον Έντι Ράμα να πετύχει τον στόχο του. Να επιβάλει τετελεσμένα και να ορίσει δικό του μοντέλο διοίκησης στον δήμο της μαρτυρικής πόλης.

Και τότε γιατί ο «εθνικός κυβερνήτης» κατέληξε σε μία τέτοια επιλογή; Ξαναγυρνάμε στον αρχικό προβληματισμό που δεν ερμηνεύεται με συμβατικούς όρους ακριβώς επειδή η συμβατικότητα στις επινοήσεις που μηχανεύεται η οικογένεια Μητσοτάκη για να παραμένει στην εξουσία είναι είδος άγνωστο.

Η Νέα Δημοκρατία προαισθάνεται το στραπάτσο που έρχεται στις Ευρωεκλογές. Από τα δεξιά. Επειδή όμως ο ενδοτισμός έχει καταστεί πλέον  επίσημο δόγμα διπλωματίας, αρκετοί σύμβουλοι του πρωθυπουργού δίστασαν να προτείνουν την λύση Μπελέρη ως μια «πατριωτική ένεση» σε ένα…ποταμίσιο ψηφοδέλτιο.

Η άτυπη υπουργός εξωτερικών έχοντας αφήσει ιστορία ως επικεφαλής της πρεσβείας μας στα Τίρανα, όρθωσε το παράστημα της. Που είναι και ομολογουμένως επιβλητικό. Προειδοποίησε ότι μία τέτοια «μεταγραφή» θα εξαγριώσει τον Ράμα και θα θέσει σε επικίνδυνη τροχιά τις σχέσεις μας με την Αλβανία.

Προς στιγμήν ο «εθνικός κυβερνήτης» κλονίστηκε. Ωρες ήταν τώρα να χαλάσει η φιλία του με τον μαφιόζο της διπλανής πόρτας. Αντισυμβατικός όμως στην σκέψη του βρήκε την διέξοδο. Εντάξει, ας μην βάλουμε τον ίδιο, είπε. Έναν συγγενή του έστω με το ίδιο επίθετο.

Προς τιμήν της η οικογένεια Μπελέρη δεν δέχτηκε. «Η τον Φρέντι ή κανέναν» ήταν η απάντηση.

Ο «εθνικός κυβερνήτης» πάλι βυθίστηκε σε απόγνωση. Το μυαλό του έκανε μαύρες σκέψεις: «Είναι κι αυτός ο Αμερικανός που έχει χαλάσει τον κόσμο ότι φυλλοροούμε προς τα δεξιά… Ο Βελόπουλος καλπάζει. Αλλά πώς δεν θα στεναχωρήσουμε τον Ράμα;»

Στα δύσκολα τις λύσεις δίνει ενίοτε η οικογενειακή αλληλεγγύη. Που στην περίπτωση της φαμίλιας Μητσοτάκη είναι άγραφος κανόνας. Την πρώτη ευγενική χειρονομία προς τους Αλβανούς άλλωστε την είχε κάνει η Ντόρα Μπακογιάννη πριν λίγες μέρες. Με μια θεαματική πιρουέτα που έστειλε τους Σέρβους στα κάγκελα, άλλαξε την εισήγηση της προς την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης καλωσορίζοντας το Κοσσυφοπέδιο στον οργανισμό.

Η κίνηση της προκάλεσε σάλο. Ο Σέρβος πρόεδρος την κατηγόρησε δημοσίως για εξαπάτηση και αθέτηση των υπεσχημένων με οδηγίες ξένου (Γερμανού) υποβολέα.

• Η κυβέρνηση έκανε μία εβδομάδα να απαντήσει σε αυτές τις κατηγορίες. Κι όταν ρωτήθηκε σχετικά ο εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης άρχισε να λέει κάτι μασημένα, ότι η κυρία Μπακογιάννη έχει την δική της άποψη, αλλά η ελληνική θέση δεν έχει αλλάξει.

Ε, λοιπόν ταυτόχρονα σχεδόν με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Μπελέρη, η ελληνική θέση άλλαξε. Και όλοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας (Ν.Δ.) που συμμετείχαν στην Κοινοβουλευτική Διάσκεψη του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε αντίθεση με τους Κύπριους συναδέλφους τους, υπερψήφισαν την θετική εισήγηση της Ντόρας που ανοίγει τον δρόμο για διεθνή αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου!

Ακόμη και ο Ευρπίδης Στυλιανίδης που βλέπει το …τρένο να έρχεται στη Θράκη υπάκουσε στη (νέα) κυβερνητική γραμμή.

Ετσι λοιπόν όλοι είναι ευχαριστημένοι. Ο Ράμα που σκοτίστηκε για τον Μπελέρη αφού η Ελλάδα του έκανε το απρόσμενο δώρο του Κοσσυφοπεδίου, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η υφυπουργός που φοβήθηκε προς στιγμήν μη θυμώσουν οι Αλβανοί και βεβαίως ο «εθνικός κυβερνήτης» που σκαρφίστηκε την λύση.

Μην παιδεύεστε επομένως. Αυτό ήταν το παρασκήνιο της …ξεχειλωμένης υποψηφιότητας Μπελέρη. Σκοτεινό, άθλιο και …φτηνό.

* Γιώργος Χαρβαλιάς
Συγγραφέας του βιβλίου  «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.