του Παντελή Σαββίδη
Εχθές ήταν μια έντονη ημέρα. Έγραψα ένα κείμενο για το πως θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το βαλκανικό μας περιβάλλον, συμμετείχα σε μια εκπομπή για τους Πυλώνες της Αποδόμησης (είχα την εντύπωση πως την εκπομπή θα την υποστήριζα, μόνο, τεχνικά αλλά οι συμμετέχοντες είχαν άλλη άποψη, ήθελαν και την δική μου συμμετοχή), και παρακολούθησα μια εκπομπή για το Δημογραφικό ((με τεχνική υποστήριξη).
Οι δύο εκπομπές πραγματοποιήθηκαν στην διαδικτυακή τηλεόραση Ανιχνεύσεις web tv
Υπήρξε ένας έντονος διάλογος με κάποιους απο τους τηλεθεατές.
Θα επιχειρήσω μια αποτίμηση, παίρνοντας μερικές φορές την θέση τους αλλά ας μην θεωρήσουν ότι τους κανακεύω. Αν θέλουν σύγκρουση θα την έχουν.
Προηγουμένως, όμως, να διατυπώσω, επιγραμματικά, τη θέση μου:
1.-Πιστεύω πως υπάρχει ελληνική συνέχεια απο την αρχαία εποχή ως σήμερα. Συνέχεια πολιτισμική. Τα γενετικά με ξεπερνούν. Δεν τα γνωρίζω. Πολιτισμική συνέχεια, όμως, με την έννοια ότι υπήρξε, συνεχώς, ένας λαός που μιλούσε ελληνικά και είχε αναφορά στην ελληνική παράδοση και ιστορία υπήρξε διαχρονικά και, φυσικά, υπάρχει και σήμερα.
2.-Ο λαός αυτός το 1821 επαναστάτησε κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και δημιούργησε το πρώτο ελληνικό εθνικό κράτος. Δηλαδή, το ελληνικό έθνος δημιούργησε κράτος. Δεν δημιουργήθηκε το έθνος απο το κράτος. Και εδώ είναι μια δεύτερη διαφορά μου απο την αποδομητική αντίληψη που θεωρεί ότι δεν υπήρξε συνέχεια του ελληνισμού και πως το ελληνικό έθνος δημιουργήθηκε απο το κράτος, μετά την ίδρυσή του.
3.-Κατά την εξέλιξη της Επανάστασης δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις και της εξάρτησής του υπο δημιουργίαν κράτους και της διχόνοιας. Η ιδεολογική αναφορά της διχόνοιας, ήταν τι είδους κράτος και σε ποια έκταση θα εδημιουργείτο. Αυτή η διάσταση κρίθηκε, όπως έγραψα και άλλοτε, το 1922 οπότε επικράτησαν οι δυνάμεις του μικροελλαδισμού. Η μικρά, έντιμος Ελλάς. Αυτή η ιδεολογική επικράτηση συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι η κυρίαρχη άποψη της Ελλάδας που εξαντλείται στα εθνικά της σύνορα η οποία θα περιστρέφεται γύρω απο την πρωτεύουσά της και δεν θα αποκλίνει της κοτζαμπάσικης λογικής. Της ιδεολογίας του μεταπρατισμού, της διαμεσολάβησης, της διαφθοράς, του αθηναϊκού κέντρου, της εξάρτησης της χώρας απο αθηναϊκές ομάδες συμφερόντων που οι ίδιες διαθέτουν έναν μπάρμπα στην εξωτερική Κορώνη.
4.-Αυτό είναι το σύγχρονο ελληνικό εθνικό κράτος το οποίο βουτηγμένο στην διαφθορά, την οικογενειοκρατία, τον κοτζαμπασισμό και τον συγκεντρωτισμό, αδυνατεί να υποστηρίξει την ύπαρξη της χώρας και του λαού της. Την ασφάλεια, την ακεραιότητα, την ευημερία και την αξιοπρέπειά του.
5.-Η λογική συνέπεια αυτής της αποτυχίας του ελληνικού εθνικού κράτους, δεν είναι η διαλυσή του. Αλλά η υπέρβασή του. Έχει αποτύχει και δεν μπορεί να αλλάξει. Για αλλαγές ακούμε εδώ και δεκαετίες αλλά περιστρεφόμαστε πάντα στα ίδια και τα ίδια.
6.-Τα κρατικά μορφώματα εχουν να κάνουν με τη δυνατότητα επικοινωνίας των λαών. Το εθνικό κράτος υπήρξε μια επαναστατική μεταβολή που εξυπηρέτησε τους λαούς της εποχής της ανάδυσής του και πολτισμικά και οικονομικά. Συνδέθηκε με τις ανάγκες της Βιομηχανικής Επανάστασης. Σήμερα τα εθνικά κράτη, ακόμη και τα επιτυχημένα, δέχονται πιέσεις μεταμόρφωσής τους. Δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, ακόμη και τα πιο ισχυρά, στις σύγχρονες ανάγκες οι οποίες, επίσης, θα μεταβληθούν σε διάστημα μιας τριακονταετίας. Ο μεταάνθρωπος δεν είναι μια φαντασιακή ιδεολογική κατασκευή. Και η αλλαγή αυτή του ανθρωπολογικού είδους συνεπάγεται καθολικές αλλαγές τις οποίες δεν μπορεί να συλλάβει ο καθημερινός άνθρωπος. Και τις αντιμετωπίζει με φοβία και αφορισμούς. Είτε με τα εμβόλια, είτε με τα τσιπάκια, είτε με την συσπείρωση στην εθνική αγκαλιά που πολλές φορές είναι αδύνατον να παράσχει τη βοήθειά της. Το Κίνημα που διαμορφώνεται είναι διακομματικό, διαταξικό, δι-ιδεολογικό, περιλαμβάνει ανθρώπους διαφορετικού μορφωτικού επιπέδου. Τους περιλαμβάνει όλους όσους δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν με ευθεία και κατά μέτωπο αντιπαράθεση τις προκλήσεις αλλά με μια κεντρομόλα λογική γύρω απο τον πατερούλη. Φοβισμένα και με μια επιθετικότητα που προκαλεί ο φόβος.
7.-Η τάση αυτή γνωστή στην ιστορία, επηρέασε, πάντα, τις εξελίξεις. Αλλά δεν θα κερδίσει τη μάχη. Και η διαπίστωσή μου αυτή δεν σημαίνει ότι το εύχομαι. Η μάχη είναι τεχνολογική, το παιχνίδι διαμορφώνεται στα εργαστήρια και η παγκόσμια κοινωνία θα εισπράξει τα αποτελέσματα της εργαστηριακής, επιστημονικής διαμάχης.
8.- Ποιο είναι το διακύβευμα; Το είδος του μεταανθρώπου. Εκεί παίζεται το παιχνίδι. Θα κυριαρχήσουν τα ανθρώπινα ή τα μηχανιστικά χαρακτηριστικά; Η μηχανή θα εξελιχθεί ως βοηθητικό μέσο του ανθρώπου ή ο άνθρωπος θα είναι συμπλήρωμα της μηχανής;
9.-Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, εκεί παίζεται το παιχνίδι. και το παιχνίδι αυτό δεν μπορεί να παιχθεί σε εθνικό επίπεδο.
Ξεπερνά και τα έθνη και τα κράτη. Είναι μια προσπάθεια ολόκληρης της ανθρωπότητας.
10.-Ορισμένες πρώτες συνέπειες του κόσμου που διαμορφώνεται είναι και η πανδημία που αντιμετωπίζουμε και η κλιματική αλλαγή. Θα προκύψουν και άλλες προκλήσεις οι οποίες δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν εθνικά. Θα χρειαστούν την συνολική γνώση και προσπάθεια της ανθρωπότητας. Και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η έκβαση θα είναι νικηφόρα.
11.-Όλα αυτά τα οποία δεν μπορούν να γίνουν, εύκολα, κατανοητά απο ανθρώπους που ξυπνούν το πρωί και πρέπει να πάνε στη δουλειά τους για να βγάλουν το ψωμί τους και δεν έχουν χρόνο να τα σκεφθούν, δημιουργούν αφενός την ανάγκη αναζήτησης ενός νέου πολιτειακού μορφώματος που θα διασφαλίζει καλύτερα αποτελέσματα, αφετέρου τον φόβο όσων δεν έχουν υποψιαστεί καν την έλευσή τους και τα προσλαμβάνουν με θεολογικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς αφορισμούς. Αλλά η επιστημονική αυτή εξέλιξη έχει την δυναμική της και δεν μπορεί να επηρεαστεί απο τους γραφικούς έλληνες πολιτικάντηδες και τις ιδεολογικές τους εμμονές.
12.-Αν όλα αυτά συνδυαστούν με την ισχυρή ανάγκη ταυτότητας που δίνει στους ανθρώπους μιαν αίσθηση αξιοπρέπειας δημιουργείται ένα εκρηκτικό μίγμα τα στοιχεία του οποίου είναι τρία: Οι φανατικοί της τεχνολογίας, οι φοβικοί της τεχνολογίας και όσοι αναζητούν να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για ανθρώπινη παρέμβαση στην αναπόφευκτη εξέλιξη της τεχνολογίας.
12.-Ανήκω στους τρίτους, όσους δηλαδή αναζητούν τις προϋποθέσεις να ελέγξουν, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού και προς όφελος του ανθρώπου, τις εξελίξεις. Αυτή η τοποθέτηση δημιουργεί την ανάγκη διαλόγου της κοινωνίας μας και με τη Δύση και με την Ανατολή. Με τον Βορρά και το Νότο. Διαλόγου, όμως, με τα δικά μας χαρακτηριστικά αν δεν θέλουμε να αφομοιωθούμε αλλά να καταθέσουμε το φορτίο ενός διαχρονικού πολιτισμού που άφησε το αποτύπωμά του στην ιστορία. Ο διάλογος, όμως, απαιτεί συγκλίσεις και όχι διαμάχες ή αντιπαλότητες. Στις διαμάχες καταφεύγει όποιος δεν έχει εμπιστοσύνη στην εμβέλεια αυτού που πρεσβεύει. Και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, στις διαμάχες καταφεύγει εκείνος που δεν έχει εμπιστοσύνη στον ελληνικό πολιτισμό. Αυτός που δεν θέλησε να τον προσεγγίσει και να τον αφομοιώσει.
Το Κίνημα που σας περιέγραψα και κάποιοι εκπρόσωποί του εμφανίσθηκαν, χθες, στον διάλογο είναι ένα φοβικό κίνημα το οποίο επικαλείται τον ελληνκό πολιτισμό χωρίς να τον έχει αφομοιώσει. Αν κάτι χαρακτήριζε τον πολιτισμό αυτό ήταν η οικουμενικότητά του. Και απο τις προσλήψεις που είχε όταν διαμορφωνόταν ως συγκεκριμένη αντίληψη ζωής και στην διάχυσή του όταν έγινε ζηλευτός στον εκάστοτε γνωστό κόσμο.
13.-Είμαι σίγουρος ότι τίποτε απο αυτά δεν θα αντιληφθούν οι εκπρόσωποι του Κινήματος. Δεν τους ενδιαφέρουν; Δεν το γνωρίζω. Πάντως έχουν μια ιδεολογική εμμονή που θυμίζει κομμουνιστές σταλινικής εποχής. Χριστιανούς της πρωτοχριστικής περιόδου. Τους μουσουλμάνους διαχρονικά. Είναι ένα επικίνδυνο Κίνημα το οποίο, κακώς, οι κυβερνήσεις υποτιμούν. Το Κίνημα αυτό έχει μέλλον διότι οι τεχνολογικές εξελίξεις προχωρούν πολύ γρηγορότερα απο το δυνατότητα αφομοιώσής τους απο τους λαούς. Θα το βρουν μπροστά τους οι κυβερνήσεις. Η εμμονή των μελών του στο αλάθητο έχει θεολογικά χαρακτηριστικά. Είναι η νέα ιδεολογία των μη προνομιούχων όπως θα έλεγε και ο Ανδρέας. Πιστεύει πως όλα καθοδηγούνται απο ένα αόρατο κέντρο το οποιο επιδιώκει την παγκόσμια διακυβέρνηση και θέλει να κάνει τους ανθρώπους να την αποδεχθούν εμφυτεύοντάς τους τσιπάκια. Οικονομικά περιλαμβάνει και εύπορους ανθρώπους. Μορφωτικά περικλείει ακόμη και καθηγητές πανεπιστημίου. Ιδεολογικά έχει στους κόλπους του και ακροδεξιούς και ακροαριστερούς. Αυτή η μίξη γύρω απο την αντιπαράθεση απο έναν φανταστικό αντίπαλο έχει επικίνδυνη δυναμική. Δεν ασχολείται, σήμερα, κανείς μαζί του αλλά αύριο θα το συνατήσει στο δρόμο. Παντως, προς το παρόν εξυπηρετεί την αναπαραγωγή των κλασικών συντεταγμένων του ελληνικού κράτους:συγκεντρωτισμό, κοτζαμπασισμό, οικογενειοκρατία, διαφθορά, διαμεσολάβηση.
Αρίστη η ανάλυσή σας κύριε Σαββίδη ,αλλά τα συμπεράσματά σας δείχνουν ένα πανικό κοινωνικοπολιτικό ,που δεν επιβεβαιώνεται και ούτε θα επιβεβαιωθεί όσο αυτό το Κίνημα- ΕΘΝΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ καλύτερα-δεν αποκτήσει δυνάμεις επιβολής των νέων-ανακυκλουμένων καλύτερα- ιδεών του.
Οι όποιες διαφοροποιήσεις ιδεών -ως γνωστόν- ξεκίνησαν από την μοναδική σε πνευματικότητα Αρχαία Πατρίδα μας ,με τους προσωκρατικούς και μετασωκρατικούς φιλοσόφους και τις αιρέσεις και σε θεολογικά ακόμη θέματα εδώ και 2021 χρόνια.
Από τότε που ορισμένοι επιστημονικά και κοινωνικά ”απελευθερωμένοι” πέθαναν τον Θεόν και ενστερνίσθηκαν τις απόψεις του Αβδηρίτη σοφιστού Πρωταγόρα ”πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος,,,” θα έχουμε συνεχώς νέα κινήματα ιδεών ,από τα οποία μερικά είναι χρήσιμα γιατί ξεκινούν από την αποδεκτή -ιδιαίτερα στην επιστήμη-αμφιβολία αλλά και επικίνδυνα για την ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων (Ναζισμός ,Κομμουνισμός ,Ισλαμισμός ).
Σίγουρα τα νέα κινήματα ”θα ταλαιπωρούν” ειδικά τους διαδικτυωμένους ανθρώπους ,αλλά μη έχοντας την εξουσία και κυρίως την πραγματική δύναμη επιβολής και καταστολής-την οποίαν ουδέποτε θα αποκτήσουν- θα φυλλοροούν .
Ένα είναι απαραίτητο .
Να μη τους αναγάγουμε σε επισήμους συνομιλητές -αυτό επιδιώκουν πάντα οι μειοψηφίες- και να τους αφήνουμε ”στον κόσμο’ τους ” ακολουθώντας το Αποστολοπαύλειο ”αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού”
ΚΑΙ ένα είναι βέβαιον ότι ο άνθρωπος δεν κατόρθωσε με την επιστήμη -όπως ήθελε και ο Σωκράτης- να καταρτίσει ένα ηθικό σύστημα ειρηνικής συμβιώσεως των ανθρώπων ανεξάρτητο από την θρησκευτική διδασκαλία .
Υ.Γ Δεν νομίζω να εμβαθύνουν τόσο πολύ οι άλλοι λαοί-κοινωνίες για το παναθρώπινο μέλλον και γιατί είναι αόρατον και γιατί εμφανίζονται εξαιρετικές προσωπικότητες ,που αλλάζουν την συνήθη πορεία των πραγμάτων (Μ.Αλέξανδρος με την οικουμενική Αρχαία Πατρίδα μας και Καραμανλής με την ευρωπαική νέα πατρίδα μας), για να μην αναφερθώ σε προσωπικότητες άλλων πατρίδων .
Παρόλο που δεν το γράφει ξεκάθαρα ο κ. Σαββίδης έχει υποστηρίξει την άποψη ότι το υφιστάμενο Ελληνικό έθνος-κράτος είναι “καμένο” και η λύση είναι η ισχυροποίηση του ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού μοντέλου. Κάτι σαν U S Europe στο πρότυπο των ΗΠΑ. Αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση διότι οι ΗΠΑ είναι κράτος – πολυ-έθνος, που δεν είχε άλλη επιλογή.
Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι διαφορετικά διότι όπως είπε η κ. Δελιβάνη, αλλά είναι και πραγματικότητα, στην Ευρώπη εξακολουθούν να υπάρχουν ισχυρά έθνη. Κατ’ ουσία η Ευρώπη αποτελείται από εθνικά κράτη, τα οποία συν-λειτουργούν εντός ΕΕ. Δεν είναι μόνο η Γερμανία, αλλά Γαλλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Πολωνία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία κ.λπ όλα τα κράτη διατηρούν την εθνική τους ταυτότητα. Οπότε το Europe nation-state είναι προβληματικό.
Επίσης η διχόνοια και ο κοτσαμπασισμός μάλλον θα ενισχυθούν στο USE παρά θα αμβλυνθούν. Αν δεν τα λύσουν οι Έλληνες δεν θα τα λύσουν οι ξένοι.
Το μοντέλο του μεταανθρώπου ως μηχανή δεν ταιριάζει στον Έλληνα. Ταιριάζει πχ στον Δανό, στον Βέλγο, στον Ολλανδό, τον Ιρλανδό κοκ, αλλά όχι στον Έλληνα που προτιμά να “εξουσιάζει” τις μηχανές παρά να τον εξουσιάζουν. Θα ήταν σφάλμα να αλλάξει ο εξελικτικός χαρακτήρας του Ελληνικού έθνους – κράτους.
Αυτό φυσικά που χρειάζεται η Ελλάδα είναι η απόρριψη του πολιτικού συστήματος των οικογενειών, της διαφθοράς, της πλουτοκρατίας, της φοροδιαφυγής, της μαύρης εργασίας , της αναξιοκρατίας και όλων των γνωστών προβλημάτων. Η Ελλάδα χρειάζεται έναν νέο Καποδίστρια. Όταν και αν τον βρεί θα γίνει σημαντικό έθνος-κράτος που θα κινείται άνετα στο διεθνές περιβάλλον και θα “κουμαντάρει” τις μηχανές.
ΝΑΙ τρις για νέο Καποδίστρια ,αλλά ο κυβερνήτης δεν ήταν δημοκράτης ,ούτε είχε Βουλή και τον ”έφαγαν” οι νοτιοελλαδίτες κοτζαμπάσηδες και όχι όλοι Έλληνες ,που τους περιλαμβάνουν στις γενικεύσεις τους οι ”φιλίστορες” ” πολιτικοί”, αρθρογράφοι και σχολιαστές..
Όσοι θέλουμε-νοσταλγούμε τέτοιες προσωπικότητες -περιλαμβάνονται και οι αείμνηστοι Βενιζέλος ,Μεταξάς και Καραμανλής-θα δηλώνουμε ότι τους θέλουμε και θα τους ψηφίσουμε στην πολυκομματική μας Δημοκρατία με όλα τα τυχόν μειονεκτήματα της προσωπικότητός τους και τα λάθη της διακυβερνήσεώς τους όχι μόνο η πλειοψηφία ,αλλά η παμψηφία των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών , γιατί αλλιώς πολύ νωρίς ”θα τους ξαποστείλουμε” ή, στον τάφο ,ή, στην πολιτική αφάνεια.
Υ.Γ Σε τι μας φταίνε οι πολιτικές οικογένειες ,που ηγήθηκαν πολιτικών κομμάτων ,τα οποία ψήφιζαν με δύο χέρια εκατομμύρια Ελλήνων με διχασμό και εχθροπάθεια έναντι των συμπολιτών τους από το 1915;;;.
Δεν έφαγαν όλα τα ποντίκια το τυρί .
Αυτό το υποστηρίζουν όσοι -και είναι πολλοί- απογοητεύθηκαν (όπως οι ερωτευμένοι) από τους ηγέτες των κομμάτων τους ,που τα ψήφιζαν με δυο χέρια.
Στην πολιτική δεν υπάρχει ξαφνικός και παθιασμένος έρωτας , όπως των ”πρασινοφρουρών” της 12ετίας του 1981-93.
Αναφορικά με το σημείο 6:
Στην φύση και στη ζωή πολλές καταστάσεις αλλάζουν άρδην μετά την παρέλευση ενός συγκεκριμένου σημείου-ορίου. Για παράδειγμα η θερμοκρασία ανάφλεξης ενός υλικού.
Αυτό που προτείνετε, κύριε Σαββίδη, μου θυμίζει κάποιον που περιφέρεται γύρω από μια φωτία για να φωτίζει ένα βιβλίο που διαβάζει. Όσο πλησιάζει την φωτιά, μπορεί να διαβάζει καλύτερα, αλλά αν το παρακάνει το βιβλίο θα καεί και ο αναγνώστης θα μετανιώνει που δεν έμεινε πιο πίσω καταβάλλοντας λίγο περισσότερο κόπο για να δει τα γράμματα.
Στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον, η μετάβαση από τον μετάνθρωπο-άνθρωπο στον μετάνθρωπο-μηχανή (στην ουσία μη-άνθρωπο) μπορεί να είναι ανάλογη. Το κρίσιμο σημείο μπορεί να είναι απλά μια υποχρεωτικότητα ακόμη. Που, ενδεχομένως, η συντριπτική πλειοψηφία θα την δεχτεί ευχαρίστως.