του Παντελή Σαββίδη
Γράφαμε, προχθές, για την κατάληψη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης με την επισήμανση ότι, αν δεν ελεγχθούν οι εξελίξεις, μπορεί να οδηγήσουν σε φαινόμενα Μάη του 68. Οι εξελίξεις δεν ελέγχονται, το φαινόμενο διευρύνεται.
Ο Μάης του 68 ‘ηταν το αποκορύφωμα κινημάτων που ξεκίνησαν, πάλι, απο τις ΗΠΑ. Πέρασαν, μετά, στην Ευρώπη και είχαν την γνωστή κατάληξη με τον λεγόμενο Γαλλικό Μάη. Στην επαρχιακή Ελλάδα εμφανίστηκαν μετά την πτώση της δικτατορίας και, μάλιστα, σιγά σιγά, απο νέους ανθρώπους που είχαν ζήσει στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Οι λόγοι που είχαν οδηγήσει στην αμερικανική πανεπιστημιακή έκρηξη τη δεκαετία του 60 ήταν πολλοί αλλά, προς το τέλος, συνέκλιναν σε ένα κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Σήμερα οι αντιδράσεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια, που γενικεύονται, συγκλίνουν στην καταγγελία του πολέμου στη Γάζα.
Δυστυχώς, πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν την δυναμική του κινήματος. Και την αποδίδουν στους ισλαμιστές που κατέκλυσαν τις ΗΠΑ. Όσοι και αν είναι οι ισλαμιστές, όσα κεφάλαια και αν δίνονται στα πανεπιστήμια απο αραβικές πηγές της Μέσης Ανατολής δυναμική κινήματος δεν διαμορφώνεις όταν έχεις απέναντί σου όλα τα συστημικά ΜΜΕ. Αφήστε που οι πλούσιες αραβικές χώρες ποσώς ενδιαφέρονται για το πλαιστινιακό.
Δεν θέλουν, όμως, ούτε οι ηγήτορες, ούτε οι λαϊκοί υποστηρικτές τους να τα δουν όλα αυτά.
Στην Ελλάδα, δε, ούτε καν ενδιαφέρονται.
Το ’68 λόγω δικτατορίας οι εξεγέρσεις στις ΗΠΑ και στη Γαλλία πέρασαν σε μονόστηλα των εφημερίδων.
Στην σημερινή Ελλάδα κανείς δεν ασχολείται με τίτοπε πέραν του life style και του μαγειρέματος.
Ανήρτησα στις σελίδες αυτές μεταφρασμένο ένα άρθρο απο το counterpunch, αμερικανού καθηγητή που έζησε τα γεγονότα του ’68 στο Κολούμπια και έκανε συγκρίσεις και αναφορές με το σήμερα και ελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν να το δουν. (Το αναφέρω, απλώς, ως στοιχείο ανάλυσης της κοινωνικής συμπεριφοράς).
Τώρα που γενικεύεται το φαινόμενο θα απασχολήσει τα συστημικά ΜΜΕ και θα το παρακολουθήσουν οι τηλεθεατές των πρωϊνάδικων, των ποδοσφαιρικών αγώνων και των μαγειρεμάτων.
Απο όλη αυτήν την εξέγερση υπάρχει ένα στοιχείο που με προβληματίζει.
Οι εξεγέρσεις είναι η τελική έκρηξη συσσωρευμένων αναγκών που πιέζονται να εκδηλωθούν. Τα αίτια των εξεγέρσεων προϋπάρχουν. Το ’68 είχε ωριμάσει πολύ νωρίτερα απο την ημέρα που εκδηλώθηκε.
Νέα πρότυπα, νεες συμπεριφορές, νέα ήθη και έθιμα, πολλά καινούρια πράγματα είχαν συσσωρευτεί και αναζητούσαν τρόπους να εκφραστούν.
Ο Μάης του ’68 αποτέλεσε τομή την οποία οι συντηρητικοί δεν θέλουν να αναγνωρίσουν. Μετά το Μάη τίποτε δεν ήταν όπως πριν. Απο τη μίνι φούστα μέχρι τα μουσικά ακούσματα. Την πολιτική ώς τον τρόπο εφαρμογής της.
Και σήμερα υπάρχει αυτή η συσσώρευση του νέου. Νέο δεν σημαίνει, πάντοτε κάτι που αποδεχόμαστε. Αλλά κανείς δεν μας ρωτά ως μονάδες όταν η δυναμική του νέου έχει αυτονομηθεί.
Δυστυχώς, το νέο σήμερα είναι η woke κουλτούρα.
Δεν θα αποφύγουμε την επιβολή της. Ας ελπίσουμε πως μέσα στην νέα δυναμική δεν θα αμφισβητηθεί η ύπαρξή μας ως κοινότητας με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Το άρθρο του καθηγητή που ανήρτησα ως κύριο θέμα μπορείτε να το δείτε εδω
Τέλος πάντων την μίνι φούστα την φόρεσαν το 1964 -και όχι μετά το 1968-λες οι νεαρές με ωραίους μηρούς -δεν υπήρχε ούτε υπάρχει συντηρητισμός ,αλλά τότε κάποια αιδώς στη νεολαία-,αλλά τώρα ο μόνος κίνδυνος από τους ”επαναστατημένους” νέους – και τον επισημαίνει το άρθρο -είναι η woke κουλτούρα , γιατί θα υποστηριχθεί και από πολιτικές δυνάμεις και στην Πατρίδα μας γρηγορότερα απ’ότι υπολογίζαμε με γνωστή την αιτία .
Τίποτε δεν αποκλείεται αν αυξηθούν οι τιμές των κινητών τηλεφώνων , πρώτη αιτία που θα κατεβάσει την νεολαία στους δρόμους.
Ειρηνόφιλοι είναι όλοι οι άνθρωποι -και ιδιαίτερα οι χριστιανοί- (υπέρ ειρήνης του κόσμου προσεύχονται)-αλλά από τον πετροπόλεμο δεν σταμάτησαν πουθενά οι πόλεμοι (τώρα στην Ελλάδα έχουμε τον οπαδικό και τον σχολικό ) και ούτε τα όπλα-από τα απλά μαχαίρια – δεν παρασκευάζονται για ειρήνη ,ενώ ουδέποτε είχαμε και θα έχουμε ειρηνόφιλους ηγέτες .
ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Πριν γράψεις τις συνήθεις αρλούπμες σου, καλό θα ήταν να ενημερώνεσαι. O Mohandas Karamchand Gandhi, τον οποίον ίσως έχεις ακουστά ως Mahatma Gandhi, υπήρξε πρώτυπο ειρηνόφιλου ηγέτου, ο οποίος κατάφερε ειρηνικά, αυτό που προηγούμενοι ηγέτες δεν είχαν καταφέρει με την βία: Να ελευθερώσει τις Ινδίες (έτσι ονομαζονταν τότε) από τον βρετανικό ζυγό. Όμως, δεν ήταν χριστιανός. Αντιθέτως, δεν γνωρίζω ούτε έναν χριστιανό ηγέτη, που νε πέτυχε κάτι παρόμοιο κι ας προσεύχονται υπέρ ειρήνης του κόσμου. Γράφεις πράγματα αυθαίρετα (“Ειρηνόφιλοι είναι όλοι οι άνθρωποι”, από πού βγάζεις το συμπέρασμα;), που δεν μπορείς να στηρίξεις.
Kαι ο κ. Σαββίδης να μην ξέρει πότε βγήκαν οι μίνι φούστες και να γράφει τέτοιες ανακρίβιες; Ντροπή του! Δεν ρώταγε πρώτα εσένα, τον ειδικό; 🙂
Υπάρχουν και μερικοί στην μεταχριστιανική εποχή που μιμούνται τον Χριστό. Δεν απαγορεύεται .
Όσοι δε δεν είναι ειρηνόφιλοι -λόγοις και έργοις- (αν δεν έχουν κάποιο σωματικό πρόβλημα, γιατί δεν γεννιούνται πολεμοχαρείς ) ας πλησιάσουν τον Χριστό και θα βελτιωθούν .
Να μεταφέρετε στο κ. Σαββίδη -αν τον δείτε νωρίτερα από μένα-την συγγνώμη μου για τα ”περί της κοντής φούστας” .
Έγραψα όμως και άλλα ειδικά για την νέα κουλτούρα ,που ανέφερε και ο κ. Σαββίδης και την οποίαν εκπροσωπούν επισήμως νεόφερτοι .
Τα είπαμε ειρηνικά πάλι με σκωπτικά χαμόγελα σας .
Απορώ πως και δεν σας έχουν κερδίαει όλοι αυτοί οι χριστανοί χούλιγκανς από τη Βόρεια Ελλάδα, όπου προδήλως έχουν πάρει εργολαβία την υπόθεση “πίστη”.
You’d fit right in, που λένε και οι Γιάνκηδες.
Βρήκατε την αιτία στον χαρακτηρισμό που τους δώσατε.
Χούλιγκανς εσείς ,- άμυαλοι εξουσιομανείς και φιλοχρήματοι-προσθέτω εγώ.
Φίλε ,κάθε άνθρωπος επιλέγει το κόμμα του ανάλογα με τον χαρακτήρα του και αυτό φαίνεται και από τα λόγια κα τα γραπτά του.
Το βλέπετε και το διαβάζετε κάθε μέρα.
Παρακολουθοῦμε τίς ἐξελίξεις σέ Πανεπιστήμια τῶν ΗΠΑ. Οἱ νέοι ἔχουν εὐαισθησίες.
Σχετικά καί μέ τά σχόλια:
῾Η θέση τῆς γυναίκας σηματοδοτεῖται ἀπό τήν μίνι φούστα τήν ἐπαναστατική ἐποχή τοῦ Μάη τοῦ ‘68. ᾿Αντιγράφω ἀπό ἕνα σχετικό ἄρθρο:
«Και, φυσικά, όπως όλες οι σπουδαίες επαναστάσεις χρειάζονται σύμβολα, η μίνι φούστα αποτέλεσε ένα από αυτά στην επανάσταση της γυναίκας απέναντι στην κοινωνία της εποχής, μία κοινωνία που δεν την αντιμετώπιζε ως ισάξιο μέλος της, την έκρινε με ιδιαίτερη αυστηρότητα, της είχε προ-αναθέσει ρόλους τους οποίους η ίδια δεν είχε επιλέξει και την εμπόδιζε να έχει τον πλήρη έλεγχο του εαυτού της.»
Η ιστορία της μίνι φούστας: Πώς η επαναστατική πρόταση της Μαίρη Κουάντ ανέτρεψε όλα τα στερεότυπα
Στό ἄρθρο ὑπενθυμίζεται ὅτι δέν ἦταν πρωτοφανής ἡ μίνι φούστα ἀφοῦ οἱ ἀρχαῖες Σπαρτιάτισσες φοροῦσαν τίς “φαινομηρίδες”.
᾿Επίσης ἐπισημαίνεται ὅτι «ορισμένοι ιστορικοί κατατάσσουν και την ελληνική φουστανέλα στην κατηγορία της μίνι φούστας», χωρίς νά ὑπαινίσσονται καθόλου woke κουλτούρα, ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες ἄνδρες φοροῦσαν φουστανέλα μέ πολλούς συμβολισμούς, πού ἀκόμα διατηροῦνται στίς φορεσιές τῶν Εὐζώνων.
῾Η woke κουλτούρα ἀπό κουλτούρα ἀποδοχῆς τῆς διαφορετικότητας ἔχει τάσεις μή ἀποδοχῆς τῶν φύλων καί ὑποτίμησης τοῦ ρόλου τῆς γυναίκας.
Ὅσον ἀφορᾶ τόν ρόλο τοῦ Χριστιανισμοῦ δέν εἶναι εἰρηνευτικός ἀλλά σωτηριολογικός.
᾿Από τό ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ « καὶ ἐγγὺς ἦν τὸ πάσχα τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς. καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς πωλοῦντας βόας καὶ πρόβατα καὶ περιστεράς, καὶ τοὺς κερματιστὰς καθημένους. καὶ ποιήσας φραγέλλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας, καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεε τὸ κέρμα καὶ τὰς τραπέζας ἀνέστρεψε, καὶ τοῖς τὰς περιστερὰς πωλοῦσιν εἶπεν· ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν· μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου.».