Γράφει ο Διπλωμάτης
Η Ελλάς μοιάζει σαν ένα υπονομευμένο φρούριο, το οποίο ο πολιορκητής είναι σε θέση να ανατινάξει, αν οι εντός του φρουρίου δεν αποδεχθούν τους όρους του.
Αυτό συμβαίνει σήμερα, με την ελληνική κυβέρνηση αφ ενός και την ομάδα των Τούρκων Ερδογάν-Φιντάν-Καλίν αφ ετέρου. Με τις πυρκαγιές του καλοκαιριού οι εξ Ανατολών έδειξαν τις διαθέσεις τους και τις δυνατότητες των υπηρεσιών τους. Συνεχίζουν να μας βομβαρδίζουν με τα μηνύματά τους, κατευθύνοντας λόχους αρρένων λαθρομεταναστών και διαθέτοντας την πακιστανική κοινότητα-πέμπτη φάλαγγα, κυρίως στο Λεκανοπέδιο.
Οσο περνάει ο καιρός τα πράγματα βαίνουν επί τα χείρω για εμάς. Η Αγκυρα συνεχίζει να δείχνει τις διαθέσεις και προθέσεις της. Γνωρίζουν ότι υπό το βάρος των ιταμών δηλώσεών τους ( Ερδογάν, Φιντάν, αρχηγός ΠΝ) κερδίζουν έδαφος όσοι τάσσονται υπέρ ματαίωσης της υψηλής συνάντησης των Αθηνών. Ουσιαστικά μας απειλούν με το δίλημμα, ή σιωπάτε κι ερχόμαστε με όλα τα παραφερνάλιά μας η δεν σιωπάτε και ακυρώνετε την Συνάντηση, οπότε θα υποστείτε τα επίχειρα της αλλαγής στάσης σας, με όλους τους τρόπους που γνωρίζετε ότι διαθέτουμε.
Αυτός είναι ο ανόσιος εκβιασμός που εμπραγμάτως ασκεί η Αγκυρα. Τοποθέτησαν με την σύμπραξή μας τις ράγες όπως αυτοί έκριναν, για χρόνια, εποίησαν την νήσσαν τους τελευταίους μήνες και μας έχουν περιάγει σε μειονεκτική θέση, να ακούμε πελιδνοί τις αξιώσεις τους. Θα συνεχίσουν απέναντί μας την τακτική αυτή του ζεστού-κρύου μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου και αργότερα. Μας λέγουν: θέλετε εκκωφαντική ταπείνωση ή διακριτική ταπείνωση;
Ο κλοιός σφίγγει. Προχωρούν μεθοδικά σε νίκη τους χωρίς πόλεμο, με την απονάρκωση του αντιπάλου. Ομως έχουν αγγίξει το σημείο του nec plus ultra, το σημείο μη ανοχής των Ελλήνων.
Κάθε μέρα που περνάει κάνει τα πράγματα χειρότερα. Η κυβέρνηση το γνωρίζει και ανησυχεί, την ίδια στιγμή που προσπαθεί να δίνει την περί του αντιθέτου εντύπωση.
Η μετάθεση του τόπου της συνάντησης από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ήταν ένα βήμα προς την ορθή κατεύθυνση, αλλά απολύτως ανεπαρκές.
Αντί να κάνουμε δεήσεις για έκτακτα φυσικά φαινόμενα διευκολυντικά μιας επ αόριστον αναβολής, να κάνουμε χρήση των εργαλείων της δημόσιας διπλωματίας, απαντώντας σημείο προς σημείο και καταγγέλλοντας την τουρκική συμπεριφορά τόσο έναντι ημών, όσο και έναντι τρίτων.
Αν έχει αξία και νόημα, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, να γίνει η συνάντηση στο κλίμα που οι τουρκικές συμπεριφορές έχουν διαμορφώσει -τέσσερα μάλιστα χρόνια ακριβώς μετά την υπογραφή του παράνομου μνημονίου για θαλάσσιες ζώνες με την Λιβύη- θα πρέπει η Ελλάδα επισήμως και ανεπισήμως, με δηλώσεις των αρμοδίων φερεφώνων, μέσω του Τύπου και με δράσεις των Ε.Δ. και της Ακτοφυλακής, όχι απλώς να απαντά, αλλά να θίγει τις αντιφάσεις του τουρκικού συστήματος ( Κούρδοι του Ιράκ και της Συρίας σε σύγκριση με καταγγελίες για Χαμάς/Γάζα, περιπτώσεις Οσμάν Καβαλά και Σελαχατίν Ντεμιρτάς, κλπ.), συνεχώς μέχρι την επομένη του Αγίου Νικολάου. Θα είναι ένας καλός τρόπος να αναδιπλωθούν για λίγο στην Αγκυρα.
Αφού δηλώσω εξαρχής ότι μου άρεσε η ελληνοποίηση του Ερντογάν σε Ερδογάν και αφού υπογραμμίσω την αναγνώριση του κινδύνου ότι μπορεί ο ”Σουλτάνος” να ακυρώσει αυτήν την συνάντηση και ”να την φορτώσει” στην δική μας κυβέρνηση-ως διπλωμάτης γνωρίζει αυτά τα ”κόλπα” ο κ. αρθρογράφος-
καταλήγω ότι γιατί πρέπει να κοντράρει δημοσίως- όπως εισηγείται ο κ. αρθρογράφος- η κυβέρνηση μας την τουρκική με θέματα της επικαιρότητος που εκθέτουν την Τουρκία -αυτά που τα αναφέρει κιόλας για να αναδιπλωθούν στην Άγκυρα;;
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΔΙΠΛΩΘΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ”ΝΑ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΑΣ”ΑΠΟ ΤΩΡΑ;;;.
ΓΙΑ ”ΝΑ ΠΕΡΑΣΤΟΥΤΜΕ ΩΣ ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ”, Ή ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ”ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΦΑΚΗΣ”;;; .
Υ.Γ Μα η συνάντηση αυτή δεν είναι συνάντηση συζητήσεως των ελληνοτουρκικών διαφορών-αυτό των δύο που ξέρουμε από το 1975-, αλλά κοινή συνεδρίαση μελών των Υπουργικών Συμβουλίων, συνεδριάσεις , που ξεκίνησαν η πρώτη το 2010 στην Αθήνα με τον τότε πρωθυπουργό μας κ.ΓΑΠ και η δεύτερη στην Κων/πολη με πρωθυπουργό μας τον κ. Σαμαρά, χωρίς και τότε να συζητηθούν τα φλέγοντα δύο θέματα.
ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ;;;.
Αμ δεν φθείρεται έτσι η παντοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ούτε ”ανασταίνονται” τα ημιθανή -τώρα- κόμματα της Αντιπολιτεύσεως.