του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Τις τελευταίες ώρες αναπαράγεται η άποψη που λέει ότι η σύνθεση της Βουλής η οποία προέκυψε από την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση, καθιστά δύσκολο το να δρομολογηθεί και εν τέλει να «περάσει» μια συμφωνία που θα χαρακτηρίζεται ως «Πρέσπες του Αιγαίου». Ας γίνουμε σαφείς…
Η Ελλάδα απέδειξε ότι όσο διατηρεί σε ισχύ το δόγμα της υποτέλειας και όσο επιλέγει ως κυρίαρχη στρατηγική, να υιοθετεί την συμπεριφορά μιας χώρας που προτίθεται να διευκολύνει την υλοποίηση των απαιτήσεων των «συμμάχων» της προσβλέποντας σε έναν αμφιλεγόμενο περιφερειακό ρόλο που θα μπορούσε δυνητικά να της παραχωρηθεί, τότε τα πάντα είναι δυνατά σε ένα πολιτικό περιβάλλον που ακόμη και οι πρωταγωνιστές εθνικά ολέθριων χειρισμών, «τιμωρούνται» με «εσχάτη των ποινών» την… εκλογική αποδοκιμασία και πέραν αυτής ουδέν.
Επομένως η σύνθεση της νέας Βουλής, με την «συστημική» πλειοψηφία από την μια να έχει καταδείξει την προθυμία της, τον εξαμιλίτη Γεραπετρίτη της, αλλά και την ετοιμότητά της να συνηγορήσει σε ολέθριους συμβιβασμούς και την περιθωριακά δρώσα πατριδοκαπηλία από την άλλη, να είναι πρόθυμη και έτοιμη να διαχειριστεί με τρόπο πανηγυρτζήδικο την αντίθεσή της σε αυτούς τους συμβιβασμούς, δεν αποτελεί ΟΥΤΕ ικανή αλλά ΟΥΤΕ και αναγκαία συνθήκη που θα μπορούσε να αποτρέψει μια νέα πράξη Εθνικής μειοδοσίας. Οι «Πρέσπες της Μακεδονίας» άλλωστε απέδειξαν, ότι όλοι αυτοί οδήγησαν σε έναν αδιέξοδο εκφυλισμό τις πάνδημες λαϊκές κινητοποιήσεις και ότι το μοναδικό για το οποίο ενδιαφέρθηκαν πραγματικά, ήταν να χτίσουν πολιτική καριέρα, παίζοντας παιχνίδια επικοινωνιακά πάνω από το κουφάρι μιας προδομένης Ιστορίας.
Από αυτήν την άποψη, η σύνθεση της νέας Βουλής, αυτό που κυρίως ενδέχεται να προσφέρει, είναι ευκαιρίες για διολίσθηση, κατασκευασμένα άλλοθι ή ακόμη και τυχοδιωκτισμούς που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ευνοϊκές προϋποθέσεις για νέες αλυσιδωτές Εθνικές υπαναχωρήσεις.
Το δεύτερο πράγμα που είναι απαραίτητο να μην μας διαφεύγει, είναι το γεγονός πως αυτό που είθισται να αποκαλούμε «Πρέσπες του Αιγαίου», ΔΕΝ είναι μια επαναδιατύπωση της λίστας των επιμέρους δικαιωμάτων στο πλαίσιο μιας διμερούς Ελληνοτουρκικής διαφοράς. Και βεβαίως το επιζήμιο αποτύπωμά της, ΔΕΝ εξαντλείται σε συμβατικές επιπτώσεις μιας εθνικά παράλογης προσέγγισης της υπόθεσης των «θαλασσίων ζωνών» γενικώς και αορίστως.
Οι «Πρέσπες του Αιγαίου», εάν προκύψουν (και θα προκύψουν μόνον ως προϊόν της ατολμίας μας και της διαρκούς υποχωρητικότητάς μας), θα είναι μια γενικευμένη επιθετική αναθεώρηση του ισχύοντος status των Διεθνών Συνθηκών, η οποία μπορεί να προκύψει αποκλειστικά και μόνον ως αποτέλεσμα πολεμικής ήττας ή ενσυνείδητης προδοσίας.
Επομένως, οι «Πρέσπες του Αιγαίου, υπό οιανδήποτε διαδικασία και εάν προκύψουν, θα συνιστούν στην πράξη την εγκληματική συνενοχή της Ελλάδας, την ενυπόγραφη συνέργειά της στην καθολική ανατροπή του περιφερειακού status από τα Βαλκάνια μέχρι το Γιβραλτάρ.
Οι «Πρέσπες του Αιγαίου», είναι αυτό που επιδιώκει να εξασφαλίσει πάση θυσία η Τουρκία, ως την σημαντικότερη συμβολή στον «νεο-οθωμανικό αιώνα» της, που θα της δώσει την δυνατότητα να υλοποιήσει τα σχέδιά της για την δημιουργία ενός ισχυρού αεροναυτικού imperium, στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειάς της να αναβαθμίσει ραγδαία το γεωπολιτικό της αποτύπωμα και να διεκδικήσει ρόλο στην παγκόσμια ισορροπία ισχύος.
Οι «Πρέσπες του Αιγαίου» για όλους τους παραπάνω λόγους θα έχουν ασύγκριτα πολλαπλάσια βαρύτητα από την βαρύτητα που έχουν οι «Πρέσπες της Μακεδονίας» και θα ισοδυναμούν στην πράξη με την καθολική γεωπολιτική ακύρωση και εν τέλει την ληξιαρχική πράξη θανάτου της Ελλάδας.
Η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτό το έγκλημα, δεν θα ισοδυναμεί μονάχα με μια αυτοκτονική συμπεριφορά που θα σηματοδοτήσει τον οριστικό αφανισμό της. Θα είναι επιπροσθέτως και ένα πισώπλατο χτύπημα στο Διεθνές Δίκαιο με πολλαπλές επιπτώσεις σε μια ευρύτερη ενότητα χωρών, επομένως οι Έλληνες πολίτες έχουν μια επιπρόσθετη ευθύνη και υποχρέωση να μην το επιτρέψουν.
Η Ελληνική κοινωνία, θα πρέπει να μην παρασυρθεί από ανούσιες κινήσεις εντυπωσιασμού που όλα δείχνουν ότι θα κυριαρχήσουν στην νέα Βουλή και στην πράξη θα χρησιμοποιηθούν ως φερετζές ανεπίτρεπτων εθνικών υπαναχωρήσεων.
Η Τουρκία αλλά και οι «σύμμαχοι», θα κλιμακώσουν τις πιέσεις τους προκειμένου να παρασύρουν την χώρα σε μία σταδιακή διολίσθηση που θα διευρύνει σταδιακά και θα «νομιμοποιεί» απαράδεκτα «κεκτημένα». Το συγκεκριμένο παιχνίδι το γνωρίζουν καλά και καλό θα είναι οι Έλληνες πολίτες να μην παραδοθούν σε έναν ανεπίτρεπτο εφησυχασμό γιατί αυτό θα έχει κόστος.
Να θυμίσουμε άλλωστε ότι οι «Πρέσπες της Μακεδονίας» ήρθαν και «κούμπωσαν» σε μια ενδιάμεση συμφωνία 25 χρόνια μετά. Και είναι βέβαιο ότι αυτοί που έσπευσαν να δηλώσουν προσήλωση στα 6 νμ και σήμερα υπουργοποιούνται στο πιο ευαίσθητο Εθνικά πόστο έχοντας απέναντί τους ένα πραγματικό γεράκι τον Χακάν Φιντάν… ΚΑΙ θα εκβιαστούν… ΚΑΙ θα συρθούν… ΚΑΙ ούτε γι αστείο δεν θα τολμήσουν να σκεφτούν ότι αυτή η χώρα έχει δικαιώματα που θα πρέπει να ασκηθούν.
Αν αφήσουν λοιπόν, παρασυρμένοι από την Τουρκική μαεστρία και σπρωγμένοι από τις προτροπές των «συμμάχων», τον χρόνο να κυλήσει και να “κλειδώσει” παράπλευρες συμφωνίες στον περιβάλλοντα χώρο, με το Ισραήλ, με την Αίγυπτο, με την Λιβύη, την Τυνησία κλπ, τότε οι “Πρέσπες του Αιγαίου” θα παρουσιαστούν ως λύση προκειμένου να μην οδηγηθούμε στα πολύ χειρότερα και φυσικά τότε το παιχνίδι θα έχει χαθεί οριστικά…
