του Παντελή Σαββίδη
Αν προσέξει κανείς τα βίντεο με τον Μπελέρη ο οποίος οδηγείται σιδηροδέσμιος στην κηδεία της γιαγιάς του και προσκυνά με τις χειροπέδες και την συνοδεία δεκάδων αλβανών αστυνομικών τη σορό της, θα διαπιστώσει πως οι δυνάμεις ασφαλείας προκαλούν συνειδητά βεβηλώνοντας τάφους νεκρών σε χριστιανικό νεκροταφείο.
Αυτό αν συνέβαινε σε κάποια αξιοπρεπή χώρα και κοινωνία θα γινόταν χαμός. Στην Ελλάδα απλώς απολαμβάνουμε τον εξευτελισμό με το σύνηθες ερώτημα: και τι θες να κάνουμε;
Ασφαλώς τίποτε. Ο εξευτελισμός έγινε δευτέρα φύσις. Υπενθυμίζω πως η ελευθερία και οι τάφοι των προγόνων ήταν οι αξίες για τις οποίες πολεμούσαν οι Έλληνες όταν αποτέλεσαν παράδειγμα για την ανθρωπότητα.
Η Αλβανία συνειδητά προκαλεί το ελληνικό κράτος χωρίς η ψοφοδεής ελληνική κυβέρνηση να αντιδρά.
Αλλά όταν δηλώνεις δεδομένος όλοι σε αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση. Ακόμη και οι Αλβανοί. Και το απολαμβάνουν.
‘Οταν οι πολίτες μιας χώρας έπεφταν παλαιότερα νεκροί στις μάχες το έκαναν για να μην υποδουλωθούν και γιατί ένοιωθαν πως σαν άτομα και σαν κοινωνία ήθελαν να ζήσουν την ζωή τους με αξιοπρέπεια. Κι να διαφυλάξουν τους τάφους των προγόνων τους. Αυτές οι αξίες τους έδιναν νόημα στη ζωή και την αίσθηση της συνέχειας. Τους έδιναν ταυτότητα.
Οι έννοιες αυτές έχουν χάσει την σημασία τους εδώ και χρόνια στην Ελλάδα αλλά επι κυβερνησεων Μητσοτάκη το κακό έχει κορυφωθεί.
Το παρακμιακό κατεστημένο της Αθήνας, πολιτικό, οικονομικό, πνευματικό αλλά, εν μέρει, και κοινωνικό νοιάζεται μόνο για τη νομή της εξουσίας και δεν το ενδιαφέρει τίποτε περισσότερο.
Ρίξτε, επίσης, μια ματιά στο πως χειρίζονται οι αμερικανοί το θέμα των F-16 και της Σουηδίας με την Τουρκία. Την απειλούν πως αν δεν συναινέσει στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ θα δώσουν τα F-35 στην Ελλάδα χωρίς η ίδια να πάρει τα F-16.
Η Ελλάδα, δηλαδή, παίγνιο στα αμερικανικά χέρια αφού ο πρωθυπουργός της δήλωσε πως είναι δεδομένος.
Ο ίδιος μπορεί να θεωρεί δεδομένο τον εαυτό του. Την χώρα γιατί την εξευτελίζει;
Κανένας λαός δεν θα δεχόταν τέτοιον εξευτελισμό.
Ο ελληνικός τον ανέχεται. Ευλόγως τίθεται το ερώτημα: έχει σχέση ο σημερινός ελληνικός λαός με την ελληνική διαχρονία;
Ο ελληνικός λαός, ή αυτός που θέλει να ονομάζεται “ελληνικός” και κατοικεί στα μέρη τής αρχαίας Ελλάδος, έχει παρακμάσει. Οι αξίες, στις οποίες πίστευαν και τηρούσαν οι (αρχαίοι) Έλληνες, είναι μάλλον ξεπερασμένες και ξεχασμένες από τούς Νεοέλληνες. Θα ήταν ποτέ δυνατόν στην (αρχαία) Ελλάδα να γίνει δεκτός ηγέτης, που απεριφράστως δηλώνει δεδομένος και οπαδός τού πολυπολιτισμού;
Ο ελληνικός λαός έγινε αυτό που έγινε επειδή η κοινωνία του ήταν αυτό που ήταν: δηλαδή ο ΤΡΟΠΟΣ του να ΓΙΝΕΣΑΙ αληθινός ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και σε άλλες εποχές, όπως στην ελληνιστική, ο Τρόπος αυτός αγνοήθηκε και διαστρεβλώθηκε (βλ. καυτηκαριαμούς του Κ. Καβάφη).
Ο εξευτελισμός του Τρόπου μας είναι κάτι χειρότερο από την προσβολή των σημερινών Ελλήνων, είναι θανάσιμο πλήγμα για τον ελληνικο πολιτισμό στη διαχρονία του.
Όλα έχουν την τιμή τους, ειδικά το χρήμα και η ασφάλεια.
ΠαΣΟΚ,ΝΔ,ΣΥΡΙΖΑ,ΚΚΕ Να τους χαιρεστε !!!!!!!!!!!!!!!! Οσοι αντιδρουσαν τους βγαζατε με ταμπελες εκτος! Λουστειτε τα!!! και μεις μαζι.
Μια που ο λόγος για τους Αρχαίους προγόνους μας- συνέχεια των οποίων είμαστε και γιατί μιλούμε την γλώσσα τους και γιατί έχουμε και τα καλά και τα ”κουσούρια” τους- θα θυμηθούμε μια αρχαία φράση του Ομήρου στην Ιλιάδα του ”Ο τρώσας και ιάσεται” ήταν ο χρησμός του μαντείου των Δελφών στον βασιλιά Τήλεφο ,που τον είχε τραυματίσει ο Αχιλλέας και ο οποίος τον γιάτρεψε.
Ποιοι λοιπόν ,αγαπητοί φίλοι αναγνώστες και σχολιαστές μάς ”ευνούχησαν” εθνικώς στην Μεταπολίτευση;;;.
Επειδή όλοι τους γνωρίζουμε από το 1974 -μερικές φορές και με επιθετική συμπεριφορά τους προς τους πατριώτες , όπως το 2018 -δεν θα τους αναφέρω.
Αν όμως θέλουμε καλοί μου συνέλληνες να συνεπαρθούμε εθνικώς αυτούς να προκαλέσουμε και να παρακαλέσουμε να μας γιατρέψουν ,μπαίνοντας μπροστά παντού και πάντοτε.
Τι κάνουμε -χρόνια τώρα -;;; .
Εγκαλούμε την καταραμένη κατά τα άλλα Δεξιά αυτή να πρωτοστατεί για την ανάκτηση του χαμένου πατριωτισμού μας και ”αφήνουμε απ’εξω” τους αριστεροπροοδευτικούς να την αράζουν στις πολυθρόνες τους και να τους δικαιολογούμε που την βρίζουν ως Ακροδεξιά , φασιστική και ότι άλλο τους έρχεται στο στο νου και στο στόμα γιαυτό και δεν πρόκειται να γιατρευθούμε.
Δεν θα ήταν προς την σωστή πλευρά της ένδοξης Ιστορίας μας εάν οι κ.κ. Κασσελάκης., Ανδρουλάκης ,Χαρίσης και Κουτσούμπας μας ”παρέσυραν ” να συμμετέχουμε σε πατριωτικές εκδηλώσεις με λόγια και έργα τους;;; .
ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ -ΕΥΧΗ ΜΟΥ-ΑΝΑΜΕΝΩ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ.
Σταύρος Αθαν. Ναλμπάντης
Ο εξευτελισμός δευτέρα φύσις βέβαια. Δεν υπάρχει τέλος στον κατήφορο. Και οι Ευρωπαίοι που “κόπτονται” για τις μειονότητες σιωπούν φυσικά και περιμένουν πώς και πώς την Αλβανία να την κάνουν νέο μέλος. Μέχρι και η Αλβανία τέτοιον “τσαμπουκά” και οι δικοί μας σε λίγο θα πάθουν λουμπάγκο απ’ τις πολλές υποκλίσεις. Έλεος…Αλλά τέτοια Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία, αυτά που πλασάρονται ως αξίες στην κοινωνία, απογόνους ή όχι, νόθους θα τους κάνει όλους, αν δεν τους έχει κάνει ήδη.
Τό πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι μας εξευτελίζουν οι Αλβανοί, αλλά καί ότι όταν ψελλίζουν όι τής κυβέρνησης καί ό πρωθυπουργός στους Ευρωπαίους για πάγωμα τών διαπραγματεύσεων στενοχωριέται ή Γερμανία καί τό βουλώνουν!!..
Αυτά έχουν τά κράτη τά χρεοκοπημένα!!.. καί όπως είπε καί κάποιος , ό όποιος τώρα είναι εκτός βουλής…..τό χρέος δεν χρησιμοποιείται για νά αποπληρωθεί- πράγμα
πού είναι αδύνατον – αλλά σάν μπαμπούλας για κάθε χρίση…
το παράδοξο είναι, ότι στην ίδια Ευρώπη η οποία βλέπει παραβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μόνο εκεί όπου ταυτόχρονα υπάρχει και…ορυκτός πλούτος, αναφέρονται τώρα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης για να υποστηρίξουν τα ομόφυλα ζευγάρια. “να ισχύσει ό,τι ισχύει σε όλη την Ευρώπη”…
Διαβάζω ἕνα βιβλίο πού τιτλοφορεῖται « Στη χώρα του φεγγαριού, Βρετανίδες περιηγήτριες στήν ῾Ελλάδα (1718-1932 ). Βρετανίδες τῆς ὑψηλῆς κοινωνίας, μορφωμένες, καλλιεργημένες, μέ πνεῦμα ἐξερεύνησης περιοχῶν μέ πολιτισμό, περιγράφουν μέ λεπτομέρειες τήν χώρα καί τήν ζωή τῶν κατοίκων. Περιγράφουν μία χώρα μέ ἐλάχιστους κατοίκους, ἀποδεκατισμένη πληθυσμιακά καί ὑλικά ἀπό τόν ἀπελευθερωτικό πόλεμο. Ταξιδεύουν σέ ὅλες τίς γνωστές καί τώρα περιοχές καί μνημεῖα ἀπό τήν ἀρχαιότητα, τά ὁποῖα γνωρίζουν ἀπό τά ἀρχαῖα κείμενα, πού τά ἔχουν μελετήσει λεπτομερέστατα, κάνοντας ἀναφορές συνεχῶς σέ στίχους, ποιητές, μύθους κλπ. Μένουν ἔκθαμβοι μπροστά στά ἀρχαῖα μνημεῖα, ἄν καί ἡμικατεστραμμένα, πού λάμπουν μέσα στήν φτωχή καί μή ἀνεπτυγμένη χώρα, ἀνώτερα ἀπό τίς περιγραφές πού γνώριζαν καί πού θαύμαζαν. Οἱ κυκλικοί χοροί καί οἱ τοπικές ἐνδυμασίες καί οἱ συνήθειες τούς φαίνονται ἴδια μέ τίς περιγραφές τοῦ ῾Ομήρου πού γνωρίζουν.
Γιά τήν γλώσσα χαρακτηριστικά : « Οι απελευθερωμένοι Έλληνες βρέθηκαν να έχουν στα χέρια τους μια γλώσσα κουρελιασμένη. Μία από τις πρώτες τους μέριμνες ήταν να επισκευάσουν τους κανόνες της και να την εξαγνίσουν. Το ερώτημα είναι όπως έγραψε ο Κοραής, αν θα κατέβει ο φοιτητής στο επίπεδο του αχθοφόρου προκειμένου να γίνει κατανοητός ή αν θα βοηθήσουμε τον αχθοφόρο να ανέβει στο επίπεδο του φοιτητή. Πολύ σοφά προτίμησε την δεύτερη εναλλακτική πρόταση.»
᾿Αναφέρουν ὄτι οἱ πιό εὐκατάστατες τάξεις χαρακτηρίζονται ἀπό ἔλλειψη πατριωτικοῦ πνεύματος, ζοῦν ἐκτός, στέλνοντας κληροδοτήματα γιά ἀνάπτυξη κυρίως τῆς ᾿Αθήνας.
Σέ αὐτό τό περιβάλλον, ἡ σπουδαία γενιά τοῦ ‘30 ἐρεύνησε τήν ζωή πού ζοῦσε ὁ ἁπλός λαός, ἀνέσκαψε, διέκρινε καί ἔφερε στήν ἐπιφάνεια, ἀπό ὅλα τά σπαράγματα τοῦ πολιτισμοῦ τήν Ἑλληνικότητα, σέ ὅλους τούς τομεῖς. Τεράστιο ἔργο τό ὁποῖο ἀνέδειξε συγκρίνοντάς καί μέ τά σύγχρονα Εὐρωπαϊκά δεδομένα τῆς ἐποχῆς. ῾Ο Χρῆστος Γιανναρᾶς ἀναφέρεται σέ αὐτό τονίζοντας ὅτι κατάφεραν μία τομή-ρωγμή, ἀναδεικνύοντας ὄχι μόνο τά ἀρχαῖα ἀλλά τήν συνέχεια τῆς Ἑλληνικότητας ἀκόμα καί στά πιό λαϊκά στοιχεῖα τῆς καθημερινῆς ζωῆς, στόν πολιτισμό, στά ἤθη.
Φαίνεται ἀπίστευτη ἡ εἰκόνα, πού παρουσιάζουν οἱ περιηγήτριες, τῆς χώρας αὐτῆς καί τοῦ λαοῦ αὐτοῦ τήν ἐποχή ἐκείνη, μετά ἀπό τόν πολιτισμό πού ἔχουν γεννήσει ἀρχαῖο καί μεταγενέστερο. Αὐτά ὅμως πού φαίνονταν ψυχρά καί παλαιότατα μάρμαρα, κατάφεραν νά ἐμψυχώσουν νέα ζωή, νά συνεχίσουν παραδόσεις καί νά δώσουν τήν σκυτάλη στήν συνέχεια. Οἱ περιηγητές ἀπό τήν Δύση εἶχαν μελετήσει τά ἀρχαῖα κείμενα λεπτομερῶς ἀπό τήν κλασσική παιδεία τους. Στήν ῾Ελλάδα χρειάστηκε νά ἀναπτυχθοῦν ἐκτός ἀπό τίς ὑποδομές, ἡ ὀργάνωση πολιτικῆς καί κοινωνικῆς ζωῆς, ἔργο πού ὅπως ἀναφέρουν οἱ περιηγήτριες, σέ διάστημα 50 ἐτῶν συγκρινόταν περίπου μέ τήν ἀνάπτυξη πού εἶχε ἐπιτευχθεῖ στή Δύση ἐπί 400 χρόνια. Στό σήμερα βιώνουμε καί παρατηροῦμε ἐκτός ἀπό τήν ἀνάπτυξη τῶν ὑποδομῶν, καί τήν συγκέντρωση τῶν ἀποτυπωμάτων τοῦ πολιτισμοῦ μας ἀπό τά ἀρχαιότατα χρόνια ὡς τίς μέρες μας, ἀποτυπώματα πού ἄντεξαν χιλιετίες καί ἔργο ἀνθρώπων πού τό κατάφεραν.
Μιά ἱστορική στιγμή. ῾Η ἀρχή τοῦ ἔντεχνου τραγουδιοῦ στήν ῾Ελλάδα.
῾Ο Γιάννης Ρίτσος θρηνώντας γιά ἕναν ἀπό τούς νεκρούς διαδηλωτές τό ‘36 στήν Θεσσαλονίκη, γράφει τόν ᾿Επιτάφιο συνεπαρμένος καί ὅπως ἔχει πεῖ ¨προετοιμασμένος απ’ τα παιδικά μου χρόνια. Ετοιμος ο δεκαπεντασύλλαβος, το κρητικό θέατρο, η “Ερωφίλη”, ο “Ερωτόκριτος”, ο Σολωμός, οι “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι” πάλι σε δεκαπεντασύλλαβο.¨ Οἱ στίχοι φθάνουν τό ‘58 στόν Μίκη Θεοδωράκη πού αἰσθανόταν τήν ἀνάγκη στίχων ποιητικῶν γιά νά καταφέρει ἀναγέννηση τοῦ ῾Ελληνικού τραγουδιοῦ. Συζητήσεις καί ἀναζητήσεις δημιουργικές τῆς ἐποχῆς μέ Χατζιδάκι καί Θεοδωράκη. ῾Ο Μίκης Θεοδωράκης ¨άρχισε να ταιριάζει τον δεκαπεντασύλλαβο της λαϊκής στιχουργικής με κελαρυστές μελωδίες κρητικής, επτανησιακής και βυζαντινής καταγωγής ¨, ἐπέβαλε τό μπουζούκι σ´ αὐτό τό εἶδος τραγουδιοῦ, μέ τόν Μανώλη Χιώτη, ὁ ὁποῖος ἕνωνε ἀκούσματα ᾿Ανατολῆς καί Δύσης μέ τό μουσικό του ταλέντο, μέ φωνές λαϊκές καί πέρασε αὐτό τό εἶδος τραγουδιοῦ καί ἀγαπήθηκε καί τραγουδήθηκε ἀπό τόν λαό στόν ὁποῖο ἀπευθυνόταν γιά νά τόν ἐξυψώσουν οἱ ποιητές. Ἡ βιβλιογραφία πλούσια γι αὐτές τίς στιγμές.
https://mikisguide.gr/to-chroniko-tis-epanastasis-tou-epitafiou/
Εντάξει η 10ετία 1955-1965 ήταν ξεχωριστή σε όλα τα είδη της Τέχνης και εντάξει ο αείμνηστος -χωρικός κατά τον Μάνο Χατζηδάκη-Μίκης Θεοδωράκης συνέβαλε τα μέγιστα στην άνθιση μετά την 10ετία του 1930 ποιητικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας ,αλλά δεν ήταν αυτός που κατάφερε μόνος του την αναγέννηση του ελληνικού τραγουδιού.
Απλώς ο Μίκης Θεοδωράκης -για να μη του στερήσουμε την πρωτιά- μελοποίησε ποιήματα Εαμοκομμουνιστών ποιητών-Γιάννη Ρίτσου και όχι μόνο (που βραβεύτηκαν και με τα βραβεία Λένιν )-, με τα οποία ξεσήκωσε και τους Λαμπράκηδές του ,που ”τρόμαξαν” τον από το Ιούλιο του 1965 αριστερόφρονα Ανδρέα Παπανδρέου.
Τουλάχιστον ας μνημονεύουμε και τον ”αστό” Μάνο Χατζηδάκι και όλους τους δημιουργούς -ποιητές, τραγουδοποιούς και τραγουδιστές-και του καλουμένου Νέου Κύματος ,που τραγουδήθηκαν σε πόλεις και χωριά στην 20ετία 1955-1975.
Δέν ἦταν ἁπλῶς ἀναγέννηση τοῦ ῾Ελληνικοῦ τραγουδιοῦ, οὔτε ἦταν μία ἔκφραση μόνο τοῦ μουσικοῦ ταλέντου του, ὁ σκοπός τοῦ Μ. Θ. ἦταν νά μορφώσει τόν λαό, νά τοῦ προσφέρει γιά τροφή ὑψηλούς στίχους καί ὑψηλή μουσική γιά νά τόν ἀνυψώσει πνευματικά, ἕναν λαό φτωχό ἐξωτερικά καί πλούσιο ἐσωτερικά. Συνεργάσθηκε καί μέ τόν ᾿Ελύτη τότε στό Ἄξιον ᾿Εστί. Τά ἀκούσματα αὐτά ἔγιναν ἀμέσως ἀγαπητά ἀπό τόν λαό καί δέν ἦταν εὔκολα τραγουδάκια, γι αὐτό καί ἔχουν γίνει κλασσικά.
῾Η φιλία Θεοδωράκη καί Χατζιδάκι καί ἡ συνύπαρξή τους ἀλλά καί ὁ ἀνταγωνισμός τους στήν περίοδο ἐκείνη τούς βοήθησε στήν πορεία τους. ῾Ο Μίκης πρῶτα στόν Χατζιδάκι ἔστειλε τόν ᾿Επιτάφιο γιά τήν κριτική του.
https://www.liberal.gr/politismos/o-mikis-kai-o-manos-i-shesi-orismos-tis-bathias-filias